ผู้วิจารณ์: THE zeroday

ชื่อเรื่อง : 晴 ♡ fine day

นามปากกา: Bupapepe*

ก๊อกๆ บทวิจารณ์ร้อนๆมาเสริฟแล้วจ้าพี่บัว : D แหม พี่บัวเสียเหมือนซีโหดปานจะกืนกิน(?)งั้นแหละ ปกติเค้าไม่ได้สับขนาดไม่รักษาน้ำใจนะงุงิ #วิบัติเล็กน้อย แต่อย่าพูดให้มากความ เอาล่ะเราไปอ่านบทวิจารณ์กันดีกว่า

ชื่อเรื่อง (5/5)

ชื่อเรื่องให้ 5 เต็มเพราะเป็นฟิคชั่น อันที่จริงควรจะมีชื่อไทยด้วยเพื่อง่ายแก่การเข้าใจ แต่ในฐานะที่เป็นฟิคชั่นเกาหลี กลุ่มผู้อ่านส่วนใหญ่เป็นกลุ่มที่เข้าใจความหมายกันอยู่แล้ว ดังนั้นก็คงไม่ต้องซีเรียส ตรงส่วนนี้ให้เต็มค่ะ

ความสวยงาม (10/10)

เข้าคอนเซ็ป fine day วันที่แจ่มใสเสียเหลือเกิน ธีมดูสบายตา โล่งๆดูไม่เยอะจนเกินไป โปสเตอร์ขนาดดูแปลกตาเพราะปกติคนมักจะใช้โปสเตอร์ใหญ่ๆเพื่อดึงดูดความสนใจ และจำกินเนื้อที่ไปพอสมควร การทำแบบพี่บัวถือว่าเป็นแนวทางที่ดี เลือกภาพและจุดเด่นให้ดี ไม่ต้องมีอะไรมากมายก็สามารถทำให้ดูน่าสนใจได้ แบนเนอร์ที่จริงสามารถก๊อปไปวางได้เลย(ถ้าขี้เกียจจริงๆ ฮา) แต่การให้โค้ดก็ถือว่าเป็นการสร้างความสะดวกให้แก่เพื่อนบ้านทั้งหลายในการเลือกนำไปแปะ

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10)

ดำเนินเรื่องได้สบายๆ ลำดับเหตุการณ์ดีค่ะ บอกเหตุแล้วตามด้วยผล หรือบอกผลที่กำลังจะเกิดแวค่อยบอกเหตุทีหลังแบบไม่กระชันชิดเกินไปทำหเกิดอรรถรสไปอีกแบบ ถือว่าดำเนินเรื่องได้อยู่ในระดับที่ดี เนื้อหาค่อนข้างมีเนื้อเรื่องเสียส่วนใหญ่ 12 ตอนได้ขนาดนี้ถือว่าไปได้ไกลพอสมควรโดยยังคงสั้นคงวาสม่ำเสมอ

พล็อตเรื่อง (9/10)

พล็อตมีความน่าสนใจมากค่ะ และดึงดูดนักอ่าน(ชาววาย)มากเลยทีเดียว เพราะส่วนมากนิยายรักมัดจะเป็นในวัยเรียนหรือมหาลัย จะออกแนวชีวิตประจำวันเพราะมันเขียนง่ายแบะเจาะลึกได้สมจริงเพราะเราเจออยู่ทุกวัน แต่การจำลองโลกเสมือนขึ้นมาก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง มันอาจดูง่ายก็จริงเพราะเป็นโลกที่เราสร้างขึ้นมาเองแต่ก็ต้องจัดระบบให้ดีไม่ให้มีช่องโหว่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการนำมาเชื่อมกับชีวิตจริงค่อนข้างจะต้องใช้ความสามารถ ชอบตรงความครีเอทของพี่บัวมากๆค่ะ ในการเอาไอเดียโลกหลังความตายมาประยุกต์ใช้ให้เกิดความมุ้งมิ้ง(?) และคอนเซ็ปง่ายๆที่ดึดดูงมากๆคือ ‘แม้แต่เทวดาก็ยังมีความรัก’ แต่ที่อยากให้เพิ่มคือความน่าติดตาม เพิ่มปมลงไปซักนิดหน่อย ตามที่ซีเข้าใจคือนิยาย fine day จะออกไปแนวแบบนิยายอ่านสบายๆ เรื่อยๆ แต่ซีอยากเพิ่มสิ่งที่ทำให้ ‘อ่านแล้ววางไม่ลง’ จะทำให้นิยายเรื่องนี้ เพอร์เฟค!! มากขึ้นไปอีกค่ะ อย่างเช่นเพิ่มจุดที่มันเสียวไส้เล็กน้อยว่าคยองซูมีโอกาสจะรู้ว่าจงอินเป็นเทวดาถ้าไปทำอย่างโน้นอย่างนี้ เรียกว่าเพิ่มความเสี่ยงให้ตัวละครก็ว่าได้ หุหุ

