[FIC :: วันเเห่งความรักของ เเฮร์รี่เเละเฮอร์ไมโอนี่]

เนื้อเรื่อง

[FIC :: วันเเห่งความรักของ เเฮร์รี่เเละเฮอร์ไมโอนี่]

เมื่อวาเลนไทน์ปีที่เเล้ว
"อ่ะ ฉันให้เธอน่ะ หวังว่าเธอคงจะชอบ"เเฮร์รี่พูดพร้อมยื่นกล่องของขวัญให้เฮอร์ไมโอนี่
"ขอบคุณน่ะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมรับของมา
กล่องที่ห่อด้วยหระดาษสาเเสนสวยสีทองคลุมอีกชั้นด้วยพลาสติก มีโบพันอยู่รอบๆนั่นทั้งหมดนี้ แฮร์รี่ทำเองกับมือ เขาตั้งใจทำเพื่อมอบให้กับเธอ
"จะเป็นอะไรน้า"เธอพึมพำ พยายามค่อยๆเเกะโบ เเละกระดาษเเต่ละชั้นออก จนเธอได้เห็นกล่องสีขาวกล่องหนึ่ง ซึ่งเป็นชั้นสุดท้าย
"จะเปิดล่ะน่ะ"เธอบรรจงเเกะกล่องสีขาวนั้นออก
"ว้าวน่ารักมากเลย"เธอพูด
"เเล้วชอบมั๊ยล่ะ"เขาถามเธอ
"ชอบสิ ชอบ .. ชอบมากเลยด้วย"เธอตอบ
"ขอบคุณน่ะเเฮร์รี่ นี่เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ชิ้นเเรกที่ฉันได้เลย"เธอพูด
"จริงหรอ ฉันนึกว่าเธอจะมีหนุ่มๆเอาของขวัญมาให้ตั้งหลายคนเเล้ว"เขาพูด
"ไม่มีหรอก ไม่มีใครเค้าบ้าให้ของขวัญกันเอาตอนเที่ยงคืนตรงอย่างกับเธอหรอก"เธอพูด
"จริงหรอ"เขาพูดอย่างขำๆ
"ไม่จริงมั้ง เออ เเล้วเธอคิดยังไงเนี่ยเอาของขวัญมาให้ฉันตอนนี้ เเล้วให้เป็นคนเเรกรึเปล่าเนี่ย"เธอถาม
"ก็ ไม่รู้สิ ฉันอยากให้เธอเป็นคนเเรกนิ ไม่รู้ทำไม ไม่มีเหตุผลน่ะ"เขาตอบ
"อืม น่าเชื่อมากเลยอ่ะ"เธอกล่าว
"เเฮร์รี่ฉันดีใจน่ะที่เธอเอาของขวัญมาให้ฉันคนเเรก"เธอพูดอย่างอายๆเเล้วก็พูดต่อ
"เเต่ฉันขอโทษน่ะ ฉันไม่มีของขวัญอะไรมาให้เธอเลย"เธอเริ่มเศร้า
"โธ่ ไม่เป็นไรหรอก เเค่เธอมีความสุขที่ได้ของขวัญจากฉัน ฉันก็ถือว่ามันเป็นของขวัญสำหรับฉันเเล้ว"เขาพูด
"ขอบคุณจ๊ะ"เธอตอบ

