พ่ายรักจอมทมิฬ (ซีรีส์พรหมรักจอมพยศ ลำดับที่ 2)

 

อัปเนื้อหาให้อ่านเป็นตัวอย่าง 50%-70%
เริ่มอัปเนื้อหา (Re-Up) : 30มิถุนายน 2561

ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ไลต์ออฟเลิฟ ราคาปก 319 บาท
http://www.lightoflovebookgroup.com/showbook.php?bid=933
 

แมทธิว  ซัมเมอร์ครูซ (คุณแมท)

 
ผู้ชายคนนี้คือ...พี่ชายของเจ้าจอม ผู้ชายคนนี้คือ...พี่เมียและเพื่อนรักของราเชนทร์

และ ผู้ชายคนนี้คือ ซาตานร้าย...(ว่าที่สามี)...ของอัญชัน

อัญชัน  จิระการ

ผู้หญิงคนนี้คือ พี่เลี้ยงจำเป็นของคุณแมท เป็นทั้งยาหยี...เป็นทั้งที่รัก

และคุณแมทกำลังวางแผนที่จะทำให้เธอกลายมาเป็น
ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของตัวเอง
 

 

“ทำไมคุณต้องเรียกฉันแบบนั้นด้วยคะ?”

“ผมอยากเรียก”

“แต่ฉันไม่อยากให้คุณเรียกฉันแบบนั้นค่ะ ฉันไม่ชอบ !” อัญชันบอกเสียงสะบัด แมทธิวไหวไหล่เล็กน้อยก่อนจะบอกกับหญิงสาว  

“แต่ผมชอบ และผมก็จะเรียก ถ้าคุณไม่ยอมให้ผมเรียก ยาหยี หรือว่า ที่รัก ผมจะเรียกคุณว่า เมียจ๋า แทน เลือกเอาเองก็แล้วกัน...ว่าคุณอยากให้ผมเรียกแบบไหนดี?”

“คุณแมทธิว..!!” อัญชันกัดฟันแน่นด้วยความรู้สึกกรุ่นโกรธ จากนั้นจึงกระแทกกระทั้นคำพูดใส่ชายหนุ่มอย่างเหลืออด

“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญเลยค่ะ คุณอยากเรียกฉันว่าอะไรก็เชิญเลยตามสบาย หรือจะเรียกหมู  หมา  กา  ไก่  ก็ได้นะ ฉันไม่ว่าหรอก” อัญชันพูดแล้วสะบัดหน้า พร้อมกับทำท่าจะเดินหนี

“เดี๋ยวก่อน” เสียงทุ้มเรียก อัญชันจึงหันกลับมา และถามเสียงห้วน

“อะไรอีกล่ะคะ?”

“คุณต้องเรียกผมว่าคุณแมท”

“ฉันไม่เรียก !”

“ถ้าคุณไม่เรียกคุณแมท ผมจะให้คุณเรียกผมว่า ผัวจ๋า แทนนะ”

“กรี๊ดดดด...คนบ้า...!! ฉันไม่เรียกอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันจะเรียกคุณว่า คุณแมทธิวเหมือนเดิม..!” 

อัญชันกรีดร้องลั่นแล้วยืนยันเสียงแข็ง แมทธิวกระตุกยิ้มตรงมุมปาก แล้วขยับเข้ามาพูดใกล้ๆ

“ดี..!! ไม่เรียกใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นจากนี้ต่อไป ผมจะแทนตัวเองกับคุณว่า....ผัวจ๋า  อืม...ฟังดูดีเหมือนกันนะว่าไหม...เมียจ๋า?”

“กรี๊ดดดด...!!” อัญชันกรีดร้องอีกครั้งด้วยความคับแค้นใจ เพราะตอนนี้เธอกำลังทั้งโกรธทั้งอาย ผู้ชายบ้า หน้าด้าน พูดออกมาได้ไม่อายปากสักนิดเดียว ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย หญิงสาวต่อว่าในใจ

“ว่าไง...จะเรียกหรือไม่เรียกจ๊ะ เมียจ๋า?” แมทธิวถามย้ำ

“ก็ได้  ก็ได้ ฉันเรียกก็ได้ คุณแมท !  คุณแมท ! คุณแมท ! พอใจหรือยัง อีตาบ้า...!!” 

อัญชันตะโกนใส่ ใบหน้าสวยหวานบูดบึ้งเพราะความโกรธ และเดินกลับเข้าห้องนอนไปในทันที ปล่อยให้ร่างสูงใหญ่ยืนยิ้มกว้างอยู่กลางห้องรับแขกตามลำพัง

*** หมายเหตุ***

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มุ่งเน้นหลักการหรือสาระ เหตุการณ์ต่างๆ รวมทั้งชื่อและนามสกุลของตัวละคร ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง เป็นเพียงการสมมุติขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงและความสุขในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่อย่างใดค่ะ

*** โปรดทราบ ***

ทุกคอมเมนต์ของท่าน มีความหมายมากมายมหาศาล

สั้นหรือยาวก็มีคุณค่า...อ่านแล้วโปรดอย่าทิ้งขว้างกันนะเออ

********