การบรรยาย (9/10)

ยังมีในส่วนของคำเกินเล็กน้อย คำบางคำไม่จำเป็นก็ตัดออกก็ได้ค่ะ อย่างเช่นคำว่า ศพของจุนกอน ตัดคำว่า ของ ออกไปเป็น ศพจุนกอน ความหมายก็ยังไม่เปลี่ยนค่ะ แต่คำที่ใช้ในการบรรยายมีความสละสลวย ไม่ค่อยมีคำซ้ำให้เห็นทำให้อ่านไม่เบื่อ ต้องขอชมจริงๆ อีกทั้งใช้ภาษาเข้าใจง่ายทำให้ผู้อ่านรู้สึกอินไปกับนิยาย

ตัวละคร (10/10)

ซีไม่ค่อยรูเรื่องของเอ็กโซ่มากเท่าไร ไม่รู้ว่าแต่ละคนเขามีนิสัยที่กำหนดมาตายตัวรึเปล่า งั้นจะขอพูดในภาพรวมๆแล้วกันเนอะ ตัวละครมีความเป็นเอกลักษณ์ดีค่ะ จะมีบางอย่างที่เป็นลักษณะเฉพาะของตัวเอง เช่น พูดถึงความบอบบางของจิตใจต้องคยองซู พูดถึงความปากจัดต้องแพคฮยอน พูดถึงความสวยบาดใจ(?)ต้องพี่ลู่ฮาน

บทสนทนา (8/10) ถ้าจะให้ถามถึงความสมจริง ซีรู้สึกว่ามันมุ้งมิ้งไปในบางที (แต่ถามว่าฟินไหม.....ฟิน =.,=) แนะนำให้เพิ่มความเอิ่ม... เถื่อน(?) เพราะช่วงอายุของตัวละครก็น่าจะโตๆกันแล้ว เพราะอยู่มหาลัยแล้วนี้เนอะ เพราะฉะนั้นวัยประมาณนั้นคงไม่ใช่วัยที่อยู่กรอบ คุณๆ เธอๆ ซีไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี แต่อยากให้เพิ่มลงไปเล็กน้อยเป็นน้ำจิ้ม กับแกล้มให้เผ็ดลิ้นหน่อยๆ อ้อ แล้วก็ขึ้นกับสถานการณ์ด้วยนะคะ คำหยาบเวลาใช้กับตอนเล่นมุกมันจะได้ผลที่สุด อย่างตอนที่บอกว่า ดีนะที่กุกลืนยาแล้ว ประมาณนั้นแหละค่ะ ฮา

การใช้ภาษา (9/10)

มีผิดบางจุดเล็กน้อย เล็กมาๆ เล็กแบบไม่น่าให้อภัย ขอร้องให้ เป็น ขอร้องไห้ รูปสระเปลี่ยน ความหมายเปลี่ยนเลยนะเคอะ ฝากไปดูนิดนึง เดี๋ยวคนอ่านเข้าใจผิด อ้าวคยองซูจะขอร้องไห้ทำไม ปกติก็ร้องทุกตอนอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ? #โดนแพคฮยอนตบ

