คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Rashonta Serynn Fildeliour
Application Form
Part I ; About your original’s power
ลูกแก้วที่กลืนเข้าไป :: เสียงร่ำไห้จากสวรรค์จอมปลอม
พลังที่ได้มาจากลูกแก้วลูกนั้น :: ‘พลังในการสร้างและแทรกแซงสวนสวรรค์จอมปลอม’ ค่ะ เธอมีพลังในการสร้าง ‘โลกในอุดมคติ’ ของมนุษย์ค่ะ มันไม่ใช่โลกที่สร้างจากภาพมายา หรือภาพลวงตานะคะ แต่มันเป็นโลกที่เกิดขึ้นจากจิตใต้สำนึกของมนุษย์ค่ะ มนุษย์คนไหนหวังอยากมีโลกอย่างไร ก็จะเกิดมโนภาพในหัวเป็นโลกแบบนั้นค่ะ ลองสมมติดูนะคะ มีคนๆหนึ่งมีโลกในอุดมคติว่า ตัวเองอยู่ในปราสาท เป็นเจ้าหญิง เมื่อถูกเธอใช้พลังนี้ คนๆนั้นก็จะเกิดมโนภาพว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง อาศัยอยู่ในปราสาทแบบนั้นจริงๆค่ะ! แต่ ราชอนต้าไม่ใช่คนใจดี เธอจะปล่อยให้เหยื่อหลงระเริงอยู่ในโลกนั้นไปสักพัก ก่อนที่จะจัดการ ‘แทรกแซง’ ค่ะ นั่นแหละจุดจบของแท้ คือ โลกในฝันนั้นจะทำการ ‘ฆ่า’ เหยื่อเองเลยค่ะ สมมติว่าฝันอยู่ว่าเป็นเจ้าหญิง เจ้าหญิงอาจจะโดนองครักษ์เอามีดเสียบตาย ไม่ก็โดนแม่มดจับกรอกยาพิษตายก็ได้นะคะ หรือถ้าฝันว่าอยู่ในอ้อมกอดของคนรัก คนรักคนนั้นอาจจะบีบคอคุณตายก็ได้นะคะ… และสิ่งที่ทำในโลกนั้นจะส่งผลในโลกแห่งความจริงด้วย ตายในนั้นคือตายเลยค่ะ เป็นพลังที่โหดร้ายน่าดู… ลองคิดดูดีๆนะคะ ว่าหากเรามีความฝัน แต่พอเอาเข้าจริงๆแล้วความฝันของเรากลับทำร้ายเรา… เราจะไม่เสียใจเหรอคะ?
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Part II ; About Personal Information
รูป :: จิ้มเอาเลยค่ะ เด็กดีเน่าอีกแล้ว โฮ....
รูปร่างลักษณะ :: ราชอนต้า ซีลินน์ ฟิลเดอลัวร์ เธอผู้นี้คือผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่งดงามหาผู้ใดเปรียบเทียบได้ยากยิ่งหากกล่าวว่าเป็นหญิงสาวผู้นี้เป็นหนึ่งในอิสตรีผู้งดงามที่สุดในผืนปฐพีแห่งนี้ก็คงมิแปลกและหาได้มีผู้ใดคัดค้านไม่ เพราะไม่ว่าผู้ใดหากได้ยลโฉมราชอนต้าผู้นี้แล้วย่อมหลงสเน่ห์รัญจวนใจของเธอ และยอยศเธอให้เป็นหญิงสาวที่งามล้ำที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เกิดมาได้ยล หลายคนอยากลิ้มรสความหอมหวานของความงามที่งดงามยิ่งกว่าบุปผานานาพันธ์ที่พากันแย้มบานบนสรวงสวรรค์แห่งนั้น ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นเพียงแค่สวรรค์จอมปลอมก็ตาม…เป็นความงดงามที่ยากหาใดเปรียบ แต่เธอคือความงดงามที่เหมาะสมที่จะครอบครองแอปเปิ้ลทองคำมากยิ่งกว่าผู้ใด