ยอดวิวรวม
885
ยอดวิวเดือนนี้
0
ยอดวิวรวม
885
อัปเดตล่าสุด : 13 ม.ค. 47 / 19:20 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วันทร์เ้าา
trumpboyz
เสียลื่นัสาเ้าหาหาทรายัิ่อันเป็นระยะๆ หาทรายสีาว็อย้อนรับลื่นทุลู ทุอูเ้าหามัน สายลมพัโบไปมา ทำให้เส้นผมปลิวไสวไปามแรลม ท้อฟ้าถูประับไป้วยวาวนับหมื่นนับแสนโปรยปรายเลื่อนฟ้าเ็มไปหม เมสีำับัวรวมันเป็นลุ่ม้อนลอยัท้อฟ้าสีเทาไปอย่าเื่อ้า พระันทร์ลมโส่อแสสีเหลือสาไปทั่วท้อฟ้ายาม่ำืน ท้อทะเลสะท้อนแสเือยระยิบระยับเ็มท้อน้ำ วามามยาม่ำืนเ่นนี้ไม่ไ้หาูันไ้บ่อยๆ โยเพาะนรุเทพอย่าผม
ผมมาเที่ยวทะเลับเพื่อนๆ หลัาสอบเสร็ ทุน็เลยพร้อมใัน วนันมาเที่ยวทะเล เพื่อให้หายเรีย ให้เิวามสบายใ พัสมอ หลัาที่้อทุ่มเทเวลา ทุ่มเทสมอให้ับารท่อำหนัสือเพื่อะสอบเอนทราน์ให้ิ ผม็ทุ่มเทแรายแรใไปเือบทั้หมแหละ เพราะมหาวิทยาลัยที่ผมเลือนั้น ไม่ใ่ว่าะเ้าไ้่ายๆเลย ผมึลใมาเที่ยวทันที เมื่อเพื่อนผมเอ่ยปาวน เพราะผม้อารเิมพลัให้ัวเอบ้า โยเพาะแรใ
อน่วลาวันพวเราเล่นทะเลัน ไปเที่ยวัน เฮฮาัน สนุ้วยัน นแทบหมแร พออนลาืน็เลยหลับเป็นายไปันหม มีผมนเียวนี่แหละรับ ที่นอนไม่่อยหลับน้อออมาเินทาินลม มวิวยาม่ำืนเ่นนี้
ผม่อยๆย่ำเท้าเินไปามหาทรายเรื่อยๆ ทีละ้าวๆ ปล่อยให้ฝ่าเท้าึมับเอาวามรู้สึอันเยียบเย็นอทรายแ่ละเม็ หู็อยเี่ยฟัเสียลื่นแ่ละลู สายา็มอออไปที่ท้อทะเลอันเวิ้ว้า เห็นเส้นอบฟ้าแบ่เระหว่าพื้นน้ำระยิบระยับ ับ ท้อฟ้าสีเทาที่ถูวาวนับล้าน แ่แ้ม ให้ลายเป็นระาษำที่ถูโรย้วยผเพร ผมสูหายใลึเ้าปอ อาาศที่นี่ีว่ารุเทพหลายเท่านั ทำให้หัวสมอผมปลอโปร่ สบาย แ่ในะนั้นเอผม็ไ้ยินเสียอื่น ที่ไม่ใ่เสียลื่นสะท้อน้อเ้าโสประสาทอผม
เสียนั้นฟัูเหมือนเสียนำลัหัวเราะอย่ามีวามสุ ผมสอส่ายสายาหา้นำเนิเสีย ทันในั้นผม็เห็น เาอนที่ำลัวิ่ระโโลเ้นอยู่บนายหาที่ไลออไป เานนั้นำลัวิ่เล่นไปมาอยู่นเียวราวับำลัเ้น อยู่บนเวทีหาทราย โยมีวาวหลายแสนหลายล้านวเป็นผู้ม และมีเสียลื่นเป็นนรีับล่อม
