Tales of Yuyan ตำนานเรื่องเล่าแห่งยูยาน

ลำดับตอนที่ #18 : ผิดคน [รีไรท์ 2020]

     

     "ท่านผู้พิทักษ์เรียกหาข้าหรือขอรับ?" หนึ่งในอาจารย์ผู้ทำหน้าที่ควบคุมการสอบคัดเลือกของปีนี้เอ่ยถาม

     "ปีนี้เป็นผู้ใดผ่านการคัดเลือกเข้ามาอยู่ในอันดับที่หนึ่ง?" เทลเลอทำทีเอ่ยถาม

     "อืม เห็นจะเป็นยอดอัจฉริยะจากตระกูลบลูโนขอรับท่านผู้พิทักษ์" หนึ่งในอาจารย์ผู้คุมสอบเอ่ยตอบ

     "เด็กน้อยจากตระกูลบลูโน?" เทลเลอเอ่ยทวนอย่างครุ่นคิด "ไปแจ้งต่อมันให้หาเวลามาพบข้าเป็นการส่วนตัว"

     "ได้ขอรับท่านผู้พิทักษ์" หนึ่งในอาจารย์ผู้คุมสอบเอ่ย

     หลังจากการคัดเลือกผู้มีคุณสมบัติประจำปีผ่านไปได้กว่าหนึ่งเดือน...ในที่สุดก็เป็นวันแรกเริ่มของการเปิดภาคเรียนสำหรับสถานบันผู้ฝึกฝนพลัง

     โจดานที่ถูกเรียกให้มารออยู่ในห้องซึ่งดูอึมครึมห้องหนึ่งมีอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก 

     "เจ้าหรือโจดานเด็กน้อยจากตระกูลบลูโน?" เสียงของชายวัยกลางคนดังเอ่ยถามขึ้น

     "ถูกต้องเป็นข้าเอง ท่านเรียกพบข้าให้เสียเวลาเดินทางมามีเรื่องอะไร?" โจดานเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกไม่พอใจเท่าไรนักด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความหยิ่งผยองไม่เปลี่ยน

     ได้ยินอย่างนั้นคิ้วทั้งสองข้างของเทลเลอก็ยู่ย่นเข้าหากันอย่างรู้สึกไม่พอใจทว่าความไม่พอใจนั้นก็สลายหายไปอย่างรวดเร็ว "ถ้าหากว่ามันผู้นี้มีความสามารถอย่างที่คลาร่าบอกมาจริงๆ..ก็นับว่ามันมีทุนรอนมากพอที่จะหยิ่งผยองได้" เทลเลอคิดกับตัวเองจากนั้นจึงเดินวนรอบตัวของโจดานรอบหนึ่ง

     โจดานที่พบว่าชายหัวโล่งเตียนซึ่งสวมใส่ชุดคลุมราวกับเป็นนักบวชกำลังเดินวนรอบตัวของตนเริ่มมุ่นคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่

      "อืม...ปกปิดได้มิดชิดจริงๆ แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถมองออก" เทลเลอบ่นพึมพำกับตัวเอง

     โจดานซึ่งเริ่มจะหมดความอดทนชักสีหน้าอย่างรู้สึกไม่พอใจ

     "คงต้องลองทดสอบดูเพื่อความแน่ใจ...ระดับพลังเพียงเท่านี้สมควรจะหลบได้กระมัง?" เทลเลอนึกคิดตัดสินใจจากนั้นก้าวเดินวนไปยังจุดอับสายตาของโจดาน และใช้สันมือของตนฟาดไปใส่ยังท้ายทอยของโจดานอย่างแรง

     

     ผลัก เสียงของสันมือซึ่งกระแทกเข้ากับต้นคอของโจดานดังขึ้นส่งผลให้โจดานนั้นร่างทรุดลงกับพื้นและสลบเหมือดไปในทันที เทลเลอเห็นอย่างนั้นก็มีใบหน้าบูดบึ้งเขียวคล้ำขึ้นมาทันที "ผู้อำนวยการคลาร่า!....ท่านว่างนักหรือถึงได้มาล้อข้าเล่น" เทลเลอนึกคิดกร่นด่าคลาร่าอย่างรู้สึกไม่พอใจ

