คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF - FRIEND [1]
[KACHA’S SAID]
ตอนนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม เหมือนฝนกำลังตั้งท่าจะตกหนัก แต่ตอนเช้าดันไม่มีสัญญาณอะไรบอกเลยซักนิดว่าจะตก รู้สึกว่าแดดจะส่องจ้า แถมอากาศยังไม่ร้อนมากอีกด้วย
นั่นทำให้ชายตัวเล็กซึ่งเป็นนักศึกษาปีสองคนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะชอบดูรายการพยากรอากาศซักเท่าไหร่นักได้แต่บ่นอุบ เขาที่เพิ่งลงมาจากตึกเรียนเลยต้องยืนรอให้ฝนที่ตอนแรกแค่ทำท่าจะตก แต่พอเขาเดินลงมาปุ๊บ ก็เทกระหน่ำลงมาปั๊บให้ซาลงเสียก่อน
ร่างเล็กๆยืนรอจนเม็ดฝนกระเด็นเข้ามาโดนจนตัวเปียกไปหมด
และไอ้ที่รอก็ไม่ใช่รอใครหรือตัวอะไรที่ไหนหรอกนะ ก็ไอ้เจ้าเพื่อนตัวดีของเขานี่แหละ โทรไปบอกก็ตั้งนานแล้วนะเนี่ย!
..บ่นๆๆๆๆ โอ๊ยย! คชาเป็นคนขี้บ่นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!
ยืนคิดกับตัวเองไปได้ไม่ทันไร ก็มีชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหา ในมือของอีกคนถือร่มคันเล็กเอาไว้แน่น ก่อนจะเอามันมากางไว้บนหัวของคนที่รออยู่ก่อนแล้ว
“โอ้โห...ถ้าจะช้าขนาดนี้นะครับคุณชายยยย!!”
“นี่มึงอย่าบ่นมากได้ป่ะ? มารับก็บุญและ”
เมื่อมาถึงชายหนุ่มก็ถูกอีกคนที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วเหวี่ยงใส่เบาๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รีบมานะเฮ้ย แต่เมื่อกี้ตอนกำลังวิ่งตากฝนข้ามคณะมารับเจ้าตัวเล็กนี่อ่ะ อยู่ดีๆก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาไม่คุ้นหน้ามาเรียกเอาไว้ แล้วแบบเขามันก็ดันเป็นคนดีศรีสังคมไง มีคนเรียกก็เลยยืนคุย คุยไปได้ซักพักก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องมารับเพื่อน…
...นี่ก็รีบสุดๆแล้วนะ!
“วันนี้เป็นวันอะไรกันนะเนี่ย ซวยจริงๆเลย” ปากอมชมพูของร่างเล็กๆนั้นขยับบ่น ก็วันนี้เขาซวยมาทั้งวันจริงๆนะ!
“ไหนมึงซวยอะไรมั่งห๊ะ เล่ามาดิ๊”
“อยากฟังใช่ป่ะ? ได้เลย”
เมื่อขอมาคชาก็จัดให้ สาธยายมันให้หมดเลยแล้วกัน!
“ก็วันนี้นะ ตอนเช้ากูตื่นสายไง แล้วพอรีบอาบน้ำแต่งตัวกะจะให้แม่ไปส่งจะได้ทุ่นเวลา แต่พอลงมาข้างล่างแม่ดันไปตลาดอ่ะ! แล้วไม่พอนะ ถึงหน้าคลาสปุ๊บประตูก็ปิดปั๊บตรงหน้ากูพอดี แบบเฮ้ยเหลืออีกสองเซนก็จะถึงแล้วอ่ะ ปรากฏวันนี้กูเลยโดนเช็คสาย ต้องไปตามล่าหาลายเซ็นอีก กว่าจะได้เข้าเรียนก็หมดคลาสแรกแล้ว แต่จะไม่อะไรเลยถ้าคลาสแรกมันไม่มีเทสย่อยอ่ะ! มึงคิดดูดิเต๋า กูแม่งพลาดเทสย่อยอ่ะ แล้วเขาไม่ให้ตามย้อนหลังด้วยไงประเด็น! แฮ่ก เหนื่อยว่ะ แต่ยังมีต่อนะมึง ขอเวลากูหายใจแปบนึง”
“เฮ้ออ...พอล่ะๆ ได้ยินมึงเล่าแล้วกูล่ะอนาจแทนจริงๆว่ะ บ๊องจริงๆเลย”
คชาพอได้ยินอย่างนั้นเข้าก็แทบจะหันคอสามร้อยหกสิบองศาเพื่อมาค้อนชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้าซะตาขวาง นี่เขาอุตส่าห์เล่ามาจนถึงครึ่งเรื่องแล้วดันมาบอกให้พอเนี่ยนะ! ไร้มารยาทจริงๆเลย! มารับช้าแล้วยังจะชอบขัดใจกันอีก!