เธอคือสาวน้อยร่างสูงระหงสง่างามเจ้าของเรือนผมสีทองคำอันเลอค่าหยักศกเป็นรูปคลื่นดั่งคลื่นทะเลในงานจิตรกรรมจากจิตรกรชั้นเอกของโลกซึ่งยาวลงมาถึงเอว... ผมด้านหน้าของเธอเป็นหน้าม้าตรงๆเสมอคิ้ว เครื่องหน้าของเธอจัดว่าโดดเด่นอย่างมากตั้งแต่จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางระเรื่อสีชมพูอ่อนๆน่าสัมผัส แก้มเนียนใสระเรื่ออมชมพูอย่างคนมีสุขภาพดี คิ้วเรียวบางสวยงาม และดวงตาสีแดงงดงามเหมือนกับสีชาดของดอกสการ์เลตโต้คู่งามหวานซึ้งที่คมเรียวได้รูปสะกดสายตาผู้คนต่างๆให้จ้องมองมาที่เธออยู่เสมอรับกับขนตาสีดำสนิทหนาเข้มเพิ่มสเน่ห์ให้ดวงตาคู่คมดั่งทับทิมเลอค่านั่นยิ่งขึ้นไปอีก
เธอมีเรือนร่างและรูปร่างที่จัดว่าน่ามองน่าชม หน้าอกหน้าใจของเธอนั้นขนาดกำลังดีพอดีไม้พอดีมือ(?)ไม่ใหญ่โตจนน่าเกลียดหรือแบนราบเป็นไม้กระดาน เอวคอดบางรับกับสะโพกผาย แขนขาเรียวยาวได้รูปดูคล่องแคล่วคล่องตัวที่สุด ผิวของเธอไม่ใช่สีขาวอมชมพูหรือขาวซีดจาง แต่เป็นสีขาวนวลเนียนนุ่มน่ามองอย่างสีขาวงาช้างที่ดูมีประกายจับทุกสายตาให้มองมาอย่างชื่นชม เธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสูงและผอม เธอสูงประมาณ171ซม. หนัก 50กม.พอดีไม่ขาดไม่เกิน ส่วนเสื้อผ้าที่ราชอนต้าชอบ…คือเสื้อผ้าที่มีลูกไม้ฟูๆ เหมือนในรูปค่ะ! เพราะมันเสื้อผ้าที่บ่งบอกได้ถึงความไฮโซชั้นสูงในตัวของเธอ และเป็นเสื้อผ้าที่ทำให้ความงามของเธอนั้นโดดเด่นยิ่งขึ้นไปอีก เธอชอบสัมผัสของลูกไม้ฟูๆที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้กระโปรงของเธอทำให้กระโปรงของเธอบานออกมาอย่างสวยงามมาก ชุดกระโปรงประดับลูกไม้ยิ่งหนายิ่งเป็นสไตล์ที่เธอชอบ แต่ราชอนต้าไม่ได้ชอบสีใดเป็นพิเศษ ชุดของเธอจึงค่อนข้างคละสี แต่ไม่ว่าชุดใดหากได้เธอเป็นผู้สวมใส่ก็ยิ่งขับให้ชุดเหล่านั้นดูสวยงามและทรงคุณค่ายิ่งขึ้น เธอเป็นคนที่เลือกชุดที่ดูเข้ากับตัวเธอเก่ง และแน่นอนว่าชุดประดับลูกไม้พวกนั้นเธอคัดสรรมาแล้วว่าเข้ากับตัวเธอและภาพลักษณ์ของตัวเธอมากที่สุด ในบางทีเธออาจจะสวมเครื่องประดับเข้าชุดจำพวกริบบิ้น กำไลข้อมืออะไรพวกนี้ด้วยเพื่อให้ชุดของเธอนั้นดูสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น
ด้วยองค์ประกอบที่งดงามและสมบูรณ์แบบไร้ที่ตินี้ คุณคงไม่แปลกใจว่าเหตุใดหญิงสาวผู้นี้จึงได้รับการขับขานว่าเป็นหญิงสาวที่งดงามล้ำเลิศที่สุดดุจดั่งสโนว์ไวท์ในโลกแห่งความเป็นจริง
หากแต่ว่า… นิสัยของราชอนต้าผู้นี้มันไม่ควรจะเรียกว่าสโนว์ไวท์นะสิ! เธอมันราชินีแม่มดผู้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกเพี้ยนๆแห่งความหรูหราไฮโซชัดๆ!
