Dark of Angles

 เรื่องราวที่เกิดขึ้น...


วูบบบ !!

             ...สายลมเย็นพัดกระหน่ำ ถาโถมซ้ำเข้าใส่ร่างของเด็กหนุ่มที่ปาดเจ็บปางตาย จากการต่อสู้

กับกลุ่มมือสังหาร ตอนนี้เขากำลังหนีหัวซุกหัวซุนจากการตามล่าของคู่อริที่ยังไม่เลิกรา

"แกอยากลองดีใช่มั้ย วินเซนต์ ได้ ! "เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มมือสังหาร นามว่า คาลอส คำรามลั่น

ครืนนนน !

            เสียงท้องฟ้าปั่นป่วนทั่วผืนนภาสีคราม เสียงฟ้าคำรามดังกัมปนาท ทั่วทุกหนแห่ง สายลมเริ่มกระหน่ำถาโถมจนกลายเป็นพายุขนาดย่อมทั่วผืนฟ้า แต่หาได้หยุดหย่อนไม่ เนื่องจากพายุทั้งหลายกำลังแผ่ขยายจนเกือบจะกินพื้นที่ทั่วทั้งบริเวณ 

เปรี้ยง !

         ทั้นใดนั้นลำแสงสายฟ้าสีขาว ผ่าลงมาจากทั่วทั้งผืนฟ้า เป็นทางยาวสู่พื้นดินโดยรอบ พลังการทำลายของแสงอัศนีบาด ฟาดฟันทุกสิ่งทุกอย่าง รวมทั้งบ้านเรือนพังทลายได้ในพริบตา 

"แกไปซุกหัวอยู่ไหนวะ วินเซนต์ "คาลอส ตะโกนบอก

"ใช่ อยู่ไหนวะออกมาให้ข้าเชือดเจ้าซะดีๆ"เด็กหนุ่มอีกคนบอก เขามีนามว่า เฟรอส 

"...ไม่ออกมาใช่มั้ย ได้ !!! "เด็กหนุ่มคนสุดท้ายตะโกนลั่น ด้วยความเกรี้ยวกราด เขาเป็นคนอารมณ์ร้ายที่สุดในกลุ่ม มีนามว่า เซลอส

"เล่นมันเลยเซลอส" คาลอสบอก 

"เล่นมันเลยพี่ !"เฟรอสบอก

        กลุ่มมือสังหารสองคนที่เหลือตะโกนบอก เซลอส  ทั้งสามเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกัน ถึงจะเป็นสายเลือดชั่วก็ตามเถอะ ร่วมมือกันเป็นมือสังหารที่โหดเหี้ยมที่สุด ถ้ามีสองคนอาจจะเป็นคู่หูอเวจี หรือคู่หูขวางนรก แต่นี่พวกมันมีสามคน อาจจะเป็นตระกูล มหาบรรลัย ก็ได้ 

"ไม่ออกมาใช่มั้ย" เซลอส ตะโกนถามอีกครั้ง

"สงสัยแกคงอยากเห็นบ้านเมืองพังพินาศไปต่อหน้าต่อตางั้นสิ จัดให้! "เด็กหนุ่ม ตะโกนบอกครั้งสุด
ท้าย

  ทั้นใดนั้น เซลอสก็เริ่มร่ายเวทมนต์

  ไฟเออร์ สตรองเกอร์ บอมบ์

             ทั้นทีที่สิ้นสุดเสียงร่ายมนต์ ก็เกิดลูกไฟอุกกาบาต ถล่มลงมายังบ้านเมืองในละแวกนั้นพัง

พินาศ ต่อหน้าต่อตา กลุ่มมือสังหารทั้งสามคน หัวเราะเยาะอย่างสะใจ แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไร

ได้ นอกจากหลบซ่อนตัวอยู่ แต่ทว่าเขาได้ตัดสินใจจะใช้ความกล้าและแรงเฮือกสุดท้าย ออกไป

เผชิญหน้ากับมือสังหาร 

"หยุด !!!"