เต๋าเอ๋อเอ๊ยยย! ฮึ่ยยยย!!!
“นี่ไอ้คุณเพื่อนเต๋าครับ ได้ข่าวว่ามึงให้กูเล่าเหอะ”
“...พูดเพราะๆสิมึงอ่ะ เพราะอย่างนี้ไงถึงไม่ทีแฟนกับเขาซักที”
“โหยไอ้สัด บอกกูพูดเพราะๆ ทีมึงยังพูดไม่เพราะเลย!”
“ก็นี่มันกูไง กูเป็นผู้ชายอ่ะ กูพูดไม่เพราะได้”
“อ้าวเฮ้ย แล้วกูไม่ใช่ผู้ชายรึไงวะ! มีก็มีเหมือนมึงหมดอ่ะ!”
“ไม่ต้องบอกก็ได้ครับ กูเห็นมาหมดแล้ว~”
“อ่ะ! ไอ้ต๋าวววววว!!!!!”
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าเต๋าหัวเราะจนตัวงอที่เห็นคชาได้แต่ยืนนิ่งโวยวายไม่ออก นานๆครั้งจะได้เห็นซักที ปกติเจ้าเพื่อนคนนี้เล่นเถียงซะคอเป็นเอ็น วันไหนไม่ได้เถียงสงสัยจะนอนไม่หลับ พอครั้งนี้ถูกจี้จุดเข้าหน่อยก็ไปไม่เป็น ยืนเงียบกันไปเลยทีเดียว
และสงสัยเต๋าจะหัวเราะมากจนออกนอกหน้าไปหน่อย มันเลยดูน่าหมั่นไส้มากจนคชาอดที่จะแทงศอกไปที่ท้องของชายหนุ่มไม่ได้
“อุ๊ก...นี่มึง เล่นแรงแล้วนะ”
“สมน้ำหน้าเฟ้ย!” คชาแลบลิ้นใส่อย่างสะใจ
“หึ ก็เพราะทำตัวอย่างนี้ไง มันถึงได้มีแต่ผู้ชายเข้ามาจีบอ่ะ ก็เพราะทำตัวน่ารักอย่างนี้ไง”
เต๋าบ่นเบาๆให้กับอีกคนที่ยังคงยืนหน้ามุ่ยไม่รู้เรื่องอยู่ ก่อนจะยิ้มนิดๆ แล้วกอดคอคชาเหมือนเดิมอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
มา! แนะนำตัวกันซักหน่อยนะครับ
สวัสดีครับ ผมชื่อ ‘คชา’ ฮะ เป็นผู้ชายแท้ๆ ร้อยพันล้านเปอร์เซ็นต์ อย่าไปฟังคำพูดของไอ้ผู้ชายหน้าหล่อข้างๆ ผมมากนะครับ -*- แต่ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ด้วยก็แล้วกันนะฮะ เพราะเกือบครึ่งเรื่อง ผมจะเป็นคนเล่าเอง คุณคงได้เบื่อหน้าผมไปข้างล่ะ
แล้วส่วนไอ้ผู้ชายหน้าขาวที่ผมเพิ่งจะทะเลาะด้วยเมื่อกี้ก็คือเพื่อนรักเพื่อนแค้นที่ผมสนิทด้วยตั้งแต่เด็กแล้วฮะ พูดตามตรงก็เพราะผมไม่ค่อยจะมีเพื่อนทั้งผู้หญิงและผู้ชายซักเท่าไหร่ เหตุก็ไม่ใช่อะไรหรอกฮะ เพราะไอ้ผมมันดันมีนิสัยเข้าใจยาก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวเงียบเดี๋ยวร่าเริง แถมผมยังไม่ค่อยพูดกับใคร เลยไม่ค่อยมีใครอยากจะคบด้วยซักเท่าไหร่ แล้วก็ลงเอยที่มันต้องมาสิงอยู่กับผมแค่สองคนนี่ล่ะ
ผู้หญิงก็เลยอิจฉาผม แล้วก็เลยพาลไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยไปซะดื้อๆ เพราะหมอนี่คนเดียวเลยให้ตายสิ (ไหงมึงโทษเขาล่ะ -___-)
