คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SF - LOVE lENDl
“ตื่นได้แล้ว!!!!!”
เสียงปลุกอันดังลั่นที่พร่ำพยายามเรียกไม่หยุดดังออกมาอยู่ได้ประมาณสองสามนาทีแล้ว แต่คนที่นอนขลุกคลุมโปงอยู่บนเตียงก็ยังคงนอนนิ่ง ไม่มีแม้แต่จะขยับตัว ร่างน้อยๆ บนเตียงยังคงหลับสนิท ไม่ได้รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจอะไรกับเสียงตะโกนน่ารำคาญหูนั่นเลยซักนิด
จนคนที่มาทำตัวเป็นนาฬิกาปลุกเคลื่อนที่เริ่มชักจะทนไม่ไหวขึ้นมาตงิดๆ เพราะเจ้าตัวเล็กบนเตียงช่างขี้เซาเสียจริง ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น เขาจึงได้แต่ใช้วิธีการสุดท้าย วิธีที่เขาไม่ค่อยอยากจะใช้มากที่สุด วิธีที่เฝ้าเพียรพยายามในการระงับจิตระงับใจตัวเองไม่ให้ทำออกไป แต่วันนี้คงต้องขอยกเว้น เพราะเจ้าเด็กแสบนี่นอนสบายจนลืมตัวไปแล้วว่าวันนี้มีเรื่องอะไรรอคอยมันอยู่
.
.
วันนี้มันวันสำคัญนะเฮ้ย!
“นับหนึ่งถึงสาม ถ้ายังไม่ตื่น พี่จะใช้วิธีนั้นแล้วนะ...”
“...”
ร่างบนเตียงยังคงไม่ขยับไหวติง แถมเจ้าหัวเล็กๆ นั้นกลับซุกตัวลงไปในหมอนบนที่นอนมากกว่าเดิมเสียอีกแหนะ
“หนึ่ง...”
“...”
“สอง.......”
“...”
“สาม! เตรียมตัวไว้เลยครับ หึหึหึ”
.
.
กึกๆๆๆ โครม ซ่า!!!!!
.
กะละมังใบน้อยที่เคยมีน้ำอยู่เต็มเปี่ยมบัดนี้เหลือแต่กะละมังใบเปล่าอย่างรวดเร็ว ส่วนน้ำเย็นๆที่เพิ่งไปกรอกมาเมื่อกี้ตอนนี้ก็ถูกละเลงอย่างเละเทะลงบนที่นอนลายสวย ส่วนเจ้าหนอนดักแด้ที่ตอนแรกนอนขดอยู่บนเตียง บัดนี้ก็กำลังจะกลายเป็นผีเสื้ออยู่รอมร่อ เพราะเจ้าตัวเริ่มที่จะแงะตัวเองออกมาจากผ้าห่มผืนหนาที่ตอนนี้เปียกชื้นไปหมดได้แล้ว
“ฮื่อ...อะไรเนี่ย!!” ดักแด้น้อยเหวี่ยงออกมาเบาๆ ขมวดคิ้วจนหน้ายุ่งไปหมด ปากก็ขยับบ่นนู่นนี่จนเขาชักจะเหนื่อยใจ
“ไม่ต้องมาเหวี่ยงเลยครับ ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้เลย วันนี้มันวันอะไรลืมไปแล้วใช่มั้ย”
“...วันอะไรอ่ะ”
“เฮ้อ...เราเพิ่งจะอายุยี่สิบแน่รึเปล่าครับเนี่ย ทำไมถึงได้ขี้ลืมอย่างนี้นะ”
ชายหนุ่มดุคนตัวเล็กบนเตียงนอนเบาๆ ด้วยความเอ็นดู เขาจัดการดึงแขนคนบนเตียงให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะใช้มือสางผมที่นอนจนยุ่งเหยิงนั่นให้เข้าทรง
ร่างเล็กๆ บางๆ ที่ถูกจับให้ลุกก็ลุกขึ้นตามอย่างว่าง่าย มือเล็กเกาะแขนพี่ชายเอาไว้แน่นก่อนจะช้อนตามองพี่ชายอย่างอ้อนๆ ให้รู้ว่าตนนั้นไม่ได้ตั้งใจจะลืมจริงๆ
“ชาจำได้น่า...ไม่ได้ขี้ลืมซักหน่อย”
เสียงหวานเอ่ยอย่าท้วงติงระคนอ้อนเล็กน้อย เรียวปากอิ่มเชิดขึ้นอย่างจะบอกให้รู้ว่าตนกำลังงอนอยู่นะ ส่วนตากลมโตก็ยังคงทำหน้าที่มองอ้อนพี่ชายได้เป็นอย่างดี
.
ทำไมวันนี้เขาจะจำไม่ได้ล่ะ…?
.
.
...วันครบรอบ 1 ปีของเรา
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
“ชาครับ เสร็จรึยัง”
ผมเรียกแฟนตัวน้อยผ่านประตูห้องน้ำที่ปิดสนิท วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีในการเป็นแฟนกันของเรา และแน่นอน เรากำลังจะไปเดทกัน
เดทรำลึกความหลัง...
