คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 : Start
1
Start
“อ่าว สกาย วันนี้มาแต่เช้าเลย มาแปลกนะเนี้ย เมื่อวานโดดงานหรอ? เมาค้างล่ะซิ”
“สะ...สวัสดีครับ” ผมยิ้มเจื่อนๆให้พนักงานผู้หญิงที่ใส่ชุดรัดติ้วจนเห็นพุงเป็นชั้นๆจนเกือบจะอุบขำไว้ไม่อยู่ แล้วค่อยๆมานั่งตรงโซฟาที่ตรงจุดสูบบุหรี่ก่อนที่จะหยิบแกแฟเอสเปสโซ่ในมือขึ้นมาดื่ม
คือเรื่องมันเกิดเมื่อวาน ที่จู่ๆไอน้องฝาแฝด(เวร)ที่ชื่อว่าสกายของผมหายตัวไปเพราะว่าทนกับบอสสุดอำมหิตที่นี่ไม่ไหวแล้วให้ช่วงเวลา 3 เดือนสุดท้ายมาให้ผม..ปลอมตัวเป็นมัน!! เพราะถ้าไม่งั้น มันจะไม่เรียนไม่จบพ่อกับแม่ต้องฆ่ามันตายแน่ๆ ....
แล้วทำไมผมต้องทำเพื่อมันขนาดนี้ด้วยเนี้ย T___T
“เห้ อู้งานอีกแล้วหรอ เมื่อวานก็โดดงานไม่ใช่หรือไง?”
ผมเงยหน้าไปมองต้นเสียง นิ้วเรียวคีบบุหรี่ที่อยู่ในมือ สายตาขมกริบมองมาที่ผม
... คนอะไรหน้าตาดุชิบหาย
“อะ...เอ่อ ขอโทษด้วยครับเรื่องเมื่อวาน พอดีผมปวดหัวนิดหน่อย ”ผมพยายามหลบสายตาคู่นั้นแล้วทำท่าสลึมสลือเหมือนว่าที่หยุดไปนั่นเพราะพิษไข้ลุกขึ้นจากเตียงไม่ได้เพราะอาการตัวร้อนอย่างหนัก ....จริงๆแล้วอยากมาฝึกงานใจจะขาด….
ใครก็ได้ยกรางวัลตุ๊กตาทองให้ผมที T v T
“เชื่อก็โง่ .... เดี๋ยวนี้กินเอสเปสโซ่แล้ว ? ไหนว่ากินได้แต่ลาเต้ไง”
ผมจิบกาแฟอยู่แทบจะสำลักออกมา... ตายล่ะ ลืมไปว่าสกายมันกินแต่ลาเต้ ว่าแต่ หมอนี่รู้ได้ไง? ว่าสกายมันไม่กินเอสเปสโซ่
“อ่ะ...เอ่อ พอดีอยากลองเปลี่ยนบ้างอะครับ กินแบบเดิมมันเบื้อเบื่อ” ผมฉีกยิ้มสุดฤทธิ์
“เบื้อเบื่อ?”
“คะ..ครับ”
“มีเวลานั่งเบื้อเบื่อก็เอาเวลาไปนั่งทำงานดีกว่านะ ระวังอู้บ่อยๆ เดี๋ยวจะเรียนไม่จบแบบไม่รู้ตัว” พูดจบเขาก็อัดควันบุหรี่เข้าปอดอีกรอบก่อนที่จะทิ้งก้นบุหรี่ที่ถังขยะแล้วเดินจากไปอีกทาง
ไม่ค่อยถูกชะตากับหมอนี่เลยแหะ =___=
แถมปากร้ายอีกต่างหาก
ว่าแต่ใครคือไอบอสตัวแสบของสกายมันวะ? ไหนว่าโหดนักโหดหนา... ยังไม่เห็นจะโผล่หัวมาเลย โถ่....มาทำงานช้ากว่าลูกน้องอีก ยังจะมีหน้ามาบ่นคนอื่น เหอะ แย่อย่างที่สกายมันบ่นจริงๆ
ผมมองไล่แผ่นหลังที่เดินจากไปอีกทาง ตัวใหญ่จังแหะ... ว่าไปก็ดูแข็งแรงดี คงจะมีแฟนสวยแน่ๆเพราะว่าเขาก็ไม่ใช่คนที่หน้าตาแย่หรือจะบอกว่าดีมากเลยก็ได้.... หรือว่าเขายังไม่มีแฟนนะเพราะตะกี้ที่สูบบุหรี่ไม่เห็นมีแหวนซักวง....