ความน่าติดตาม (9/10)

ถ้าถามถึงความหิน ความมุ้งมิ้ง ความยิ้มแก้มแทบแตกเวลาอ่าน ให้เต็ม แต่ถ้าถามว่าให้หยุดอ่านได้ไหม? คงจะต้องตอบว่าได้ ที่ซีสังเกตคือเวลาจบตอนพี่บัวมักจะเขียนแบบ จบเป็นจบ ปิดปั้ง! รวบยอด ลองเปลี่ยนซักตอนสองตอน ให้แบบ... เอาตามละครหลังข่าวเลยนะ จบแบบ นางเอกโดนโปะยาสลบปุ้บ! เพลงจบขึ้น อ้าวววว อารมณ์แบบ ศึก 12 ราศีอ่ะ (เคยดูป่ะ? เคยแหละ 55) พอกำลังจะเฉลย ราศที่บลาๆๆในช่วงคือราศี.... !!! ตี้ดดดดดดดด------- //ตัดโฆษณา ประมาณนั้น ลองให้คนอ่านมีโม้เม้นแบบ เห้ยยยยย จบแบบนี้เอามีดมาแทงกันเลยเหอะ!!! ใส่ปมลงไปจะทำให้น่าติดตามมากขึ้น ยิ่งใส่ไว้ตรงท้ายตอนจะยิ่งได้ผล ดาเมจเพิ่มขึ้น 20%

ความประทับใจโดยรวม (15/15)

ถือว่าเป็นนิยายที่ดีในระดับหนึ่งเลย วันหยุดชิวๆ นั่งจิบกาแฟไปพลางๆ มือถือก็เปิดนิยาย fine day อ่านไปยิ้มไปฟินไป คนก็มอง ยัยนี้บ้ารึเปล่า? #ไม่ใช่ละ

คะแนนรวม (94/100)

คะแนนพิศวาส (100/100) อันนี้จะขอพูดในฐานะของคนอ่านแล้วนะ แบบความชอบส่วนตัว รู้ป่ะฉากนั้นอ่ะโคตรโดนใจเลยอ่ะ!! ฉากที่จงอินปาดน้ำตาแล้วบอกว่า ‘น้ำตามันไม่เหมาะกับคุณหรอก’ อะฮึ่มมมม ถ้าเป็นซี่รี่แบบมีภาพมีอะไรนะ จะเอาหน้าตัวเองไปแปะแทนคยองซูเลยคอยดู #โดนแพคฮยอนตบอีกฉาด พอดีว่าก็เป็นสาววายอยู่แล้วเป็นทุนเดิม อันที่จริงเราค่อนข้างจะไม่ชอบเสพเกาหลี แต่เรื่องนี้บอกเลย แม้ว่าจะไม่สันทัดในการจำชื่อเกาหลีแต่ก็สามารถแยกคู่พระนางออกนะคะ!!