อ่อ..อาจจะยังไม่ได้บอก หมอนี่น่ะชื่อ ‘เต๋า’ ฮะ หรือจะเรียกเล่นๆว่า ‘ต๋าววววววววววว’ ก็ได้ แถมมีอีกฉายา ‘เด็กชายต๋าววววเอ๋อ’
...ที่เรียกงี้ไม่ได้อคติกับมันนะครับ ผมก็แค่หมั่นไส้นิดหน่อยน่ะ -*-
ส่วนหน้าตาของมันก็ต้องขอยอมรับกันตรงนี้เลยว่าหน้าตาหล่อพอๆกับดาราสมัยนี้เลยล่ะครับ ไอ้ผมมันก็ไม่ได้บ้าดารานะเฮ้ย แต่ว่าเต๋ามันหล่อจริงๆทั้งผิวขาว สูงประมาณ 185 เซนติเมตรนะถ้าผมจำไม่ผิด หน้าจะออกตี๋นิดๆเพราะมีเชื้อจีนจากคุณตา ดวงตามีสีน้ำตาลเข้ม ปากหยักเป็นรูปเป็นทรง ถ้าเป็นสาวๆปกติทั่วไปก็คงจะละลายไปกับรอยยิ้มของเขาก็เป็นได้
แต่ขอโทษทีที่ผมเป็นผู้ชาย เห็นเต๋ายิ้มทีไรแล้วมันรู้สึกคันยิบๆที่เท้า -*-
“เออนี่ชา พรุ่งนี้มึงช่วยไปกับกูหน่อยได้ป่ะ พอดีเมื่อกี้นี้มีรุ่นพี่มาชวนกูไปเที่ยวทะเลอ่ะ แต่กูไม่อยากไปคนเดียว”
“นี่มึงโง่หรือโง่ ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปดิ”
“มึงนั่นแหละที่โง่ กูบอกว่า ‘ไม่-อยาก-ไป-คน-เดียว’ อ่ะ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอครับ”
“นี่ถ้าจะด่ากันขนาดนี้ ตกลงมึงชวนกูแน่ป่ะเนี่ยเฮ้ย”
“แน่ดิ นะชานะ ไปนะๆๆๆ”
“...ไปก็ได้ แต่มึงเลี้ยงทุกอย่างนะ ส่วนกูจะไปตัวเปล่า เพราะวันนั้นกูจะลืมกระเป๋าตังค์”
“เก่งจริง มีญาณหยั่งรู้ซะด้วยนะ”
“แน่ดิ วันนี้ไปส่งด้วย”
“คร้าบเพื่อนคร้าบบบบ~ เดี๋ยววันนี้ไปส่งที่บ้านคร้าบบบบ~”
“ดีมาก ฮ่าๆๆๆๆ”
ฝนที่กำลังตกอยู่ก็เริ่มจะหยุดลงทีละนิดแล้วล่ะครับ ส่วนพวกผมและเต๋าก็กำลังรีบวิ่งไปที่รถกันอยู่ คุณคิดดูเถอะ ขนาดแค่ยืนเฉยๆผมยังเปียกเลย แล้วนี่เล่นวิ่งกันมาซะขนาดนี้ ไม่กลายเป็นลูกหมาตกน้ำก็ให้มันรู้ไปเถอะครับ
มานั่งหนาวอยู่ในรถสักพักเจ้ารถสปอร์ทคันสีขาวสวยหรูดูไม่ค่อยที่จะเหมาะกับคนขับถ่อยๆอย่างหมอนี่ซักเท่าไหร่ก็มาจอดลงตรงหน้าบ้านของผม ในบ้านเปิดไฟซะสว่าง ไม่รู้แม่กลัวผีรึยังไง
แม่...ช่วยชาติประหยัดไฟบ้างเหอะ -___-
ทันทีที่ลงมาจากรถคันสวยของเต๋า เสียงแรกที่ทักผมขึ้นมาก็คือเสียงอันคุ้นหูของแม่ แม่มาในมาดสาว(?)เมดแสนน่ารัก ผูกผ้ากันเปื้อนสีชมพูแสนสดใส ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าแม่คิดอะไรอยู่ รู้แต่ว่าชุดนี้มันโคตรแสบทรวงเลยครับ -_-b
“กลับมาแล้วหรอลูก?” แม่ถาม ผมล่ะอยากจะกวนแม่กลับไปเหลือเกินว่าแล้วเห็นหรือเปล่าล่ะ แต่กลัวจะโดนกิน ผมยังไม่อยากให้แม่แปลงร่างตอนนี้หรอกนะ