เราจะทำเหมือนกับที่เราเดทกันครั้งแรกทุกอย่าง ฟังแล้วก็อย่าหาว่าผมโม้นะครับ เดทแรกของเราน่ะ ผมจำมันได้ทุกเหตุการณ์
อ๋อ...ผมยังไม่ได้แนะนำตัวใช่มั้ยครับ?
มา! ผมชื่อเต๋าครับ ‘เต๋า เศรษฐพงศ์ เพียงพอ’ ปีนี้ก็อายุยี่สิบสามปีแล้วครับ ยังไม่แก่นะเออ แค่อายุเลขมากไปหน่อยเท่านั้นเอง
ตอนนี้ผมกำลังเรียนไปฝึกงานไปอยู่ที่บริษัทออกแบบตึกแห่งหนึ่ง ฝึกงานมาได้เกือบจะครบสามเดือนตามที่เขากำหนดแล้วล่ะครับ อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะได้เป็นพนักงานประจำ มีงานมีการทำแล้วก็ได้เงินเดือนมาใช้กับเขาสักที
ส่วนเจ้าตัวยุ่งที่ยังคงสิงสถิตอยู่ในห้องน้ำนั่นก็แฟนตัวน้อยของผมเองล่ะครับ ภูมิใจนำเสนอมากครับกับเจ้าเด็กน้อยคนนี้ ‘คชา นนทนันท์ อัญชุลีประดิษฐ์’ เด็กผู้ชายตัวน้อยๆ ปากเล็กๆ ตาโตๆ แก้มแดงๆ นั่นแหละครับ
.
.
และอีกไม่นาน...ก็คงจะกลายเป็น ‘คชา นนทนันท์ เพียงพอ’
คชาปีนี้อายุครบยี่สิบปีพอดี ตอนนี้เรียนอยู่ปีสองคณะนิเทศ ผมกับคชารู้จักกันมาประมาณสามปีกว่าๆแล้วล่ะครับ เพื่อนสนิทของคชาเป็นสายรหัสกับผม เราเลยรู้จักและสนิทกันไปโดยปริยาย เคยโดนเจ้าตัวแสบแกล้งไว้เยอะพอดูเหมือนกันนะครับ แต่ผมก็ใช่ว่าจะอยู่เฉยๆ แกล้งกลับไปเยอะอยู่เหมือนกัน
ส่วนเรามาเป็นแฟนกันได้ยังไงนั้น ผมก็จำเหตุการณ์ตอนแรกๆ ที่เริ่มจีบไม่ได้หรอกครับ แต่ไอ้เหตุการณ์น่าขายหน้าตอนที่ผมสารภาพรักไปน่ะ...
ยังจำไม่เคยลืม!!
วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ ผมหมายมั่นปั้นใจในไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะสารภาพรักกับน้องต่างคณะสุดแสบคนนี้
ในมือผมมีดอกกุหลาบสีแดงสดสามดอกใหญ่ๆ พร้อมกับช็อกโกแลตอีกหนึ่งห่อ เตรียมสคริปจะมาพูดเสียเรียบร้อย แล้วยังมีจัดการเตี๊ยมกับพวกเพื่อนในมหาลัยไว้อีกด้วย แต่มันก็ต้องมีเหตุการณ์ผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัยเกิดขึ้น
เมื่อ...
.
ไอ้เด็กนี่ดันเดินควงผู้หญิงเข้ามา!!
แผนการที่ผมเตรียมไว้ผิดพลาดไปหมด สิ่งที่เตี๊ยมกันไว้ว่าพอเจ้าเด็กนี่เดินงงเข้ามาเราจะเริ่มร้องเพลงกันทันทีก็ถูกยกเลิกลงไปในบันดล เพื่อนหลายๆคน(เกือบทั้งคณะ -*-) กรูกันเข้ามามุงผม บ้างปลอบใจผมที่อกหักตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่ม บ้างก็เข้ามาหัวเราะเยาะซ้ำเติม แถมบางคนยังไม่พูดอะไร แต่ส่งสายตาสมเพชผมมาจนร่างผมแทบแหลก!
เรียกได้ว่า...หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ!!
แต่ความจริงมันก็มาเฉลยกันตรงที่ว่าเพราะเจ้าเด็กแสบนี่ดันไปท้าพนันกับเพื่อนเอาไว้ว่าถ้าวันวาเลนไทน์ไม่มีใครให้ควงจะต้องจ่ายเงินร้อยหนึ่ง คชาเลยไปจัดการลากยัยเด็กข้างบ้านให้มาแต่งสวยปลอมตัวมาช่วยหน่อย เล่นเอาทั้งผมทั้งเพื่อนที่รู้แผนการแทบไปไม่เป็น
ถ้าเด็กคนนี้จะแสบขนาดนี้นะ!
ส่วนตอนนั้นไอ้ผมก็ดันมัวแต่อึ้ง เลยไม่ทันได้ลองสังเกตหน้าของผู้หญิงอีกคนที่คชาควงมาให้ชัดๆ แถมประโยคตอนที่เจ้าตัวรู้ว่าผมจะสารภาพรักก็ยังคงความกวนตีนเสมอคงเส้นคงวาไม่มีเปลี่ยนแปลง...