ชื่อเรื่อง: Dark Glacier
นามปากกา:Comeback Darling กลับมารักฉันสิ...ยัยตัวดี
สวัสดีค่ะ เค้าชื่อผึ้งน้า ก่อนแรกต้องขอบคุณที่มาใช้บริการและยังแปะแบนเนอร์ให้นะคะ อันที่จริงผึ้งก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย เพราะงั้นถ้าวิจารณ์อะไรที่ทำให้ไม่พอใจต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ จะขอเริ่มวิจารณ์ในฐานะนักอ่านคนหนึ่งละกัน
ชื่อเรื่อง (4/5)
ชื่อเรื่องดีค่ะ มีทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทยทำให้น่าสนใจมากขึ้น แต่ยังรู้สึกขัดๆกับความหมายนึกนึงนะตรง Darling หมายความว่าที่รักอะไรอย่างงี้ใช่ม้า แต่ภาษาไทยเป็นยัยตัวดี เลยทำให้ดูแปลกๆขัดกับภาษาอังกฤษนะค่ะ
พล็อตเรื่อง (10/10)
วางพล็อตเรื่องได้น่าสนใจ ถึงจะธรรมดาอยู่บ้าง แต่แนวนี้ไม่ซ้ำใครดีค่ะ อ่านแล้วก็อยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆอีก
การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (09/10)
ดำเนินเรื่องไม่ช้าและก็ไม่เร็วเกินไปนะ ดำเนินไปอย่างพอดีเลยทีเดียว ส่วนเนื้อเรื่องก็สนุกดีค่ะ แต่คาแร็กเตอร์ตัวละครเค้าว่ายังดูไม่ชัดเจนเท่าไหร่ มันยังดูคลุมเครืออยู่บ้าง และก็บางครั้งยังดูงงๆกับตัวละครนิดหน่อยนะค่ะ
การบรรยาย (10/10)
บรรยายได้ดีมากค่ะ เห็นภาพชัดเจน สื่อถึงอารมณ์ของตัวละครนั้นๆได้อย่างชัดเจน คำที่ใช้ในการบรรยายไม่ซ้ำกัน แต่มองเห็นภาพชัดเจน บรรยายได้ดีสุดๆค่ะ
แต่มันยังมีขัดๆอยู่ประโยคนึงนะคะ
แล้วเธอราวกับนึกอะไรออกขึ้นมาทันที = เธอทำท่าราวกับนึกอะไรออกขึ้นมาในทันที
บทสนทนา (10/10)
บทสนทนาดูเป็นธรรมชาติ และชัดเจนไปในตัวด้วย อ่านแล้วไม่งงไม่สับสนคำพูดของตัวละคร
การใช้ภาษา (8/10)
การใช้ภาษาดีที่เดียว แต่ยังมีเขียนผิดอยู่บ้าง อย่างเช่น
ก้ = ก็
และมีอีกมากมายที่ไม่ได้กล่าวมา ในตอนแรกๆมีคำผิดเยอะอยู่ค่ะ แต่ตอนหลังๆก็เริ่มไม่ค่อยจะมีแล้ว
ความน่าติดตาม (7/10)
อ่านแล้วน่าติดตามดี เนื้อเรื่องดำเนินไปได้อย่างน่าสนใจ ทำให้แอบลุ้นว่าอนาคตเรื่องราวของนางเอกและพระเอกจะเป็นยังไงต่อไป
ความประทับใจโดยรวม (13/15)
มีการตกแต่งหน้าบทความ พื้นหลังหน้ารักดีค่ะ มีโปสเตอร์และเพลงอยู่ด้วย ช่วยเพิ่มความสนใจของนิยายเรื่องนี้ขึ้นไปอีกค่ะ แนะนำเรื่องย่อๆได้หน้าสนใจ มีรูปแนะนำคาแร็กเตอร์สำคัญๆอยู่ด้วย เหมาะมากเลยค่ะ ถึงจะยังมีคำผิดอยู่บ้าง แต่ถ้าแก้ไขก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้นะคะ
คะแนนรวม (71/100)

ผู้วิจารณ์: THEzeroday

ชื่อเรื่อง : PLEASE FORGET ME กรุณาลืมฉัน

นามปากกา: เคี้ยวหมาก

สวัสดีค่าพี่รุ้ง ก่อนอื่นก็ต้องแนะนำตัวกันก่อนนะคะ ชื่อซี นามปากกา THEzeroday ค่า ไม่ใช่บีเจ้าของร้านนะเออ สั่งมา 5 ดาว สับแหลกเลยนะคะ วิจารณ์ตามเนื้อผ้า ไม่พอใจตรงไหนก็ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ

ชื่อเรื่อง (3/5)

