ขอหยุด "ชีวิต" ที่ความ "พอเพียง"

"นี่ถ้าไม่มีพี่อยู่ด้วย น้องจะทำไงฮะ" พี่ธีร์หัวเราะเบาๆ เดินกลับมาหาฉัน

"เค้าไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย" ฉันพูดอย่างแน่วแน่ "เพราะเค้ารู้ดีว่ายังไงพี่ก็จะคอยอยู่ใกล้ๆ เพื่อปกป้องเค้าเสมอ"

พี่ธีร์ทำหน้าอึ้ง

"ใช่มั้ยล่ะ"

นิ่งไปวินึง แล้ว..

"จ้า จ้า.." พี่ธีร์อมยิ้ม

แล้วเราก็ยิ้มให้แก่กัน

พี่ธีร์เป็นแบบนี้เสมอ นับตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกันเลย

แม้ฉันจะเป็นแค่น้องนุ่งในสายรหัส แต่พี่ธีร์ดูแลฉันยิ่งกว่าเป็นน้องสาวแท้ๆ

พี่ธีร์ทำสิ่งต่างๆ เพื่อฉัน โดยไม่เคยเรียกร้องคาดหวังสิ่งตอบแทนใดๆ

พี่ธีร์มักจะบอกว่า

"ความสุขของน้อง ก็คือความสุขของพี่"

หรือไม่ พี่ธีร์ก็จะพูดว่า

"แค่พี่เห็นน้องมีความสุข แค่นี้พี่ก็พอใจแล้ว"

 

เราเชื่อว่า คำว่า 'เศรษฐกิจพอเพียง' ไม่ใช่ศัพท์แสงโก้หรู หรือ ภาษาทางวิชาการ

แต่เป็นภาษาของการลงมือปฏิบัติ 'จริง' เพื่อให้เกิดผลขึ้นมา

ความสุขเกิดไม่ได้ แค่จากการ พูดๆๆ

คุณภาพชีวิตเราจะเปลี่ยนไปดีขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อเราลงมือทำจริงเท่านั้น

ในภาวะที่เศรษฐกิจของประเทศไม่ดี และรายได้ของครอบครัวตกลง

เนื่องจากราคาพืชผลทางการเกษตรที่ขายไม่ได้ราคาดีเท่าเมื่อก่อน

เรา และกลุ่มคนจำนวนหนึ่ง..

ได้นำปรัชญาของเสด็จพ่อหลวงของเรามาใช้

และเกิดผลดีต่อคุณภาพชีวิตตัวเอง คนในครอบครัว และคนรอบข้าง

เราจึงอยากเขียนถ่ายทอด หรือแชร์ประสบการณ์ดีๆ

ที่ตัวเองและคนรอบข้างได้รับ เรียงร้อยผ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ

แนะนำไลค์เพจ 'นางมารยูคาริ'
ไว้ติดตามการอัพนิยายค่ะ >จิ้มมม<