ผม่อยๆเินเ้าไปหาเา เิวามรู้สึึ้นหลายอย่าในิใอผม ทั้อยารู้อยาเห็น ทั้สสัย เหุใเาึมาเ้นอย่าเบิบาน หาทรายที่ไร้ผู้นเ่นนี้
ผมเินเ้ามาหาเาเรื่อยๆ นในที่สุผม็เ้ามาใล้นเห็นผมสีำลับ ยาว โบสะบัไปามแรลมและารเ้น ทำให้ผมรู้ว่า เานั้นเป็นผู้หิ่าหา
“เอ่อ………ุรับ” ผมร้อเรียเบาๆ
หิสาวนัเ้นหยุะั เธอ่อยๆหันมามอผม และในวินาทีนั้นผม็ไ้ยลโมใบหน้าอเธอ ใบหน้ารูปไ่ มน วาลมโ ิ้วบาเ้มรับับวาู่สวย มูเป็นั้ั้ึ้น ริมฝีปาบาอวบอิ่ม แ้มอเธอแเรื่อๆ อยู่บนผิวหน้าาวสวย หม ผมะลึไปั่วะ นาฟ้าหรือ?? นั่นือำถามที่เิึ้นในใผม
“ะ” เสียอันไพเราะ้อัวาลอยู่ในโส ปลุผมึ้นาภวั์
“อ่ะ….รับ” ผมิอ่าทันที เธอเอียหน้ามา้อหน้าผม ผมยิ่้อเธออบ เธอ่าน่ารัเหลือเิน
“มีอะไรหรือเปล่าะ” เสียเล็ๆอันไพเราะ ลอออมาาริมฝีปาสวย
“เอ่อ…….เอ่อ…ือ ผ..ผมเห็น…..ุเ้นอยู่…็เลยอยาเ้ามาูน่ะรับ” ผมพยายามวบุมย้ำเสียไม่ให้สั่น วินาทีนั้นเธอยิ้ม รอยยิ้มอเธอสใสราวับะสามารถทำให้่ำืนอันหนาวเหน็บลายเป็นลาวันอันอบอุ่นึ้นไ้ทันที
“ไ้สิะ” เธอเอ่ย พลันเธอหันไประับเอาุสีเหลือบาอเธอ ผ้าบาสีาวถูห่มลุมรอบายเธอ เธอออวิ่ แล้วเ้นไปามัหวะแห่ลื่นลมอีรั้ เวลาเธอเ้นเธอูสนุสนาน และรอยยิ้มนั้น็ปราายอยู่บนใบหน้าเธอลอเวลา ถึเวลานี้ไม่ใ่เธอผู้เียวหรอที่มีวามสุ ผม็เ่นัน
ผมมอามเธอทุอิริยาบถ ทุท่วท่าอเธอ ผมไม่สามารถะละสายาออห่าาเธอไ้เลย มันเหมือนับเา้อมน์สะเสียแล้ว ทุารเลื่อนไหวอเธอพลิ้วไปามสายลม ูราวับนาฟ้าร่ายรำอยู่บนสรวสวรร์็มิปาน
าลเวลาผ่านล่วเลยไป้าๆ ผมิามูนาฟ้าร่ายรำไปนานเท่าไหร่็ไม่รู้ สิผมแทบไม่อยู่ับเนื้อับัว นเธอเินเ้ามาแล้วสะิบอ
“ไปหาน้ำื่มันไหมะ” เธอพูแล้วยิ้ม มีหรือผมะปิเสธ
ผมเินไปที่ร้าน้าริมทะเลเป็นเพื่อนเธอ ระหว่าทาผมอยยิำถาม่าๆนาๆ แล้วผม็ไ้รู้อะไรบาอย่าเี่ยวับเธอมา