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าชื่อเรื่องบอกถึงเนื้อเรื่องได้ค่อนข้างดีในระดับหนึ่ง แต่ไม่ได้สมบูรณ์เสียทีเดียว ชื่อเรื่องเป็นสิ่งแรกที่ผู้อ่านจะเจอเป็นอันดับแรก เพราะฉะนั้นมันจะต้องสื่อได้ถึงอะไรหลายๆอย่าง ทั้งแนวเรื่อง เนื้อหา เมนหลักของเรื่อง คำว่า FORGET ME ให้ความรู้สึกที่ค่อนค้างเอนไปทางแนวดราม่า แต่เนื้อเรื่องของพี่รุ้งออกจะเป็นแนวสบายๆมากกว่า ซึ่งมันค่อนข้างจะขัดกันในบางจุดนะคะ

ความสวยงาม (8/10)

โปสเตอร์นี้ท่านได้แต่ใดมา ทำเองใช่หรือไม่ ฮา หน้านิยายจัดได้สวยงามสบายตาค่ะ แต่ขอเรื่องตัวอักษรนิดนึง เพราะพื้นหลังเป็นสีดำทำให้ค่อนข้างยากในการอ่าน ยิ่งเป็นนิยายออนไลน์ การเพ่งสายตานานๆอาจทำให้ผู้อ่านปวดตาได้ อาจจะเพิ่มความสว่างของตัวอักษรหรือเพิ่มขนาดให้อ่านง่ายขึ้นก็ได้ค่ะ

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (7/10)

ค่อนข้างจะงงๆเล็กน้อยในเริ่มแรกว่าเป็นยังไงมายังไง แต่โดยรวมพออ่านไปได้ซักพักก็เริ่มเข้าใจมากขึ้นค่ะ การดำเนินเรื่องที่ง่ายที่สุดคือการดำเนินเรื่องแบบเส้นตรง คือไม่มีย้อนกลับนู้นนี้ให้คนอ่านงงๆเล่น แต่ถ้าทำได้จะเป็นการดีเพราะจะช่วยเพิ่มความน่าค้นหา แต่ก็ต้องระวังไม่ให้มันพันกันยุ่งยิ่ง อย่างตอนแรกที่นางเอกถูกวิ่งไล่ก็นึกว่ามีเรื่องอะไร แต่พอมาอ่านกลับกลายเป็นว่านางเอกไม่ใช่คนที่กำลังตามหาอยู่ จนความจำเสื่อมก็กลายเป็นเข้าใจผิดไป ตอนแรกก็นึกว่าพระเอกไม่รู้ว่าจับคนผิด แต่ที่จริงพระเอกรู้ว่านางเอกไม่ใช่วารินแต่ก็ยังจะดึงดันจับมา มันทำให้เกิดอาการงงว่าเอ๊ะ ตกลงอะไรยังไง แล้วนางเอกเป็นใคร คนที่พระเอกตามหาเป็นใคร อันที่จริงนี้ถือว่าเป็นปมที่สำคัญแต่บางทีปมมันรัดแน่นจนเกินไปมันก็อาจส่งผลเสียได้นะคะ

พล็อตเรื่อง (8/10)

พล็อตความจำเสื่อมค่อนข้างจะมีประปราย แต่พี่รุ้งถือว่าทำได้ดีในการสร้างจุดเด่นของนิยายคือออกแนวบู้ปนติดตลก ทั้งยังมีปมที่ต้องค้นหาอยู่ค่อนข้างมาก แต่ไม่ได้ขนาดที่อ่านแล้วจะไม่รู้เรื่อง ตรงนี้ต้องขอชม ปมแต่ละปมมีความสอดคล้องและใส่รายละเอียดลงไปได้ดี แต่บางปมเหมือนว่าจะคลายได้ไม่ค่อยเคลียร์เท่าไร ซีต้องย้อนกลับไปอ่านอีกรอบถึงจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไงมายังไง เวลาคลายปมของเรื่อง อย่าเพิ่งรีบร้อน ค่อยๆเป็นๆไป ยิ่งเรื่องมีรายละเอียดมากยิ่งต้องระวังค่ะ

การบรรยาย (6/10)

