เด็กใหม่ร้าย(ไม่)บริสุทธิ์

ลำดับตอนที่ #5 : มัดเดียว #สลบ

             ผมกับไอ้กฏหลังจากที่ช่างมาลากรถสุดที่รักของผมเข้าอู่ไปเมื่อเช้าผมกับไอ้กฏก็นั่งแท็กซี่มามหาลัยพร้อมกัน
"ไอ้กฏเร็วๆดิว่ะกูหิวแล้ว"
"ครับๆก็ผมรอตังทอนอยู่นี่ครับ" ผมไม่รอช้าจับข้อมือไอ้กฏได้ก็วิ่งไปที่โรงอาหารทันทีเพราะถ้าเช้ากว่านี้จะถึงเวลาที่นักศึกษาส่วนใหญ่จะลงมากินข้าวคนจะแน่นจนไม่มีที่นั่งเลย
"คุณวราจะกินไรดีครับ"
"เดี๋ยวกูซื้อเองได้น่ะมึงจะแดกไรก็ไปหากินไปแล้วมาเจอกันตรงนี้กูเอาน้ำจองไว้ที่ไว้แล้ว" พูดจบผมก็เดินไปซื้ออะไรก่อนกลับมานั่งที่โต๊ะไม่นานไอ้กฏก็มานั่งก่อนจะรีบตักอาหารเข้าปากอย่างหิว
"แคกๆ  แคกๆ" 
"ค่อยๆกินซิครับคุณวราเดี่ยวก็ข้าวติดคอตายกันพอดีครับ"
"เออๆก็กูหิวนี่เพราะมึงนั้นแหล่ะตื่นสายกูไม่ได้กินข้าวเช้ากูเลยหิวเนี้ย"
"ขอโทษครับ" ผมกับไอ้กฏนั่งกินข้าวกันไปก็ ง้องแง้งกันไปมาตลอดจนข้าวหมดจาน
"คุณวราเอาอะไรอีกไหมครับ"
"กูอยากกินของหวานแต่ดูคิดวดิยาวโคตรๆเลย"
"เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้ครับ"
"ไม่เป็นไรๆเดี่ยวไปหาไอ้ติมกินข้างนอกแล้วกันคนเยอะกูไม่ชอบ"
"ครับ" ผมกับไอ้กฏกำลังจะลุกเดินออกไปจากโต๊ะก็มีใครคนหนึ่งเดินมาขว้างเอาไว้
"เฮ้ยมาขว้างทำไมเนี้ย" ผมว่าใส่คนที่มายืนขวางตรงหน้าที่ผมไม่รู้จักว่ามันเป็นใครแต่หน้าตาก็ดีใช่ได้เหมือนกันแต่ทำตัวแบบนี้เฮ้อออ
"ไอ้อ้นป่าวว่ะ..เฮ้ยมึงจริงๆด้วยไหมป๋าก่ะม๋าไม่ให้มาเรียนที่กรุงเทพไม่ใช่หรอ"
"ไอ้ดิว...เฮ้ยคิดถึงๆ" ผมยืนมองไอ้สองคนนี้กอดกันกลมไม่รู้มันจะดีใจอะไรกันหนักกันหนาว่ะก็แค่เพื่อนเก่า เอ๊ะ!!หรือว่าไม่ใช่แค่เพื่อนผมหันไปมองอย่างสงสัยจนคนถูกมองคนรู้สึกตัวเลยหันมายิ้มให้ผมบางๆ
"ไอ้อ้นนี่ใครว่ะ?" เพื่อนของไอ้กฏหันมามองผมที่ยืนหน้าหงิกรออยู่
"อ๋อโทษทีๆลืมไปเลย..นี่คุณวราแฟนกูเอง"
"เฮ้ย!!" ผมและเพื่อนของไอ้กฏร้องออกมาเสียงดังพร้อมกันทันทีไม่ให้ตกใจได้ไงมันบ้าึเปล่าอยู่ๆมาแน่นำว่าผมเป็นแฟนไม่สะทกสะท้านอะไรเลยรึไง
"ไอ้อ้นนี่ตกลงมึงชอบแบบนี้จริงๆหรอว่ะ" แบบนี้? เฮ้ยไอ้นี่หมายความว่าไงว่ะแบบนี้สงสัยยืนนิ่งๆไม่ได้แล้ว
"นี่!!...ไอ้ที่แบบนี้ของนายเนี้ยมันแบบไหนว่ะ" 
"เออคุณวราใจเย็นๆน่ะครับ"
"มึงหลบไปเลยไอ้กฏเรื่องนี้มึงไม่เกี่ยวกูจะเครียกับเพื่อนมึง" ผมดันให้ไอ้กฏไปอยู่ด้านหลังก่อนเชิดหน้าสู้กับไอ้หนวดหน้าหล่อนี่
"ก็เปล่าไม่มีอะไรก็แค่ตกใจ"
"แล้วทำไมต้องตกใจด้วย?"