ชื่อ :: ราชอนต้า ซีลินน์ ฟิลเดอลัวร์ (Rashonta Serynn Fildeliour)
ชื่อเล่น :: ราชอน
อาวุธและความสามารถของอาวุธ :: เกิบ…เอ๊ย รองเท้าค่ะ! รองเท้าคู่เดียวกับในรูปเลยค่ะ รองเท้าบูทเหล็กสีแดงฉาดประดุจเปลวไฟจากสรวงสวรรค์แดนฟ้าชั้นไหนไม่รู้ รองเท้าคู่นี้เป็นคู่โปรดของเธอ แต่มันหนัก…เธอจึงจะสวมไปแค่เฉพาะตอนออกศึกค่ะ อย่างที่บอกว่ามันหนักมาก (แต่เธอกลับเดินได้ปร๋อ…) อาวุธชนิดนี้จึงมีความสามารถในการ เตะ ถีบ ยัน เข่า คู่ต่อสู้ค่ะ ถ้าโดนมันเข้าไป แรงของมันก็ประมาณท่อแป๊ปหลายๆอันเอามามัดรวมกันน่ะค่ะ หนักนะเออ ซึ่ง…เธอจะใช้มันด้วยความพลิ้ว… เช่น การเต้นบัลเลต์แล้วเตะ รำไทเก๊กแล้วเตะ(?) ไม่ผิดคาแรคค่ะ! แล้วก็มีอีกความสามารถหนึ่งของรองเท้านี้ นั่นคือ หากเธอสวมรองเท้านี้แล้ว ‘เต้น’ จะเกิดไฟไหม้ค่ะ (ยัยผู้หญิงเท้าไฟ นี่แหละเธอ //ผิดดดดดด) และจังหวะการเต้นของเธอสามารถควบคุมความร้อนและความแรงของเปลวไฟได้ด้วย หากเป็นจังหวะหนักๆ ไฟก็จะลุกไหม้รุนแรง แต่ลามช้า หากเป็นจังหวะเบาๆนุ่มๆ ไฟก็จะไหม้แบบนิ่มๆ แต่ลามเร็ว แบบนี้ค่ะ ไฟนี้จะดับยากมาก…เพราะต้องไปหาสังกรณีตรีชวามาดับ(?) ยกเว้นเธอจะสั่งให้มันหยุด เปลวไฟที่เธอก่อจะมีรูปร่างไม่เหมือนเปลวไฟทั่วไป อาจจะเป็นใบหน้าคน เป็นรูปนกไฟ เป็นใบหน้าของภูตผีปีศาจ เป็นใบหน้าของสัตว์ต่างๆ ทั้งนี้เพื่อข่มขวัญศัตรูให้รู้ว่าเธอน่ะเป็นปีศาจนะ (?)
ลักษณะนิสัย :: ฮาย เอฟวี่บอดี้…ทุกท่านเคยดูผู้ใหญ่ลีกับนางมามั้ยคะ? นิสัยของราชอนต้านั้นเหมือนกับนางมาในเรื่องเลยค่ะ!! (เดี๋ยว งั้นฮิบาริคงเป็นผู้ใหญ่ลี??) เธอเป็นหญิงสาวที่ช่างกล้ากลืนมะพร้าวเข้าปากไป…เอ๊ย! ลูกแก้วเข้าไป หลังจากที่ตอนแรกเธอโคตรจะเป็นกุลสตรีศรีซัลวาโทร่า(ชื่อนี้รึเปล่าคะ ถ้าไม่ใช่ขออภัยด้วย) กลับกลายเป็นนังเรยาผสมน้ำหวาน ความเป็นคุณหนูไฮโซผุดมาจากไหนก็ไม่รู้ผุดขึ้นมาตามรูขุมขน และเธอก็กลายเป็นแบบนี้…(//ชี้ๆๆๆ) ถ้าจะให้เปรียบแบบเห็นภาพ ราชอนต้าคงเป็นคุณหนูใจแตก(?) ออกแนวคุณหนูที่รักอิสระ แต่ก็ยังคงความไฮโซเอาไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเธอต้องมีแบรนด์ แม้แต่ผักกุ้ยช่ายที่เธอจะกินยังต้องมีแบรนด์ (ราชอน : กุ้ยช่ายที่ดีต้องส่งมาจากนครเฉิงตูเท่านั้นย่ะ! ไม่งั้นฉันไม่กิน!! เอามันไปเก็บบบบบบบบ!!!!) ทุกอย่างที่จะส่งมาให้เธอนั้นต้องหรู