[fic reborn]6927 ~time~ ไรเตอร์ยังติดใจภาคอนาคตอยู่

ข้อมูลเบื้องต้น

กลับมาบ้าyaoiอีกครา

หลังห่างหายไปหายเกือบครึ่งปี...

อีไรเตอร์มันติดใจภาคอนาคตอยู่ไม่ค่อยชอบพิธีสืบทอด...

เพราะมันจิ้นyได้น้อยไงเจ้าฮะ!!!

ว่าเเล้วก็โดนลากกลับเข่ง

เนื้อเรื่อง

การเผชิญหน้าครั้งนี้

ไม่มีใครรับรู้ได้

ถึงการสูญเสียอันใกล้
การจากไปที่ทำให้หลายคนสะเทือนใจ

ถ้าทำได้ก็อยากกลับไปเเก้ไขอดีต
ไม่ต้องการที่จะย้อนนึกถึงมันเชกเช่นตอนนี้

  ''บ๊ายบาย  ..สึนะโยชิคุง''  คำพูดของร่างสูทสีขาวพร้อมด้วยเสียงลูกตะกั่วสีเงิน

ที่เจาะทะลุร่างของบอสวองโกเล่ เเม้จะเป็นสภาพไฮเปอร์โหมด  ก็มิสามารถช่วยอะไร

ได้  เหล่าผู้้พิทักษ์ได้เเต่วิ่งเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงเหนี่ยวไก 

...ภาพของนภาที่ล้มลงกับพื้น  'รุ่นที่10!!!'  'สึนะ!!'  ผู้พิทักษ์พิรุณเเละวายุตะโกนขึ้น

ภาพทุกอย่างดูพร่ามัว  เสมือนสัญญาณบ่งบอกวาระสุดท้ายของชีวิต...

น่าเเปลกที่ในหัวของเขาตอนนี้  คิดถึงเเต่รอยยิ้มเเละเรื่องราวของสายหมอก

    ' พรึบ!! ' '' !! ''  เสียงเหล่านกพิราบสีขาวกระพือปีกขึ้นฟ้าสีหม่นหมอง  ก็สร้า้งความ

ตกใจเล็กๆให้กับสายหมอกได้  ดุจเป็นลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง

  --สีขาวหมายถึงสันติภาพ  เเละมันก็หมายถึง...การจากลา...ได้อีกด้วย--

มือเรียวกำเครื่องรางที่ได้รับจากนภา   เสื้อคลุมสีดำพลิ้วไปตามกระเเสลม  ร่างสูงเจ้า

ของนัยต์ตาขวาสีทับทิมก้าวเท้าตามเส้นทาง  เพื่อออกจากป่านี่...

  ความคิดจมอยู่ในห้วงอดีตที่คิดถึงก็สามารถเเต้มรอยยิ้มเล็กๆบนใบหน้าได้

'นี่ครับจดหมายจากรุ่นที่9  ให้ไปคุยกับพวกจิสโรเน่เเฟมมิลี่' ร่างสูงพูด

มือเรียวหยิบกระดาษที่มีไฟดับเคื่องชนเล็กๆขึ้นมาอ่าน

'อือ' ร่างเล็กเจ้าของตำเเหน่งบอสวองโกเล่ขานรับ  นัยต์ตาสีน้ำตาลเหม่อลอย

พลางอมยิ้ม  ที่ให้เดาความคิดก็ไม่สามารถทราบได้

'..ถ้างั้นผมไม่กวนคุณนะครับ  เชิญยิ้มหวานต่อเลย' ร่างสูงว่าพลางเปิดประตู

'อ่ะ..ปะ..เปล่านะ ฉันก็เเค่คิดถึงนาย..เอ้ย!!คิดอะไรเพลินๆอยู่ก็เท่านั้นเอง' ร่างเล็กสาย

หน้าปฎิเสทเป็นพันลวัน  ด้วยใบหน้าเขินอาย

'..งั้นหรือครับ  คุฟุฟุฟุ'  ร่างสูงพูดพลางเดินออกไป  ร่างเล็กจะรู้ไหมหนอ

ว่าคำพูดของตนน่ะทำให้เขารู้สึกยังไง...

'หวา!!!' หลังจากก้าวเท้าออกมาไม่กี่ก้าวเสียงร้องก็ดังขึ้นจากห้องเมื่อกี้

'!!!' ร่างสูงวิ่งเข้ามาอีกครั้ง  เเต่ภาพตรงหน้ากลับกลายเป็นร่างเล็กกำลังขีดๆเขียนๆ

อะไรบางอย่างบนปฎิทินอยู่  '....' ไร้ซึ่งคำพูดใดๆ  หลังจากที่ร่างบางที่มองด้วยความ

ตกใจเเละพึ่งได้สติกลับคืนมา  'นายเข้ามาทำอะไรอีกน่ะ  มุคุโร่ ' ใบหน้างามเเดงกล่ำ

ขึ้นอีกคราเมื่อเผลอคิดไปว่าเค้าคนนี้เป็นห่วงตน

'อ่อ  ไม่มีอะไรนิครับ  นึกว่าคุณเป็นอะไรไปเห็นร้องซะลั่นเชียว'

'ก็มัน...'

ร่างสูงไม่ได้คิดที่จะยินยอมตอบความจริง  เเล้วสังเกตุมองร่างเล็กที่ดูหงอยๆไป

'เฮ้อ  ช่วยไม่ได้นะครับ' ร่างสูงพูดมือเเกร่งจับร่างเล็กค่อมไว้กับโต๊ะขัดมัน

ที่รายล้อมด้วยเอกสารต่างๆนาๆ  'อี๋!!!' ร่างเล็กร้องขึ้นด้วยความตกใจ

มันสมองยังไม่ตอบสนองกับการกระทำของร่างสูง

มือเเกร่งปัดผมที่ปรกหน้าผากขึ้น  ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไป

'!!!' นัยต์ตาสีน้ำตาลกลมโตเบือกกว้างขึ้น  ...

  ''รุ่นที่10  จาก..พวกเรา..ไปเเล้ว...''  วายุที่หม่นหมองบอกสายหมอก

ที่พึ่งกลับจากภาระกิจ
--------------------------------
เดี๊ยวมาต่อ...ชาติไหนก็มิรู้!!!  ถ้ามีคนชอบก็อัพ  ถ้าไม่มีคนชอบก็ทิ้งร้าง....