"ก็ไอ้อ้นมันไม่เคยควงผู้ชายแต่ผู้หญิงอ่ะนับไม่ถ้วน"
"ไอ้กฏหน้าเอ๋อเนี้ยน่ะควงสาวนับไม่ถ้วน...โม้อ่ะเปล่า"
"นี่นายคุณวรานี่คงไม่รู้ซิน่ะว่าไอ้กฏมัน..อุ๊บ" ไอ้กฏอยู่ก็เอามือขึ้นปิดปากไอ้เพื่อนตัวดีของมันทันทีเหมือนมีความลับอะไรที่ไม่อยากให้ใครรู้
"ไอ้กฏมึงปิดปากมันทำไมมึงมีอะไรปิดบังกูหรอ?"
"ป่าวไม่มีครับ"
"ไอ้กฏ" ระหว่างที่ผมสามคนทกเถียงกันอยู่นั้นก็ไม่พ้นสายตาจิ้งจอกอย่างไอ้คุณพี่ตูมตามที่กำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร
"คุณวราคือ คือ.."
"อ้าวน้องตั้ม..มารอพี่หรอครับเนี้ย" ไม่พูดเปล่าไอ้นี่มันมือไวจริงๆเดินเข้ามาโอบไหล่ผมทันที
"พี่ตูมตาม!!" 
"นึกว่าจำจำกันไม่ได้ซ่ะแหล่ะ"
"ผมไม่ได้ความจำเสือมส่วนพี่ก็ปล่อยผมได้แล้ว"
"อะไรกันตัดเยื้อใยตลอดเลยน่ะไปกินข้าวกับพี่ก่อนซิน่ะๆ" ไอ้พี่ตูมตามพยายามจะลากผมไปกับมันให้ได้ไอ้กฏที่เอามือปิดปากไอ้เพื่อนตัวดีของมันรีบเอามือออกก่อนจะดึงผมกลับมาหามัน 
"อะไรของมึงอีกห่ะไอ้นี่กูจะพาน้องตั้มไปกินข้าว!!"
"เรากินข้ากันแล้วอีกอย่างคุณวราเป็นแฟนผมเรื่องนี้ผมดูแลได้"
"เฮ้ยมึงนี้มันขัดกูทุกครั้งเลยน่ะไอ้เอ๋อนี่...คิดหรอว่าไปถอดแว่นออกแล้วจะช่วยให้มึงดูหล่อได้ยังไงซ่ะกูก็ดูดีกว่ามึงอยู่แล้ว"
"เออเดี๋ยวๆน่ะไอ้อ้นไอ้หน้าขาวจมูกบานนี้ใครว่ะ" ผมแทบจะขำออกมาทันทีที่เพื่อนของไอ้กฏทักพี่ตูมตามแบบนั้นก็ใครจะไม่ขำได้ไงปกติพี่ตูมตามมีแต่สาวๆหนุ่มๆมาปลื้มขนาดนี้แต่กลับโดนไอ้หนวดนี้ว่าซ่ะได้
"เฮ้ย!!...แล้วไอ้นี่ใครอีกอยู่ๆว่ากูแบบนี้อยากมีเรื่องหรอ" พี่ตูมตามผลักอกเพื่อนของไอ้กฏแต่เหมือนแรงของพี่ตูมตามจะทำอะไรไอ้หนวดนี่ไม่ได้เลย
"ใจเย็นๆดิว่ะ...แค่นี้ต้องผลักกันด้วยหรอไอ้จมูกบาน"
"ไอ้ดิวๆกูว่าอย่าดีกว่าน่ะ" ไอ้กฏพยายามดันอกเพื่อนของตนออกห่างเพื่อไม่อยากมีเรื่องกัีบพี่ตูมตามแต่ดูเหมือนคงไม่ทันแล้วเมื่ออยู่ๆพี่ตูมตามผลักไอ้กฏออกก่อนจะซัดมัดไปที่หน้าของไอ้หนวดนั้น ผมก็ไม่ได้ชอบหน้าไอ้หนวดนั้นหรอกน่ะแต่ดูเหมือนพี่ตูมตามจะทำมากไปแล้ว ผมรีบเข้าไปห้ามไม่ให้เกิดเรื่องเพราะตอนนี้พี่ตูมตามกับเพื่อนไอ้กฏคงไม่ยอมกันแน่