..... นี่ผมจะไปสนทำไมละเนี้ย =_=
“สกายยยย วันนี้มาก่อนมุเมียวอีกหรอออ”
เสียแหลมๆดังมาเข้ามาให้หูของผม โอยย ปวดหัววว มือปลาหมึกเจ้าของเสียงมาเกาะหนึบที่แขนเอาแบบที่ว่าสลัดไม่หลุดอะนะ ผมยิ้มแหยะๆให้คนข้างๆ ที่ดูเหมือนจะชื่อมุเมียว
“สะ..สวัสดีมุเมียว”
“วันนี้สกายป่วยหรือเปล่าเนี้ย O_o”
“หื้ม?” ทำไม ฉันทำอะไรผิดอีกเนี้ย T^T
“ก็ปกติสกายเมินมุเมียวตลอดเวลาเลยหนิ แปลกมากที่วันนี้สกายทักมุเมียว ^O^” เออสมควรที่น้องฉันมันเมินหล่อนอะนะ
“ฮ่ะๆ... งั้นหรอ ฮะ ฮะฮะ...ฮะ ฉันนี่มันแปลกจริงๆด้วย”
“ฮะ ๆๆๆๆ วันนี่สกายตลกจัง สงสัยเมาค้างจากเมื่อวานแน่ๆ เอาเป็นว่าเราไปทำงานกันเถอะ”
“อ่า โอเคเลย” อืมก็ดีเหมือนกันที่ยัยนี่ติ่งต๊อง ไม่งั้นความแตกแหง่มๆ
“แล้ว...สกายทำตามที่มุเมียวขอสกายหรือยังง่า” จู่ๆยัยนี่ก็หันมาถามผมเรื่องสัญญาด้วยสีหน้าบ๋องแบ๋วสุดๆ .... เอาละไง สัญญาอะไรของแกว่ะไอสกายยย!!! T [] T
“เอ... สะ..สัญญา? ... สัญญาอะไรหรอ?”
“ก่...ก็เรื่องพี่ไอคิวอะ O/////O”
สัญญานั่นมันเกี่ยวอะไรกับช้านนนนน =[ ]=!!!
“อ..อ่อ เรื่องนั้นเอง” เรื่องอะไรวะ!!!! T___T
“แล้ว สรุปได้ถามยังง ?“
“อ่อ... ยังเลย ไม่ค่อยได้เจอกับพี่คิวอะ โทษทีนะ” ก็กรูเนี่ยแหละคือไอคิว T___T
“หวา ไม่เป็นไร ยังไงขอบใจนะ เอ้อ เดี๋ยวมุเมียวจะไปช่วยงานตรงฝ่ายบัญชีก่อนนะ เดี๋ยวตอนเที่ยงมุเมียวไปหานะ จะได้ไปหาอะไรกินกัน”
มุเมียวทำท่าจะเดินหันหลังมุ่งไปแผนกบัญชี .... ตายหล่ะหว๋า แล้วไอสกายมันทำงานอยู่แผนกไหนละว่ะเนี้ย ทำไมต้องมาทิ้งภาระให้ฉันอยู่เรื่อยเลยวะเนี้ยย ไอน้องบ้า!!
