คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ` n e r d ♡ - 06
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พบว่าคนที่ควรจะอยู่ข้างกันกลับหายไป แต่ช่างเถอะ ตอนนี้มันเช้าแล้วแบมไม่กลัวแล้วล่ะ อยากจะนอนต่อด้วยความขี้เกียจแต่จมูกก็กลับไปกลิ่นอะไรพิลึกๆที่มันกวนใจจนทำให้หลับไม่ลง สุดท้ายก็จำใจตื่นขึ้นมาเก็บที่นอนก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง ยิ่งลงมาจากชั้นสองของตัวบ้านมากเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกได้ว่ากลิ่นยังแรงขึ้นเท่านั้น..
ปุ้ง !
ผมแทบจะวิ่งเข้าไปในห้องครัวทันทีที่ได้ยิ่งเสียงแปลกๆ ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานก็มีควันลอยออกมาพร้อมกับเสียงไอจากด้านใน “พี่มาร์ค !?” ส่งเสียงเรียกชื่ออีกคนที่ยืนไออยู่หน้าเตา “พี่ทำไรวะเนี่ย จะระเบิดครัวไง” ผมรีบก้าวเข้าไปที่ใกล้เตาทันทีโดยใช้ตัวดันอีกคนให้ถอยออกไป มือข้างหนึ่งก็ปิดเตา อีกข้างก็ยกกระทะตรงหน้าที่มี... อะไรซักอย่างคล้ายๆกับโศกอนาฏกรรมอยู่ ไปวางในซิงค์ด้วยความเร็วแสง
กลัวมันระเบิดใส่หน้าเหมือนกันนะ ..･ヾ(。￣□￣)ﾂ
“เมื่อกี้พี่คิดจะทำอะไร ?” ผมหันไปถามอีกคนที่ยังคงยืนเงียบอยู่ แต่พอหันเท่านั้นละก็แถบช็อค(เพราะขำตาย) ใบหน้าของคนตรงหน้ามีรอยเปื้อนเป็นจุดจุด ผมก็ชี้ฟูขึ้นจนดูตลก ไหนจะแว่นที่ขึ้นฝาจนเกิดรอยเปื้อนนั่นอีก
“เห้ย.. ทำไมบ้านมึงเหมือนมีกลิ่นไหม้เลยวะ” ได้ยินเสียงออกมาจากด้านนอกห้องครัว คิดว่าน่าจะเป็นเสียงของพี่แจ็คสัน เพราะพี่เขาชอบพูดเสียงดังจนได้ยินไปแปดบ้านเก้าบ้าน นึกได้ดังนั้นผมก็เลยบอกให้พี่มาร์คออกไปด้านนอกแล้วผมจึงหันมาจัดการกับห้องครัวต่อ แต่ก็ยังพอจะได้ยินเสียงแว่วๆดังมา
“เชี่ยมาร์ค ทำไมหน้ามึงดำแบบนั้นว่ะ”
“อ่อ เมื่อกี้กูทำความสะอาดปล่องไฟให้ เห็นมันดำ”
อะโห้ววว ตอแหลที่สุด *เบะปากมองบน*
“มึงคือ.. ไอมาร์ค เมื่อสามวันที่แล้วกูพึ่งทำความสะอาดไปว่ะ”
วร๊ายยยย ไปไม่รอด ~
“พี่.. แบมเบื่อว่ะ” ผมพูดออกมาในขณะที่นอนกินขนมอยู่บนโซฟา สายตาจับจ้องไปยังผู้ชายสี่คนที่นั่งแย่งกันไม่ทำงาน อ่าฮ่ะ.. ไม่ผิดหรอก ทุกคนกำลังเกี่ยงกันทำงาน ปาอีวัสดุที่ใช้ในงานใส่หน้ากันอย่างเมามัน มองแล้วเบื่อ งานการไม่รู้จักทำ เสร็จไม่ทันส่งหล่ะจะขำให้ “ทำไมพี่ไม่ทำให้มันเสร็จๆวะ”
เอ้ะ.. ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองเสือกๆยังไงก็ไม่รู้สิ แต่ช่างเถอะ นี่มันเรียกว่าหวังดีต่างหาก
“มึงทำดิ”
“มึงนั่นแหละ อยู่ใกล้ๆก็ติดมันเข้าไปดิ”
“ฝาบ้านอ่ะมึงติดมันเข้าไปดิ”
ขอบคุณครับ ทุกคนฟังแบมมาก.. สาปแช่งให้โมเดลบ้านเสร็จไม่ทันส่ง
“งานมึงคนเดียวเลยเชี่ยบี ส่วนของคนอื่นเขาเสร็จกันหมดละ มึงทำเองดิ” พี่เนียร์พูดพร้อมกับจิ้มเข้าที่หน้าผากของพี่เจบี แล้วดันจนอีกคนหงายหลัง ก่อนจะหันมาพูดกับผม “เบื่อป่ะแบม ? ไม่มีอะไรให้ทำเลย”
“ไม่เบื่อเลยพี่ แบมสบายดี”
ฟังเสียงสิ จริงใจที่สุดเลยน้า ~
(ಠ ∩ಠ)
“ออกไปห้างกันเหอะ จะได้ซื้อของเข้าบ้าน”
“เออจริง ของในตู้เย็นมึงหมดละ..” และแล้วทุกสายตาก็ตรงไปยังบุคคลที่นั่งเงียบๆอยู่คนเดียว
“มองกูทำไม”
“ทำหน้าได้ตอแหลมากมึง ไปซื้อของเข้าบ้านไอเนียร์เลย ลุกๆ” พี่แจ็คสันดึงตัวการขึ้นแล้วกอดคอลากออกไปด้านนอกโดยมีพี่เจบีตามออกไป พี่จูเนียร์หันมาพยักหน้าให้ก่อนที่จะเดินออกไปโดยมีผมเดินตาม
อา.. พี่แจ็คสันเขากอดคอพี่มาร์คถึงด้วยอะแกร..
