ชมรมความรู้สึก

ลำดับตอนที่ #10 : Hold on (ขอแนะนำอีกแหล่งพลังชีวิตของเราหน่อยนะ)

วันนั้นเป็นวันที่ 17 สิงหาคม 2551

เราได้ไปอ่านเว็บบอร์ดของชาวบ้าน(ตามนิสัยของคนชอบสอดนิดหน่อย)
เราได้อ่านเจอ ข้อความของคนคนหนึ่ง
เขาคนนั้นรู้สึกว่าตนเองไม่มีค่า
เขาเชียนเมล์ไว้ แล้วบอกว่า ถ้าใครอยากด่า ก็มาด่าได้ที่เมล์นี้

ตอนนั้นเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ ก็เลย add เขาไว้
ในตอนนั้นก็กะว่าจะด่าเขาสักหน่อย แล้วค่อยถามเขาว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น

แต่พอได้คุยกันครั้งแรก เรากลับทำอะไรไม่ถูก เพราะนี่เป็นการคุยเอ็มกับคนที่ไม่รู้จักครั้งแรกจริงๆ
คุยได้นิดหน่อย แค่บอกว่าเราไม่ได้มีเจตนาร้าย
แล้วก็ถามว่าทำไมเขาถึงเครียด
เขาก็แค่บอกว่าตอนที่พิมพ์ในบอร์ดเขาเครียด แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว
นั้นเป็นการคุยกันครั้งแรก เขาใช้ชื่อว่า Hold on (ที่แปลว่าเก็บเอาไว้)

หลายวันต่อมา มีการบริจาคเลือด
เพื่อนเราคนหนึ่งบริจาคเลือดไป แต่ผลตรวจบอกว่าเขาเป็นลูคีเมีย
ตอนนั้นเราก็เครียดอยู่นะ เพราะเพื่อนเราคนนี้บอกกับเราคนเดียวเท่านั้น(คงจะไว้ใจเราน่าดู)

ตอนค่ำๆซักหน่อย เราก็ออนเอ็ม(งง เครียด ออนเอ็ม ค่ะ)
ตอนนั้นมีแค่ Hold on เท่านั้นที่ออนอยู่
เราเลยทักเขาไป แล้วถามข้อมูลเกี่ยวกับโรคลูคีเมีย
เขาบอกข้อมูลของโรคนี้อย่างละเอียดมาก
มากจนเราสงสัย เราก็เลยถามว่า "นายเป็นโรคนี้ใช่มั้ย"
แล้วคำตอบก็คือ "..." ถ้าเป็นคุณ จะคิดอย่างไรคะ
เราขอโทษเขาเป็นการใหญ่เลยล่ะ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร

สองวันต่อมา เพื่อนของเราคนที่บอกว่าเป็นลูคีเมีย เขามาบอกว่าผลตรวจผิด
เขาเป็นไวรัสตับอักเสบ(มั้ง) แต่ไม่ได้ร้ายแรง
ตอนนั้นเราโวยใส่เพื่อนคนนั้นเป็นการใหญ่(เพื่อนทั้งห้องก็คงงงน่าดู)
เราเอาเรื่องนี้ไปบอก Hold on เขาก็บอกแค่ว่า "ดีแล้วล่ะ"
ในคืนนั้น(เผอิญว่าเป็นวันศุกร์) Hold on ก็ได้ระบายความรู้สึกกับเรา
และเราก็ได้ระบายความรู้สึกกับเขาเช่นกัน
เป็นครั้งแรก ที่เรามีที่ปรึกษาทางอินเตอร์เน็ต

ถ้าคุณคิดว่าคุณเกิดมาด้อยค่า รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงใครต่อใคร ลองอ่านต่อไปนะคะ

พ่อของ Hold on มีภรรยา 2 คนค่ะ (รู้สึกว่าแม่ของHold on จะเป็นภรรยาน้อยด้วยค่ะ)
แม่ของเขาได้เสียชีวิตนานแล้ว
เขาเป็นลูกคนเดียวที่เกิดจากแม่คนนี้
แม่เลี้ยงของเขามีลูกอีก 4 คน ค่ะ
แล้วยิ่งเขาป่วยเป็นลูคีเมียอีก ก็เลยดูเหมือนว่าจะเป็นตัวถ่วงของครอบครัวนี้
จากการคุย เขาบอกว่า ครอบครัวนี้ไม่ได้รักเขา (ถึงจะมี1ใน4ของลูกแม่เลี้ยงที่ดีกับเขาก็เถอะ)

เขาเข้าโรงพยาบาลบ่อยมาก จนใช้ห้องห้องหนึ่งเป็นฐานลับในการหลบมานอกห้อง
(โดยที่ไม่มีใครหาเขาเจอเลย)
เขามีนางพยาบาลส่วนตัวคนหนึ่ง แต่ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆพ่อเขาก็เปลี่ยนนางพยาบาลเฉยเลย
ด้วยความที่เขาเข้าโรงพยาบาลบ่อย ทำให้ต้องออกจากโรงเรียน
(สำหรับเด็กเรียนอย่างเขาแล้ว คงเจ็บปวดน่าดู)
เขามักจะบอกเราเสมอในเวลาที่เราท้อเรื่องการเรียนว่าเรายังมีโอกาสได้เรียน 
ก็ควรจะเรียนให้ถึงที่สุด

อาจจะไม่ได้คุยกันบ่อย
แต่การคุยแต่ละครั้งก็ทำให้เรามีกำลังใจ มีพลังชีวิตเพิ่มขึ้น
คงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหม ถ้าจะให้เขาเป็นแหล่งพลังชีวิตของเรา


แต่ในตอนนี้
ตั้งแต่ข่าวไข้หวัด2009 เราก็ไม่เห็นเขาออนอีกเลย

ตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไรนะ

ช่วยเป็นกำลังใจให้แหล่งพลังชีวิตของเราคนนี้ด้วยนะคะ