แม่เรานะ…

แม่เรา เป็นลูกคนที่สอง มีพี่สาว 1 คน น้องสาวอีก 1 และน้องชาย 2 คน

ในบ้านยายเราจะฝึกโดยแบ่งหน้าที่ให้ลูก ๆ ช่วยกันทำงานบ้าน

ป้าเราช่วยทำกับข้าว โตขึ้นป้าเราเลยทำกับข้าวอร่อยมาก ทำแบบสูตรดั้งเดิมชาววังเชียวแหล่ะ เมนูเด็ดคือข้าวแช่ กับกระท้อนลอยแก้ว

แม่เราคนที่สอง มีหน้าที่ล้างจาน และมีหน้าพิเศษทุกเช้ามีหน้าที่ต้องไปซื้อกาแฟมาให้ยาย แม่ชอบหน้าที่พิเศษมากเพราะแม่หามูลค่าเพิ่มให้กับตัวเองโดยการสั่งขนมมากินเอง พอสิ้นเดือนร้านกาแฟมาเก็บตังค์ ยายก็ถึงได้รู้ว่าแม่มีมูลค่าเพิ่มแต่ก็ไม่ว่าอะไร  พอโตขึ้นยายไปอยู่กับแม่ ก็เลยรับบททำกับข้าวไปให้ในตัว  พอยายไม่อยู่แล้วเราเลยเพิ่งมารู้ว่า แม่เราทำกับข้าวจริง ๆ ที่พออวดแขกได้ มีแค่น้ำพริกกะปิ กับไข่พะโล้ เท่านั้น เมนูนอกจากนั้นเราไม่ขอออกความเห็น  เบอร์ 4 เตือนความจำเราว่ามีช่วงนึงพวกเราโดนกินน้ำพริก กับชะอมไข่ทอด ไปเกือบเดือน เพราะชมแม่ว่าทำอร่อย….เธอเคยบอกแม่ว่า ชอบกินเต้าหู้ในไข่พะโล้  ไม่ต้องใส่ไข่ก็ได้แค่นี้ก็อร่อยแล้ว   แม่เราซื่อ ขมีขมันทำพะโล้เสร็จก็เรียกให้มาดูที่หม้อแล้วเปิดอย่างภูมิใจ เบอร์ 4  เอ๋อ ไปพักใหญ่ ในหม้อ ไม่มีไข่สักใบ มีแต่เต้าหู้ลอยแน่น

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกๆ จะกินอะไร ไม่กล้าชม ไปนาน กลัวใจ…

น้าสาวมีหน้าที่รีดผ้า เพราะเธอรักสวยรักงามไม่ชอบอะไรที่ทำให้ตัวเหม็น หรือเปื้อน ส่วนลูกชายสองคนยังเล็กอยู่ก็ให้ช่วยงานจิปาถะไป

แม่เรา รักยายมาก ยายก็รักแม่มากที่สุดในบรรดาลูกสาว (แต่ในบรรดาลูกๆทั้งหมด เราว่ายายรักลูกชายคนสุดท้องมากที่สุด)

เราก็เป็นลูกคนที่สองเหมือนกับแม่เลย เรารักแม่มากเหมือนกันเลย

แต่ตอนเด็ก ๆ เราไม่ชอบกินข้าว จะกินแต่ผลไม้ จนตาของเราบอกว่าเราเป็นฤๅษี มาเกิด ส่วนข้าวนี่กว่าจะกินหมดชามหนึ่งก็แทบจะต้องขู่ปลอบกันอยู่นาน

แม่จนปัญญาก็เลยบอกเราว่า  “ถ้าอยากเป็นลูกแม่ แม่ให้ทำอะไร ก็ต้องทำตาม แม่กินอะไร ก็ต้องกินเหมือนแม่ ห้ามเลือกกิน…”   เรากลัวไม่ได้เป็นลูกแม่ แม่ให้ทำอะไรเราทำตาม แม่พูดไรเราเชื่อโม๊ดดดด…ก็เลยยอมกินข้าวง่าย ๆ ขึ้นมาหน่อย