“ก็แล้วทำไมพี่ไม่บอกชาแต่แรกเล่า ไม่งั้นก็ไม่ต้องไปเสียเงินตั้งห้าสิบบาทจ้างยัยเด็กหมวยนี่มาหรอก!”
“อ้าว นี่สรุปกูผิดเหรอครับเนี่ย”
“ก็เออเด่ะ!”
“แล้วจะเป็นมั้ยแฟนเนี่ย!”
“เป็นเด่ะ!”
.
.
เป็นไงครับเด็กผม แสบพอมั้ยล่ะเนี่ย...
คิดแล้วผมก็อดที่จะยิ้มออกมานิดๆ ไม่ได้ครับ วีรกรรมแสบๆ ของเจ้าเด็กนั่นยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของผมทุกเรื่อง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำด้วยกัน ทุกๆ สถานที่ที่เราไปเที่ยว มันยังคงอยู่ในความทรงจำของผมเสมอมา และผมก็ไม่คิดจะลืม
.
.
...ไม่มีวันลืมหรอกครับ
“เสร็จแล้วพี่...เช็ดผมให้หน่อยนะ”
คชาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเส้นผมที่เปียกชื้น เจ้าเด็กนี่ยื่นผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาให้ผมทำหน้าที่เครื่องเช็ดผมอัตโนมัติทันที
“สบายเกินไปมั้ยครับเราเนี่ย”
“โหย เดี๋ยวนี้พี่ขี้บ่นจัง ช่วงหมดโปรเหรอเนี่ย”
“ชา เดี๋ยวตีเลย อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ”
ผมตีหน้าผากนั่นไปเบาๆหนึ่งแปะ
ส่วนเจ้าตัวก็ได้แต่ทำหน้ามุ่ยมองค้อนผมเสียวงเบ้อเร่อ
“พี่ทำร้ายร่างกายชาอีกแล้วอ่ะ ใจร้ายว่ะ”
“เฮ้ออออ...เราเนี่ยนะ”
“โหย มีถอนหายใจด้วยอ่ะ งอนว่ะ”
“เอ้า เดี๋ยวพี่เลี้ยงไอศกรีม หายงอนยังครับ”
“คิก หายแล้วก็ได้~”
ผมอมยิ้มมองคชา แฟนของผมน่ารักเสมอเลยครับ ยิ่งอยู่ใกล้ๆผมก็ยิ่งหลง หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วครับเนี่ย
“วันนี้อยากกินอะไรครับ เดี๋ยวพี่พาไปกิน”
“อะไรก็ได้~”
“งั้นไปกินแบบวันแรกที่เราเดทกันนะ”
“อื้อ ตามใจพี่เลย แต่ชาต้องได้กินไอศกรีมนะ”
“รู้แล้วครับ :)”
แล้ววันนั้นเราก็ไปเดทกันตามโปรแกรมของผม พอตกเย็นก็ไปกินไอศกรีมของคชา จากนั้นก็มาจบลงที่คอนโด ถือว่าจบวันครบรอบหนึ่งปีของเรา
มันอาจจะดูไม่มีอะไรพิเศษ แต่ถ้าคุณลองได้มีคนพิเศษอยู่ข้างกาย
...แค่นั้นทุกวันก็พิเศษแล้วล่ะครับ
...ครบรอบปีหน้า ผมกะจะขอคชาแต่งงาน
.
.
แต่ตอนนี้...
.
.
.
คงต้องทำงานหาเงินก่อนล่ะครับ J!!
END.
---------------------------------------------------------------------------
มาแบบสั้นๆ...
มาแล้ววววว หลังจากห่างหายไปนานนน 55555
ยังมีใครรออยู่ป่ะ? โหยยยย คงไม่มี T^T
ตะลุยงานหนังสือหมดไปเยอะเลยจ้า 5555
สำหรับเรื่องนี้ มันหวานมากๆๆๆๆ หวานสุดๆ เลี่ยนแล้ว! 55555
หวานไว้ก่อนเนอะ ตอนต่อไปอาจจะ(ย้ำว่าอาจจะ)ดราม่านะ อิอิอิอิ
แต่งอยู่ฮะ ไม่ถึงไหนซักทีไง หน้าสองหน้าแล้วเลิก หมดอารมณ์ กร๊ากกกก
ตอนที่แล้วไม่ได้รีเควสเม้น ปรากฏยอดหายเลยจ้าาาา - -'
หรือมันไม่สนุก? แบบจบตามที่คิดไว้ไรงี้? โหยยยย
เอาเถอะ ตอนนี้ขอเม้นด้วยนะ สั้นๆก็ยังดี -/\-
เจอกันเมื่อชาติต้องการ 5555
///ใครไปเป็ดปอมเจอกันนะฮะ บัตร700 ลุยเดี่ยว T^T
///เราเมนคชานะ เพราะงั้นทุกเรื่องของเราคชาจะน่ารัก น่ารักมากๆ อ่ะคึ -w-
05/04/2012
ความคิดเห็น