     วันเปิดเรียนวันแรกของโจดานผู้ซึ่งถูกขนานนามว่ายอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งกลับกลายเป็นความทุเรศทุรังเช่นนั้น ส่วนวันเปิดภาคเรียนวันแรกของกาเล็ทกลับราบรื่นไร้เรื่องราว ก่อนที่จะถึงวันนี้ กาเล็ทนั้นได้ใช้เวลาศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับสถาบันผู้ฝึกพลังมาล่วงหน้าไม่น้อย สถาบันแห่งนี้นั้นจะมีทั้งวิชาบังคับซึ่งนักเรียนทุกคนจำเป็นจะต้องเข้าเรียนและวิชาเลือกตามที่แต่ละคนเลือก ยกตัวอย่างก็เช่นห้องเรียนสำหรับศาสตร์แห่งการใช้ดาบ ขวาน หรือแม้แต่อาวุธระยะไกลอย่างธนู  ทว่าวิชาเลือกที่สะดุดความสนใจของกาเล็ทกลับเป็นศาสตร์ในการแปลงสสารและการผสานคุณสมบัติของสสารแต่ละสังกัดธาตุเข้าด้วยกันเพื่อก่อเกิดเป็นสสารซึ่งทรงพลังมากกว่า สำหรับวิชาในภาคบังคับนั้นจะเป็นการเรียนรู้เกี่ยวกับพื้นฐานการดูดซับพลังจิตวิญญาณซะเป็นส่วนใหญ่ซึ่งกาเล็ทไม่ได้ให้ความสนใจเลยแม้แต่น้อยด้วยรู้ดีว่าตัวเองนั้นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเข้าเรียนในภาควิชาบังคับเหล่านั้น

     "กาเล็ทสวัสดี" เสียงหวานน่าชวนฟังของแชลเทียดังขึ้นขณะที่กาเล็ทกำลังครุ่นคิดว่าตัวเองสมควรจะเริ่มวันแรกในสถานศึกษาแห่งนี้อย่างไรดี

     "แชลเทีย!" กาเล็ทหันไปเอ่ยทักทายบ้าง

     "กาเล็ทชั้นเรียนพื้นฐานกำลังจะเริ่มแล้ว ถ้าไม่รีบพวกเราจะสายเอาได้  แบบนี้ก็ดีเลยพวกเราจะได้ไปเข้าห้องเรียนพร้อมกัน" แชลเทียเอ่ยพร้อมกับที่เดินเข้ามาจูงมือกาเล็ทอย่างสนิทสนมทำให้กาเล็ทเกิดอาการทำอะไรไม่ถูกไม่พักหนึ่ง

     วันแรกของการเปิดภาคเรียนกาเล็ทกลับถูกบังคับให้เข้าเรียนในลักษณะนี้ไป...ภายในชั้นเรียนขั้นพื้นฐานสิ่งที่ครูผู้ฝึกสอนกำลังอธิบายนั้นกลับเป็นเทคนิคและขั้นตอนในการดูดซับพลังจิตวิญญาณซึ่งกาเล็ทรู้ดีจนหมดแล้ว ไม่เพียงแค่รู้ดีอยู่แล้วเท่านั้นหากแต่กาเล็ทยังเข้าใจมันอย่างถ่องแท้และสามารถนำไปปฎิบัติได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าใครซึ่งแม้แต่ครูผู้สอนที่กำลังอธิบายถึงเทคนิคเหล่านั้นอยู่ยังไม่สามารถที่จะเทียบเคียงกับกาเล็ทได้

     ระหว่างคาบเรียนกาเล็ทนั้นมีความรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างยิ่งทว่าเมื่อหันมองไปยังผู้ร่วมชั้นเรียนคนอื่นๆภายในห้อง กาเล็ทกลับพบว่าทุกคนต่างกำลังตั้งอกตั้งใจรับฟังทุกถ้อยคำจากครูผู้สอนทำให้กาเล็ทเกิดความรู้สึกที่แปลกประหลาดขึ้น "น่าเสียดายเวลาจริง" คิดได้อย่างนั้นกาเล็ทก็หลับตาลงเพื่อทำสมาธิในการเข้าสู่ห้วงจิตว่างเปล่าซึ่งเป็นพื้นฐานแรกของการฝึกพลัง แน่นอนว่าการพูดนั้นย่อมง่ายกว่าการกระทำ การเข้าสู่ห้วงสมาธิจิตว่างเปล่านั้นไม่ใช่อะไรที่นึกอยากจะทำก็สามารถจะกระทำได้เลย ในบางครั้งกว่าที่ผู้ฝึกพลังคนหนึ่งจะสามารถเข้าสู่ห้วงสมาธิจิตว่างเปล่าได้ก็ต้องใช้เวลาทำสมาธินานนับชั่วโมง 

