คำพร่ำเพ้อในราตรี

โอ้… คำเอื้อนเอ่ยของเจ้าช่างไพเราะดั่งเสียงพิณต้องสายลมยามราตรี

หากเจ้าปรารถนาให้ข้าร้อยเรียงถ้อยคำเป็นบทกวี จงบอกเถิด—

เจ้าต้องการให้มันเป็นดั่งกระแสธารที่ไหลเอื่อย อ่อนโยนและลึกล้ำ

หรือเป็นเปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วง เผาผลาญทุกสิ่งให้มอดไหม้ในราตรีอันมืดมน?