.......เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเมื่อวันวาเลนไทน์ปีที่เเล้ว เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเเฮร์รี่คิดยังไงถึงเอาของขวัญมาให้เราเป็นคนเเรก ทั้งๆที่ฉันกับเเฮร์รี่ก็ไม่ได้เป็นเเฟนอะไรกันเลย เป็นเเค่เพื่อนกันเเต่เขากลับเอาของขวัญมาให้ฉันเป็นคนเเรก  เมื่อตอนเที่ยงคืนตรงพอดี พอเริ่มขึ้นวันใหม่วันที่ 14 กุมภาพันธ์ เขาก็มอบสิ่งนี้มาให้ฉันทันทีเลย ถามว่าฉันตกใจมั๊ย ก็คงจะต้องมีบ้างเเหล่ะ มันน่าสงสัยนิว่าทำไม ?? เราเเค่ไม่เข้าใจว่าบางครั้งเเฮร์รี่ทำตัวเหมือนกับเห็นเราเป็นคนสำคัญ เเต่มากครั้งก็เห็นเราเป็นเเค่เพื่อนที่คอยให้คำปรึกษา เเล้วยังงี้จะให้เราคิดยังไง ไม่ให้ปวดหัวก็คงไม่ได้ บางครั้งฉันเหมือนคนบ้า ที่ชอบเอาตัวไปยึดติดกับเรื่องของเธอ  เเฮร์รี่เธอรู้มั๊ยว่าตั้งเเต่ฉันได้สมุดบันทึกเล่มนี้จากเธอเมื่อปีที่เเล้ว ฉันก็เริ่มบรรยายความรู้สึกของฉัน ความรู้สึกใดก็ตามที่ฉันรู้สึกกับเธอ ฉันก็จะเก็บมันไว้ในบันทึกเล่มนี้ รู้มั๊ยว่าฉันตั้งใจจะมอบสมุดเล่มนี้คืนให้กับเธอ หรือ พูดง่ายๆก็คือฉันจะมอบมันให้กับเธอวันวาเลนไหน์ปีนี้ ทุกๆหน้าที่ฉันเขียนให้เธอมันออกมาจากความรู้สึกที่เเท้จริงของฉัน ฉันชอบที่จะบรรยายมันลงไปในสมุดเขียนออกมา ไม่ใช่เเสดงออกไป เธอคงคิดว่าทำไมฉันถึงเลือกวิธีนี้ เพราะคงไม่มีผู้หญิงคนไหนมานั่งเขียนบันทึกเเบบนี้หรอก อาจจะเป็นเพราะฉันไม่กล้าที่จะเเสดงออกมั้ง  ฉันคงไม่ค่อยเก่งถ้าต้องทำเเบบนั้น  เฮ้อยิ่งเขียนก็ยิ่งเมื่อยน่ะ เเล้วก็เหนื่อยด้วยเธอรู้มั๊ย เธอจะรู้ได้ไงเล่าเธอคงไม่เคยเขียนล่ะสิ ฉันก็เพิ่งเคยครั้งเนี่ยเเหล่ะ ในบันทึกเล่มนี้มีอยู่คำนึงน่ะที่ฉันไม่เคยเขียนลงไป เธอรู้มั๊ยว่ามันคือคำว่าอะไร "รัก" รักไงเเฮร์รี่ ความรักที่ฉันมีให้ต่อเธอไง มันไม่ใช่รักเเบบเพื่อน พี่ น้อง เเต่ฉันรักเธอด้วยหัวใจ รักเเบบหนุ่มสาว เธอคงรู้เเล้วสิน่ะว่าที่ฉันตั้งใจเขียนลงไปทั้งหมดน่ะ เพื่อสื่อถึงความรู้สึกเดียวที่ฉันมีให้กับเธอ ฉันยังไม่ต้องการคำตอบเร็วๆหรอกเเฮร์รี่ ฉันอยากให้เธอคิดดีๆ  ก่อนที่จะตอบฉัน เเน่นอนฉันเป็นคนต้องการคำตอบ ก็ย่อมอยากได้คำตอบที่ดีทั้งนั้น เเต่ว่าฉันบังคับเธอให้ตอบเgบบนั้นไม่ได้หรอก เธอรู้มั๊ยว่าฉันฝันว่าอะไร เเล้วเธอจะรู้ได้ไงล่ะ ฉันนี้ ถามเธออีกเเล้ว เเย่จริง ฉันฝันว่า  วันเเรกที่หิมะตกของเดือนกุมภาพันธ์  ที่ทะเลสาบฮอกวอสต์ ฉันอยากจะพบกับคนที่ฉันรักเล้วเขาก็รักฉัน เธอคงเข้าใจความหมายน่ะแฮร์รี่ นี้คือประโยครองสุดท้ายที่ฉันจะบอกเธอ ส่วนประโยคสุดท้ายน่ะหรอแฮร์รี่ฉันคงดีใจมากที่สุดถ้าหากว่าเธออ่านสมุดเล่มนี้จนจบ.......