     อีกด้านหนึ่งเทลเล่อที่กำลังฉุนเฉียวอย่างมากกับเรื่องซึ่งพึ่งจะเกิดขึ้นกับตนก้าวเดินอย่างเร่งรีบโดยมีจุดมุ่งหมายคือห้องของผู้อำนายการคลาร่า  "คลาร่าเจ้ากล้าที่จะวางกับดักเพื่อหยอกเย้าให้ข้าเสียเวลาเช่นนี้..คอยดูเถอะว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไร!" เทลเล่อซึ่งกำลังหงุดหงิดถึงขีดสุดนึกคิดกับตัวเองขณะที่ก้าวยาวๆผ่านห้องของนักเรียนใหม่ไป แต่แล้วเทลเลอกลับต้องสะดุดหยุดกึกลงอย่างรู้สึกแปลกประหลาดใจ เพราะหางตาของเทลเลอนั้นเหลือบไปพบเห็นถึงสิ่งผิดปกติอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ 

     ตระหนักรู้ได้อย่างนั้นเทลเลอก็ค่อยๆก้าวถอยหลังกลับมามองดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไป ทันทีที่ตั้งสติได้ เทลเลอกลับพบว่าหนึ่งในนักเรียนซึ่งอยู่ในชั้นเรียนขั้นพื้นฐานที่มีแต่นักเรียนใหม่กำลังเข้าสู่ห้วงสมาธิขั้นจิตว่างเปล่าอยู่.....หากสังเกตุมองดูอย่างผิวเผินอาจจะดูเหมือนเด็กหนุ่มคนนั้นแค่เพียงแอบงีบหลับไปเท่านั้นสาเหตุก็เพราะเด็กหนุ่มคนดังกล่าวสามารถที่จะปกปิดอำพรางรัศมีพลังที่เปล่งออกมาได้อย่างแนบเนียน แต่ถึงจะแนบเนียนเพีนงไรมีหรือที่เทลเลอซึ่งมีแก่นจิตวิญญาณถึงระดับราชาจะไม่สามารถดูออกได้ เห็นอย่างนั้นเทลเลอก็ก้าวเดินเข้าสู้ห้องเรียนขั้นพื้นฐานห้องนั้นไปอย่างรู้สึกสนใจ

     "ท่านผู้พิทักษ์" เสียงเรียกทำของครูซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนเอ่ยเรียกขึ้น "ท่านผู้พิทักษ์มีเรื่องอะไรให้ข้ารับใช้หรือขอรับ" ครูผู้สอนประจำห้องเรียนเอ่ยถามขึ้นอย่างนอบน้อมเมื่อสังเกตุเห็นเทลเลอผู้ซึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงผู้พิทักษ์แห่งราชวงศ์ของโรฮาน

     "ไม่มีอะไร" เทลเลอยกมือขึ้นเอ่ยตอบ "ข้าเพียงแค่บังเห็นมองเห็นสิ่งที่น่าสนใจเท่านั้น เจ้าบรรยายต่อไปเถอะ"  ในตอนนี้ความคิดที่จะเดินทางไปยังห้องผู้อำนวยการคลาร่าเพื่อต่อว่าของเทลเลอกลับมลายหายไปจนหมดสิ้น..หลงเหลืออยู่แค่เพียงความรู้สึกสงสัยใคร่รู้ที่มีต่อกาเล็ท

   

     "ข้าอยากจะขอสังเกตุการณ์ภายในห้องเรียนของเจ้าอีกสักครู่" เทลเลอเอ่ยตอบ

     "ได้ขอรับท่านผู้พิทักษ์" ครูผู้บรรยายเอ่ยอย่างรู้สึกประหม่า

     เห็นอย่างนั้นเทลเลอก็ก้าวเดินเข้าไปนั่งยังเก้าอี้ซึ่งตั้งอยู่หน้าห้องเพื่อสังเกตุการณ์หากแต่ไม่ใช่การสังเกตุการณ์ภาพรวมของชั้นเรียนแต่เป็นการสังเกตุการณ์กาเล็ท!

     ปล.รีไรท์ 2020