“อ่ะ... เอ่อ มุเมียว.. ว่าแต่ ที่ที่ฉันทำงาน.. มันอยู่ตรงไหนหรอ”
“... หื้ม? ...ยังเมาอยู่หรือเปล่าเนี้ย ระวังเจอบอสแล้วโดนด่ากลับมาอีกรอบนะ ....”
“พอดีมึนๆอะ ว่าแต่มันอยู่ตรงไหนหรอ?” ก็ฉันไม่ใช่สกายไงโว้ยยย
“นายก็ทำงานที่ห้องทำงานบอสไง... นายฝึกงานเป็นเลขาบอสอยู่นะลืม ได้ไงเนี้ย”
“อ่อ... โอเคๆ ขอบใจมากนะมุเมียว งั้นเดี๋ยวตอนเที่ยงเจอกัน” พูดจบมุเมียวก็เดินหันหลังให้ผมอย่างงงๆ
...แล้วสิ่งที่อยากรู้อีกอย่าง
ห้องทำงานบอสมันอยู่ที่ไหนละวะ?..........
.
.
.
“สาย”
เสียงฟังได้เลยว่าคนพูดอารมณ์ไม่ดีแน่นอน .... ก็จะให้ผมทำไงละ กว่าจะนั่งงมเดินหาไอห้องบอสเนี้ย ก็ปาไปตั้งครึ่งชั่วโมง เขาโกรธก็คงไม่แปลก
ผมก้มหน้าปิดประตูเบาๆไม่กล้ามองหน้าว่าบอสหน้าตาเป็นยังไง ก็ฟังมาจากไอสกายมาเยอะอะว่าหมอนี่มันป่าเถื่อน โหดเหี้ยม ใจร้าย แถมยังให้งานมันจนห่ามรุ่งห่ามค่ำ ถึงความจริงผมจะรู้ว่ามันเที่ยวจนห่ามรุ่มห่ามค่ำมากกว่าก็เถอะ =_=
“ข...ขอโทษครับ”
“เมื่อวานก็ไม่มา วันนี้ก็เข้างานสาย อืม... ดีเหมือนกันนะ นักศึกษาแบบนี้ใครรับไปทำงาน ลำบากแย่”
ผมค่อยๆเงยหน้าไปสบตากับคนตรงหน้า .... เหงื่อเริ่มแตก สายตาขมกริบจ้องมาที่ผม คิ้วหนาขมวดเล็กน้อยแสดงถึงอารมณ์ไม่พอใจสุดๆ
นี่มัน... คนสูบบุหรี่ในตอนนั้นหนิ
เขาคือ บอส?
นี่คอยจับผิดไอสกายขนาดที่ว่ามันกินลาเต้เลยหรอวะ กรูเป็นพี่มันมา 22 ปี ยังเพิ่งรู้ว่ามันกินแต่ลาเต้ก็เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองT^T ก็ปกติเห็ฯมันกินแต่เหล้าเน้ -…-
“ขอโทษครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“ไม่ทำอีกแล้ว? เห็นนายก็พูดแต่คำนี้แล้วก็ทำตัวแบบเดิมทุกที ฉันควรลงโทษนายยังไง?”
“ให้ผมเลิกงานช้าหรอครับ”
“... น้อยไป” หะ? =__=
“ให้ผมห้ามพักเที่ยง?”
“....ไม่ใช่ประเด็น” อะไรนะ =_=!! สายตาจ้องมาที่ผมแสดงสีหน้ายิ้มเยาะอย่างสบายใจ นี่คือเขาเป็นหัวเราเล่นอยู่หรอ?!
หมอนี่มันกวนตีนน้องฉันขนาดนี้เลยหรอวะเนี้ย ไม่ไหวแล้วโว้ยยยย ฉันไม่ใช่สกายนะ ที่จะมาทนฟังคำของแกบ่นแล้วไปนินทาต่อที่ร้านเหล้า รู้มั้ย คนเป็นพี่ที่รับฟังปัญหามันลำบากนะโว้ยยย แกเคยรู้บ้างม้ายยย!!!! ว่าที่ฉันกลับดึกทุกวันเพราะฉันต้องไปกินเหล้ากับน้องที่คอยบ่นเรื่องของแกให้ฟัง
ทนไม่ไหวแล้วววว !!!!
