Tales of Yuyan ตำนานเรื่องเล่าแห่งยูยาน

ลำดับตอนที่ #188 : รางวัลของความพยายาม

กาเล็ทได้ฟังและเห็นท่าทีของเซลิน่าก็ยิ้มออกมา "อยากพาไปเท่าไหร่ก็พาไปเถอะข้าจะจัดการให้"

"ท่านพี่มา.. โซเฟียท่านอยู่เป็นเพื่อกับก..กาเล็ทก่อน ข้าจะไปบอกกล่าวกับเจนนี่และสเตล่าให้เตรียมตัว" เซลิน่าเอ่ยกล่าวด้วยความยินดีเมื่อได้ยินคำตอบของกาเล็ทจากนั้นจึงรีบลุกขึ้นวิ่งออกจากห้องไปประหนึ่งว่าเกรงกลัวกาเล็ทจะเปลี่ยนใจ

"นี่ ระวังจะหกล้มได้รับบาดเจ็บ" กาเล็ทใช้สายตาเป็นห่วงมองตามเงาหลังของเซลิน่าที่เปิดประตูห้องวิ่งออกไป

โซเฟียก็ได้แต่ใช้สายตามองไปยังทิศทางของประตูห้อง "จะอย่างไรนางก็อายุยังน้อยอยู่ โซเฟียจะค่อยๆบอกกล่าวแก่นางให้ระมังระวังขึ้น" โซเฟียเอ่ยกับกาเล็ท

กาเล็ทได้ฟังเช่นนั้นก็ได้แต่ยิ้มออกมา กาเล็ทที่ได้แต่ตักอาหารหยิบยื่นส่งให้แก่ทั้งโซเฟียและเซลิน่าในช่วงเวลาที่ผ่านมาจึงได้แต่หันมาตักกินอาหารที่ยังเหลืออยู่ จะอย่างไรตนเองก็อยู่ว่างอยู่แล้วอีกทั้งอาหารพวกนี้จะปล่อยทิ้งให้เสียเปล่าไปก็น่าเสียดาย

โซเฟียเห็นเช่นนั้นก็ยกกาน้ำชาที่อยู่ด้านข้างขึ้นเพื่อรินชาบริการให้แก่กาเล็ทบ้าง "คิดว่ากาเล็ทจะไม่หิวเสียอีก" นางเอ่ยกล่าวขณธที่รินชาให้แก่กาเล็ท

กาเล็ทได้ฟังเช่นนั้นก็ละจากการกัดกินชิ้นปลาหันมาพูดกับโซเฟีย "ความจริงแล้วต่อให้ข้าไม่รับประทานสิ่งใดเลยเป็นเวลานับเดือนก็ไม่เกิดปัญหา" กาเล็ทเริ่มเอ่ยอธิบาย

โซเฟียได้ยินเช่นนั้นก็แสดงสีหน้าแปลกประหลาดใจออกมาให้ได้เห็น นางย่อมไม่เคยได้ยินได้ฟังมาว่ามีผู้ใดที่จะสามารถอดอาหารได้เป็นเวลายาวนานถึงเพียงนั้น

เห็นเช่นนั้นกาเล็ทจึงเอ่ยอธิบายต่อไปว่า "ผู้ฝึกพลังน่ะเมื่อมีระดับพลังถึงจุดหนึ่งแล้วก็สามารถที่จะดูดซัพพลังงานรอบกายเข้ามาแปลงเป็นพลังงานที่จำเป็นสำหรับกับร่างกายได้ หากว่ากระทำเช่นนี้แล้วความรู้สึกอยากอาหารจะลดน้อยถอยลง" กาเล็ทเอ่ยอธิบายอย่างคร่าวๆให้แก่โซเฟียฟัง

"ช่างวิเศษแท้" โซเฟียเอ่ย

"ไม่ได้วิเศษถึงเพียงนั้น" กาเล็ทเอ่ยกล่าวด้วยท่าทีผ่อนคลาย "โซเฟียลองคิดดูว่าหากปราศจากความอยากอาหารแล้วมิใช่กลับกลายเป็นความสุขของชีวิตต้องหดหายไปถึงสิ่งหนึ่ง"