“อ๊า~ ถึงซะที ให้นั่งเบียดกันนี่ไม่ดูขนาดตัวเลย” พี่แจ็คสันบ่นทันทีที่รถจอดสนิท เพราะตอนมาพี่จูเนียร์เป็นคนขับรถมาแล้วให้ผมนั่งด้านหน้า ระหว่างทางที่ขับรถมาก็ไม่รู้พี่เนียร์หมั่นไส้อะไรสามคนด้านหลังหรือปล่าว..ขับซะเหวี่ยงเหลือเกิน(เหวี่ยงจริงจนผมสัมผัสได้อะ) ลองนึกสภาพผู้ชายตัวค่อนข้างโตๆสามคนเบียดอยู่ในรถมินิคูเปอร์ที่เบาะหลังนั่งได้แค่ 2 คนดูนะ..
“บ่นอะไรนักหนา”
“ใช่เส้ มึงไม่ได้นั่งตรงกลางหนิ ปวดตูดชิบหาย ยิ่งกว่าโดนเสียบ” หือออ
“แจ็คสัน.. ชัทอัพนาว น้องกูยืนอยู่” โห่ยพี่ไม่ต้องซีเรียส เรื่องนี้แบมแบมไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว โดนสงโดนเสียบอะไร โอ้ยยย ช่างมันเถอะ ԅ(≖‿≖ԅ)⑱
พี่แจ็คสันที่เหมือนจะพึ่งนึกได้ก็หันมายิ้มแหยะๆให้ผม ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มตอบกลับไปแล้วบอกว่าไม่เป็นไร จากนั้นพี่จูเนียร์ก็ลากผมเข้าไปในห้างแล้วตรงมายังซุปเปอร์โดยทันที หลังจากนั้นผมก็ถูกปล่อยทิ้งอย่างหน้าเศร้าด้วยประโยคที่พี่เจบีได้ยินแล้วโวยวายทันที ‘อยากได้อะไรหยิบเลยแล้วกัน เดี๋ยวไอบีเลี้ยง’ แบมแบมรู้สึกเกรงใจมากนะครับ แต่.. ของฟรี
เสร็จหล่ะ !
“หึ่มมม” กำลังพยายามหยิบป๊อปคอนถุงใหญ่ที่อยู่ชั้นบนเกือบสุดอย่างตั้งใจ จริงๆแบมก็จะหยิบถึงนะเว่ยจะดูขามะ ขาแบมไม่สั้น แต่มันอยู่ลึกไงก็เลยแบบเอื้อมไม่ถึงอะไรประมาณนั้น เอ้อะ.. ทำไมพูดไปก็รู้สึกไม่ดีเหมือนเดิมวะ ?
“อันนี้ใช่มั้ย” แต่แล้วก็มีใครมายืนซ้อนหลังแล้วหยิบถุงขนมมาให้ ผมหันไปเตรียมที่จะขอบคุณ ก็เจอกับพี่ชายตัวสูงส่งยิ้มมาให้พร้อมกับถุงขนมนั่น
“ขอบคะ..”
“ขอบคุณ” ผมที่ยังพูดขอบคุณพี่ชายคนนั้นไม่เสร็จก็ถูกพี่มาร์คพูดแทรกขึ้น แล้วเอาถุงป๊อปคอนใส่ตะกร้าที่แย่งไปจากผมเมื่อกี้ “ไปได้แล้วแบม” พี่มาร์คพูดก่อนที่จะลากผมออกไป ผมจึงได้แต่หันได้ยิ้มให้เขาและพยักหน้าเป็นการขอบคุณ
หึงก็บอกดิตัวเอง อุอิ
“เห่ยยยยๆ พี่มาร์คเข้านี่ก่อน” ผมพูดก่อนที่จะดึงแขนเสื้อของอีกฝ่ายให้เข้ามาในอาณาจักรแคนดี้.. มีแต่ลูกอมกับลูกอม
อ่า.. บางทีนี่ก็ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย ทำไมขนมทุกชนิดที่อยากกินถึงได้ชอบอยู่บนชั้นสูงแบบนั้น เว เว ?