"หยุดเถอะ บอกให้หยุด โอ๊ย!!.." ไม่หน้าเลยจริงๆผมถูกมัดเข้าที่แก้มขวาจากไอ้พี่ตูมตามเข้าเต็มๆเพราะเข้าไปห้าม ผมล้มลงมากับพื้นไอ้กฏรีบมาพยุงให้ผมยื่นขึ้น ไอ้พี่ตูมตามกับไอ้หนวดหยุดตอยกันแล้วแต่มือทั้งคู่ยังคงจับคอเสื้อไม่ยอมปล่อย
"ไอ้ดิวหยุดกูขอ" เพื่อนของไอ้กฏปล่อยมือออกจากคอเสื้อของไอ้พี่ตูมตามก่อนจะถอยหลังออกมาห่างๆแต่ไอ้พี่ตูมตามยังคงไม่ยอมจะดึงดันเข้าไปหาเพื่อนไอ้กฏให้ได้
"เพราะมึงทำให้น้องตั้มเจ็บไอ้หนวด" เพื่อนไอ้กฏเมื่อถูกว่าก็ตั้งท่าเข้าไปหาอีก 
"ไอ้ดิวพอเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึง" ผมพึ่งเห็นสายตาดุแบบนี้ของไอ้กฏครั้งแรกทำไมมันทำให้ผมใจสั่นได้อีกแล้วเห็นทำตัวเอ๋อๆไม่คิดว่าจะมีมุมแบบนี้ด้วย
"ทำไมมึงมีอะไรกับกูอีกไอเอ๋อ" ไอ้พี่ตูมตามผลักไอ้กฏสองสามครั้งก่อนที่จะ
"ตุ๊บ!!..." เสียงพี่ตูมตามล้มลงไปกับพื้นในมัดเดียวผมไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจริงๆว่านี่ไอ้กฏจริงๆหรอ
"อะ ไอ้กฏ" ผมก้มไปมองคนที่นอนอยู่ที่พื้นก่อนที่จะทันได้พูดอะไรไอ้กฏก็จับข้อมมือลากผมออกไปจากตรงนั้นทันทีโดยมีเพื่อนของไอ้กฏเดินตามมา
"ฝีมือไม่ตกเลยน่ะไอ้อ้น"
"ฝีมือไม่ตก?" 
"อ๋อ...ไอ้อ้นเมื่อก่อนเคยเป็นนักกีฬามวยน่ะแต่แม่มันไม่ชอบก็เลยไม่ให้ตอยมันก็เลยได้แต่แอบซ้อมเท่านั้นแหล่ะ"
"ไอ้กฏนี่มึง?..." ผมหันไปมองคนที่ยืนรื้อตู้ยาอยู่
"ครับเมื่อก่อนผมเป็นักมวยแต่ไม่ได้จริงจังอะไรมากหรอกแค่สนุกๆตามวัยรุ่น"
"ขนาดมึงไม่ได้จริงจังแต่มัดเดียวไอ้พี่ตูมตามนอนสลบแบบนั้น"
"ก็ช่วยไม่ได้เขาทำคุณวราของผมเจ็บก่อน" พูดจบไอ้กฏก็เดินเอายาทำแผลกับทาแก้ฟกช้ำมาวางตรงหน้าก่อนจะทิ้งตัวนั่งคุกเข่าตรงหน้าผมแล้วค่อยๆทำแผลที่มุมปากกับรอยช้ำที่แก้มให้
"ไอ้อ้นกูก็เจ็บน่ะทำให้กูหน่อยดิน่ะๆๆ"
"เอานี่ยาทาไปเลยไปไอ้หนวดสมน้ำหน้าอยากหาเรื่องดีนัก"
"กูไม่ได้หาเรื่องน่ะก็ไอ้จมูกบานนั้นมันมาหาเรื่องก่อนนี่หว่า"
"ช่างเถอะๆทายาเสร็จก็กลับห้องมึงไปเลยไปวันนี้เลยไม่ได้เข้าเรียนกันทั้งคู่โชคดีน่ะที่ไม่ใช่วิชาสำคัญอะไร"
"เออๆกูกลับก็ได้ว่ะไม่อยากอยู่เป็นก้างหรอกเชิญพวกมึง เลีย แผลกันให้สบายใจเถอะ" ดูไอ้หนวดมันทำหน้าใส่ผมกับไอ้กฏก่อนจะเดินออกจากห้องของไอ้กฏไปทันที



V
V
V
นักมวย อุ๊ตาย!!