"หึ ในที่สุดหมาจนตรอก ก็ออกมาซะที"คาลอส บอก

"พอได้แล้ว! พวกแกต้องการอะไร"วินเซนต์ ตะโกนลั่น

"ฮ่าห์ เจ้านี่ช่างโง่เขลานัก เจ้าไม่คิดเลยหรือว่ามือสังหารอย่างพวกข้า มาทำไม"เฟลอส บอก

"พวกข้าแค่ได้รับสั่งมา ให้มาฆ่าเจ้าก็เท่านั้น ไม่มีอะไรมาก" เด็กหนุ่มคนเดิมบอกอีกครั้ง

 "คิดว่าทำได้ก็ลองดู !" วินเซนต์ บอก

     "ฮ่าห์ๆๆ เจ้าไม่ดูสังขารตัวเองเลยหรอ แม้แต่ขยับตัวก็ยังยากเลย ริอาจมาท้าทายพวกข้า อย่าหยามกันเกินไปแล้ว ฮ่าห์ๆๆ"คาลอส บอก

         จริงอย่างที่มันว่า แม้แต่แรงที่จะขยับตัวก็ยังยากเลย จะไปต่อกรกับมันได้ยังไง อีกทั้งกำลังเรายังน้อยกว่าสามเท่าตัว เฮ้อ ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าคงไม่ได้กลับไปพบพวกท่านอีกแล้ว ลาก่อน
  
 "เอาล่ะ พี่ทั้งสอง อย่ารอช้า ปิดบัญชีเลยดีกว่า"เฟรอส บอก

 " อืม " ทั้งสองคนบอกพร้อมกัน

        พวกมันจะทำอะไรวะ จะมาไม้ไหนอีก เฮ้อ ถึงยังไงก็ต้องยอมรับชะตากรรมซะแล้ว นอกจากจะมีปาฏิหารย์ละว้า วินเซนต์คิดในใจอย่างปลงสังเวจ 

"พร้อมนะ"เซลอส บอก

ทั้นใดนั้น

อันเดอร์ เฮล เกท ไฟเออร์ มิติสู่ยมโลก จงเปิด

          มือสังหารทั้งสามคนก็เริ่มร่ายเวทมนต์ดำ ทันทีที่ร่ายมนต์จบ ก็เกิดประตูมิติสีดำทมิฬ ขนาดใหญ่เปิดกว้างอยู่เหนือร่างของมือสังหาร โดยที่มีแรงดึงดูดอันมหาศาลที่ดูดกลืนทุกสิ่งทุกอย่างให้หลุดเข้าไปยัง มิติสู่ยมโลก โดยที่ร่างของวินเซนต์ไม่สามารถต้านแรงดึงดูดอันมหาศาลนั้นไหว

วูบบบ !

วาบบบ !   

บึ้มมม !
  
         ...เกิดแสงสีขาวสว่างขึ้นที่ร่างของเด็กหนุ่ม แสงสีขาวสว่างจ้า นาทีนั้นเด็กหนุ่มคิดว่า ยมทูตคงจะมารับวิญญาณเขาไปสู่ยมโลก แสงสีขาวยังคงเปล่งรัศมีแข่งกับความมืดมิด แล้วทันใดนั้น ร่างของวินเซนต์ก็เปล่งแสงรัศมีอีกครั้ง คราวนี้พลังทำลายล้างของรัศมีจากแสงสว่าง เปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ดวงที่สอง ได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างเบื้องล่างให้หายไปในพริบตา
 
อ้ากกก ! 

         มือสังหารทั้งสาม ร้องครวญครางด้วยความทรมาน เพราะโดนรัศมีทำลายล้างของแสง หายไปในพริบตาไม่เหลือแม้แต่เศษซาก 

วูบบบ ! 

         ประตูมิติเกิดการบิดเบือนอย่างรุนแรง ทำให้วินเซนต์เกิดพลาดหลุด ไปในประตูมิติ โดยที่ไม่สามารถล่วงรู้เลยว่า ประตูมิตินี้จะพาเขาไปยังดินแดนไหนในทั่วท้องจักรวาล...