ได้ฟังคำเอ่ยกล่าวของกาเล็ทโซเฟียก็ทำหน้าฉงนสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง

"มีคำกล่าวที่ว่าการกินคือความสุขอย่างหนึ่ง" กาเล็ทเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทีน่าชวนขำ

เห็นเช่นนั้นโซเฟียก็หัวเราะคิกออกมาคำหนึ่ง ความรู้สึกตึงเครียดที่นางเคยมีก็สลายหายไปจนหมดสิ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะนี้

"เงินทองค่าเลี้ยงดูที่ให้ไว้พอใช้จ่ายหรือไม่" กาเล็ทเอ่ยถามขึ้น

"พอค่ะ หลายวันที่ผ่านมานี้อยู่แต่ในหอร้อยบุปผา โซเฟียกับเซลิน่าจึงไม่ได้ใช้จ่ายอะไรจะมีก็แต่แบ่งให้แก่ผู้คนที่คอยดูแลโซเฟียกับเซลิน่าบ้างเล็กน้อย " โซเฟียเอ่ย

กาเล็ทได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกโล่งใจ ที่โล่งใจหาใช่เพราะว่าโซเฟียและเซลิน่าไม่ได้จับจ่ายใช้สอยเงินทองอย่างสิ้นเปลืองหากแต่เป็นเพราะพวกนางยังรู้จักรแบ่งปัญให้แก่ผู้อื่น "ต่อจากนี้ไม่จำเป็นต้องอดออมจนเกินไป อยากซื้อสิ่งใดก็ซื้อเถอะ เจ้าและเซลิน่านั้นนับว่าไม่เหมือนกับคู่หมั้นทั้งสามของข้าที่พวกนางมีครอบครัวคอยให้การสนับสนุน เอาเช่นนี้เถอะในแต่ละเดือนข้าจะให้เงินทองแก่พวกเจ้าไว้จับจ่ายใช้สอยคนละสอยร้อยเหรียญทอง หากเหลือก็เก็บไว้ เงินจำนวนนี้อยากนำไปใช้ทำสิ่งใดก็ใช้ตามสะดวกเถอะ" กาเล็ทเอ่ย

ได้ฟังเช่นนั้นโซเฟียก็เอ่ยขึ้น "เพียงแต่หนึ่งร้อยเหรียญทองนี้ก็เพียงพอแล้ว กาเล็ทไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองกับพวกข้.." กล่าวยังไม่ทันจบกาเล็ทก็พูดสอดขึ้นทันที "ค่าเลี้ยงดูเข้าใจหรือไม่ บรุษที่ไม่สามารถเลี่ยงดูภรรยาของตนเองได้ยังนับว่าเป็นบรุษได้อีกหรือ ต่อจากนี้พวกเจ้าจะไม่ลำบากเหมือนดั่งเมื่อก่อน ถึงแม้เจ้าจะเข้ามาในตระกูลบุสโซ่ในฐานะอนุภรรยาแต่สำหรับกับข้าเจ้าก็มีฐานะเท่าเทียมไม่แตกต่างจากคนอื่นๆ ข้าจะดีต่อเจ้าเหมือนกับดีต่อพวกนาง"

ได้ฟังคำกล่าวของกาเล็ทโซเฟียก็ได้แต่ก้มหน้าต่ำลง "อืม" นางกล่าวได้แต่เพียงนั้น

"เซลิน่านั้นยังถือว่าอายุยังน้อยอยู่ อาจมีหลายสิ่งหลายอย่างที่นางยังไม่ได้เรียนรู้ โซเฟียในฐานะที่เจ้านั้นมีอายุมากกว่านางคงต้องรบกวนเจ้าคอยดูแลบอกกล่าวชี้แนะต่อนาง แม้ว่าจะเข้าไปอยู่ในตระกูลบุสโซ่ในฐานะนายหญิงลำดับ 4 และ 5 แต่ข้าก็ไม่อยากให้เจ้ายกตนว่าเหนือกว่าผู้อื่น ข้าอยากที่จะให้เจ้าให้ความเมตตากรุณากับผู้ที่อยู่ต่ำกว่าให้มากไว้" กาเล็ทเอ่ย

