คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro จุดเริ่มต้น
Intro
จุดเริ่มต้น
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกวางน้อยตัวหนึ่งที่เหมือนจะดูหลงกับแม่ของมัน ด้วยความทีเพิ่งเกิดได้ยังไม่ถึงสัปดาห์ทำให้มันไม่สามารถเดินตามหาแม่ตัวเองได้ ในขณะที่ล้มลงเพราะความหิวก็มีหมาป่าแม่ลูกอ่อนตัวนึงพร้อมกับลูกมันได้เดินผ่านมา สายตาที่ดูเหมือนดุร้ายมองไปที่กวางน้อยตัวนั้นด้วยความสงสาร เจ้าขนฟูฟ่องทรุดร่างนอนลง ราวกับอนุญาตเจ้ากวางตัวน้อยที่กำลังจะหิวตายให้ดื่มกินน้ำนมของมัน เจ้ากวางน้อยจึงรีบดื่มกินนมนั้นด้วยความหิวโหย
เมื่อเวลาผ่านไปได้หลายปี เจ้ากวางตัวนั้นบัดนี้ได้เติบโตเป็นกวางที่สง่างาม ถึงแม้จะเป็นกวาง แต่มันกลับมีนิสัยที่แตกต่างไปจากกวางทั่วไป ทั้งเจ้าเล่ห์เจ้าอุบาย จนมาวันหนึ่ง กวางตัวนั้นได้ตกหลุมรักหมาป่าตัวนึงที่อายุน้อยกว่า 4 ปี เจ้ากวางพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้ครอบครอบเจ้าหมาป่าตัวนั้น โดยการใส่ร้ายให้เจ้าหมาป่าเป็นคนที่นิสัยไม่ดี เจ้าเล่ห์ มีนิสัยเกเรชอบรังแกคนอื่น และให้ตัวเองเป็นกวางน้อยที่น่าสงสาร ที่คอยถูกน้องเล็กหมาป่าแกล้งทุกวัน แต่แท้ที่จริงแล้วเจ้าหมาป่าตัวนั้นต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำชำเรา มันทั้งถูกกวางน้อยใส่ร้าย ลวนลาม และโดนกวางน้อยจ้องจะลักหลับที่วันคืน เหมือนตอนนี้ไง =_=
“เชี้ย!!!!ออกไป!!” ผมประเคนเท้างามๆ ให้กับใครบางคนที่กำลังกระทำการลักขโมยเวอร์จิ้นอันแสนหวงจนหงายหลังตกเตียง ผมสอดส่องสายตาไปยังเตียงข้างๆอย่างต้องการความช่วยเหลือ ชิบหาย! ดีโอฮยองหายไปไหนฟ่ะ T[]T
ตุบ!!
“อูย~ เซฮุนนาชอบความรุนแรงก็ไม่บอก ฮยองจะได้จัดให้” ร่างบางๆ แต่แฝงไปด้วยความร้ายกาจค่อยๆ คลานขึ้นเตียงอีกครั้ง จนผมต้องถอยหลังด้วยความกลัว
“มามะ มาเป็นผัวของลู่ลู่คนนี้ซะเถอะ” ลู่หานฮยองกะโจนคร่อมร่างผมอีกครั้ง
“อย่านะ!!!!!!!!!” ผมร้องออกมาอย่างเสียงดังพร้อมกับใช้เท้ายันเข้าไปที่หน้าอกของพี่ชายตัวเล็กจนหงายหลังตกเตียงอีกรอบ
แกร๊ก!
“ตายแล้ว! ลู่หานฮยอง” หลังจากที่ดีโอฮยองและคนอื่นๆในหอเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่ได้ยินเสียงของผม ขาสั้นๆ ของอ่อมม่าอย่างซูโฮรีบสาวเท้าไปยังคนตัวเล็กก่อนจะรวบตัวมากอดไว้พร้อมกับลูบหัวปลอบ แหมะ เหมือนแม่ที่กำลังปลอบลูกไม่มีผิด
“ไอ้มักเน่! อธิบายมาเดี๋ยวนี้!” เลย์ฮยองมองหน้าผมอย่างเอาเรื่องเมื่อเห็นคนที่เปรียบเสมือนลูกสาว? ของตนกำลังเบะปากเตรียมปล่อยโฮ
“ก็ฮยองเค้า...”
“ฮรึก ก็ฮยองเห็นว่านายไม่ห่มผ้า ฮยองก็เลยจะห่มให้ก็แค่นั้นเอง แต่ทำไมเซฮุนต้องถีบฮยองด้วยล่ะ ฮือออออออออ” ว่าแล้วก็บีบน้ำตาเรียกความสงสาร
“เซฮุนขอโทษลู่หานเดี๋ยวนี้” เลย์พูดเสียงเย็นพร้อมกับส่งสายตากดดันมาให้ จนผมต้องกลืนน้ำลายลงคอ
“อะ เอ่อ....คือผมขอโทษ” หลังจากที่คำขอโทษถูกกล่าวออกไป ลูกรักของเลย์ฮยองก็หยุดบีบน้ำตาทันที
“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก เซฮุนคงไม่ได้ตั้งใจ” สิ้นคำพูดเหล่าเมมเบอร์ต่างก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน เหลือแต่แบคฮยอนกับดีโอฮยองที่ยังยืนจ้องหน้าผมอยู่
“ไอ้มักเน่ วันนี้ชั้นขอยืมตัวนกฮูกไปนอนกกสักคืนนะ แกนอนกับลู่หานฮยองสองคนแล้วกัน บ๊าย บาย” ว่าแล้วก็ลากร่างน้อยๆของดีโอฮยองออกไป ทิ้งให้ผมนั่งเอ๋อแดก เดี๋ยวนะ....นี่ผมต้องนอนกับลู่หานฮยองสองคนเหรอเนี่ย ไม่จริ๊งงงงงงงง!! เฮือก! อีกแล้วความรู้สึกเสียวสันหลังนี่มัน....ผมค่อยๆหันหน้าไปมองรังสีบางอย่างที่ทำให้ผมถึงกับเหงื่อตก ตาเรียวเล็กของผมเบิกกว้างเมื่อเห็นกวางปีศาจกำลังมองมาทางผมและแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ผมแทบจะร้องไห้
“เซฮุนนา.....เรามาหาอะไรสนุกทำก่อนนอนกันมั้ย ;) ”
ไรท์ขอแก้ไขอินโทรนิดนึงนะ
อยากอ่านก็เม้นซะสิ เม้นซะสิ
:) Shalunla
ความคิดเห็น