Ultralove ฮีโร่ตัวร้ายป่วนยัยจอมเปิ่น

                โอกาสดีละ!!

ฉันจัดการศอกไปที่ไอ้ตัวที่ล็อคแขนฉันไว้ ในขณะที่กำลังลุกก็โหม่งไปทางไอ้ตัวข้างหน้า ผลักตัวขวา เตะผ่าหมากตัวซ้าย ซึ่งมันไม่ได้แรงพอจะให้ไอ้พวกนั้นล้มได้เลยสักนิด แต่ก็พอที่จะถอยเปิดทางให้กับฉันได้บ้าง

"กรี๊ดดดดด" ฉันกรี๊ดออกมาสุดเสียงเมื่อไอ้ตัวไหนไม่รู้มากระชากผมฉัน

แล้ววินาทีที่ความกลัวเกาะกุมไปทั่วหัวใจของฉัน...ในที่สุดคุณพระเอกได้ฤกษ์ออกโรง

พลั่ก!!! ผลั่ว!!! เปรี่ยง!!! ตูม!! ต้าม!!

                เอ่อ... เสียงหลังๆ ไม่ใช่ละ

ผู้ชายผมแดงที่ฉันเห็นหน้าไม่ชัดกำลังซัดหมัดใส่พวกมันไม่ยั้ง แต่เพียงแค่หมัดเดียวเท่านั้น!! แต่ละตัวถึงกับจอดลงโลงไปในทันที (ยังไม่ตายแค่สลบ)

"เป็นอะไรมั้ย" ประโยคคลาสสิกหลังซ้อมตัวร้ายเสร็จลอยมาจากผู้ชายผู้ช่วยชีวิต  เขาค่อยๆ หันหน้ามา ฉันเบิ่งตากว้างขึ้นและกรี๊ดคะกรี๊ดดดดดดดดดด อุลตร้าแมนมาช่วยฉันค่ะ

                "นี่ๆ เธอเป็น'ไรป่าว" เขานั่งยองๆ แล้วโบกมือไปมาอยู่หน้าฉันที่ทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นตั้งแต่โดนกระชากผม ช็อคค่ะ ยังช็อคอยู่ค่ะ