ทั้งเขย่งก็แล้ว เอื้อมมือก็แล้ว กระโดดก็แล้วก็ยังไม่ถึงอยู่ดี โอเคยอมรับว่าตอนนี้แบมแบมยังไม่เจริญเติบโตเต็มที่ตามแบบที่ควรเป็น โอเค แต่.. อีคนที่มันสูงกว่าที่ยืนมองอยู่ข้างๆนี่มันจะไม่มีน้ำใจหน่อยหรอ
“พี่มาร์ค หยิบให้หน่อยยยยย” ผมหันไปพูดกับพี่มาร์คที่ยืนกอดอกหน้าตายอยู่ข้างๆ ซึ่งพี่มาร์คก็ยังยืนอยู่นิ่งๆด้วยสายตาขีดขีด( - - ) เยี่ยมยอดครับมาร์คต้วน มีน้ำใจล้นเหลือ ! “นะนะนะ” ผมหันไปทำตาปริบๆใส่ พี่มาร์คเลยถอนหายใจออกมาแล้วเดินมาหยิบขนมให้
“ไม่ใช่อันนั้นอ่ะ ทางซ้ายๆ เห่ยๆเลยแล้วพี่ ทางขวาหน่อย ไม่เอาห่อนั้นเอาห่อข้างหลัง อ่า ใช่ใช่นั่นแหละ ขอบคุณครับ” พี่มาร์คแทบจะหันมางับหัวผมหลายรอบ แต่ก็หยิบขนมมาให้ผม อ่าน่ารักจังเลย ~
“รู้นะว่าเตี้ย..” พี่มาร์คพูดออกมาในขณะที่เดินนำผมไป หันไปมองก็เห็นแค่ด้านหลังเท่านั้น
“หื้อ?”
“..แต่ไม่คิดว่าจะม่อต้อขนาดนี้”
กลับมาให้กูฟาดแว่นแตกเดี๋ยวเน้ !
....
“กินม่ะ” ผมหันไปถามอีกคนที่เดินอยู่ข้างๆกัน หลังจากที่เอาของทั้งหมดไปวางให้พี่เจบีจ่ายเงินแล้ว.. ผมก็โดนยัดของทั้งหมดใส่มือหลังจ่ายเงินเสร็จทันที ตอนแรกก็กำลังจะกลับบ้านแล้ว แต่พี่เนียร์ลืมซื้อของสด พี่เจบีลืมซื้อยาสีฟัน พี่แจ็คสันบอกขอซื้อไอติมก่อน ผมเลยต้องหอบหิ้วของทั้งหมด..
ล้อเล่นหน่ะ พี่มาร์คเข็นรถออกมา
พี่มาร์คเหลือบตาขึ้นมองผมแล้วแล้วหันไปสนใจกับการเอาของเข้าไปในรถ ซึ่งมีผมยืนดูอยู่พร้อมกับแกะขนมแล้วยัดเข้าปาก “ป้อนให้ อ้าปากดิ” ผมยื่นขนมไปทางพี่มาร์ค อีกฝ่ายก็เลิกคิวแล้วมองประมาณว่าไม่ไว้ใจ คือหน้ากูมันดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยดิ้ - -?
“กินได้แน่แน่ ไม่ตกพื้น ไม่บ้วนน้ำลายใส่ ยังไม่ได้อมด้วยเนี่ย หรือให้เคี้ยวให้ด้วยม้ะ” พี่มาร์คกระตุกยิ้มมุมปากหลังจากที่ฟังผมพร่ามออกไป ก่อนที่จะอ้าปากให้ผมป้อนให้ได้
“เข้าไปรอในห้างไป” ผมพยักหน้ารับคำ ก่อนที่จะเดินไป แต่ด้วยความช่างสังเกตเล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆ.. เลยเดินชนอีรถเข็นที่ใส่ของออกมาเมื่อกี้
โห อยากจะร้องไห้ แบมแบมฉลาดและน่ารักที่สุดในสามโลก.. ขนมเกือบหลุดมือแล้วอ้ะ T^T
พี่มาร์คที่ผมคาดว่าเก็บของเสร็จแล้วเดินมาดูผมที่อยู่ไม่ไกล ปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะพูดอะไรแล้วเดินเข้าห้างไป..
“นอกจากจะเตี้ยแล้วยังไม่ฉลาดอีก”
โว้ยยยยยยย กลับมาให้กูตบแว่นแตกเดี๋ยวนี้ !!
ლ(ಠ益ಠ)ლ
ความคิดเห็น