เหล่าปรมาจารย์เมากาวที่งงอยู่เหมือนกันว่าตนเป็นปรมจารย์ได้ไง

นี่คือเรื่องราวของแก๊งเพื่อนทั้ง5คนมาเกิดใหม่ในต่างโลก

"วันนี้นี่แหละ! ที่ตูจะไปเก็บเด็กให้ควินตันเลี้ยงเพิ่ม!!"เด็กสาววัยสิบสามตะโกนขึ้นมา

"เอ๋...จารย์คร๊าบ!!"

"สู มึงเป็นสาวไง ลืมแล้วเรอะ"ควินตันบ่นอย่างเอือมระอา

"ควินตันเนี่ยด้านชาเหรอ? ถึงไม่มีปฏิกิริยากับผู้หญิงเลยน่ะ"

"มันเป็นอดีตผู้หญิงน่ะ"

"ใครจะไปเชื่อกันล่ะ!"ซงหยวนแอ๊บเสียงใส

"นั่นบทฉันย่ะ!"

"อยากเป็นเงาทมิฬอ่ะ"คาเดย์นบ่นออกมาด้วยสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก

"มึงเป็นคนปกติให้ได้ก่อน คนปกติที่ไหนจำศีลได้ แถมตั้งห้าร้อยปี"

"ก็มันเบื่ออออ!"

"ผมอายชะมัด ทำไมพวกเขาถึงได้เมากาวขนาดนั้น บางทีพวกเขาก็เข้าใจคำพูดของผมผิดๆเพี้ยนๆ"ลูซิเฟอร์บ่นออกมาในขณะที่กำลังกอดเข่าตัวเองเอาไว้

"นั่นลูกน้องมึงไงราชันย์มังกร ว่าแต่เป็นไอนซ์ อูล โกวน์เรอะ?" 

"บางทีถ้าพวกเธอใจเย็นแล้วฟังฉันสักหน่อย... นี่มันมุกนี่นา... อะหรือว่า...ผมเริ่มบ้าแล้ว?"

"ใจเย็นนะโยม"

"หรือว่าคนที่มีสติที่สุดจะเป็นฉันหรือคะ?"มิลเรียลเอ่ยขึ้นมาในขณะที่ตัวเองกำลังทำอาวุธอยู่

"ก็ถูก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่เพี้ยน"

"เอ๋!????"

---

พูดคุยกับนักเขียน

มันก็แต่งสนองนี้ดแหละ แต่ก็แต่ไว้หาเงินเช่นเดียวกัน เพราะต้องการเงินเอาไว้ซื้อโน๊ตบุ๊คกับนู่นนี่นั่น

ถ้าเรื่องนี้มีหน้าปกดีๆ = ได้โน๊ตบุ๊คเครื่องใหม่