“เอ่อ... ให้ผมกลับไปทำงานตามปกติแล้วเลิกจู้จี้ผมซักที ผมไม่มีสมาธิทำงาน เพราะที่ผมเป็นแบบนี้สาเหตุหลักๆก็เพราะคุณด้วยนี่แหละ ทำไมต้องผมคนเดียวด้วยห้ะ? ผมก็แค่นักศึกษาที่มาฝึกงาน ทำไมต้องคอยจับผิดผมคนเดียวด้วยหะ?” ผมมองหน้าเจ้านายที่เท้าคางฟังผมพูดก่อนที่จะเหลือบยิ้มบางๆให้ “อีกอย่างผมก็ไม่เข้าใจทำไมต้องดุว่าผมตลอด นักศึกษาคนอื่นก็ไม่เคยบ่นอะไรเลย (ตามที่ไอสกายมันเล่า) มีแต่ผม ผมคนเดียวอะ เอะอะอะไรก็ขู่ๆ ว่าเดี๋ยวไม่ยื่นไปจบให้... ผมฝึกงานที่อื่นยังไม่เห็นเป็นงี้เล.....ย”
ตายแล้วววว นี่ฉันพูดอะไรไปเนี้ย T[]T
ไอสกายมันเพิ่งเคยฝึกงานเป็นที่นี่ครั้งแรกไอคิว!
“....ที่อื่น?” บอสเลิกคิ้วสูงมองหน้าผม
ตายๆๆๆ ฉันจะทำไงดีละเนี้ย T___T
“ผะ...ผมหมายถึง ผมไปดูพี่ฝึกงานมาที่อื่น เขายังไม่เห็นทำกันขนาดนี้เลย” งื้ออออ T^T เขาจะสงสัยมั้ยเนี้ย
“.... งั้นหรอ ปากเก่งขึ้นเยอะเลยนะ กลับไปทำงานไป เห็นหน้านายแล้วไมเกรนจะขึ้น”
“งั้น...ขอตัวนะครับ”
ผมเดินออกจากห้องของบอสเงียบๆ ...
….
เกือบไปแล้ววว T []T ไม่น่าพูดมากเล้ยยยยยย ถ้าหมอนั่นจับได้มีหวังไอสกายโดนไล่ออกจากที่นี่แล้วเรียนไม่จบแหงๆ
โอยคิดไปก็ปวดหัว ... ทำงานดีกว่า .... อีก 3 เดือน ผมจะต้องเจออะไรอีกบ้างเนี้ย ....
ภาวณาขอให้ 3 เดือนนี้ผ่านไปเร็วๆเหมือนรอบหวยเถอะนะ T___T
.
.
.
“ฮัลโหล แม่อ่อ วันนี้กินข้าวเลยนะ คิวว่าจะไม่กลับบ้านซักสามเดือน”
“....”
“ไม่ๆๆ คิวมาทำโปคเจคก่อนจบที่บ้านเพื่อนอะ ยังไงคิวคงไม่กลับบ้านซักพักนะ....”
“...”
