คำร้องของแม่(สุดซึ้ง)

เนื้อเรื่อง

ลูกชายวัยฉกรรจ์  รู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับภาระอันหนักหน่วงในการดูแลแม่ผู้แก่เฒ่า  หู

ตาฝ้าฟาง ซ้ำยังเดินไม่ได้  ลำพังเพียงแค่ทำมาหากินในวันหนึ่งๆ ก็เหนื่อยจนสิ้น

เรี่ยวสิ้นแรงแล้ว นี่ยังจะต้องมาคอยปรนนิบัติ แบกแม่เข้าส้วม แบกแม่ไปอาบน้ำ 

แบกแม่ไปนอน โดยไม่มีใครช่วยผ่อนภาระ  เขารู้สึกระโหยโรยแรงเต็มที  ดังนั้นใน

วันหนึ่ง  เขาจึงแบกแม่เข้าป่า ตั้งใจจะปล่อยแม่ไว้ตามยถากรรม  แม่ผู้ชราดูเหมือน

จะรู้ตัวดี แต่ก็ไม่เอยปากถาม ไม่วอนขอความเห็นใดๆ ได้แต่ตั้งใจหักกิ่งไม้ตามข้าง

ทางไปตลอดเวลา

การเดินทางไกลในป่าลึกสิ้นสุดลงเมื่อลูกชายหมดแรงแบก  เขาวางแม่ลงบนโขดหิน

ใต้ร่มเงาไม้  หันหลังให้แม่แล้วออกเดินกลับทางเก่า

ณนาทีนั้นเองที่แม่พยายามตะโกนร้องหาด้วยเสียงอันแหบโหย
......................................
..............................................
........................................................
................................................................

"ลูกเอ๋ย!!!!!  เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้นะลูกจะได้ไม่หลงทาง"