แม่มีแต่ลูกสาว ทั้งหมด 4 นางแต่เก่งกล้าสามารถทุกนางเลย เรียกได้ว่ามีแม่พันธุ์ดีนั่นหล่ะ

ลูกคนโต เก่งทุกทาง ลองเอ่ยมาซักอย่างซิ ทำเป็นหมดนั่นแหล่ะ ถ้าทำไม่เป็น  เธอก็หาวิธีไปทำมาจนได้  รำก็ได้ เต้นก็เก่ง ดนตรีไทย ดนตรีฝรั่ง เล่นได้หมดแหล่ะ กีฬาเป็นเอกทั้งเทนนิส และแบดมินตัน (ได้แต่งสามีก็เพราะเล่นแบดนี่แหล่ะ) จบไฮสคูล ที่เมกา และเรียนต่อที่มหาลัยระดับ 5 หมวกทีเดียว ภาษาอังกฤษคล่องปรื๋อ   ท่าทางมีอำนาจบารมี มนุษย์สัมพันธ์ เหลือล้น มีความเมตตากรุณาต่อสัตว์โลกสูงมากถึงสูงที่สุด… อย่าให้เจอหมาจรจัดเลยทีเดียว รวมไปถึงนก หนู ที่หล่น มาจากรัง หรือปีกหักบินมา จะต้องเก็บมาเลี้ยงให้ความอบอุ่น ฟูมฟักเป็นอย่างดี เงินทองก็ทุ่มเทไปกับการช่วยสัตว์โลกนี่แหล่ะ ( เดี๋ยววันหลัง ค่อยมาแฉ นี่ก็เยอะ)

คนที่สอง เป็นเราเอง ไม่ต้องพูดมาก เก่งตั่งแต่ยังไม่ถึงสองขวบ เป็นพนักงานฝึกหัดเลี้ยงเด็กแรกเกิด  แม่ก็บอกเราว่ารักเรามากที่สุดในบรรดาลูกสาวทั้งสี่คนของแม่ แล้วเราก็เชื่อ แต่จริงหรือเปล่าไม่รู้ เพราะน้องคนสุดท้องแอบมาบอกเราว่า แม่เคยบอกว่ารักมันมากที่สุด อุ๊วะ!!! มันยังไงกันเนี่ยะ หรือแม่เราแอบทำดีลซ้อน

คนที่สามนี่ วีรกรรม เยอะมาก ไว้ค่อยเล่าให้ฟัง คนนี้เก่งสอบเข้ามหา’ลัย ได้ตั้งแต่ ม.5 ทั้งที่ไม่ค่อยไปโรงเรียน ไม่อ่านหนังสือ เอาแต่เล่นเกมส์ ดูหนังจีน ทั้งวันทั้งคืน ไม่รู้เอาความรู้จากไส้ขดไหนไปทำข้อสอบ  เธอใช้ความสามารถส่วนตัวล้วน ๆ เลยไม่เคยไปบนให้เทวดาช่วยเลย เพราะรำแก้บนเองไม่เป็น มีความคิดอยากไปบนพระพรหมเหมือนกัน แต่คิดจะบนว่าถ้าสอบติดจะให้พี่สาวคนที่สองไปรำใช้บน ป้าด! มันใช่ไม๊วะ.. เราเลยรีบห้ามก่อนที่หล่อนจะจุดธูป

คนสุดท้องนี่เก่งม้ากกก ครูบอกว่าถ้ามาเรียนให้ครบ 5 วันต่อสัปดาห์ละก็คงติด Top 10 ของห้อง เพราะขนาดไปโรงเรียนแค่ สัปดาห์ละประมาณ 3 วัน เธอสอบได้คะแนนมากกว่าคนที่ไปเรียนทุกวันอีก เฮ้อ!

แม่มีวิธีเลี้ยงลูกที่ เรียกว่าแปลกไม่เหมือนใคร พวกลูกทั้ง 4 นาง ก็เลยโตขึ้นมาแบบแปลกๆ ไม่เหมือนใคร …