LoveComplexรักแสนวุ่นวายของยัยนักสืบมือสมัครเล่น

 นามปากกา:Tsubasa_Mitsuru  ชื่อเรื่องLove Complex รักแสนวุ่นวายของยัยนักสืบมือสมัครเล่น

                                                                        บทนำ

                                              นักเรียนใหม่กับการสืบคดีที่สมบูรณ์แบบ

               "อ้าว!นักเรียนทุกคน นั่งที่..วันนี้ครูมีเรื่องจะบอก"

หลังจากที่เสียงระฆังเงียบลงนักเรียนชั้นปี1ทุกคนก็ค่อยๆนั่งที่ตามที่คุณครูบอก    แต่ว่าฉันเองก็สงสัยอยู่นะว่าคุณครูเขาจะมาบอกเรื่องอะไรนะเนี่ย?  - -^

                   "วันนี้ครูจะมาแนะนำนักเรียนใหม่ให้รู้จักนะ  เอ้า!เข้ามาสิจ๊ะ^^"

                   ครืด~

เสียงประตูที่เปิดออกพร้อมกับผู้ชายผมสีดำสนิท ร่างกายและรูปร่างที่สมส่วนพร้อมกับหน้าที่เรียวงามและสายตาที่แสนเฉียบคมกำลังเดินเข้ามาที่หน้าชั้นเรียน มะ..ไม่สิ!นี่มันหน้าตาดีสุดๆเลย0///0

               "นายสัณหณัฐ  ศรีประมุขนักเรียนใหม่ที่จะมาเรียนกับเรานะ  เลือกที่นั่งได้ตามสบายเลยจ๊ะ"

               "ครับ^^"

ศรีประมุขหรอ0o0 รู้สึกว่าตระกูลนี้จะมีแต่พวกตำรวจหรือทนายอะไรพวกนี้เพียบเลยนี่นะ เอ๋? - -กำลังเดินมาทางนี้  ถึงครูจะบอกว่าเลือกที่นั่งตามสบายก็เถอะแต่ทำไมมานั่งใกล้ๆฉันล่ะ โธ่~หรือว่าพระเจ้าเข้าข้างเราแล้วT~T

               "ฉันไค แล้วเธอล่ะชื่ออะไร^^"

0o0 เอ๋! อะไรนะ ถามชื่อฉันหรอ อ๊ายยย!ไม่นะสงสัยวันนี้พระเจ้าจะเข้าข้างฉันสุดๆเลยนี่   ว้ายๆๆๆๆ>////<

               "เฟย์ ^^"

               "ชื่อเท่ดีนี่นา สนใจมาเป็นแฟนฉันไหม^^"

               "ไม่ล่ะ เกรงใจ- -"

ขอถอนคำพูดหมอนี่ขี้หลีเป็นบ้าเลยอ่า   -*- ช็อคเจ้าค่ะ ยิ่งเกลียดอยู่ด้วยไอ้พวกเพลย์บอลแบบเนี่ย น่าเสียดายแต่                ไม่ชอบง่ะT^T 

               หลังจากนั้น(พักเที่ยง)

               "นักเรียนใหม่คนนั้นนิสัยเพลย์บอลจริงๆหรอเนี่ย  ฉันล่ะไม่อยากจะเชื่อเลย-3-"

ฉันเองก็เป็นคนรักเพื่อนนะ ยังไงถ้ามีเรื่องอะไรฉันก็บอกกับรินเพื่อนสนิทตลอดกาลคนนี้เสมอล่ะ^^

              "ใช่ไหมล่ะๆ>.< คนแบบนั้นเราอย่าไปยุ่งด้วยดีกว่าเนอะๆ"

              "แต่ว่านะไคน่ะทั้งหล่อ หน้าตาดี สมส่วนเป็นถึงลูกชายของผู้กำกับนครบาลเชียวนะ"

             "จริงดิ0-0"

              "อ้าว..ไม่รู้หรอเนี่ยเธอนี่มันดึกดำบรรพ์จริงๆเลย- -"

ผิดตรงไหนมิทราบยะ-*-ขอโทษด้วยนะที่ฉันมันดึกดำบรรพ์น่ะ จะว่าไปลูกชายผู้กำกับหรอ ตำแหน่งใหญ่ไม่เบาเลยนะ

              "จะว่าไปฉันลืมบอกเฟย์เรื่องนึงนะ^^"

             "อะไรหรอ เราเพิ่งขึ้นปี1เองนะมีเรื่องอีกแล้วหรอ- -^"

              "เปล่าๆเรื่องทางครอบครัวน่ะฉันกำลังจะหมั้นแล้วล่ะ~ จบม.ปลายก็แต่งงานเลย^^"

             "."