“กลับมาแล้วแม่ เหนื่อยมากด้วย~” มันต้องอ้อนฮะ ณ จุดนี้ ฮ่าๆๆๆ
“สวัสดีครับแม่ สบายดีนะครับ ไม่ได้มาเยี่ยมซะนาน”
เต๋าที่ลงมาด้วยเสนอหน้าเอ่ยสวัสดีแม่ของผมทันที ไม่ต้องสงสัย อย่างที่บอก เราสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะฉะนั้นถ้าแม่ผมจะคุ้นเคยกับเต๋าก็คงจะไม่แปลกอะไร ออกจะเป็นปกติซะด้วยซ้ำ ก็แม่ผมเห็นหน้าเต๋าบ่อยกว่าหน้าผมซะอีกมั้งนั่น
“จ้า แม่สบายดี” แม่ผมยิ้มตอบ ก่อนจะลากทั้งผมและเต๋าให้เข้าบ้าน
พ่อแม่ผมกับพ่อแม่ของเต๋าเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ตอนวัยรุ่นแล้วครับ เมื่อก่อนบ้านเราไปมาหาสู่กันอยู่บ่อยๆ บางวันผมก็ไปนอนบ้านเต๋า บางคืนเต๋าก็มานอนบ้านผม แต่อย่าได้เข้าใจผิดกันนะครับ เป็นเพราะเต๋าต้องมาส่งผมหลังเลิกเรียนเป็นประจำ เราจึงทำมันจนกลายเป็นเรื่องปกติ ก็เลยมีคนเข้าใจผิดบ่อยๆ
...ภายนอกเราอาจจะดูเหมือนเป็นแฟนกัน
แต่ว่าจริงๆแล้วเราเป็นแค่เพื่อนกันครับ
ถึงผมจะอยากพัฒนาความสัมพันธ์นี้แค่ไหนก็เถอะ...
แต่สายตาที่เต๋ามองผมน่ะ...
มันสื่อได้แค่ว่า...
...เป็นไปไม่ได้
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
ตอนนี้เรากำลังกินข้าวเย็นกันอยู่ กับข้าวฝีมือแม่ผมอร่อยมากนะขอบอก ไม่ได้อวยนะครับ แต่มันอร่อยจริงๆ ดูเอาได้จากไอ้เต๋าที่ตอนนี้ขอเติมข้าวเป็นจานที่สามแล้วฮะ -*-
...ก็ถ้าจะกินเยอะขนาดนั้นนะพ่อคู๊ณณณณ~
“นี่ก็ดึกมากแล้ว พี่เต๋ากลับยังไงครับลูก” แม่ผมเปิดบทสนทนาขึ้นมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่แม่ผมจะเรียกเต๋าว่าพี่ ทั้งๆที่เราอายุเท่าๆกัน ส่วนเต๋าที่เอาแต่กินๆๆก็ต้องยอมสละเวลาอันแสนมีค่าเงยหน้าขึ้นมาตอบแม่ผม
“เดี๋ยวผมขับรถกลับก็ได้ครับแม่ แต่เมื่อวานผมเพิ่งฟังข่าวมา แถวซอยบ้านผมมีพวกขโมยเยอะซะด้วยครับ” มันตีหน้าเศร้า ก้มหน้าก้มตา ทำเหมือนว่าการขับรถเข้าซอยบ้านตัวเองตอนกลางดึกมันน่ากลัวนักหนา
“ตายแล้ว มีขโมยด้วยเหรอคะลูก” ส่วนแม่ผมพอได้ยินก็ทำหน้าตกใจ ยกมือยกไม้ขึ้นทาบอก
...นี่ก็เชื่อคนง่ายไปมั้ยยย~
โอยเครียด~
ไอ้คุณชายนี่มันมารยาเล่ห์เหลี่ยมเยอะจริงๆเลยว่ะครับ อยากจะนอนค้างก็พูดออกมาตรงๆเลยก็ได้มั้ง? ไม่ต้องมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ขะมงขโมยอะไรมันมีที่ไหนเล่า เมื่อวานยังเห็นมันไปเที่ยวกลับดึกดื่นอยู่เลยเหอะ!
