(fic exo) Secret Of New Member Sehun x You

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7

Chapter 7
 

        Oyun Part 

        หลังจากที่ถ่ายรายการ Talk Secret เสร็จแล้ว  พวกเราก็กลับมาที่หอพัก  ตอนนี้ฉันมองหน้าเซฮุนแทบจะไม่ติดเพราะ

อะไรน่ะเหรอ  ก็ตั้งแต่กลับมาอีตาบ้านั่นก็เอาแต่ส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มใส่ฉัน   เขินเป็นนะโว้ยมองอยู่ได้  ออกไปจ๊อกกิ้

งดีกว่าจะได้สบงสติอารมณ์ไปด้วย   ระหว่างที่ฉันกำลังจะเปิดประตูออกไปก็มีใครบางคนถามว่า  "นี่  จะออกไปไหนน่ะ"  

ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกทุกคนก็คงจะเดาออกใช่ไหมคะ   "จะออกไปวิ่งที่สวนนะครับ "   "จะไปวิ่งทั้งๆที่ฝนกำลังจะตกเนี่ย

นะ"  เซฮุนพูดพร้อมกับชี้ออกไปนอกหน้าต่างที่มีเมฆสีดำลอยต่ำและพร้อมจะตกได้ทุกนาที  "เรื่องของผมเหอะน่าาา"  ฉัน

พูดออกไปพร้อมกับเปิดประตูโดยไม่สนใจคำพูดของเซฮุนเเลยสักนิด   ตอนนี้ฉันวิ่งอยู่ที่สวนสาธารณะแถวๆหอพัก  และ

กำลังเห็นคู่รักคู่หนึ่งกำลังจูบกันอย่างไม่สนใจสายตาใคร  มันทำให้ฉันนึกถึงวันนั้น  ตอนนี้ฉันวิ่งไปรอบๆสวนโดยไม่รู้ว่าตัว

เองวิ่งไปกี่รอบแล้วรู้อย่างเดียวคือตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันเริ่มเบาๆ ไปบ้างแล้ว  "แปะ แปะ แปะ "  อ่าฝนตกซะแล้วสิต้องรีบ

กลับหอแล้วล่ะ   "ซ่า "  อะไนวะพึ่งเดินมาได้ถึงแค่หน้าสวนเองตกมาซะหนักเลย รู้งี้หน้าจะหยิบร่มมาด้วย   ตอนนี้ฉันวิ่งมา

ถึงหน้าประตูห้องกำลังจะเปิดเข้าไปแต่มีคนบางคนมาเปิดประตูซะก่อน  ทำท่าพร้อมจะออกไหนเพราะถือร่มกับผ้าเช็ดตัวไว้

ในมือ  "อ่ะ  กลับมาก็ดีแล้วนี่ " เซฮุนยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้  "รีบๆ เข้ามาได้แล้ว"  (เป็นห่วงก็บอกมาเหอะ : ไรท์) ตอนนี้ฉันยัง

ยืนนิ่งอยู่หน้าประตู   "รีบๆ เข้ามาสิอยากเป็นปอดบวมตายรึไง "  โหดร้าย   ตอนนี้ฉันเขามาในหอแล้วเจอกับคนอื่นๆที่นั่งดู

ทีวีอยู่  "อ่าว ไอ้ยุนเมิงไปไหนมาวะตัวเปียกเชียว " เฮียคริสถาม   "ไปวิ่งมาน่ะเฮีย "   "นี่จะคุยกันอีกนานไหมไปเปลี่ยนเสื้อ

ไปหรือจะให้เปลี่ยนให้"    "ผมเปลี่ยนเองได้น่า '///' "  

       วันต่อมา  

        "ฮะ ฮะ ฮัดชิ้ว "    ไข้หวัดถามหาซะแล้วสิฉัน  ต้องไปหายากินแล้ว  ฉันเดินไปเปิดตู้ยาไม่เจอยาแก้ไข้สักอัน  "อ่าวยา

หมดเหรอเนี่ย  เฮ้อช่างมันเดี๋ยวไปนอนก็หายเองแหล่ะคนอย่างฉันแป๊ปเดียวก็หาย"  พอพูดจบฉันก็ไปนอน   

      14.00 น.