0^0 พูดมั้ยออกเลยเพื่อนรักดิฉันจะแต่งงานแว้ว ทุกวันนี้ฉันยังหาแฟนไม่ได้เลยจะล้ำหน้ากันก็ให้มีขอบเขตหน่อยเซ่!!

               กรี๊ด!!

เสียงกรีดร้องได้ดังขึ้น ขณะที่เราคุยกันอยู่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นแต่ร่างกายของฉันมันขยับไปเอง ดันเผลอวิ่งไปตามเสียงซะได้

โถ่~ โตจนป่านนี้แล้วยังจะเล่นเป็นนักสืบอีกนะเรา>^<

              ครืด!

หลังจากวิ่งไปตามเสียงกรีดร้องนั้น เมื่อเปิดประตูออกก็พบกับเด็ก ม.ต้นที่นอนแน่นิ่งไม่มีท่าทีว่าจะขยับไปไหนเลย

ทั้งตัวเปียกไปหมดอาจเป็นเพราะน้ำหกใส่ เมื่อฉันค่อยๆเดินเข้าไปและจับข้อมือเธอเพื่อจับชีพจร แต่ว่ามันหยุดไปแล้วที่คอดูเหมือนมีรอยเข็มหรืออะไรซักอย่าง รอบๆตัวของเด็กคนนี้มีนักเรียนม.ต้นอีก2คนที่กำลังร้องไห้อยู่น่าจะเป็นเพื่อนล่ะมั้ง สภาพห้องก็ดูปกติดีแต่โต๊ะข้างๆศพมีลักษณะเละเทะเหมือนเปิดการทุรนทุรายมาก่อน แสดงว่าอาจได้รับสารพิษบางอย่าง

             "นี่เธอทำอะไรอยู่น่ะ!! "

              "ไค!! "

              "แล้วเด็กนั้นเป็นยังไงบ้าง!?! "

              "ชีพจรหยุดเต้นแล้วล่ะ"

              "ฉันจะเรียกตำรวจกับรถพยาบาลมาเธอก็รีบเข้าเรียนไปนะ"

เรื่องอะไรยะเห็นศพแบบนี้ใครจะไปเรียนลง- - เอาล่ะหลังจากที่หมอนั่นวิ่งไปตามพวกอาจารย์ก็ใช้เวลาซัก10นาทีได้ แต่ถึงตอนนั้นฉันก็สอบปากคำเด็ก2คนนี้ที่อยู่ข้างๆศพเสร็จแล้วล่ะ^^

เด็กคนแรก นางสาวกมลดาว  สารสว่าง ชื่อเล่น ชมพู

               ให้ปากคำว่าหลังจากอาจารย์ออกไปจากห้องเธอก็นำข้าวกล่องไปนั่งกินกับนิด(ผู้ที่ถูกฆาตกรรม)เหมือนเคยแต่อยู่ๆดีๆฟางก็เผลอทำน้ำหกใส่นิดและไม่นานนิดก็ยกมือขึ้นไปกุมที่คอแล้วล้มไป  เธอตกใจเลยส่งเสียงกรีดร้องออกมา แต่ไม่เคยทะเลาะอะไรกับนิดเลยแต่เธอเล่าว่านิดเป็นคนที่ไม่สนใจเรียน  โดดเรียนบ่อยๆเหมือนพวกนักเลง แต่เดี๋ยวนี้มาบ่อยเพราะเธอแอบชอบรุ่นพี่ ม.ปลาย ที่อยู่ร.ร.ตรงกันข้าม  เด็กคนนี้ที่มือมีลักษณะชื้นอาจเป็นเพราะจับผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดส่วนที่เปียกของผู้ตายก็เป็นไปแต่ทำไมเขาไม่ยอมบอกนะ!?!

เด็กคนที่2 นางสาวอรทัย  วิมงกุล ชื่อเล่น ฟาง

              เล่าไม่ต่างจากชมพูซักเท่าไหร่แต่เธอเล่าว่าชมพูเคยมีปากเสียงกับนิดเรื่องที่พี่ ม.ปลายคนที่นิดจีบอยู่ ดันมาชอบชมพู ช่วงนี้เลยไม่ค่อยจะสนิทกันเหมือนเก่า    รู้สึกก่อนที่นิดจะล้มลงเธอสะดุดกับอะไรบางอย่างตอนที่จะรินน้ำให้นิดเลยทำให้น้ำหกใส่นิด ตอนนี้กำลังจะใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้แต่ชมพูมาเช็ดแทนเสียก่อนเวลาต่อมาไม่นานนิดก็ล้มลง    

ดูจากรูปการแล้วเด็กที่ชื่อชมพูน่าสงสัยที่สุด แต่ฟางก็ไม่แน่เหมือนกันยังไงก็ต้องลองไปดูศพอีกทีดีกว่า อาจจะมีเบาะแส...

