[OS]Presents[Myungsoo&Seongyeol]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เนื้อเรื่อง

[OS]Presents

ใกล้ช่วงเวลาเทศกาลที่มีแต่ความสุขเข้าไปทุกทีๆ ไม่ว่าจะมองไปยังที่ไหนก็สวยงามเต็มไปด้วยแสงไฟประดับทั้งตึกทั้งสองข้างทาง ในช่วงเทศกาลพิเศษนี้เหมือนว่าเมืองทั้งเมืองจะไม่หลับใหลแม้วินาทีเดียว แม้แต่ที่ร้านเล็กๆของซองยอลก็มีแต่คนทยอยเข้าไม่ขาดสายทั้งวัน   อีกไม่กี่ชั่วโมงปีนี้ก็จะกลายเป็นปีเก่าไปแล้ว  วันนี้ซองยอลมีคิวอัดรายการส่งท้ายปีตั้งแต่เช้า ช่วงบ่ายพอจะมีเวลาจึงแวะเข้ามาช่วยที่ร้านทำงาน เนื่องจากคนเข้าเยอะมากพอสมควรและลูกจ้างที่ร้านต่างพากันกลับบ้านในช่วงเทศกาล

“ ซองยอลอปปา !! สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ! ” เด็กนักเรียนที่คาดว่าคงเป็นแฟนคลับของอินฟินิท กล่าวอวยพรซองยอลขณะมาที่เคาท์เตอร์จ่ายเงินที่ซองยอลประจำหน้าที่อยู่ ซองยอลยิ้มให้กับคำอวยพรนั่นก่อนจะเอื้อมมือผ่านเคาท์เตอร์ไปลูบหัวเด็กหญิงเบาๆ

“ อื้อ รักษาสุขภาพแล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ!! ” ซองยอลมักจะบอกแบบนี้กับแฟนๆของเขาเสมอ ไม่ว่าอย่างไรการที่มีสุขภาพที่ดีก็เป็นพรที่ดีที่สุด

“ ซองยอลอา กลับได้แล้วมั้งลูก? พรุ่งนี้ก็มีงานไม่ใช่หรือไง ” ผู้หญิงตัวเล็กผมสั้นวัยกลางคนเอ่ยถามซองยอลขณะเดินมาหยิบเครื่องดื่มเพื่อไปเสริฟให้กับลูกค้า ซองยอลส่ายหน้าเล็กน้อยพลางเดินเข้าไปโอบกอดอย่างออดอ้อน

“ ผมอยากอยู่ช่วยแม่ก่อนนี่นา~ ไม่เป็นไรหรอกครับ ไว้ร้านปิดค่อยกลับก็ได้ คนเยอะแบบนี้แม่จะทำยังไงไหว ”

“ แล้ว.. มยองซูล่ะ? ปีนี้ไม่ได้ไปเที่ยวกับมยองซูเหรอ ” เมื่อชื่อของอีกคนถูกถามขึ้นทำเอาใบหน้าหวานที่กำลังถูไถกับต้นแขนของแม่ต้องหุบยิ้มลงทันที สีหน้าเปลี่ยนจนแม่สังเกตเห็น

“ ทะเลาะกันเหรอ? ” คำถามจี้จุดดถูกส่งมาพร้อมกับสีหน้าเป็นห่วงจนซองยอลต้องวาดยิ้มบนใบหน้าอีกครั้ง

“ เปล่าหรอกครับ ไม่มีอะไร พอดีมยองซูกลับบ้านน่ะครับ ผมไปคิดเงินต่อนะลูกค้ามายืนรอแล้ว ” ว่าจบก็ผละตัวออกไปประจำที่เคาท์เตอร์คิดเงินต่อ ถึงจะพูดแบบนั้นแต่สีหน้าไม่สู้มีความสุขก็ฟ้องออกมาจนหมดอยู่ดี ความจริงทั้งพ่อ แม่และแดยอลก็สงสัยตั้งแต่ซองยอลก้าวเข้าร้านมาเมื่อบ่ายนี้อยู่แล้ว เพราะปกติทุกปีถ้าไม่มีงาน มยองซูจะมาที่ร้านเพื่อมารับซองยอลไปเที่ยวฉลองกันแล้ว แต่ทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไรหรือถามอะไรไปมากกว่านั้น ต่างคนก็ต่างทำงานจนเวลาล่วงเลยมาใกล้จะเที่ยงคืนเต็มที ซองยอลก็ยังไม่มีทีท่าจะกลับจนแม่ต้องมาไล่ให้กลับไปพักผ่อนได้แล้ว ซองยอลจึงยอมถอดผ้ากันเปื้อนนั่งรถประจำทางกลับมายังหอพัก  ระหว่างทางขึ้นห้องก็หยิบโทรศัพท์เครื่องสวยขึ้นมามองหน้าจอเพื่อเช็คดูแจ้งเตือนข้อความ แต่ก็ต้องเก็บลงกระเป๋าอีกครั้งเมื่อพบว่าไม่มีแจ้งเตือนใดๆ.... ไม่มีใครส่งอะไรมาทั้งนั้น  ซองยอลกดรหัสเข้าห้องอย่างเซ็งๆ เมื่อนึกถึงว่าปีนี้ต้องเคาท์ดาวน์อยู่คนเดียวเป็นปีแรก