        ฉันตื่นมาพบว่าตัวเองก็ยังไม่หายแถมไข้ยังขึ้นสูงกว่าเดิมอีก   "เฮ้ย ไอ้ยุนๆ  หายหัวไปไหนวะ"  ชานยอลเรียกฉัน

"อยู่นี่ฮยองเรียกผมทำไมเหรอ"   "ก็วันนี้เวรเมิงไปรับผ้าข้างล่างรีบๆไปเอาไม่เสื้อผ้าจะใส่แล้ว"   "อ่อ ใช่ลืมได้ไง ฮะๆเดี๋ยว

ผมไปเอาเดี๋ยวนี้เลย"   ตอนนี้ฉันถือตระกร้าผ้าเดินขึ้นมาถึงชั้น 3 แล้ว ห้องของเราอยู่ชั้น 4 ทำไมถึงใช้บันไดน่ะเหรอ ก็

ลิฟต์มันเสียไงล่ะ  ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกมึนหัวเหมือนจะเป็นลมแล้วล่ะ  เอาวะอีกนิดเดียว  "ฮึบๆ" อ่าเกือบถึงแล้ว วินาทีที่กำลัง

จะกดรหัสปลดล็อกประตู สติของฉันก็หายไป
 

      Sehun   Part

     ตอนนี้ผมกำลังจะเข้าหอพักหลังจากที่ไปเดินเล่นมาครึ่งวัน (เมิงไปเดินเล่นที่ไหนมาวะ ตั้งครึ่งวัน )  ผมแวะซื้อชานม

ไข่มุกมาด้วยระหว่างทางและไม่ลืมที่จะซื้อชาเมล่อน(ไรท์เตอร์แนะนำชาเมล่อนที่ปั๊มน้ำมันจิฟฟี่อร่อยมากมี ทุกสาขา)ไป

ฝากยัยโอยุนด้วยเพราะผมพึ่งรู้ว่ายัยนั่นก็ชอบกินชาเหมือนกันแต่เป็นชาผลไม้  ตอนนี้ผมเดินมาถึงชั้น 4 แล้ว เห็นตะกร้า

ผ้ากับร่างบาง ของใครบางคนนอนอยู่กับพื้น ต้องเป็นยัยนั้นแน่ๆ ผมทิ้งชาลงกับพื้นแล้วรีบวิ่งไปดู ผมช้อนตัวเธอขึ้นมาแล้ว

อามือไปสัมผัสกับหน้าผาก  "ร้อนจี๋เลยนี่หว่า "  ผมรีบอุ้มยัยนั่นพร้อมกับกดรหัสเปิดประตูห้อง "อ่าวไอ้ยุนมันเป็นไรเฮ้ยวะ"

 "ไข้ขึ้น ตัวร้อน "  ผมตอบแบบรีบๆ แล้วรีบพาร่างบางไปที่ห้องแล้ววางไว้บนเตียง  ผมรีบถอดวิกผม และปลดผ้าที่พัน

หน้าอกไว้อยู่ (อะแฮ่ม ไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินใดๆ ทั้งสิ้นเลิกคิดไปเลย)  แล้วรีบไปหยิบปรอทวัดไข้  " 40 องศาทนไปได้ไง

วะเนี่ย"  หลังจากที่รู้อุณหภูมิแล้วผมรีบไปเตรียมต้มน้ำมาเช็ดตัวทันที "เฮ้ยใครเป้นไรวะ" เฮียคริสถามผม "ไอ้ยุนไม่

สบาย"  ตอนนี้ผมเข้าไปในห้องตอนนี้ร่างบางนอนสั่นอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมรีบเข้าไปเช็ดตัวมองร่างบางที่อยู่ตรงหน้าและคิดว่า

ทำไมผมมานั่งทำอะไรอย่างนี้นะ  สงสัยผมจะชอบยัยนี่เข้าแล้วล่ะมั้ง

       Kris   Part

      "ไอ้ยุนไม่สบาย"   ไอ้ฮุนตอบผมอย่างรีบๆ   ตอนนี้ไอ้ฮุนเดินเข้าห้องไปแล้ว ผมรีบตามไปติดๆ กะจะเข้าไปดูอาการ ผม

ค่อยๆเปิดประตูแต่ ก็ต้องรีบปิดอย่างเบาๆ  ไม่จริงหน่า  ที่ไอ้หน้าหวานที่อยู่ห้องเดียวกับพวกเรามาเกือบจะ 2 เดือนมันจะ

เป็นผู้หญิงอ่ะ
 

End


เย้ ในที่สุด Chap 7 ก็จบตอนนี้แต่งยากมากเบยขอบอก ดีนะมีเพื่อนไรท์ช่วยไม่งั้นไรท์ตายแน่ๆ  ขอบคุณนะเจ๊

ยังไงอ่านจบแล้วก็เม้นกันบ้างนะ
 

:)  Shalunla

❀COUSE MODE