พระคุณของแม่

เนื้อเรื่อง

เรื่อง ที่จะเขียนต่อไปนี้ก็อยากให้เราทุกคนรู้จักสำนึกในบุญคุณของ แม่ ผู้มีพระคุณต่อเรา

อุ แว้ อุ แว้  เสียง  เด็กทารกน้อยคลอดออกมา  ท่ามกลางความดีใจของญาติ  ที่จะได้อุ้มหลาน

พี่  เราจะตั้งลูกเราว่าอะไรดีหละ 

ชื่อ วสันต์ ดีไหม

เกิดหน้าฝนพอดีน่าจะชื่อนี้  คงเหมาะ  พ่อเอ่ยบอก

แม่ก็ว่าดีนะ วสันต์  ชื่อก็ดีนะ

ตกลงเราตั้งชื่อ ลูกเราว่า   วสันต์ นะ

จ๊ะ พ่อ ตอบ

แม่ ดูสิ ลูกเราน่าหน้าตา น่ารักนะ  เหมือนพ่อเลย 

ไม่หรอก หน้าตาเหมือนแม่มากกว่า

จ้า เหมือนพ่อและแม่นั่นแหละ

แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะ  ร่อ  กัน ด้วยความสุข

ที่มีเจ้าตัวน้อย  เกิดขึ้นมา

- - -

15  ปีผ่านไป

วสันต์  เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ อย่างรวดเร็ว

ด้วยพิษของเศรษฐกิจที่ย่ำแย่  ทุกวันนี้

ทำให้ครอบครัวที่หาเช้า  กินค่ำ  อย่างครอบครัว วสันต์  ต้องพลอยย่ำแย่ไปด้วย

ขณะที่ แม่กำลังทำกำกับข้าว อยู่ในครัวนั้น

ก็มีคนตะโกน โหวกเหวก เข้ามาในบ้าน ว่า

ป้า  ใจ  ป้าใจ  แย่แล้ว

มีอะไรของเอ็ง  ค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ จา ก็ได้

ไหนเอ็งลองเล่ามาซิว่ามีอะไรหน้าตาตื่นมาซะขนาดนั้น

คือว่า  แต่ ป้า ต้อง ตั้งสติก่อนนะ

เออ เอ็งรีบเล่ามาซิ  ว่ามีอะไร ข้าอยากรู้แล้ว

คือว่า  สามีป้า  น้าศักดิ์นะ เสียแล้ว

เมื่อเช้านี้  มีคนพบศพ แกที่หัวถนน โน่นแนะ

ว่าแกโดนรถชนตาย  ดับเลย

นิ่ง  ไม่มีเสียงตอบ  โต้ กลับมาจากป้าใจ

แต่กลับมีน้ำตาไหลมาอาบแก้มของป้าใจ

ทุกอย่างในตอนนี้มันเหมือนกับป้าใจ   หมดอะไรในชีวิต

ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว  ฐานหลักของครอบครัว

ความหวังของครอบครัว

ขณะนั้น  สันต์ได้กลับเข้ามาในบ้านพอดี

สันต์ลูก  พ่อเจ้าตายแล้ว

อึบ  แทนที่จะมีน้ำตาสักหยดไหลออกมา

กลับมีคำว่า   ตายไปได้ซะก็ดีแล้ว 

จะได้ไม่มีใครมาคอยด่าว่า อีก

น่าจะตายซะได้ตั้งนานแล้ว 

กว่าจะตายได้ตั้งนาน 

สมน้ำหน้า

แม่  อึ้งไปกับการกระทำ วาจา  ที่ได้ยินจากปากสันต์

* *  *

กาลเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว  เหมือนโกหก

3   ปีต่อมา

แม่ แม่ แม่  ? วันนี้มีอะไรกินบ้าง

หิวจะตายอยู่แล้ว   รู้จักมั้ยว่าหิว หิวมาก  ๆ  ๆ 