บรรยายเห็นภาพแต่ไม่ไหลลื่นเท่าไร ภาษายังใช้ติดขัดเล็กน้อย บางจุดควรจะบรรยายให้น้อยลง ตัดคำเกินอะไรออกไปบ้าง บางเหตุการณ์ยังดึงคำมาใช้ได้ไม่ดีเท่าที่ควร ในเรื่องของการอธิบายพี่รุ้งทำได้ดีนะคะ แต่ในเรื่องของความสละสลวยยังไม่ค่อยโอเคเท่าไร แล้วก็ขอฝากไว้เรื่องนึง ถ้าเราจะเพลงในตอนหรือหน้าบทความ ควรใส่ไว้แบบให้ปิดได้ด้วยนะคะ ไม่งั้นเดี๋ยวมันจะสร้างความรำคาญให้ผู้อ่าน หรือบางคนที่อาจจะกำลังอ่านอยู่ในที่ที่ส่งเสียงดังไม่ได้ เกิดเพลงเปิดขึ้นมาแล้วปิดไม่ได้จะเป็นปัญหาเอา

ตัวละคร (8/10)

คาเรคเตอร์พระเอกเป็นแบบที่เห็นได้ทั่วๆไปค่ะ ปากร้ายใจดี นางเอกก็ไม่มีอะไรโดดเด่น ที่เห็นว่าจะเป็นเอกลักษณ์ที่สุดคงจะเป็นคุณพ่อล่ะมั้งคะ นิสัยท่าทางที่พอดูปุ้บก็รู้ปั้บว่าเป็นคนนี้แน่ๆ อยากจะให้ใส่ความเฉพาะตัวของแต่ละคนลงไปหน่อย อาจจะเป็นความชอบ วิธีการพูด ท่าทางที่ชอบทำเป็นประจำ อะไรประมาณนี้ก็ได้ค่ะ

บทสนทนา (5/10)

เขียนได้ตรงกับคาเรคเตอร์ดีค่ะ แต่มันยังไม่ค่อยเด่นชัดในการจัดหน้า เพราะพื้นหลังเป็นสีดำทำให้แยกออกได้อยากแม้จะทำตัวเอียง อยากให้แยกบรรทัดโดดๆเลยเพื่อเป็นการสพดวกในการอ่านเพราะส่วนใหญ่ของเนื้อเรื่องมักจะอยู่ในคำพูดที่ตัวละครพูดออกมา แล้วก็อาจจะเพิ่มบรรทัดขึ้นอีกซักหน่อย เว้นระยะห่างระหว่างช่วงพารากราฟ ไม่งั้นตัวอักษรมันจะติดเป็นพรืดแล้วอ่านยากนะคะ

การใช้ภาษา (9/10)

ถือว่าใช้ถูกหลัก อาจจะมีผิดบางเล็กน้อยแต่ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ไม่ได้วิบัติ อย่างเช่นคำว่า ป่าว – เปล่า เป็นภาษาพูดกับภาษาเขียน ความหมายยังใกล้เคียงไม่ได้ผิดรูปอะไรมากก็หยวนๆได้ค่ะ

ความน่าติดตาม (5/10)

ความน่าติดตามไม่ได้อยู่ที่พล็อตเรื่องหรืออะไร เป็นเป็นการเขียนให้ได้รูปแบบและการทิ้งท้ายในตอนจบให้น่าติดตาม อาจจะกำลังจะเข้าสู่ฉากสำคัญ หรือเรื่องอะไรที่มันร้ายแรงมากๆ จะทำให้คนอ่านอยากอ่านต่อ การจบแบบให้จบเป็นตอนๆไปก็เป็นการดีค่ะ ให้ผู้อ่านรู้สึกสบายๆ แต่หากจะทำให้ไม่ตราตรึง ไม่ได้เข้าใจในหัวใจของผู้อ่าน นั่นคือข้อเสีย และยิ่งนิยายของพี่รุ้งมีรายละเอียดค่อนข้างเยอะ การที่ผู้อ่านไม่รู้สึกอยากติดตาม จะทำให้ผู้อ่านลืมเนื้อเรื่องได้ง่าย แล้วต้องกลับไปอ่านใหม่ ซึ่งนั่นอาจทำให้เกิดอาการที่เขาเรียกว่า ขี้เกียจ และอาจทำให้สูญเสียนักอ่านไปได้นะคะ