โซเฟียย่อมเข้าใจความหมายในวาจาของกาเล็ทเป็นอย่างดี "กาเล็ทวางใจข้าจะคอยดูแลตักเตือนเซลิน่าเอง อีกทั้งข้าจะไม่ทำตัวอย่างที่กาเล็ทเป็นกังวลเด็ดขาด" โซเฟียเอ่ย

ได้ยินเช่นนั้นกาเล็ทก็เกิดความรู้สึกวางใจขึ้น ใช้เวลารอคอยพูดคุยกับโซเฟียอยู่อีกไม่นานสุดท้ายแล้วเซลิน่าก็นำพาสเตล่ากับเจนนี่ที่จัดเตรียมตัวเก็บข้าวของแล้วเสร็จเข้ามา

"คาระวะท่านดยุคค่ะ" ทั้งเจนนี่และสเตล่ารีบก้มลงกราบกรานกาเล็ท

"ลุกขึ้นเถอะ พวกเจ้าทั้งสองมีชื่อเรียกว่าอะไร" กาเล็ทเอ่ย

"ข้าสเตล่าค่ะ/ข้าเจนนี่ค่ะ" ทั้งสองเอ่ยตอบ

"สเตล่า เจนนี่ ต่อจากนี้ก็ติดตามโซเฟียกับเซลิน่าไปอาศัยอยู่ที่ตระกูลบุสโซ่เถอะ แต่ข้าต้องบอกให้เข้าใจกันก่อนว่าพวกเจ้าทั้งสองไปอยู่ที่ตระกูลบุสโซ่ในฐานะหญิงรับใช้ประจำตัวของเซลิน่ากับโซเฟียอย่าได้คิดเป็นอื่น สำหรับกับค่าจ้างรายเดือนคนละสามเหรียญทองต่อเดือนมีปัญหาหรือไม่" กาเล็ทเอ่ย

สเตล่ากับเจนนี่ได้ยิงเช่นนั้นก็หันไปสบตากันด้วยความรู้สึกยินดี ไม่ว่าจะไปอยู่ในฐานะใด ได้ค่าจ้างหรือไม่พวกนางหาได้ใส่ใจ พวกนางเพียงแต่ต้องการที่จะหนีออกจากขุมนรกที่เป็นอยู่นี้ หนีจากสิ่งที่ตนเองไม่ต้องการ มีหรือที่พวกนางจะไม่ยินดีกับข้อเสนอของกาเล็ท "ค่ะพวกข้ายินดี" ทั้งสองเอ่ยตอบ

"ข้ารู้ดีว่ายังมีสตรีอีกมากมายที่ต้องการออกไปจากหอร้อยบุปผานี่ แต่เรื่องนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป อีกทั้งแม้จะเป็นข้าก็ตามก็ไม่สามารถที่จะนำพาผู้คนที่มีความต้องการออกไปพร้อมกันได้หมดแต่ขอให้วางใจเถอะว่าอีกไม่นานข้ารับรองว่าผู้ใดที่ไม่ต้องการจะทำงานอยู่ที่หอร้อยบุปผานี้อีกต่อไปย่อมมีทางเลือกอื่น กฎเก่าๆที่เคยใช้จะต้องถูกเปลี่ยนใหม่" กาเล็ทเอ่ย หากเป็นไปได้กาเล็ทย่อมอยากที่จะช่วยเหลือทุกผู้คนแต่การคิดหรือพูดนั้นง่ายกว่าการกระทำ หากช่วยเหลือผู้คนออกไปแล้วจะเป็นเช่นไร? หากออกไปแล้วพวกนางจะมีที่อยู่หรือ? หากออกไปแล้วพวกนางจะสามารถหาเลี้ยงชีพได้หรือ? หากช่วยเหลือพวกนางออกไปโดยไม่ตรึกตรองให้ดีมิใช่จะกลายเป็นการทำให้พวกนางรับทุกข์หนักหนายิ่งกว่าเดิม?