เมื่อเธอเขียนประโยคสุดท้ายจบเธอก็วางปากกาลงเเล้วห่อมันเเบบเดียวกับที่เเฮร์รี่เคยห่อให้เธอเมื่อวาเลนไทน์ปีที่เเล้ววันนี้เป็นวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ตอนนี้เวลา 11.58นาที เธอนัดแฮร์รี่ไปที่ทะเลสาบพบตอน 11.59 เธอคิดว่าได้เวลานัดเเล้วจึงรีบหายตัวไปที่ทะเลสาบทันที เมื่อเธอมาถึงทะเลสาบ เธอก็พบเขายืนรออยู่ เธอจึงเดินเข้าไปหา เขาเเละเธอยืนมองกันสักพัก เเละเเล้วบทสนทานาสั้นๆก็เริ่มขึ้น
 

"อ่ะฉันให้เธอ"เธอพูดพร้อมยื่นของไปให้เขา
"ขอบคุณ"เเฮร์รี่รับมันมาตอนเที่ยงคืนพอดี เขาดูมันสักพักเเล้วพูดว่า
"คุ้นๆน่ะการห่อเเบบนี้"
"หรอ งั้นเปิดต่อสิ"เธอพูด
"เฮ้ นี้มันของที่ฉันให้เธอเมื่อปีที่เเล้วนิ"เขาพูด
"ใช่ นี้คือของที่เธอให้ฉันเมื่อปีที่เเล้ว เเต่มันไม่เหมือนเดิมน่ะ"เธอพูดพร้อมกับหายตัวไป ปล่อยให้เเฮร์รี่ยืนงงอยู่คนเดียว
"อะไรของเธอน่ะ"เขาพึมพำ พลางเปิด สมุดเล่มนั้นออก พลิกไปทีล่ะหน้าๆ
"ใช่ มันไม่เหมือนเดิมจริงๆด้วยเฮอร์ไมโอนี่"เขาพูดเเล้วหายตัวกลับไปยังห้องนอน

หลังจากวันนั้นถึงวันนี้ก็นานเเล้ว เนื่องจากเขาเป็นประธานนักเรียน กัปตันทีมควิดดิช เขาจึงยุ่งมากเเล้วก็ไม่ค่อยได้อ่านบันทึกที่เธอให้มาเเต่ก็ไม่ใช่ว่าเขายังไม่ได้อ่านเลยน่ะ เขาอ่านไปบ้างเเล้วเล็กน้อย ทั้งๆที่เขาพยายามที่จะอ่านมันจนจบหลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ เเต่เขาก็ต้องถอนใจ เขาไม่ไหวเเล้ว เขาเหนื่อยเกินไป ส่วนเฮอร์ไมโอนี่น่ะเหรอ เธอก็ได้เเต่หวังให้เขาอ่านมันจนจบก็เท่านั้นเเหล่ะวันนี้เป็นวันปิดเทอมมันน่าเศร้าเหลือเกินที่วันเวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้ เขาเเละเธอต้องเเยกจากกันเเล้ว เพราะพวกเขาจบปี 7 เเล้ว

"บ๊าย บายน่ะ"เธอบอกลาเขา
"อือ เราคงได้พบกันอีกน่ะ"

เขาเเละเธอจบการสนทนาเพียงเท่านี้ ทั้งๆที่หัวใจเรียกร้องต้องการที่จะพูดมากกว่านี้ เเต่ก็คงไม่ได้  เธอกลัวที่จะเสียใจ ซึ้งก็ไม่เเตกต่างไปจากเขาเลย
เขาเเละเธอเดินเเยกกันไปคนละทิศทางราวกับว่าจะไม่ได้กลับมาพบกันอีก นอกจากฟ้าจะบันดาลให้เขาเเละเธอกลับมาพบกันอีก

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากตอนนั้นก็ผ่านมาเเล้วหลายเดือน วันนี้เป็นวันที่ 14 ขึ้นมากุมภาพันธ์ เวลา 10.00 น.เเฮร์รี่ตื่นจากอาการเพลียที่เมื่อคืนเขานอนดึก เพราะ นั่งอ่านบันทึกที่เฮอรไมโอนี่ให้มานานเเล้วเเต่เพิ่งจะมาเริ่มอ่านเมื่อวานนี้ทั้งคืน จนตอนนี้เค้าอ่านไปถึงหน้าสุดท้ายเเล้ว