O0Oหลังจากที่ฉันกลับไปที่เกิดเหตุศพก็ไม่อยู่แล้วพวกตำรวจกับกองพิสูจน์หลักฐานก็ตรวจสอบไปหมดแล้วอ่าT~T

              "เฟย์! เธอมาทำอะไรอีกเล่า บอกแล้วนี่ไปเข้าเรียนอ่ะ- -"

ไค!?! จริงสิหมอนี่อาจรู้เรื่องกับเขาบ้างก็ได้  บิงโก!สวรรค์เข้าข้างเราแล้ว วันนี้มันวันดีชัดๆ^^

              "นี่ไค นายรู้เรื่องคดีนี้อ้างไหมเอ่ย^^"

              "ไม่เลย- -"

อ๊ายยย!!! ไร้ประโยชน์ชะมัด ฉันอยากฆ่าหมอนี่เป็นบ้าเลย - -+

              "เอ~ จะว่าไปเห็นพวกพิสูจน์หลักฐานพูดกันว่าเด็กที่ถูกฆ่าจะได้รับสารอะโคทินอะไรซักอย่างเนี่ยล่ะ"

O0Oอโคนิทิน สารพิษที่ได้รับเพียง 0.2มิลลิกรัมก็สามารถตายได้ทันทีนั่นน่ะหรอ ฆาตกรกับผู้ตายต้องมีเรื่องร้ายแรงกันมากแน่ๆเพราะถึงขนาดอยากฆ่าให้ตายแบบไม่มีทางช่วยขนาดนี้น่ะ   แต่ว่าลักษณะอาการต้องมีการอาเจียนนี่นาหรือว่าไม่รับพิษจากการนำเข้าปากแต่เป็นทางอื่น   หรือว่ารอยที่เหมือนเข็มตรงนั้น!!!                            

หลังจากที่ฉันรู้วิธีการและหลักฐานเพื่อที่จะมัดตัวคนร้ายได้แล้ว ก็รีบตามหาหลักฐานนั้นทันทีเพราะมันเป็นของที่ถึงจะเอามาที่โรงเรียนก็ไม่มีใครสงสัยเลยแต่ของเล็กๆแบบนั้นจะไปหาที่ไหนล่ะ ฉะนั้นมันต้องถูกทิ้งใกล้ๆห้องนี้ โต๊ะเรียนกับกระเป๋านักเรียนก็ไม่น่าใช่นะ ห้องน้ำก็ไปไม่ทันอยู่แล้วล่ะแล้วมันจะไปอยู่ไหนได้นะ...

              "นี่เธอได้ยินว่ามีคนตายที่ห้องนั้นล่ะ"

              "แย่จังนะ วิชาต่อไปเป็นวิชาสุขศึกษาซะด้วยสิ"

              "ใช่ๆ วันนี้พวกที่ต่อสายแพทย์ต้องเรียนการตรวจเลือดด้วยน่ากลัวเนอะ"

              "อื้ม..ก่อนที่จะใช้เรียนกันครูเขาให้ทุกห้องรวบรวมเข็มฉีดยามาเก็บไว้ก่อนด้วยล่ะ"

เสียงของเด็กม.3ที่คุยกันและกำลังเดินผ่านห้องนี้ไปเพื่อไปเรียนต่อ    แต่เดี๋ยวนะ!เข็มฉีดยาหรอของแบบนั้นจะเอาไปซ่อนที่ไหนล่ะ..ไม่สิไม่ใช่ ถ้าเป็นเข็มฉีดยามันคงยุ่งยากไปน่าจะเป็นเข็มมากกว่า

              "นี่เธอ ยังไม่ไปเรียนอีกหรอ โตขนาดนี้แล้วยังจะมาเล่นเป็นนักสืบอีกเลียนแบบโคนันรึไง"

              "จะบ้าหรอ! อีกอย่างนายอย่ามากล่าวหาโคนันนะ เขาเป็นฮีโร่ของฉันตั้งแต่อนุบาลเลยนะเนี่ย"

              "โทษที ล้อเล่นๆ^^ อ่ะรีบไปได้แล้ว  อ่ะ.. "