เมื่อพูดคุยทำความเข้าใจกับพวกนางดีแล้วกาเล็ทก็เอ่ยขึ้น "เอาล่ะไปกันเถอะยังต้องเข้าเมืองไปจัดหาซื้อเสื้อผ้าเครื่องใช้จำเป็นสำหรับพวกเจ้า" กาเล็ทเอ่ยกล่าวพร้อมทั้งเดินเข้าไปคว้าจับเอากระเป๋าสัมภาระของเจนนี้และสเตล่า "ไม่เป็นไร ต่อให้ต้องถือกระเป๋าเช่นนี้อีกสักร้อยใบพันใบก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับกับข้า อีกทั้งข้าก็หาได้ต้องถือมันไว้ นี่ดูเพียงแต่รับมาเก็บไว้ในแหวนมิติ หากต้องให้พวกเจ้าถือกระเป๋าใบโตเช่นนี้เดินไปมาซื้อของอยู่ภายในเมืองมิใช่จำกลับกลายเป็นสร้างความลำบากโดยไม่จำเป็นแล้ว?" กาเล็ทเอ่ยกล่าวอธิบายเมื่อเห็นว่าทั้งสเตล่าและเจนนี่แสดงสีหน้าลำบากใจกับการกระทำของตนเอง

หลังจากนั้นกาเล็ทก็นำพาพวกนางไปหาซื้อข้าวของเครื่องใช้จำเป็นอีกมามาย ทั้งเสื้อผ้า เครื่องสำอาง ของใช้ประจำตัวเช่นชุดชั้นใน รวมไปถึงเครื่องประดับต่างๆเช่นเพรชนิลจินดา ในคราครั้งนี้ทั้งเจนนี่และสเตล่าต่างได้รับอานิสงค์ไปด้วย

"วันนี้เอาเท่านี้ก่อนเถอะ ไว้โอกาสหน้าข้าจะพามาใหม่ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วพรุ่งนี้ยังต้องออกเดินทางไปไอออนอีกสมควรกลับไปเตรียมตัวตั้งแต่เนิ่นๆ ที่บ้านเองท่านแม่ของข้าเองก็คงรอคอยพวกเจ้าจนจะแย่แล้ว" กาเล็ทเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

"ค่ะ" ทั้งโซเฟียและเซลิน่าเอ่ย

สเตล่าและเจนนี่ต่างลอบสังเกตุท่าทีและพฤติกรรมของกาเล็ทด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดใจ พวกนางนั้นย่อมไม่เคยเห็นผู้สูงศักดิ์ที่เปี่ยมไปด้วยชื่อเสียงและเกียรติยศที่มีบุคคลิคท่าทีเสมือนดั่งกาเล็ทมาก่อน

เมื่อนำพวกนางทั้งสี่นั่งรถม้าโดยสายกลับมาถึงตระกูลบุสโซ่ กาเล็ทก็พบว่าลูกน้องทั้งสี่ของตนเองรอคอยอยู่แล้ว

"มีเรื่องใดถึงได้มารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียงเช่นนี้" กาเล็ทเอ่ยถามขึ้น

โรสที่เห็นว่ากาเล็ทกำลังช่วยพยุงโซเฟียและเซลิน่าลงจากรถม้าอยู่ก็ยิ้มประจบเดินเข้ามาหาผู้เป็นนาย "ข้ามีข้อสงสัยต้องการเรียนถามนายน้อยเกี่ยวกับการเดินทางวันพรุ่งนี้"