เธอื่อันทราี เธอมาาท้อฟ้า [อันนี้ผมว่าเธอแหย่เล่น] วันนี้เธอลมาเ้นรำบูาราหูทุวันเพ็ [ศาสนาไหนมีประเพีนี้เนี่ย] ำถามอื่นนอานั้นเธออบแปลๆนผมหลิว่า เธออาสิไม่ีหน่อยๆ แไม่ว่าอย่าไร เธอ็น่ารัอยู่ี
หลัาื่มน้ำอะไรเล็น้อย เธอ็พาผมมานั่ที่หาทรายเ่นเิม เธอ้อมอออไป ทะเลเวิ้ แ่ผมไม่ ผม้อหน้าเธอ พลันวามรู้สึเ่นนั้น็ว่ายวนเวียน อบอวลอยู่ภายในิใอผม นผม้อบอเธอ
“ผมรัุ”
เธอหันมา้อหน้าผม สายาอผมประสานเ้าับสายาอเธอ เธอยิ้ม แล้ว็บอว่า
“ัน็รัุ่ะ”
หัวใผมโลแล่น แทบะหลุออาทรวอ รอยยิ้มว้าปราบนใบหน้าอผม ผม่อยๆเอื้อมมือเ้าไปับมือเธอ แ่ในัหวะนั้นเธอลับลุึ้นยืน แล้วออเินไปามหาทรายสีาว
“ันรัทุสิ่ทุอย่าบนโลนี้ สายลม ทะเล หาทราย ้นไม้ มนุษย์ทุน ันึรับ่ว่อะูแลโลนี้าุพ่อุแม่อัน ุพ่อุแม่อันเสียไปหลายปีแล้ว และัน็เลยอยูแลโลนี้อยู่ห่าๆ อยู่ับระ่ายน้อยอัน“ เธอพู ผมัรู้สึแปลๆเี่ยวับเธอ
“ทุืนวันเพ็ ราหูะมาินเอาวันทร์ไป ันึออมาร่ายรำให้ราหูม เป็นารแลเปลี่ยนไม่ให้ินวันทร์อัน และวันนี้มนุษย์นแรที่เห็นันร่ายรำ ือุนเียว” เธอหันมายิ้มให้ผม
“ุะบอว่าุมาาวันทร์หรือ”
“ใ่่ะ ัน ันทราีเป็นผู้สืบทอวันทร์รุ่นที่ 199 ารที่ันไ้พบับุนั้น แสว่านี่ือพรหมลิิาฟ้า ผู้สืบทอวันทร์ะไม่พบมนุษย์ผู้ใเลย นอาเนื้อู่อนเท่านั้น และผู้สืบทอนนั้น ็ะพาเนื้อู่อเาไปอยู่้วยบนวันทร์ ุะไปับันไหม” เธอยิ้ม
“แล้วผมะลับมาโลไ้ไหม”
“ไม่ไ้หรอ่ะ ุ้อัสินใแล้วว่า ุะเลือสิ่ที่อยู่้าหลัทีุ่ทำมา หรือะเินหน้าึ้นไปอยู่ับัน”
นี่ผม้อทิ้ทุอย่าไปหรือ ทั้าราน เพื่อนฝู ไหนะมหาวิทยาลัยที่พึ่ะสอบเ้าไปอี และที่สำัที่สุพ่อแม่ พ่อแม่ือ นที่ผมรัที่สุ แ่ในวินาทีนี้ ปาผม็เอ่ยอบลเธอ ึ่ผมไม่เ้าใัวเอเลย
สายน้ำอันเยียบเย็นแทบะปริ่มใบหน้าอผมแล้ว เนื้อัวผมเปียโ ันทราีเินูมือผมไป้าๆ เินลทะเลไปเรื่อยๆ นในที่สุพื้นทะเล็ปิเอาหัวอผมมหายไปอยู่ใ้ผิวหน้าอมัน
หลัานั้นใรที่มอวันทร์็ะไม่เห็นาับยายบนวันทร์อีแล้ว แ่ะเห็นหนุ่มสาวู่หนึ่และระ่ายน้อยัวหนึ่ ำลัวิ่เล่น ระโโลเ้นอยู่เบื้อบน…
