เด็กดอย VKOOK

     สวัสดีค่ะทุกคน ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวแนะตัวนิดนึง เพราะยังไม่มีใครรู้จักเรา อะแฮ่ม นามปากกาของเราคือ SecondAuthorG ในแอคนี้มีกัน2คนคือเรากับเพื่อนสนิทอีกคน เราใช้ชื่อว่า Nelarin ส่วนมากจะเรียกว่า เนลา

     จริงๆ ที่เราเขียนแต่ละเรื่องเนี่ย ก็แค่อยากรู้ว่าถ้าคู่ที่เราชอบเป็นในแบบที่เรามโนนั้นจะออกมาเป็นเรื่องราวยังไงบ้าง จะสนุกไหม จะมีคนที่ชอบแบบเดียวกับที่เราคิดหรือเปล่า ก็เลยหยิบเอาเรื่องราวในหัวออกมาเรียบเรียงเป็นตัวอักษรให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันจริงๆ ก็เอาให้อีกคนอ่านนั่นแหละ แต่เรากรี๊ดกันสองคนไม่ได้ไง เลยอยากเอามาแบ่งให้คนอื่นๆ อ่านด้วย เผื่อจะมีใครชอบ (ฮา)

     ช่วงนี้เราชิปวีกุกแรงมาก ก็คงจะมีคู่นี้เยอะหน่อย แง เรากรี๊ดอยู่บ้านจนแม่หาว่าเป็นบ้าไปแล้ว แหะๆ ใครลงเรือเดียวกับเราหรือจะเรือไหนๆ ก็ลองอ่านดูนะทุกคน เผื่อจะติดใจในความเป็น VK เราก็ตามอ่านคู่นี้ของท่านอื่นๆ เหมือนกัน สนุกมาก น่ารักมาก ก็หวังว่าเรื่องนี้จะถูกใจใครหลายๆ คนนะ

     สุดท้ายแล้วขอขอบคุณทุกคนเลย ทั้งที่ชอบวีกุกก็ดี หรือเรืออื่นที่อยากเปลี่ยนบรรยากาศก็ดี ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ หวังว่าจะชอบกันนะ

     หากเจอคำผิดหรือมีข้อสงสัยอะไรช่วยบอกเราด้วยนะคะ บางทีอ่านทวนหลายรอบจนตาลาย ก็อาจจะมีหลงๆไปบ้างค่ะ

เรื่องราวและตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้เป็นเพียงสิ่งที่ผู้เขียนแต่งขึ้นตามจินตนาการเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

....................................................................................................

(มาค่ะ ลืมแนะนำตัวละครไปเลย ดีนะมีคนทัก แหะๆ แต่จะขอค่อยๆเพิ่มตามตัวละครที่ออกมาแล้วนะคะ จะได้ลุ้นกันว่าเป็นใครบ้าง)

แนะนำตัวละคร

นายแพทย์ เมืองราม อุดมศิลป์

     ศัลยแพทย์หนุ่มจบใหม่ไฟแรงจากต่างประเทศ เขาเข้าทำงานที่โรงพยาบาลกลางนครของผู้เป็นพ่อพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่ง แต่ทว่าการทำงานในอาชีพแพทย์ตลอดหนึ่งปีเป็นไปอย่างราบรื่นและสวยงามเกินไปจนเขาเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายชีวิต จึงหาเรื่องใส่ตัวโดยการสมัครเข้าโครงการหมออาสาของทางโรงพยาบาล แถมยังเจาะจงเลือกจังหวัดที่ไม่เคยมีใครไปอีกด้วย คราวนี้ แพทย์ผู้เปี่ยมด้วยความรู้และใจรักในอาชีพกำลังตกที่นั่งลำบาก เมื่อเขาถูกส่งให้ไปเป็นหมออาสาที่จังหวัดเชียงราย จังหวัดที่หมอเมืองกรุงหลายคนถึงกับส่ายหน้ารัว

     "รู้อย่างนี้หัดพูดคำเมืองกับแม่ตั้งแต่เด็กๆก็คงดี"

นาย เหมันต์ อุดมศิลป์

     เจ้าของแกลเลอรี่ 'อุดมศิลป์' ห้องจัดแสดงภาพถ่ายและภาพวาดชื่อดังย่านนิมมาน จังหวัดเชียงใหม่ เขาย้ายกลับมาอาศัยอยู่บ้านเดียวกันกับผู้เป็นแม่หลังจากจบระดับชั้นปริญญาตรี สาขาการถ่ายภาพ ปัจจุบันได้แต่งงานจดทะเบียนสมรสกับคนรักเรียบร้อยแล้ว และพาอีกฝ่ายเข้ามาอยู่ด้วยกันในบ้านตามความต้องการของผู้เป็นแม่ และแน่นอนว่าเขาฟังคำเมืองออก เพียงแต่พูดไม่คล่องเท่านั้นเอง

"สมน้ำหน้าเจ้าเมืองที่ฟังภาษาเหนือไม่ออก ป่านนี้คงยืนเอ๋ออยู่หน้าประชาสัมพันธ์โรงพยาบาลแล้วมั้ง"

     หมีพูห์ เจ้าของร้านเบเกอรี่ 'Pooh' ย่านนิมมานเช่นกัน และแน่นอนว่าร้านของเขาอยู่ห่างจากแกลเลอรี่อุดมศิลป์ไปเพียงไม่กี่เมตร ภายในร้านเป็นสีครีมอ่อนๆช่วยให้ร้านดูโล่งและสว่าง ตัดด้วยพุ่มไม้สีเขียวในกระถางที่เรียงรายอย่างสวยงามเพื่อใช้พักสายตาจากความอ่อนล้า การตกแต่งที่เรียบง่ายสบายๆตามนิสัยเจ้าของร้าน พร้อมทั้งเครื่องดื่มและของหวานมากมายในราคาย่อมเยาเหมาะกับทุกเพศทุกวัย ร้านนี้จึงมีชื่อเสียงอยู่พอสมควร อีกทั้งกรอบภาพถ่ายทิวทัศน์ของสถานที่ต่างๆจากทั่วทุกมุมโลกโดยฝีมือเจ้าของแกลเลอรี่อุดุมศิลป์ก็เรียกลูกค้าสายภาพถ่ายได้ไม่ใช่น้อยเลย

"จะติดอะไรนักหนาเนี่ยมันต์ นี่ร้านเบเกอรี่นะ ไม่ใช่แกลเลอรี่"

     ทีม เพื่อนสนิทของเมืองรามที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่ชั้นอนุบาล กระทั่งเรียนมหาลัยก็ยังเลือกเรียนศัลยแพทย์เหมือนกันอีกทั้งที่ไม่ได้นัดกันไว้เลย สุดท้ายจึงจบลงที่สมัครเข้าทำงานในโรงพยาบาลกลางนครด้วยกัน เพราะอย่างไรก็คงหนีกันไม่พ้น สู้ตัดปัญหาไปเลยดีกว่า เพราะทั้งคู่นั้นตัวติดกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เรียกได้ว่าเป็นเหมือนพี่น้องที่รู้ใจและรู้ทันกันตลอดเวลา จนบางครั้งเมืองรามก็ต้องกุมขมับกับความลับที่ไม่เคยเป็นความลับได้สักทีเมื่อโดนเพื่อนคนนี้อ่านความคิดออกทุกครั้งไป

"ฉันรู้แล้วว่าแกกำลังแอบชอบใครอยู่"

Nelarin

June 1st, 2020