เมี๊ยว เมี๊ยว ~

“ จูรึมมี่อา~  อย่างน้อยอัปปาก็ไม่ได้เคาท์ดาวน์คนเดียวเนอะ คิคิ ” เจ้าแมวตัวอ้วนที่เลี้ยงไว้เดินมาพันแข้งพันขาจนซองยอลต้องไปหยิบนมในตู้เย็นออกมาเทให้เจ้าแมวอ้วนกิน แต่เมื่อเห็นชามใส่อาหารก็ต้องแปลกใจเมื่อในชามนั้นมีนมเทอยู่กว่าครึ่ง ... เมื่อเช้าไม่ได้ให้นมนี่หว่า?   อ่อ ! แม่บ้านที่เข้ามาทำความสะอาดอาจจะเอามาเทให้ก็ได้

“ เจ้าอ้วนนี่ แกอ้อนแม่บ้านให้เทนมให้ใช่มั้ยล่ะ! ” ซองยอลเกาหัวเจ้าเหมียวเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยวจนเจ้าเหมียวหลับตาพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะเทนมจนเต็มชามแล้วเตรียมตัวไปอาบน้ำนอน  

ครืดดดดด

แรงสั่นจากสมาร์ทโฟนในกระเป๋ากางเกงทำให้ซองยอลต้องรีบควักโทรศัพท์ออกมาดูหวังว่าจะเป็นข้อความจากคนที่รออยู่ แต่เมื่อสไลด์ปลดล็อคก็พบว่าเป็นข้อความจากเมมเบอร์ที่ส่งมาอวยพรในกลุ่มแชท ต่างคนต่างไปเที่ยวด้วยกันบ้าง บ้างก็กลับไปฉลองที่บ้านบ้าง ดูท่าทางทุกคนคงจะมีความสุขในช่วงเวลาที่ได้พักผ่อนกับคนที่ตัวเองรัก  เหอะ! พอคิดถึงคนที่ตัวเองรักขึ้นมา ก็เป็นอันต้องแขกเขี้ยวยิงฟันให้กับรูปภาพบนหน้าจอล็อคสกรีนที่ตั้งไว้เป็นใบหน้ายิ้มแย้มของหนึ่งในเมมเบอร์

ตุ้บ!!

เสียงดังจากในห้องนอนเรียกให้ซองยอลละสายตากลับมาสนใจอีกครั้ง ปกติแล้วจูรึมมี่จะวิ่งชนข้าวของตกเป็นประจำแต่คราวนี้จูรึมมี่ถูกปล่อยออกมาวิ่งเล่นนอกห้องฉะนั้นไม่มีทางที่จะเป็นเจ้าแมวอ้วนไปได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงรีบสาวเท้าเปิดประตูห้องนอนทันที 

“ เฮ่ย เชี่ย !!! ตกใจหมด!! ” ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้องก็ต้องตกใจกับตุ๊กตาหัวกลมจมูกแดงตัวโตวางอยู่บนเตียง ไม่สิ ... พอมองดีๆแล้วมันไม่ใช่ตุ๊กตาแต่เป็นมาสคอตต่างหาก  พลันในหัวก็นึกถึงคนที่หายหน้าไปทั้งวันทันที

“ มยองซู ไม่ตลกนะ ถอดไอชุดบ้าๆออกเดี๋ยวนี้เลย ” ซองยอลสาวเท้าเข้าไปใกล้เตียงอีกเมื่อยิ่งมั่นใจว่าคนในชุดมาสคอตเป็นคนที่คุ้นเคยดี

“ ... ”

“ ยังอีก! บอกให้ถอดไง....เฮ่ย!!!! ” จู่ๆเจ้าอันปังแมนตัวโตก็โผเข้ากอดซองยอลนิ่งๆไม่พูดไม่จาสักคำ ซองยอลดิ้นขลุกขลักไปมาในอ้อมกอด แต่เจ้าอันปังแมนก็ยังไม่ยอมปล่อยง่ายๆ สุดท้ายซองยอลดิ้นจนแขนข้างหนึ่งหลุดมาได้ก็รัวฝ่ามือเรียวลงบนหัวกลมๆของเจ้าจมูกแดงไม่ยั้ง