trumpboyz
เสียลื่นัสาเ้าหาหาทรายัิ่อันเป็นระยะๆ หาทรายสีาว็อย้อนรับลื่นทุลู ทุอูเ้าหามัน สายลมพัโบไปมา ทำให้เส้นผมปลิวไสวไปามแรลม ท้อฟ้าถูประับไป้วยวาวนับหมื่นนับแสนโปรยปรายเลื่อนฟ้าเ็มไปหม เมสีำับัวรวมันเป็นลุ่ม้อนลอยัท้อฟ้าสีเทาไปอย่าเื่อ้า พระันทร์ลมโส่อแสสีเหลือสาไปทั่วท้อฟ้ายาม่ำืน ท้อทะเลสะท้อนแสเือยระยิบระยับเ็มท้อน้ำ วามามยาม่ำืนเ่นนี้ไม่ไ้หาูันไ้บ่อยๆ โยเพาะนรุเทพอย่าผม
ผมมาเที่ยวทะเลับเพื่อนๆ หลัาสอบเสร็ ทุน็เลยพร้อมใัน วนันมาเที่ยวทะเล เพื่อให้หายเรีย ให้เิวามสบายใ พัสมอ หลัาที่้อทุ่มเทเวลา ทุ่มเทสมอให้ับารท่อำหนัสือเพื่อะสอบเอนทราน์ให้ิ ผม็ทุ่มเทแรายแรใไปเือบทั้หมแหละ เพราะมหาวิทยาลัยที่ผมเลือนั้น ไม่ใ่ว่าะเ้าไ้่ายๆเลย ผมึลใมาเที่ยวทันที เมื่อเพื่อนผมเอ่ยปาวน เพราะผม้อารเิมพลัให้ัวเอบ้า โยเพาะแรใ
อน่วลาวันพวเราเล่นทะเลัน ไปเที่ยวัน เฮฮาัน สนุ้วยัน นแทบหมแร พออนลาืน็เลยหลับเป็นายไปันหม มีผมนเียวนี่แหละรับ ที่นอนไม่่อยหลับน้อออมาเินทาินลม มวิวยาม่ำืนเ่นนี้
ผม่อยๆย่ำเท้าเินไปามหาทรายเรื่อยๆ ทีละ้าวๆ ปล่อยให้ฝ่าเท้าึมับเอาวามรู้สึอันเยียบเย็นอทรายแ่ละเม็ หู็อยเี่ยฟัเสียลื่นแ่ละลู สายา็มอออไปที่ท้อทะเลอันเวิ้ว้า เห็นเส้นอบฟ้าแบ่เระหว่าพื้นน้ำระยิบระยับ ับ ท้อฟ้าสีเทาที่ถูวาวนับล้าน แ่แ้ม ให้ลายเป็นระาษำที่ถูโรย้วยผเพร ผมสูหายใลึเ้าปอ อาาศที่นี่ีว่ารุเทพหลายเท่านั ทำให้หัวสมอผมปลอโปร่ สบาย แ่ในะนั้นเอผม็ไ้ยินเสียอื่น ที่ไม่ใ่เสียลื่นสะท้อน้อเ้าโสประสาทอผม
เสียนั้นฟัูเหมือนเสียนำลัหัวเราะอย่ามีวามสุ ผมสอส่ายสายาหา้นำเนิเสีย ทันในั้นผม็เห็น เาอนที่ำลัวิ่ระโโลเ้นอยู่บนายหาที่ไลออไป เานนั้นำลัวิ่เล่นไปมาอยู่นเียวราวับำลัเ้น อยู่บนเวทีหาทราย โยมีวาวหลายแสนหลายล้านวเป็นผู้ม และมีเสียลื่นเป็นนรีับล่อม
ผม่อยๆเินเ้าไปหาเา เิวามรู้สึึ้นหลายอย่าในิใอผม ทั้อยารู้อยาเห็น ทั้สสัย เหุใเาึมาเ้นอย่าเบิบาน หาทรายที่ไร้ผู้นเ่นนี้