ต้องผ่านการรับประกันมาแล้วหลายชั่วอายุคน เช่น แอปเปิ้ลต้องมาจากแคว้นเบอร์กันดี องุ่นต้องมาจากแคว้นนอร์มังดี ส่วนโซฟีต้องมาจากไทยแลนด์(?) เท่านั้นค่ะ!! จู้จี้จุกจิกเรื่องมากหาใครเปรียบไม่ได้ เสื้อผ้าที่ใส่จะต้องมีลูกไม้หนาๆพองๆฟูๆหรูๆแบบที่เธอชอบ ไม่งั้นไม่ใส่! (แบบในรูปแหละค่ะ) นอกจากจะเรื่องเยอะแล้วยังเต็มไปด้วยความโอเว่อร์เอ็คติ้ง เช่นเห็นหนูวิ่งตัดหน้าหน่อยเดียวร้องกรี๊ดแทบสลบ ไปห้างแล้วหาบัตรเครดิตไม่เจอก็โวยวายบีบคอคนนู้นคนนี้แล้วตะคอกว่า ‘แกเอาบัตรฉันไปไหน!!เอาคืนมานะ!!’ (ความจริงมันก็อยู่ในกระเป๋าเธอนั่นแหละ เธอหาไม่ดีเอง …ชอบยัดของไม่เป็นที่ด้วยแหละเออ) นอกจากจะคุณหนูจ๋าแล้วเธอยังเป็นโรคไฮโซลิซึ่ม… ไปเที่ยวทีต้องไปสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง ให้ไปบ้านนอกเหรอ!! อะไรนะ นี่แกจะบ้าเหรอ!! ให้คุณหนูไฮโซอย่างฉันไปปีนเขาสามชั่วโมง พักสามนาทีแล้วลงไปเนี่ยนะ! ตกระกำลำบากแถวบ้านนอกอะนะ! โน้ววววววววววววววววววว (?) ราชอนต้าเป็นคนหลงระเริงในชีวิตของชนชั้นสูง คืนไหนมีงานบอลรูมปาร์ตี้ที่โรงแรมพาเลซสุดหรูหราเธอย่อมไปแน่นอน แต่เพราะเธอเป็นปีศาจ เธอกลัวคนจับได้ เธอเลยไปงานนั้นในสภาพ ‘หญิงสาวใส่ฮู้ดปักลายหลุยส์วิตตอง’ …ก็แหม…เก๊าอยากปลอมตัว…(กรุณานึกภาพราชอนต้าเอานิ้วจิ้มกันแบบน่ารักๆ(?)) แต่จะให้ฉันใส่ผ้าคลุมตลาดๆงั้นเหรอ! ไม่มีวัน!!! รอวันที่ประเทศไทยมีประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบก่อนเหอะย่ะ!! แค่นี้ก็ทะเลาะกันในสภาจะตายอยู่แล้ว! โอ๊ยยยย ราชอนเซ็ง!! ราชอนรับไม่ได้!!! มันผิดคาแรคโคตรๆเลยว่ะค่ะ! เอ๊ย ไม่เกี่ยว…. จะว่าไป ด้านดาร์กของเธอก็มีนะ… หลังจากกลืนลูกแก้วเข้าไป นอกจากเธอจะเพี้ยนขึ้นแล้ว (ราชอน : ว่าใครเพี้ยนยะ!!!) เธอยังกลายเป็น ‘ปีศาจขี้อิจฉา’ อีกด้วย ความอิจฉาของเธอนั้นไม่ปกติ แต่เป็นความอิจฉาที่บิดเบี้ยวในแบบของปีศาจ ไม่ว่า จะเป็นความอิจฉาที่มีต่อคนที่ดีกว่าเธอ ดีไปเหอะ…ดีเข้าไป… อย่าให้ถึงทีฉันนะ…ไม่งั้นได้แหลกเป็นจุลแน่… ความอิจฉาของเธอนั้นยิ่งเพิ่มพูนหากเธอเห็นเป้าหมายได้รับแต่สิ่งดีๆที่เธอไม่เคยได้รับต่อๆกัน ยิ่งทนเห็นมาก ความมืดในใจเธอจะยิ่งเพิ่มขึ้น หากมันระเบิดขึ้นมา ไม่อยากจะบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น พอจุดดาร์กของเธอขึ้นสูงสุด