ความประทับใจโดยรวม (7/15)

โดยรวมแล้วก็ถือว่าเป็นนิยายที่ดีเรื่องนึงค่ะ แต่มันค่อนข้างจะออกไปทางอ่านสบายๆมากกว่า มันดูลอยๆ จับมาเป็นตัวเป็นตนไม่ค่อยได้ ซึ่งนิยายแนวบู้ควรจะมีความหนักแน่นมากกว่านี้ ซีเชื่อว่ารายละเอียดของนิยายเรื่องนี้มีมากกว่าที่ซีเห็น แต่แค่นำเสนออกมาได้ไม่ค่อยดีนัก ทำให้อรรถรสที่ควรจะได้ไม่ดีเท่าที่ควร

คะแนนรวม (66/100)

ผู้วิจารณ์: THE zeroday

ชื่อเรื่อง : Tale of Eventide พันธนาอัตตานิรันดร์

นามปากกา: THE RoundTaBle

เฮโหลๆ สวีดัด สวัสดีค่าพี่ราวน์ ก่อนอื่นก็ต้องทำความรู้จักกันก่อน ขอเรียกตัวเองว่า ซี นะคะ ถึงจะบอกว่า 5 ดาวจัดหนักแต่ซีเองก็รู้ตัวว่าบางทีซีก็คงจี้ไม่ค่อยตรงจุด พอรู้ตัวอีกทีซีก็พูดอ้อมๆจงข้ามภูเขาไปหลายลูกแล้วล่ะค่ะ orz หากมีอะไรอยากบอกสามารถติชมได้ทุกช่องทางเลยนะคะ

ชื่อเรื่อง (3/5)

คงจะต้องบอกว่า ชื่อเรื่องนั้นใช้ภาษาที่ค่อนข้างเข้าใจยากไปซักนิดสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ (เอ๊ะหรือซีด้อยปัญญาเอง? //ภาษาชาวบ้านเรียกว่าโง่ #แอ๊ก!) ถ้าเป็นไปได้อยากจะให้ช่วยไขความสงสัยเรื่องความหมายของชื่อเรื่องให้หน่อยก็จะดีค่ะ (แอบไปถามคุณกูเกิลมาได้ว่า อัตตา แปลว่า ตัวข้า งั้น พันธนาอัตตานิรันดร์ก็... สิ่งที่ผูกมัดตัวข้าตลอดไป? )

ความสวยงาม (10/10)

บอกเลยว่าเข้ามาบทความตอนแรกความรู้สึกนี้แบบ สบายตามาก มันไม่ได้ดำจนมืดสนิท มันดูสบายตามาก ฟร้อนสีขาวทำให้อ่านค่อนข้างง่ายเลยทีเดียว ให้เต็มเลยค่ะแบบนี้

การดำเนินเรื่อง+เนื้อเรื่อง (10/10)

เปิดมาตอนแรกนี้ไอความแฟนตาซีลอยคลุ้งเลย มีสงครุงสงคราม ทำพันธสัญญาบลาๆ นึกว่าจะมาแบบ เครียดๆแนวผจญภัย ที่ไหนได้ เปิดมาตอนแรกก็เจอเทพมาซื้อไอติมเสียแล้ว (5555) อ่านไปอ่านมาพอเข้าเรื่องนักรบทั้ง 108 เกือบจะซีเรียส พอถูกผนึกไว้ในหนังสือโป๊ะเท่านั้นแหละ ก๊ากเลยค่ะ ฮาาาาา เรียกได้ว่าเป็นความครีเอทฉีกกฎของคำว่าเทพที่จะต้องนั่งอยู่บนบัลลังมีองรักษ์คอยรับใช้ หรือแม้แต่นัรบผู้เก่งกล้าจะต้องอยู่ในหนังสือศาสตราที่หายากอันดับโลก (แค่หนังสือโป๊ะธรรมดาก็อยู่ได้นะ โฮ๊ะๆ)