ผมเินเ้ามาหาเาเรื่อยๆ นในที่สุผม็เ้ามาใล้นเห็นผมสีำลับ ยาว โบสะบัไปามแรลมและารเ้น ทำให้ผมรู้ว่า เานั้นเป็นผู้หิ่าหา
“เอ่อ………ุรับ” ผมร้อเรียเบาๆ
หิสาวนัเ้นหยุะั เธอ่อยๆหันมามอผม และในวินาทีนั้นผม็ไ้ยลโมใบหน้าอเธอ ใบหน้ารูปไ่ มน วาลมโ ิ้วบาเ้มรับับวาู่สวย มูเป็นั้ั้ึ้น ริมฝีปาบาอวบอิ่ม แ้มอเธอแเรื่อๆ อยู่บนผิวหน้าาวสวย หม ผมะลึไปั่วะ นาฟ้าหรือ?? นั่นือำถามที่เิึ้นในใผม
“ะ” เสียอันไพเราะ้อัวาลอยู่ในโส ปลุผมึ้นาภวั์
“อ่ะ….รับ” ผมิอ่าทันที เธอเอียหน้ามา้อหน้าผม ผมยิ่้อเธออบ เธอ่าน่ารัเหลือเิน
“มีอะไรหรือเปล่าะ” เสียเล็ๆอันไพเราะ ลอออมาาริมฝีปาสวย
“เอ่อ…….เอ่อ…ือ ผ..ผมเห็น…..ุเ้นอยู่…็เลยอยาเ้ามาูน่ะรับ” ผมพยายามวบุมย้ำเสียไม่ให้สั่น วินาทีนั้นเธอยิ้ม รอยยิ้มอเธอสใสราวับะสามารถทำให้่ำืนอันหนาวเหน็บลายเป็นลาวันอันอบอุ่นึ้นไ้ทันที
“ไ้สิะ” เธอเอ่ย พลันเธอหันไประับเอาุสีเหลือบาอเธอ ผ้าบาสีาวถูห่มลุมรอบายเธอ เธอออวิ่ แล้วเ้นไปามัหวะแห่ลื่นลมอีรั้ เวลาเธอเ้นเธอูสนุสนาน และรอยยิ้มนั้น็ปราายอยู่บนใบหน้าเธอลอเวลา ถึเวลานี้ไม่ใ่เธอผู้เียวหรอที่มีวามสุ ผม็เ่นัน
ผมมอามเธอทุอิริยาบถ ทุท่วท่าอเธอ ผมไม่สามารถะละสายาออห่าาเธอไ้เลย มันเหมือนับเา้อมน์สะเสียแล้ว ทุารเลื่อนไหวอเธอพลิ้วไปามสายลม ูราวับนาฟ้าร่ายรำอยู่บนสรวสวรร์็มิปาน
าลเวลาผ่านล่วเลยไป้าๆ ผมิามูนาฟ้าร่ายรำไปนานเท่าไหร่็ไม่รู้ สิผมแทบไม่อยู่ับเนื้อับัว นเธอเินเ้ามาแล้วสะิบอ
“ไปหาน้ำื่มันไหมะ” เธอพูแล้วยิ้ม มีหรือผมะปิเสธ
ผมเินไปที่ร้าน้าริมทะเลเป็นเพื่อนเธอ ระหว่าทาผมอยยิำถาม่าๆนาๆ แล้วผม็ไ้รู้อะไรบาอย่าเี่ยวับเธอมา
เธอื่อันทราี เธอมาาท้อฟ้า [อันนี้ผมว่าเธอแหย่เล่น] วันนี้เธอลมาเ้นรำบูาราหูทุวันเพ็ [ศาสนาไหนมีประเพีนี้เนี่ย] ำถามอื่นนอานั้นเธออบแปลๆนผมหลิว่า เธออาสิไม่ีหน่อยๆ แไม่ว่าอย่าไร เธอ็น่ารัอยู่ี