หลังจากที่ไคจับข้อมือและลากฉันกลับห้องปากกาของเขาที่เสียบอยู่ในกระเป๋าเสื้อก็ตกลงมา... อ่ะ!รู้แล้วO0O

              "รู้แล้ว!! "

              "อะไรของเธออีกเนี่ย กลับห้องได้แล้ว"

              "เดี๋ยวสิ! นายไม่อยากเห็นการไขคดีของฉันเป็นคนแรกหรอกหรอ^^"

             "นี่เฟย์ถึงเธอจะเก่งแค่ไหนก็อย่าไปยุ่งเรื่องของตำรวจเหอะน่า เรายังเด็กอยู่นะ"

              "ไค ฉันไม่พอใจที่นายมาแบ่งสามารถจากอายุแบบนี้น่ะ ฉันน่ะนะอยากแสดงให้ผู้ใหญ่รู้ว่าความสารถของเราแต่ละคนมันไม่ได้มาจากอายุหรือส่วนสูงนะ  เข้าใจมั้ย!! "

              "...."          

              "ขอร้องล่ะ  เข้าใจทีหรือนายอยากโดนกดขี่แบบนี้ก็เชิญ"

เมื่อฉันพูดจบก็เดินไปห้องพักครูแต่มีมือขนาดใหญ่มาจับข้อมือฉันไว้ แน่นอนนั่นคือไค

              "ฉันเองก็เข้าใจนะ  ดังนั้นให้ฉันช่วยด้วยได้ไหมล่ะ"

              "ไชโย!ดันนั้นต่อจากนี้ไปเรามาเป็นคู่หูกันเหอะนะ วัตสันคุง!^^ "

             "วัตสันหรอ?!?  เธอเป็นโฮลมส์ ว่างั้นเหอะ - -"

              "แน่นอน^^ งั้นฟังให้ดีนะวัตสันคุงฉันมีของที่อยากให้นายหาหน่อย"

หลังจากที่แบ่งหน้าที่กันแล้วไคก็ตามหาหลักฐานตามที่ๆฉันบอกและฉันก็จะไปถ่วงเวลาให้เขาปล่อยตัวช้าลง

               ครืด!
              "ขอโทษนะคะ! ขอเวลาหน่อยค่ะ^^"

             "นี่เธอ! คนนอกห้ามเข้านะ ออกไป! "

              "คนเขาอุส่าห์ จะมาบอกข้อเท็จจริงเกี่ยวกับคดีนี้นะคะ ขอเวลาหน่อยสิคะคุณตำรวจ^^"

             "สารวัตรครับ..เอาไงดีครับ"

ตำรวจคนนั้นหันไปหาผู้ชายแก่ๆคนหนึ่งซึ่งเป็นสารวัตรที่รับผิดชอบคดีนี้  เขาค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันช้าๆ

              "น่าสนุกดีนี่ ไหนลองพูดมาซิ คำพูดของเด็กม.ปลายที่เล่นเป็นนักสืบน่ะ^^"

เด็กหรอ!?! ฉันอายุ17แล้วนะเสียมารยาทเป็นบ้าเลย ดูถูกกันชัดๆคอยดูเถอะแล้วพวกนายจะอึ้งกับการสันนิษฐานของฉัน

              "วิธีการของคนร้ายคือการที่ต้องการใช้ผู้ตายเปียกหรือเลอะเทอะบ้างเพื่อที่จะมีโอกาสใช้ผ้าเช็ดหน้าโดยซ่อนเข็ม

ที่เปื้อนพิษไปเจาะที่บริเวณลำคอแต่ทำท่าว่ากำลังเช็ดบริเวณที่เปื้อนอยู่ ที่จริงแล้วเด็กคนนั้นกำลังทำการฆาตกรรมที่แสนง่ายดายอยู่"

              "เดี๋ยวค่ะรุ่นพี่พูดถึงขนากนี้แสดงว่ากล่าวหาชมพูอยู่ชัดๆเลยนี่คะ"

              "ใช่จ๊ะ เพราะเพื่อนของเธอเป็นคนร้ายไงล่ะ^^"

             ".."

โห~ พูดแค่นี้ทุกคนทั่วห้องหน้าซีดเลยวุ้ย..ก็เรื่องจริงนี่นา-3-

              "ขอพูดต่อนะ พิษที่ผู้ตายได้รับคืออโคนิทินฉะนั้นวิธีนี้ถือว่ามีสิทธิสูงที่ทริคนี้ช่วยกันแสดงความคิดเห็นด้วยนะ^^