พล็อตเรื่อง (10/10)

ตอนแรกว่าจะให้น้อยกว่านี้เพราะเป็นพล๊อตที่ค่อนข้างจะเจอได้ทั่วไป แนวๆตามเก็บวิญญาณอะไรเทือกนั้น แต่พอลองมาอ่านเนื้อในกลับทำให้ความคิดเปลี่ยน ปมต่างๆมากมายผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ความน่าสนใจมากขึ้นทุกครั้งที่ได้อ่านเลยค่ะ

การบรรยาย (10/10)

อันที่จริงบางซีก็เป็นคนที่อ่านนิยายไม่ค่อยครบนัก คืออ่านแบบผ่านๆ มองเห็นคำให้รู้อากัปกิริยาแค่นั้ยพอ แต่พอมาเจอนิยายเรื่องนี้บอกเลยว่าต้องอ่านทุกตัวอักษร อ่านย้อนอยู่หลายครั้ง ภาษาใช้ได้สวยมากและมีความชัดเจนถือเป็นเอกลักษณ์และสเน่ของนิยายแฟนตาซีที่ขาดไม่ได้เลยจริงๆ

ตัวละคร (10/10)

ตัวละครถือว่าดีไซน์ได้ค่อนข้างจะแหวกแนวคำว่า ผู้ทำพันธสัญญา นักรบ หรือ เทพ เพราะบางทีมันก็ไม่ได้มีความเหมือนเลย #โดนโบก เทพแต่ละองค์มีเอกลักษณ์ของตัวเอง ซึ่งเอกลักษณ์ของเทพในนิยายเรื่องนี้ไม่ได้เป็นไปตามตำนานที่กล่าวไว้แต่เป็นไปตามหัวใจที่พี่ราวน์สร้างสรรค์ค่ะ

บทสนทนา (10/10)

ถือว่าพอโอเค ไม่ได้วิบัติหรือฉวัดเฉวียนจนเกินไป ดูเป็นธรรมชาติดีค่ะ เทพก็จะพูดอีกแบบนึง คนก็จะพูดอักแบบนึงเป็นไปตามลักษณะของตัวละคร ใช้ได้เลยค่า

การใช้ภาษา (10/10)

ภาษาเป๊ะทุกคำ ไม่มีคำผิดเลยค่ะ ต้องของนับถือพี่ราวน์จริงๆ ขนาดใช้คำยากแล้วยังถูกต้องอีก

ความน่าติดตาม (10/10)

ความพิเศษของนายเรื่องนี้สำหรับซีคือ ไม่ใช่ปมที่ทิ้งไว้ท้ายเรื่องให้ค้างเล่นๆ ไม่ใช่ปริศนาที่ดึงดูดให้เข้าหา แต่เป็นความรู้สึกที่อยากรู้ว่า ‘จะมีอะไรให้ตกใจอีก’ คล้ายๆกับลองให้ชิมอาหารแล้วเจอสูตรที่แปลกไปก็อยากจะตามไปอุดหนุนถึงร้านอีกเรื่อยๆ ประมาณนั้นล่ะมั้งคะ

ความประทับใจโดยรวม (13/15)

ตอนแรกที่อ่านบทนำก็คิดว่าเหมือนนิยายแฟนตาทั่วๆไป อารมณ์คงคล้ายๆเดิม แต่พอมาอ่านเนื้อในก็เกิดความจุ้งเล็กน้อย ชอบค่ะ บอกได้คำเดียว

คะแนนรวม (96/100)

คะแนนพิศวาส (100/100) บอกไปแล้วข้างต้นว่าซีค่อนข้างชอบนิยายแบบครีเอท 100 คะแนนนี้ขอมอบให้แก่เจ้าของผู้ผลิตไอติม 7 สี 7 รสค่ะ หุหุ