“ นี่แน่ะ ! เล่นไม่รู้เรื่อง!!!  ยังไม่ปล่อยอีก! นี่ๆๆ !!! จะไม่หยุดใช่มั้ย!!! ปล่อยโว้ยยยย ! ” ซองยอลฟาดมือใส่ไม่ยั้งจนมาสคอตตัวโตยอมปล่อยซองยอลออก ก่อนจะยืนนิ่งๆ ไม่เดินไปไหน ซองยอลยืนเท้าสะเอวจ้องมองใบหน้ากลมจมูกแดงนิ่ง ก่อนจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างภายใต้ใบหน้ายิ้มของมาสคอต  ไม่รอช้ามือเรียวจัดการถอดหัวมาสคอตออกทันที  ใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยกันดีจ้องมองคนตรงหน้าไว่วางตาแม้หยาดน้ำตาเม็ดใสจะร่วงพรูเต็มใบหน้า จนซองยอลรู้สึกผิดที่ตีไปแรงขนาดนั้น

“ ร้องไห้ทำไม เจ็บหรือไง? ทีตอนนั้นตีฉันแรงกว่านี้ฉันยังไม่เจ็บเลย ” ตอนนั้นที่ว่าหมายถึงในคอนเสิร์ตที่เขาต้องใส่หัวมาสคอตออกไปเต้นบนเวทีแล้วมยองซูก็มักจะวิ่งมาตีที่หัวมาสคอตเขา แต่มันก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากสักหน่อย เอ่อ.. เจ็บก็ได้ แต่เมื่อกี้มยองซูไม่ยอมปล่อยนี่นา เขาก็เลยโมโหลงไม้ลงมือแรงไปหน่อย มยองซูสะอื้นฮั่กๆ ก่อนจะยกมือในชุดมาสคอตขึ้นปากน้ำตาแล้วเปิดปากพูด

“ ป่าว ไม่ได้เจ็บ แต่ร้องไห้เพราะนายไม่ชอบ ”

“ ไม่ชอบอะไรของนาย ” ซองยอลเลิกคิ้วสูงเมื่อได้ยินมยองซูว่าอย่างนั้น เรียวนิ้วเอื้อมไปปาดน้ำตาบนใบหน้าหล่อ

“ ก็อันปังแมนนี่ไง ฉันนึกว่านายจะดีใจที่ได้กอดอันมังแมนตัวโตขนาดนี้ ” มยองซูเอ่ยเบาๆอย่างเสียใจ พลางกางสองแขนออกก้มมองดูชุดที่อุส่าห์แอบสั่งมาจากญี่ปุ่นเพื่อมาเซอไพรซ์ซองยอล คนฟังได้ยินอย่างนั้นก็ยกยิ้มมุมปากน้อยๆอย่างดีใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบอันปังแมนสักหน่อย แค่..

“ ฉันอยากจะกอดนายมากกว่าอันปังแมนต่างหาก ” ทันทีที่ได้ยินมยองซูเงยหน้าจ้องมองใบหน้าที่กำลังยิ้มหวานส่งมาให้ ก่อนจะบึนปากตามอารมณ์ที่เซ็งสุดขีด

“ ฮึ่ย! รู้งี้พาไปเที่ยวดีกว่า ไม่น่าแต่งไอชุดนี่มานั่งรอเลย งั้นมา! ขอกอดหน่อย ” ว่าจบก็อ้าแขนโผเข้าหาซองยอลทันที ซองยอลไม่ได้ขัดขืนเหมือนก่อนหน้านี้ทั้งยังวาดแขนตอบกลับมาด้วย ทำให้มยองซูได้ใจ

“ ไหนนน ดมหน้าหน่อยซิ หายหน้าไปทั้งวันหน้าเหม็นรึเปล่า ” ว่าจบก็ยื่นหน้าเข้าไปสูดดมแก้มเนียนนุ่มฟอดใหญ่จนซองยอลต้องหดคอหนีเพราะมันจั๊กจี้

“ อืมมมม ไม่เหม็นนะ เอาอีกข้างมา.. ”

“ พอเลย เยอะละๆ ” ซองยอลผลักหน้ามยองซูออกเบาๆเมื่อมยองซูทำท่าจะขอดมใบหน้าอีกข้างนึง แล้วเอ่ยถามถึงของขวัญที่มักจะมีให้ทุกปี

“ ไหนของขวัญฉันล่ะ ? ” พอได้ยินคำทวงของซองยอลก็ทำเอาใบหน้าหล่ององ้ำลงอย่างเคืองๆ เรียวปากหยักขยับบ่นอุบ

