เด็กใหม่ร้าย(ไม่)บริสุทธิ์

ลำดับตอนที่ #2 : ไอ้กฏก่ะคุณวรา

"คุณตั้มครับตกลงเอาไงครับ"
"อะไรของมึงอีกเนี้ยกูไม่ชอบผู้ชายด้วยกันโว๊ย"
"ตะแต่คุณตั้มบอกว่าผมเชยคุณตั้มจะไม่เป็นแฟนด้วยแต่ตอนนี้ผมไมเชยแล้วน่ะ"
"เออกูรู้น่ะแต่กูไม่ชอบผู้ชายด้วยกันมึงเข้าใจไหมเนี้ย"
"แต่คุณตั้มบอกพี่ตูมตามไปแล้วน่ะครับมาผมเป็นแฟนคุณตั้ม"
"ไอ้อ้นมึงจะเอาไงกับกูเนี้ย"
"คุณตั้มก็เป็นแฟนผมก่อนซิครับ"
  
     ตอนนี้ผมเริ่มรำคราญไอ้อ้นแล้วล่ะมันจะอะไรนักหนาเนี้ยก็แค่ผมใช้ชื่อมันอ้างเฉยๆ
คนอย่างวราวุธหรอจะยอมเป็นแฟนก่ะไอ้อ้นไม่มีทางหรอกผมไม่ได้ชอบผู้ชายน่ะ
ผมหันไปมองหน้าไอ้คนที่ยืนตื้อถามไม่เลิกลาง่ายๆ

"แล้วทำไมกูต้องเป็นแฟนกับมึงด้วย"

"ก็..ก็ผมจะได้ดูแลคุณตั้มได้ไงครับ"
"มึงดูแลตัวมึงเองเถอะไอ้อ้น" พูดจบผมทำทีจะรุกหนีไอ้อ้นก็ยังคงตามไม่ห่างผมอีก
 ทันทีทีออกจากห้องเรียนมาสิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจคือผู้หญิงในมหาลัยต่างพากันชี้มือชี้
ไม้มาทางไอ้ขนที่เดินตามผมอยู่

"เฮ้ยๆแกนั้นไงๆคนที่ย้ายมาใหม่น่ารักอ่ะแก"
"จริงด้วยๆเขาจะมีแฟนรึยังน่ะ"
"แกฉันว่ายังหรอกเขาคงรอฉันอยู่ฮาๆๆ"

ผู้หญิงสองคนนั้นพากันเข้ามาทักทายไอ้อ้นทียืนอยู่ข้างๆผม ณ ตอนนี้
"สวัสดีนะเราชื่อแบมบี้ตัวเองชื่อไรหรอ?"
"เราชื่อเชอรีน"
"ผะผมหรอครับ" ไอ้อ้นชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"ใช่ค่ะชื่ออะไรค่ะ"
"ชื่อกรกฏครับเรียกอ้นก็ได้"
"ชื่ออ้นน่ารักอ่ะ" ผู้หญิงตรงหน้าผมทีชื่อแบมบี้พูดอยางดีใจ
"แล้วอ้นมีแฟนยังค่ะ" นั้นไงผู้หญิงคนนี้ก็อีกคนชื่อเชอรงเชอรีนไรผมเริ่งเซ่งมากขึ้นเลย
ตัดสินใจจะเดินไปทันทีแต่กับ

"มีแล้วครับตั้มนี่ไงแฟนผม" ผมแทบจะหยุดล้มทั้งยืนนี่ไอ้อ้นมันพูดอะไรของมันอยู่ๆมา
บอกว่าผมเป็นแฟนมันบ้ารึไง

"ว๊าย!!~จิงหรอเนี้ยอ้นเป็นเกย์หรอค่ะ?"
"ป่าวครับผมไม่ได้เป็นเกย์แต่ผมแค่ชอบตั้มคนเดียวแค่นั้นเอง"