หลัาื่มน้ำอะไรเล็น้อย เธอ็พาผมมานั่ที่หาทรายเ่นเิม เธอ้อมอออไป ทะเลเวิ้ แ่ผมไม่ ผม้อหน้าเธอ พลันวามรู้สึเ่นนั้น็ว่ายวนเวียน อบอวลอยู่ภายในิใอผม นผม้อบอเธอ
“ผมรัุ”
เธอหันมา้อหน้าผม สายาอผมประสานเ้าับสายาอเธอ เธอยิ้ม แล้ว็บอว่า
“ัน็รัุ่ะ”
หัวใผมโลแล่น แทบะหลุออาทรวอ รอยยิ้มว้าปราบนใบหน้าอผม ผม่อยๆเอื้อมมือเ้าไปับมือเธอ แ่ในัหวะนั้นเธอลับลุึ้นยืน แล้วออเินไปามหาทรายสีาว
“ันรัทุสิ่ทุอย่าบนโลนี้ สายลม ทะเล หาทราย ้นไม้ มนุษย์ทุน ันึรับ่ว่อะูแลโลนี้าุพ่อุแม่อัน ุพ่อุแม่อันเสียไปหลายปีแล้ว และัน็เลยอยูแลโลนี้อยู่ห่าๆ อยู่ับระ่ายน้อยอัน“ เธอพู ผมัรู้สึแปลๆเี่ยวับเธอ
“ทุืนวันเพ็ ราหูะมาินเอาวันทร์ไป ันึออมาร่ายรำให้ราหูม เป็นารแลเปลี่ยนไม่ให้ินวันทร์อัน และวันนี้มนุษย์นแรที่เห็นันร่ายรำ ือุนเียว” เธอหันมายิ้มให้ผม
“ุะบอว่าุมาาวันทร์หรือ”
“ใ่่ะ ัน ันทราีเป็นผู้สืบทอวันทร์รุ่นที่ 199 ารที่ันไ้พบับุนั้น แสว่านี่ือพรหมลิิาฟ้า ผู้สืบทอวันทร์ะไม่พบมนุษย์ผู้ใเลย นอาเนื้อู่อนเท่านั้น และผู้สืบทอนนั้น ็ะพาเนื้อู่อเาไปอยู่้วยบนวันทร์ ุะไปับันไหม” เธอยิ้ม
“แล้วผมะลับมาโลไ้ไหม”
“ไม่ไ้หรอ่ะ ุ้อัสินใแล้วว่า ุะเลือสิ่ที่อยู่้าหลัทีุ่ทำมา หรือะเินหน้าึ้นไปอยู่ับัน”
นี่ผม้อทิ้ทุอย่าไปหรือ ทั้าราน เพื่อนฝู ไหนะมหาวิทยาลัยที่พึ่ะสอบเ้าไปอี และที่สำัที่สุพ่อแม่ พ่อแม่ือ นที่ผมรัที่สุ แ่ในวินาทีนี้ ปาผม็เอ่ยอบลเธอ ึ่ผมไม่เ้าใัวเอเลย
สายน้ำอันเยียบเย็นแทบะปริ่มใบหน้าอผมแล้ว เนื้อัวผมเปียโ ันทราีเินูมือผมไป้าๆ เินลทะเลไปเรื่อยๆ นในที่สุพื้นทะเล็ปิเอาหัวอผมมหายไปอยู่ใ้ผิวหน้าอมัน
หลัานั้นใรที่มอวันทร์็ะไม่เห็นาับยายบนวันทร์อีแล้ว แ่ะเห็นหนุ่มสาวู่หนึ่และระ่ายน้อยัวหนึ่ ำลัวิ่เล่น ระโโลเ้นอยู่เบื้อบน…
ผลงานอื่นๆ ของ trumpboyz ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ trumpboyz
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้