Run for life or dead...Intro

Run for life or dead...Intro

ในเมื่อตั้งเป้าว่าต้องหนี...ก็ต้องหนีให้ถึงที่สุด
ในเมื่อคิดว่าจะถูกฆ่า...ก็ต้องฆ่าก่อนที่ความคิดจะกลายเป็นความจริง
ในเมื่อเลือกเดินบนหนทางนี้แล้ว... คงไม่มีสิ่งใดจะหยุดได้นอกจากความตาย
หนี... ฆ่า... ตาย... วนเวียนผ่านมาไม่จบสิ้น
จุดจบของชีวิตหนึ่ง คือจุดเริ่มต้นของอีกคนหนึ่ง
จะมีสักวันมั้ยที่วงจรอุบาทนี้จะจบลง...หรือต้องให้หมดสิ้นซึ่งลมหายใจ

เปาะ... แปะ เปาะ..แปะ เปาะ แปะ เปาะแปะๆๆๆๆ
 เม็ดน้ำฟ้าตกกระทบลงบนพื้นโหละขนาดใหญ่หลายสิบ...
 จากการทิ้งจังหวะสักระยะกลายเป็นจังหวะเร่งกระชั้นตามจำนวนเม็ดฝนที่เริ่มพรมลงมาอย่างหนักหน่วงบนรถที่จดเรียงรายหลายคันในบริเวณลานกว้างของวัดแห่งหนึ่งยามค่ำคืน ยิ่งฝนทิ้งตัวลงมาหนักเท่าไร เสียงสวดมนต์ในพิธีกรรมที่ส่งให้ผู้เสียชีวิตไปสู่สุขคติกลับค่อยๆ แผ่วลงๆ จนชวนให้รู้สึกว่าบรรยายกาศรอบตัวน่าวังเวงอย่างแปลกประหลาด
 ยิ่งรู้สึกว่าอยู่คนเดียวมากเท่าไร ยิ่งรู้สึกเครียดหนึบบริเวณขมับสองข้าง เร็วเท่าใจคิดมือใหญ่ผิวหยาบกร้านจากการทำงานหนักล้วงหยิบซองบุหรี่ที่อกเสื้อด้านซ้าย อีกมือคว้าไฟแช็กที่คอนโซลมาจดจ่อปลายมวนสีขาวตั้งท่าเตรียมจะจุดไฟเผาปลายมวน อัดควันเข้าไปให้เต็มปอด แต่ความเคยชินบางอย่างทำให้หยุดชะงัก... "ถ้าจะสูบบุหรี่ในรถก็เปิดกระจกสูบเถอะคะ" ไฟแช็กถูกวางลงบนหน้าขา มือขวาเตรียมลดกระจกรถยนต์ลง...ฝนตกเปิดกระจกไม่ได้... สายตาทอดเงาไปในความมืดที่พร่าไปด้วยม่านน้ำฝนอาบกระจกรถ เขาทอดมองอย่างไม่รู้จุดหมาย ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวผิดกับบรรยายกาศฝนตกอันเย็นฉ่ำ ผิดกับหัวใจอันเย็นเฉียบ...ไม่ต้องห่วงเรื่องควันบุหรี่แล้วไม่ใช่เหรอ...
 ในยามนี้เขาไม่ต้องกังวลเรื่องสูบบุหรี่ในรถอีกแล้ว...เพราะคนที่แพ้ควันบุรี่ที่นั่งเบาะข้างคนขับไม่มีแล้ว... หญิงสาวร่างบาง แววตาสดใส เปยี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์ยามใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม หญิงสาวผู้กุมหัวใจของเขาและร่วมทุกข์สุขกันมากว่าห้าปี คนที่เรียกได้ว่าเป็นทุกอย่าง เป็นแรงใจของชีวิต เปรียบเหมือนเป็นลมหายใจ...บนโลกใบนี้ไม่มีผู้หญิงคนนั้น...ไม่มีภรรยาของเขาอีกแล้ว
 หยาดน้ำตาเริ่มไหลพรมอาบสองแก้ม ความอัดอั้น ความอ้างว้าง ความสับสน ทุกอย่างไหลวนในอกพุ่งขึ้นไปสู่ขมับวกกลับลงมามวนในช่องท้อง...ชวนให้กระอักกระอวนจนตัวงอ ใบหน้าเปื้อนน้ำตานาบลงกับพวงมาลัยรถยนต์อย่างอ่อนแรง ริมฝีปากขยับขึ้นลงผิวเสียงแผ่วเบาว่า...

...ทำไม...

เสียงพระสวดที่เนิบนาบสอดประสานเสียงฝนเป็นสิ่งย้ำสติเขาได้ดีที่สุด...

งานสวดพระอภิศพคืนสุดท้ายของภรรยาสุดที่รักกำลังจะสิ้นสุดลง พร้อมกับความอ้างว้างที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น