อย่าให้พูด… ตอนกลางคืนเธอจะบุกไปที่บ้านของคนๆนั้นแล้วเอามีดกระซวกๆๆๆๆ ให้ตายศพเละคาเตียงนี่แหละ บอกแล้วไงว่าอารมณ์อิจฉาเธอมันรุนแรง โดยเฉพาะหากคนที่เธอรักแสดงความสนใจคนอื่นออกนอกหน้า ต่อมอิจฉาของเธอจะยิ่งส่งเสียงร้องดังขึ้น…ดังขึ้น… จนเมื่อมันถึงจุดพีค คำว่า ‘เรือสวย’ ยังน้อยไปสำหรับการนิยาม ที่เธอเป็นแบบนี้ ก็เพราะเธอต้องการความรักจากคนที่เธอรัก แต่เพราะหัวใจเธอมันบิดเบี้ยวไปแล้วเพราะความมืดจากลูกแก้ว หัวใจเธอได้ร่ำร้องหาคนที่เข้าใจและคนที่จะมอบความรักให้เธอคนเดียวตลอดมา แม้เธอจะดูเหมือนสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง แต่แท้ที่สุดแล้วสิ่งที่เธอมี มันก็ไม่ต่างอะไรจาก ‘สวรรค์จอมปลอม’ ที่ไม่อาจมอบความสุขให้เธอได้ดั่งสวรรค์ที่แท้จริง แม้เธอจะหลอกตัวเองสำเร็จแล้วว่าเธอไม่แคร์ เธอไม่สนอะไรทั้งนั้น แต่เธอหลอกหัวใจตัวเธอที่กำลังร่ำไห้ เพรียกหา ‘สวรรค์ที่แท้จริง’ ไม่ได้…นี่แหละ ‘เสียงร่ำไห้จากสวรรค์จอมปลอม…’
ลักษณะการพูดจา :: พูดด้วยน้ำเสียงยั่วเย้าโทสะประชาชน หรือน้ำเสียงที่เรียกกว้างๆว่า ‘น้ำเสียงคุณหนูๆ’ คำพูดคำจาเธอนั้นมักจะเสียดแทงใจดำชาวบ้าน กวนโมโหนิดๆ กวนส้นไม่หน่อย(?) และอย่าให้เธอโวย เสียงเธอตอนโวยแหลมแสบแก้วหูมาก… ต่อไปเป็นประโยคคำพูดค่ะ!
- “ฉันชอบกินพิซซ่า!!! ไม่ใช่ปลาร้าจิ้มแจ่วบ้านนอกคอกนาแบบนี้ย่ะ!!!”
- “ชวารอฟสกี้…ชวารอฟสกี้ฉัน…ใคร!!! ใครทำมันแตก!!!! โผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะยะ!!!”
- “…เหอะ…แค่ห้าหมื่น แค่ขี้หูฉันเท่านั้นแหละย่ะ…”
- “พวกเธอเป็นคนใช้ภาษาอะไรยะ!! กล้าดียังไงมาทำลูกไม้ฉันขาด!!!”
- “แหม…ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง ฉันกาก…เธอก็กากแหละ… บ้านไม่มีกะโหลกให้ชะโงกดูเงาเหรอยะ?”
- “หลงตัวเองจังเลยนะ ตัวเธอไม่ได้มีดีขนาดนั้นก็อย่าหลงผิดมากได้มั้ย? มัน…เห็นแล้วคันลูกตาน่ะ…”
- “โอ๊ะ…จะตบฉันเหรอยะ? นัดวันตบมาเลยนะ จะได้เอาหนังหน้าไปให้ตบ… แต่กรุณาล้างมือก่อนตบหน้าฉันด้วยนะ มือโสโครกๆแบบนั้นไม่ควรมาอยู่บนหน้าฉันน่ะ…”
- “ไม่!!! ฉันไม่นอนวัด!!!ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
- "คิดว่าตัวเองดีเลิศประเสริฐศรีมาจากไหนกันยะ มาสิ ฉันจะสอนให้ดูเองว่าใคร'เริด'กว่ากัน แต่ถ้าไม่แน่จริงก็ถอยไปเลยนะยะ รำคาญพวกคางคกปีนขึ้นวอ"
คู่ :: ฮิบาริ เคียวยะครับผม!