"สงสัยอันใดก็ว่ามา" กาเล็ทเอ่ย

"นายน้อยท่านต้องการให้พวกข้านำครอบครัวไปด้วยจริงๆ?" โรสเอ่ยถามขึ้น

"อืม" กาเล็ทเอ่ยตอบ

"ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดหรือนายน้อย" โรสที่มักจะกล่าซักถามกาเล็ทอย่างตรงไปตรงมาเมื่อตนเองเกิดข้อสงสัยเอ่ยถาม

"ไม่ดีหรือ?" กาเล็ทที่รับเซลิน่ากับโซเฟียลงจากรถม้าจนแล้วเสร็จหันมาเอ่ยกับโรส

"ดีน่ะดีอยู่ แต่พวกข้าเพียงแต่เกรงว่าจะเป็นการรบกวนนายน้อยกับพวกนายหญิงจนมากเกินไป" โรสเป็นตัวแทนเอ่ยถึงความรู้สึกกังวลของลูกน้องทั้งหมดออกมา

"เจฟไม่ได้บอกกล่าวแก่พวกเจ้าหรอกหรือ เอาเถอะงั้นข้าจะบอกกล่าวอีกเที่ยวก็แล้วกัน การที่ข้าต้องการให้พวกเจ้าพาครอบครัวร่วมเดินทางไปด้วยนะครั้งนี้ก็เพราะเป็นรางวัลสำหรับความพยายามของพวกเจ้า ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมานี้นับว่าเพราะมีพวกเจ้าช่วยเหลือสิ่งที่ข้าคิดวางแผนไว้จึงดำเนินไปได้อย่างราบรื่น ความทุ่มเทพยายามของพวกเจ้านั้นข้ารับรู้เป็นอย่างดี ถึงจะเป็นเช่นนั้นผู้คนก็ไม่สมควรที่จะทุ่มเทชีวิตของตนเองให้กับงานจนมากเกินไป ต้องรู้จักใส่ใจกับครอบครัวและคนใกล้ชิดบ้างเช่นนี้ก็เลยอยากให้พวกเจ้าถือเอาโอกาสนี้นำครอบครัวออกท่องเที่ยวไปพร้อมกับข้า มิดีหรือ?" กาเล็ทเอ่ยอธิบายความคิดของตนเองออกมาอีกรอบหนึ่ง

"ดี ค่ะ ดี " โรสเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

"โรสข้าก็บอกเจ้าไปแล้วไม่เห็นจำเป็นจะต้องมารบกวนเวลานายน้อยเลย" เจฟเอ่ยอย่างตัดพ้อตำหนิออกมา

กาเล็ทเห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยขึ้น "หาได้รบกวนข้า" กล่าวจบกาเล็ทก็หยิบถุงเงินที่เตรียมไว้ออกมาสี่ถุง ในแต่ละถุงนั้นบรรจุเงินทองอยู่ถุงละ 100 เหรียญทอง จากนั้นจึงโยนถุงทั้งสี่ไปให้กับลูกน้องทั้งสี่ของตนเองอย่างครบถ้วน "รับไว้จับจ่ายเถอะ" กล่าวจบกาเล็ทก็ไม่รอให้ลูกน้องทั้งสี่เอ่ยคัดค้านอันใด "นี่คือโซเฟียกับเซลิน่าต่อจากนี้พวกนางจะมาอยู่ที่ตระกูลบุสโซ่ พวกนางเป็นภรรยาของข้าเข้าใจหรือไม่" กาเล็ทเอ่ย

"เข้าใจค่/เข้าใจขอรับ" ทั้งสี่เอ่ยตอบรับออกมาอย่างพร้อมเพรียงโดยไร้ข้อกังขา

"ส่วนนี่คือเจนนี่กับสเตล่าหญิงรับใช้ของโซเฟียและเซลิน่า" กาเล็ทเอ่ยอธิบายจากนั้นจึงนำพาเซลิน่าและโซเฟียเข้าสู่ปราสาทบุสโซ่ไป