ในบันทึกเล่มนี้มีอยู่คำนึงน่ะที่ฉันไม่เคยเขียนลงไป เธอรู้มั๊ยว่ามันคือคำว่าอะไร "รัก" รักไงเเฮร์รี่ ความรักที่ฉันมีให้ต่อเธอไง มันไม่ใช่รักเเบบเพื่อน พี่ น้อง เเต่ฉันรักเธอด้วยหัวใจ รักเเบบหนุ่มสาว เธอคงรู้เเล้วสิน่ะว่าที่ฉันตั้งใจเขียนลงไปทั้งหมดน่ะ เพื่อสื่อถึงความรู้สึกเดียวที่ฉันมีให้กับเธอ ฉันยังไม่ต้องการคำตอบเร็วๆหรอกเเฮร์รี่ ฉันอยากให้เธอคิดดีๆ  ก่อนที่จะตอบฉัน เเน่นอนฉันเป็นคนต้องการคำตอบ ก็ย่อมอยากได้คำตอบที่ดีทั้งนั้น เเต่ว่าฉันบังคับเธอให้ตอบเบบนั้นไม่ได้หรอก เธอรู้มั๊ยว่าฉันฝันว่าอะไร เเล้วเธอจะรู้ได้ไงล่ะ ฉันนี้ ถามเธออีกเเล้ว เเย่จริง เมื่อเค้าอ่านตรงนี้จบเค้าก็รู้สึกผิดที่ทำไมตัวเองไม่มาอ่านให้เร็วกว่านี้
"เฮ้อ ไม่น่าเลยเรา"เขาพึมพำเเล้วจึงอ่านต่อ

ฉันฝันว่า  วันเเรกที่หิมะตกของเดือนกุมภาพันธ์  ที่ทะเลสาบฮอกวอสต์ ฉันอยากจะพบกับคนที่ฉันรักเล้วเขาก็รักฉัน เธอคงเข้าใจความหมายน่ะแฮร์รี่ นี้คือประโยครองสุดท้ายที่ฉันจะบอกเธอ ส่วนประโยคสุดท้ายน่ะหรอแฮร์รี่ฉันคงดีใจมากที่สุดถ้าหากว่าเธออ่านสมุดเล่มนี้จนจบ.......

เมื่อเขาอ่านจบเขามองทอดออกไปตามหน้าต่าง เเละเเล้วเขาก็พบกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน
ใช่ หิมะ หิมะ ตกเเล้ว วันนี้เป็นวันเเรกของเดือนกุมภาพันธ์ที่หิมะตก เขานึกขึ้นได้ ว่าเฮอร์ไมโอนี่บอกว่า
อยากจะได้คำตอบจากเขาวันเเรกที่หิมะตกของเดือนกุมภาพันธ์
"โอ้ขอบคุณสวรรค์... ไม่ใช่สิจริงๆเเล้วเราควรของคุณรอนมากกว่าที่คอยเตือนเรา"เขาพูดเเล้วจึงรีบไปอาบน้ำเเต่งตัวใหม่เเลว้รีบหายตัวไปที่ทะเลสาบฮอกวอสต์ ใช่จริงๆเเล้วรอนเป็น

คนบอกเเฮร์รี่ เรื่อง สมุดบันทึกเล่มนั้นเองว่าให้เเฮร์รี่รีบอ่านต่อจนจบ เพราะเฮอร์ไมโอนี่เคยเล่าให้รอนฟังเรื่องสมุดบันทึกเล่มนี้แล้ว