“อ๋อ ไอสกายหรอ โอยทำงานขยันเลยแม่ ไม่ต้องไม่สนใจมันหรอก จริงโทรศัพท์มันเสีย เลยติดต่อไม่ได้หนะ ไม่ต้องเป็นห่วง...... โอเคครับ ได้ครับ สวัสดีครับ”
ผมกดตัดสายแม่ไป .... ต้องโกหกแม่อีกแล้ว เพราะถ้าแม่รู้ว่าไอสกายมันชิ่งหนีไปละก็ มีหวังผมต้องโดนด่าเละแน่ๆ หาว่าชวนมันไปกินเหล้าแล้วทำให้เสียคน ทั้งๆที่ทุกทีมันก็ชวนผมก่อนตลอด T____T ตอนนี้ผมย้ายมานอนหอของไอสกาย เพราะว่าเป็นที่เดียวที่จะอยู่นอกบ้านได้ =___=
เห้อ คิดแล้วปวดหัว T^T
“นี่... ยังไม่กลับบ้านอีกหรือไง” ผมสะดุ้งเพราะเพิ่งรู้ว่ามีคนอยู่ข้างหลัง อย่าบอกนะว่าได้ยินเรื่องที่คุยกับแม่เมื่อกี้งะ T[]T
“อ่อ อีกสักพักครับ ผมต้องเรียงเอกสารตรงนี้ก่อน”
“เยอะขนาดนี้เนี้ยนะ” สงสัยคงไม่ได้ยินหรอกมั้งง T.T
“อ่อ ใช่ฮะ ก็บอสเป็นคนสั่งผมหนิครับ เพราะว่าใช่เอกสารทั้งหมดนี่ในวันพรุ่งนี้ ” ถามนี่จะช่วยปะ ไม่ช่วยก็รีบกลับบ้านไปเถอะพ่อคุณ ผมถอนหายใจให้กับเอกสารกองโต 3 กองตรงหน้า
เขากวาดสายตารอบๆที่พนักงานคนอื่นกลับบ้านหมดแล้วเหลือแต่เราสองคน บอสค่อยๆลากเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างๆผมแล้ว ค่อยๆหยิบเอกสารมาดู
“สองคนดีกว่าหนึ่งคนอยู่แล้วจริงมั้ย?”
“ค...ครับ ขอบคุณมากนะครับบอส” เห้ย จะช่วยจริงดิ?? ผมมองใบหน้าคมที่นั่งเรียงเอกสารอย่างตั้งใจทำให้อดยิ้มไม่ได้... ทำไมมันชั่งแตกต่างจากคนเมื่อเช้าจังเลยนะ ดูอ่อนโยนขึ้นเยอะเลย...
แบบนี้มัน....
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก .....
เดี๋ยวๆๆๆ
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก .....
นี่ผมเป็นอะไรไปเนี้ย =////////= ทำไมใจเต้นแรงอย่างงี้อ้ะ
จริงๆแล้วเขาก็ดูอ่อนโยนจะตาย.... แถมใจดีด้วย ทำไมสกายถึงต้องเกลียดเขาขนาดนั้นด้วยนะ
“เออลืมบอกไปอย่าง” และหล่อด้วยอีกต่างหาก
“ค..ครับ?”
“จริงแล้วเอกสารพวกนี้หนะ..... “
“......”
“..... ทิ้งเลยก็ได้นะ เพราะว่ามันเป็นของปีที่แล้วอะ”
เห๋?
“3 ทุ่มแล้วด้วย ยังไงฉันกลับบ้านก่อนนะ ” บอสฉีกยิ้มหวานให้ผมก่อนเขาจะลุกแล้วเดินออกจากออฟฟิตไป
เห๋?????
“ดะ...เดินทางปลอดภัยนะครับ” ผมโบกมือบ้ายบายไล่หลังบอส
อะไรนะ........
หมอนั่นพูดว่าไงนะ......
นี่ที่นั่งเรียงมา 3 ทุ่มนี่คือแกล้งใช่ปะ?
......
......
........... ผมขอถอนคำพูดตะกี้
ไอนี่มันป่าเถื่อน อำมหิต โหดร้ายที่สุด T________T
ฉันเกลียดมานนนนน
ไอบอสเฮงซวยยยยยย กร๊าซซซซซ
จริงๆไรท์ชอบคาแรคเตอร์ของไอคิวมาก5555
เพราะว่าแอบคล้ายเมะปากร้าย
แต่พอเจอซิทนี่บอสตัวร้ายของเรา(ที่เมะกว่า ฮา+)เลยกลายเป็นเคะไปโดยปริยาย
----------------------------------------------------------
ความคิดเห็น