เพิ่มเติม :: -
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Part III ; Question for Lovely original
ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่ออเลนส์ คุณละ? : “ราชอนต้า ซีลีนน์ ฟิลเดอลัวร์… จะอยากรู้ไปทำไมมิทราบ?” ดวงตาสีทับทิมดวงสวยปราดมองคนถามตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางพูดด้วยน้ำเสียงแบบคุณหนูๆ (?) “หยิ่งนักรึไงยะ ถามไม่ตอบ! ต๊าย!! ดูทำสีหน้าเข้า!! ไม่เคยเห็นถั่วงอกจากลอนดอนรึไงกันยะ!!?” เจ้าหล่อนยกจานถั่วงอกในมือหลบชายหนุ่มนามอเลนส์อย่างเร็วรี่พลางส่งสายตาสังหารไปทางอีกฝ่าย (คือ ตอนที่อเลนส์มาถาม เธอกำลังกินถั่วงอกจากลอนดอนอยู่อะค่ะ…) “อย่ามอง! ฉันไม่ให้! หวง!!!” พูดจบ เธอก็ใช้มือเปิปถั่วงอกในจานฝังเพชรที่เลาะมาจากทัชมาฮาล(?)ยัดเข้าปากโชว์…
พูดแบบนั้น…คุณจะหมายความว่าคุณคือปีศาจในตำนานที่เขาลือกันงั้นเหรอ? ไร้สาระ เรื่องพรรค์นั้นก็แค่นิทานหลอกเด็ก… : ราชอนต้าปรือต้าลงเล็กน้อย ก่อนจะวางจานถั่วงอกลอนดอนลงบนโต๊ะทองคำพันล้านอย่างเบามือ…(เบามือของเธอคือกระแทกในสายตาของชาวเรา) ก่อนจะค่อยๆ หันไปหน้าสวยมาทางผู้ถาม เธอค่อยๆยกชายกระโปรงที่ฟูฟ่องไปด้วยลูกไม้ที่ยัดไว้ข้างในขึ้น ก่อนจะก้าวเดินมาทางผู้ถาม “บอกแค่ชื่อก็รู้แล้วเหรอว่าฉันเป็นปีศาจในตำนาน?” เธอยกยิ้ม “ตายแล้ว นึกว่าจะเซาะกราวๆ รู้ดีเหมือนกันนะ…” เธอเว้นวรรคเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “แต่ว่านะ… ปากก็บอกว่านิทานหลอกเด็ก แต่ดันจำชื่อปีศาจในนิทานหลอกเด็กได้ นายควรจะพิจารณาตัวเองได้แล้วนะยะ เค๊?”
ถ้าคุณยังยืนยันแบบนั้น…ผมจะเชื่อก็ได้ แล้วคุณคิดยังไงกับพวกมนุษย์ละ? : “ฉัน? ฉันน่ะเหรอ?” ปีศาจสาวหัวเราะหน่อยๆ “นายเป็นแฟนพันธุ์แท้นิทานหลอกเด็กไม่ใช่รึไงยะ? งั้นก็ลองนึกทบทวนเอาซะ ว่าปีศาจคิดกับมนุษย์ยังไง” ดวงตาสีแดงหรี่ลงอย่างท้าทาย “จะบอกให้ก็ได้นะยะ ว่าปีศาจเห็นมนุษย์เป็นแค่เพื่อนร่วมโลก ที่จะฆ่าจะแกงเมื่อไหร่ก็ได้ และสำหรับฉัน มนุษย์มีหน้าที่ขายของแบรนด์เนมให้ฉันแล้วก็อยู่เฉยๆไป เข้าใจนะยะ? เอ๊ะ? รึคนบ้านนอกคอกนาอย่างนายฟังภาษาราชอนต้าไม่รู้เรื่อง?”