"ดีจังแบบนี้รีนก็ได้จิ้นอ้นตั้มแล้วซิ"
"เฮ้ยๆๆไม่ใช่น่ะฉันไมได้เป็นอะไรกับไอ้อ้นน่ะ..ไอ้อ้นมึงพูดไรของมึงเนี้ย"
"ก็พูดความจิงนี่ครับ" ผมกำลังจะด่าไอ้อ้นต่อเลยทีเดียวแค่ไอ้พี่ตูมตามดันเสนอหน้ามา
ทำไมเนี้ย
"น้องตั้มวันนี้ไปกินข้าวกับพี่ไหม"
"ตั้มคงไปไมได้ครับพอดีผมกับตั้มนัดกันจะไปดูหนัง" ไอ้อ้นพูดทันทีมันถามผมซักคำ
ไหมแต่เอาเถอะตามน้ำไปกอนแล้วกัน ไอ้พี่ตูมตามมันมองหน้าอ้นแบบโกรธๆก่อนจะหัน
มายิ้มให้ผมอีกครั้ง
"จริงหรอครับน้องตั้ม" 
"ครับแต่ผมว่าพี่ตูมตามไปกินข้าวกับพี่เนียร์ดีกว่ามานู้นแหล่ะ"
ผมชี้นิ้วไปทางที่พี่จูเนียร์เดินมาพอดี 
"ตามกับห้องเถอะวันนี้เรารู้สึกไม่สบายอ่ะ"
"อะไรของนายเนียร์แค่นี้กลับเองไม่ได้รึไง" พีตูมตามตวาดใสพีเนียร์ทีดูแล้วหน้าจะไม่
สบายจิงๆ 
"พี่ตามไมพี่ต้องวาพีเนียร์ด้วยพี่เขาไม่สบายน่ะ"
"น้องตั้มอย่าไปเชื่อเลยสำออยซิไม่ว่า" 
พี่เนียร์ร้องไห้ทันทีที่พี่ตามพูดใส่หน้าแบบนั้น ผมเกลียดนักไอ้วิปริตนี่แค่นี้ก็แย่แล้วเสืือก
มาเจ้าชู้อีก 
"ผมว่าคุณพาแฟนคุณกลับห้องดีกวาไหมเขาไม่สบายอยู่"
"มึงเกี่ยวไรด้วยวะไอ้บ้านนอกนี้" พี่ตามผลักอกของอ้นอย่างแรงทำให้อ้นเซไปชนพี่
เนียร์ที่ดูจะไม่สบายมากอยู่แล้วล้มลงไปนั่งกับพื้นทันที

"พีเนียร์" ผมและอ้นรีบย้อลงไปพยุงพี่เนียร์ขึ้นทันที
"ไม่เป็นไรตั้มไม่เป็นไรพี่กลับเองได้"
"ไม่ต้องเลยพี่เนียร์เดี๋ยวผมกับอ้นไปส่งพี่เอง" พูดจบผมกับอ้นก็พยุงใหเนียร์เดินตามมา
ที่รถของผมทันที
"ที่จริงเราสองคนไม่จำเป็นต้องมาส่งพี่ก็ได้น่ะพี่กลับเองได้"
"อะไรกันพี่เนียร์พี่ไม่สบายพวกผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกน่ะ"
"ใชครับๆผมกับตั้มจะไปส่งพี่เอง"
พีเนียร์พยักหน้ารับเบาๆ ไม่นานผมกับไอ้อ้นก็มาถึงห้องพักพี่เนียร์ผมให้อ้นพยุงพี่เนียร์
มาจนถึงห้องพอเสร็จก็รีบขอตัวกลับก่อนเลยทันที

"น่าสงสารพี่เนียร์น่ะครับ"
"เออ!...กูไม่เข้าใจพีแกทนไอ้พี่ตามได้ไงว่ะ"
"คงเพราะรักแหล่ะครับ" ผมหันไปมองหน้าไอ้อ้น
"รู้ดี" พูดจบผมก็เดินมาทีรถทันที เมื่อขึ้นมาในรถนึกว่าที่คุยค้างกันไว้เพราะเหตุการณ์
เมือกี้ไอ้อ้นมันจะลืมแต่เสือกจำได้อีก
"ตกลงคุณตั้มจะเป็นแฟนผมแล้วใช่ไหมครับ" ผมหันไปมองหน้ามันก่อนดูสายตามมันซิ
แหม๋ไอ้นี่ยั่วกูอีกจนได้น่ะ 
"เออ..ก็ได้แต่คบกูห้ามให้คนอื่นเรียกมึงแบบเดียวกับที่กูเรียกน่ะ"
"แล้วคุณตั้มจะเรียกผมว่าอะไรครับ"
"ไอ้กฏ"
"ไอ้กฏ?"
"ใช่กูจะเรียกมึงว่าไอ้กฏกูไม่ชอบเรียกเหมือนใคร"
"งั้นผมเรียกคุณตั้มว่าคุณวราแล้วกันจะได้ไม่เหมือนใครด้วย" 
"ตามใจมึง" พูดจบผมกำลังจะขับรถออกไอ้กฏก็ก้มมาหอมแก้มผมทันทีผมเหยียบเบรก
กระทันหันทำให้หน้าผมเกือบทิ่มแต่ไอ้กฏเอาแขนมารั่งไว้ก่อนทำให้ผมไม่หน้าทิ่มไปกับ
พวงมาลัยรถแต่ที่เกิดขึ้นคือไอ้กฏมันได้ทีหอมแก้มผมอีกฟอดแล้วปล่อยผมออกจาก
แขนทันที
 "ไม่เป็นไรใชไหมครับคุณวรา"
"เออ" ผมตอบเพียงสั้นๆก่อนจะขับรถออกตัวไปทันที


V
V
V
V
โอ๊ยๆๆๆไอ้กฏ