ส่วนแม่ผมก็นะ...เชื่อคนง่ายไปแล้วค้าบบบ~
“งั้นพี่เต๋าค้างที่บ้านแม่ก็แล้วกันนะคะลูก ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย ไหนจะยังขโมยที่เราบอกแม่อีก นอนที่นี่เพื่อความปลอดภัยดีกว่านะ”
“เอางั้นเหรอครับแม่ ผมล่ะเกรงใจ~”
“เอางั้นแหละจ้ะ นอนกับคชาไปนะพี่เต๋า เดี๋ยวแม่เอาผ้าห่มไปให้”
“ครับแม่ ขอบคุณมากๆนะครับ”
มันหันมายักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้าประหนึ่งได้ชัยชนะในการแข่งขันโกหกแห่งชาติ หึ...
ขอให้รถโดนขโมยจริงๆเลยแม่ง...
---------------------------> TAOKACHA <----------------------------
“คชา เขยิบไปดิ้ กูนอนด้วย”
“ไม่ มึงลงไปนอนพื้นเลยเต๋า ชิ่วๆ”
“คชา กูบอกให้พูดเพราะๆ ไง”
“จนกว่ามึงจะพูดเพราะกับกูอ่ะเต๋า ไม่งั้นกูก็จะพูดอยู่อย่างนี้แหละ”
“แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือนนะคชา...”
“อะไร มึงจะทะ...เฮ้ย!! ไอ้เหี้ยต๋าววววววว!!!!”
ปึก ตุบ!!
อย่าถามว่าเสียงอะไรนะครับ ตอนนี้ตอบไม่ได้ จุกโคตร!
ก็ไอ้เต๋าอ่ะดิครับ แม่งอยู่ๆก็กระโดดขึ้นมาบนเตียง แล้วก็ทิ้งตัวลงมาทับผมพอดีเลยครับ! โคตรจุก ตัวมันก็ไม่ใช่ว่าจะเบาๆนะ ทับกูลงมาได้ ดีนะกูไม่ไส้แตกตาย!!
“เต๋า! มึงลุกเลย กูจุก!”
“ไม่อ่ะ มึงพูดเพราะๆก่อนดิ้คชา”
“อะไรของมึงนักหนาห้ะ ได้โปรดลุกเถอะครับคุณเต๋าครับ คชาจุกกกกก!!!”
“...ก็แค่เนี้ย”
เต๋าลุกขึ้นจากตัวผม ไม่พอยังส่งยิ้มกวนตีนมาอีก เออดี เอาเข้าไป กวนกูเข้าไป ใช่ซี้ มึงกำลังได้เปรียบนี่ รอทีกูก่อนเถอะ จะเอาคืนให้!
“สรุปกูนอนด้วยนะคชา” มันว่า ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงของผม แล้วก็นอนแผ่ซะสบาย
...แล้วแบบนี้แม่งจะถามทำไมวะ!
“เต๋าครับ เตียงกูเล็กจะตายห่า ยังจะมานอนเบียดกับกูอีก!”
“ดีออก อุ่นดี”
“พ่อมึงสิ”
“มานอนมาชา เลิกบ่นได้แล้ว”
เจ้าตัวพูดแล้วก็คว้าเอวผมให้ลงไปนอนด้วยกัน มันดึงผมให้เข้าไปในอ้อมกอดอุ่นๆของมัน ก่อนจะเอามือมาลูบหัวผมแผ่วเบา คล้ายจะกล่อมให้หลับ
ผมที่รู้ตัวว่าขัดขืนหรือด่ามันไปก็ไม่ได้อะไรเลยได้แต่หลับตาลง ขยับท่านอนให้สบาย ซุกหัวเข้าไปหาอกอุ่นๆของมันตามที่มันต้องการ
“ฝันดีนะคชา”
“ฝันดีเต๋าเอ๋อ”
TBC.
-------------------------------------------------------------------------------
แต่งไว้นานแล้วค่ะ แต่ไม่กล้าลง - -'
แต่ไหนๆก็ไหนๆล่ะ ลงฉลองวัน TAOKACHADAY :) ละกัน
หวังว่าจะชอบกันนะคะ
เรื่องนี้น่าจะมี 4 part
เจอคำผิดบอกด้วยนะ มีอะไรติชมได้เต็มที่ฮะ -w-
อ่านแล้วช่วยเม้น / โหวตให้เค้าด้วยนะ ;_;
โหวต / แอดเฟบ
ความคิดเห็น