ทางด้านของเฮอร์ไมโอนี่ เธอกำลังจะประชุมภายใน 15 นาทีนี้เอง เเต่อยู่ดีๆเธอก็เหลือบไปเห็นหิมะตกอยู่เธอจึงรีบถามเลขาของเธอว่า
"พี่ค่ะ เดือนนี้เดือนกุมภาพันธ์ใช่มั๊ยค่ะ"เธอถาม
"อ๋อใช่ค่ะ วันนี้หิมะตกเป็นวันเเรกเลย"เลขาตอบ
"จริงหรอค่ะ งั้นช่วยลื่อนประชุมให้ทีน่ะค่ะ เป็นวันไหนก็ได้ เผอิญว่าหนูมีเรื่องสำคัญด่วนค่ะ หรือไม่พี่ก็ประชุมเเทนหนูทีน่ะค่ะ"เธอพูดเเล้วรีบหายตัวไปที่ทะเลสาบทันที
"เดี๋ยวไม่ได้น่ะค่ะ คณะกรรมการเค้าจะมากันครบเเล้วน่ะค่ะ"เลขาบอกเเต่เมื่อหันมาอีกทีก็ไม่เจอเฮอร์ไมโอนี่เสียเเล้ว

ณ ทะเลสาบฮอกวอสต์

เฮอร์ไมโอนี่เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เเล้วเธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่อ เธอเห็นเเฮร์รี่ ซึ่งเขาเเละเธอห่างกับประมาณหนึ่งเมตร
"ทำไมเธอถึงมาล่ะ"เธอถามเขา พร้อมกับมีน้ำตาไหลลงมาด้วย เเต่เขาไม่ตอบ
"ฉันถามว่าทำไมเธอมาล่ะ"เธอถามอีกเเต่ก็ยังเป็นเเบบเดิม
"แฮร์รี่เธอมาเพราะ สมุดบันทึกเล่มนั้นรึเปล่า"เธอถาม เขาพยักหน้าตอบ
เมื่อเธอได้รับคำตอบเธอก็ยิ้มหน้าบานเเล้วรีบวิ่งเข้าไปสวมกอด กับเเขนของชายหนุ่มที่เปิดอ้าเพื่อเตรียมรับเธอ

หลังจากวันนั้นได้หนึ่งปีพอดีเปะๆ ที่ทะเลสาบเเห่งนี้ก็ได้มีงานงานหนึ่งซึ่งมาจัดขึ้นในนี้ รู้ไหมว่ามันคืองานอะไรใช่เเล้ว มันคืองานเเต่งงานของเขาเเละเธอ เฮอร์ไมโอนี่ เจน เกรนเจอร์ เเละ แฮร์รี่  เจมส์ พอตเตอร์ ภายในงานนั้นมีเเขกมากมายเเละตอนนี้ก็ถึงเวลาที่คู่บ่าวสาวจะต้องมากล่าวอะไรซักหน่อยเเล้ว
"ผมคงไม่มีอะไรจะพูดมากนอกจากขอบคุณครับ ขอบคุณทุกคน ขอบคุณ นายน่ะ รอน เเละก็ขอบคุณคนที่ผมรักที่สุดเฮอร์ไมโอนี่"เขาพูด
"ดิฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดเหมือนกันค่ะ เเค่มีคำถามอยากจะลองถามเเขกทุกท่าน ว่า ทุกท่านรู้มั๊ยค่ะว่าทำไมเราถึงเลือกวันวาเลนไทน์เป็นวันเเต่งงานของพวกเรา"เธอถาม เเขกทุกคนทำ

หน้า งงๆ ทีเพียงรอนเท่านั้นที่ยืนยิ้มอย่างเข้าใจ ใช่ เพราะเขารู้คำตอบนั้นเอง

อันที่จริงเเล้วที่เขาเเละเธอเลือกวันนี้เป็นวันเเต่งงานก็เพราะว่า เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างเขาเเละเธอ  เหตุการณ์ที่ทำให้เขารู้ใจตัวเอง  เหตุการณ์ที่ทำให้เธอมีความสุข เมื่อได้

ความรักจากคนที่ตนรัก ใช่เเล้วทั้งหมดนี้ เกิดขึ้น ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์  นอกจากวันนี้จะเป็นวันเเห่งความรักของคนทั่วโลกเเล้วก็ยังเป็นวันเเห่งความรักของเขา แฮร์รี่ เเละ เธอ เฮอร์ไมโอนี่ อีกด้วย

----------- THE END ------------