พลังที่คุณได้มาจากลูกแก้วทำอะไรบ้าง? แล้วคุณจะเอาไปทำอะไร? : “อ๋อ…เอาไปสร้างโลกที่มีแต่ตุ๊กตาหมีน้อยน่ารักๆ(หรือริลัคคุมะ)ให้นายนอนกอดไง ชอบไม่ใช่เหรอยะ?” แม้จะเป็นคำตอบสั้นๆ แต่มันแทงใจคนฟังไม่มากก็น้อย หากแต่ราชอนยังคงทำท่าไม่รู้สึกรู้สาอะไร
งั้นเหรอ…แล้วผู้ชายคนนั้นที่คุณเจอน่ะ (คู่แหละครับ) คิดว่าเขาจะต่อต้านปีศาจเช่นคุณมั้ย? แล้วคุณคิดยังไงกับเขาละ? : ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง ริมฝีปากสวยได้รูปเผยอขึ้นหน่อยๆ เหมือนอ้าปากค้าง ก่อนที่เธอจะพูดด้วยเสียงตกใจ “ตาย...ตายแล้ว… นี่นายรู้จักอีตาเคี้ยวหญ้าด้วยเหรอยะ!!!” เสียงสูงปรี๊ดดังสนั่นออกมาจากปากสวยนั่น “ตาย…ตาย แค่นี้อีตาบ้านั่นก็แทบจะฆ่าฉันตายอยู่แล้ว!!! ด้วยความเซาะกราวไร้ระดับของหมอนั่นน่ะ!! ดูผ้าคลุมนั่นดิ! ซักบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้!! นี่!!! หุบปากไปเลยนะยะ!! อย่าพูดถึงหมอนั่นอีก!!! โอ๊ยตาย…ฉันจะเป็นลม…นี่ อเลนส์ หยิบถุงหอมในกระเป๋ามาให้ฉันหน่อยซิ เวียนหัว…ตายแล้ว เริ่มวิงเวียนแล้วด้วย…พระศรีลมจับ…” นิ้วเรียวถูกชี้ไปยังกระเป๋าดิออร์สีแดงสดบนโต๊ะขณะที่เจ้าตัวใช้มืออีกข้างจับหัวตัวเองพลางทำท่าวิงเวียนอย่างโอเวอร์เอคติ้ง อเลนส์ได้แต่มองหน้าเธอแบบเซ็งๆ ก่อนจะตอบเธอว่า ‘ผมไม่ทำ เพราะผมคือ อเลนส์(ดิ)!’
คุณคิดยังไงกับตัวตนที่คุณเคยเป็นในอดีต…อยากกลับไปมีหัวใจขาวสะอาดแบบนั้นมั้ย? : ราชอนต้าหยิบถุงหอมมาสูดดมจนชื่นใจแล้วจึงตอบ “ตัวตนในอดีต? ตัวตนของฉันที่เป็นแค่สาวชาวบ้านธรรมดา?” เธอบ้องปากหัวเราะอย่างมีระดับ(?) “ใครจะอยากกลับไปใช้ชีวิตอยู่ในกระต็อบบ้านนอกนั่นละยะ? แล้วหัวใจขาวสะอาดอะไรกั๊นนนน มันก็แค่คำพูดสวยหรูของพวกเพ้อหานิทานก่อนนอนเท่านั้นแหละย่ะ! แหม ทำเป็นดัดจริต ทำคำพูดซะสวยหรู…” หญิงสาวผมสีทองม้วนผมตัวเองเล่นก่อนจะพ่นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ “อเลนส์ นายนี่เพ้อหานิทานก่อนนอนอย่างสมบูรณ์แบบเลยนะยะ เมื่อคืนหม่าม้าไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอ เลยต้องเอาเรื่องพรรค์มาเพ้อใส่ฉันเนี่ย?”
หึ…คำตอบน่าสนใจดี… ผมขอตัวก่อนนะ… แล้วเราจะได้พบกันอีก แน่ นอน… : “ย่ะๆ วันที่นายไม่ได้ฟังนิทานก่อนนอนสินะ” ราชอนต้ายังไม่คลายคำพูดดูถูกคนตรงหน้า รอยยิ้มมุมปากถูกส่งแทนคำบอกลา “อ้อ!! คืนนี้อย่าลืมดื่มนมกับอุ้มน้องหมีขึ้นเตียง หลับฝันดีนะยะ!”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Part IV ; For You
สวัสดีครับ ชื่ออะไรเหรอครับ? : ยะหยาค่ะ!!
ผมหล่อมั้ยครับ? (??) : …………………….. ค่ะ!!! หล่อมากค่ะ!!! ดูออร่าที่เปล่งประกายสิคะ!!! (?)
ใบสมัครยาวไปมั้ยครับ? มีอะไรจะบ่นผมมั้ย? : ไม่มีค่ะ ไรท์ประเสริฐทุกอย่าง…อาห์…
ขอบคุณที่มาสมัครนะครับ ขอให้ติดนะครับ ^^ : สาธุ….
ความคิดเห็น