“ ของขวัญอะไรล่ะ ให้อะไรไปก็ไม่เคยใช้สักอย่าง แหวนเอย สร้อยเอย ต่างหูเอย ให้ไปก็ไม่ใส่สักอย่างเพราะฉะนั้นฉันไม่ให้แล่ว ”

“ ฮ่าๆๆๆๆ ก็ฉันใส่แล้วมันคันอ่ะ ” ซองยอลหัวเราะร่าเพราะมันคือเรื่องจริงที่เขาไม่เคยใช้ของที่มยองซูซื้อให้สักอย่าง ขนาดโน๊ตบุ๊คที่มยองซูซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเขาก็ยังตั้งไว้ที่โต๊ะและกลับมาใช้เครื่องเดิมที่มีอยู่ จนมยองซูบ่นแล้วบ่นอีก จริงๆแล้วทุกๆอย่างซองยอลแค่กลัวมันเสียเลยไม่อยากจะใช้มันแค่นั้นเอง

“ งั้นให้กอดอันปังแมนยักษ์คืนนึงเลย ดีมั้ย? ” มยองซูยื่นข้อเสนอที่ดูๆแล้วมันไม่น่าจะใช่ของขวัญที่เขาจะเป็นฝ่ายได้สักหน่อย มยองซูจะเอาเปรียบเขาแน่ๆ แต่ช่างเถอะ... ไม่ว่ายังไงเจ้าจมูกแดงตัวนี้ก็คงนอนกอดเขาอยู่ดี ซองยอลระบายยิ้มจนแก้มสองข้างยกขึ้น

“ รู้มั้ย? ก่อนจะขึ้นปีใหม่ทุกปีฉันขออะไร ” ซองยอลเอ่ยถามมยองซูพลางแนบใบหน้าลงบนลาดไหล่หนา

“ รู้สิ นายขอลิงมาเลี้ยงใช่มั้ยล่ะ ” มยองซูตอบติดตลกจนซองยอลชักหมดอารมณ์ซึ้ง คนบ้าอะไรชอบทำลายบรรยากาศดีๆ

“ ไม่บอกละ น่ารำคาญจริงๆ ”

“ เหรอ.. งั้นฟังของฉันแล้วกัน เมื่อปีที่รู้จักกันปีแรก ฉันขอให้ได้เป็นนักร้องวงเดียวกับนาย ปีต่อมาฉันขอให้นายสุขภาพแข็งแรงเพราะนายไม่สบายบ่อย ปีต่อมาพอได้เป็นแฟนกันฉันก็ขอให้เราคบกันนานๆ ขอให้นายรักฉันมากๆ ปีต่อมาฉันก็ขอให้นายมีท่อนร้องเยอะๆมีงานเยอะๆ อืมมมม ปีที่แล้วขออะไรไปน้า... ” ซองยอลรู้สึกดีใจที่คำขอทุกๆปีของมยองซูนั้นขอให้เขา เหมือนกันกับเขาที่หลายปีแล้วที่ไม่ได้ขอพรให้ตัวเองแต่กลับขอพรให้เจ้าของอ้อมกอดนี่

“ ช่างเหอะ... แล้วปีนี้นายขออะไร? ” ซองยอลเร่งเร้าเมื่อมยองซูยังนึกคำขอปีที่แล้วไม่ออกซักที มยองซูหยุดนึกแล้วก้มลงมองซองยอลตั้งแต่ลำคอขาวจนถึงปลายเท้า

“ อืมมมม ตอนแรกก็ว่าจะขอให้ปีหน้านายได้ขยายร้านขายไก่ แต่ว่าฉันเปลี่ยนใจละ ”

“ ... ”

“ ขอให้นายเลิกเข้าฟิตเนสดีกว่า เดี๋ยวนี้ตัวใหญ่ขึ้นจนฉันจะโอบไม่ไหวแล้วเนี่ย ”

“ ไอ้มยองซู!!!!!!! ”

“ ฮ่าๆๆๆๆๆ ”

ในปีที่กำลังจะผ่านพ้นไปมีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นทั้งที่น่าจดจำและไม่น่าจดจำ มากกว่าครึ่งของเรื่องราวดีๆ มีคนๆหนึ่งที่รวมอยู่ในนั้นเสมอ ผมขอให้มีแต่เรื่องราวดีๆเกิดขึ้นในปีหน้าและขอให้คนๆเดิมยังคงอยู่ในคำอวยพรของผมในทุกๆปีครับ สุขสันต์วันปีใหม่นะครับทุกคน.....











เอาฟิคมาเป็นของขวัญให้กับรีดเดอร์น้าาาา ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามฟิคเรานะคะ ยังไงขอให้ปีหน้ามีแต่ความสุขทุกคนเลยน้าาาา สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