เสียงตะโกนดังมาแต่ไกลของลูกชาย

โตเรียนจบมาก็หลายปีแล้ว แต่ไม่รู้จักทำมาหากินอะไรเลย

คอยที่จะเกาะแม่  กินไปวัน ๆ

ซึ่งผู้เป็นแม่ไม่เคยเอ่ยปากบ่น ลูก สักคำ

แม้ว่าลูกจะทำร้ายแม่สักเพียงใด

ยามใดไม่มีเงินใช้  ก็ตะโกนโหวกเหวก มาขอตังแม่ใช้

ยามใดเมามา ก็มาระบายที่แม่

ยามใดโมโหใคร ก็มาระบายที่บ้าน

แต่ผู้ที่เป็นแม่ก็ไม่เคยเอ่ยปากสักคำ

-- -

ลูกเหนื่อยไหม วันนี้

ถามทำไม  ไม่มีไรทำ หรือไง

ป่าว จ๊ะ ลูก แม่ก็อยากถามว่าลูกเป็นอย่างไรบ้าง

ไม่ต้องถามมาก 

เข้าใจมั้ย  ไม่ใช่เด็ก ๆ  แล้ว

เข้าใจมั้ย

ฮะ   ถามไม่ยอมตอบอีก

รำคาญ  เข้าใจมั้ย

มองหน้าทำไม  สันต์ ถาม

เงียบ แม่ไม่พูดอะไร

มีแต่กริยาที่ไม่พอใจจากลูกบังเกิดเก้าของท่าน

แล้วสันต์ก็เดินเข้าห้องนอนไป

โดยที่ลูกไม่รู้เลยว่า 

แม่คนนี้ได้แอบร้องไห้ มากี่ครั้งต่อการกระทำของสันต์เอง

แต่แม่ก็ไม่เคยเอ่ยปากว่า  “  สันต์อะไรสักคำ ”

----

มาโน  มาโน  มาโน  มาฮัม  มาฮัม  มาฮัม  มาโน  มาโน  มาฮัม   ชะกีเด้    

ใครว่ะ โทรมาตอนนี้ 

แม่ง คนจะนอน

โทรมาอยู่ได้

โหล  ใครว่ะ 

ข้า เอง

เออ มีไร

โทรมาแต่ตะวันเลย  แก

คือว่าข้า  จะชวนเอ็งไปเที่ยวกัน  ไปป่ะ

มีเด็กรอหลายคนนะโว้ย

สวยป่าวว่ะ สันต์ถาม

พอได้ว่ะ

เออ  ดี เดียวข้าตามเอ็งไป  แล้วเจอกัน

-- -

แอ้ด  เสียงประตูเปิดออก มาอย่างช้า

มาทำไรแถวนี้  เกะกะทางเดิน  สันต์เอ่ยพูด  เมื่อเห็นแม่ขวางทางเดิน

แม่ก็มาทำอาหารเช้า ให้ลูกทานนะ

ไม่กิน  ไม่หิว รีบ  จะไปเที่ยว

ไม่ไปไม่ได้เหรอ  แม่ บอก

แม่เป็นห่วงไม่อยากให้เราไปไหนไกล ๆๆ

อย่ามาขวางดีกว่า  แก่ก็อยู่ส่วนแก่สิ

เฮ่อ  น่ารำคาญจริงๆๆๆ

อะไรก็ไม่รู้  น่าเบื่อ ๆ

เออ แล้วก็คืนนี้  ไม่กลับบ้าน    จะไปเที่ยวเธคต่อเลย

อย่าโทรตามนะ ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว

โตแล้ว  อายเพื่อน ๆ มัน

โทรมา  มีเรื่องแน่ ตอนกลับมา

- - -

แบร๋น ๆๆๆ เสียง รถมอเตอร์ไซด์  สตาร์ทเสียงดัง

แม่รีบออกมาถาม ว่า ลูกจะไปไหน

ไม่มีเสียงตอบกลับมา  มีแต่เสียงรถที่พุ่งวิ่งออกไปอย่างเร็ว

ลูกจะรู้หรือไม่ว่า ยามที่เจ้าเจ็บทุกข์  มีแม่คนนี้ที่คอยเป็นห่วง คอยเฝ้ารอคอยเจ้าอยู่

ไม่เคยจะทิ้งเจ้าไปไหน  จะคอยปกป้องเจ้าไม่ให้ห่างกาย

-- -

สันต์ขี่รถไปได้ประมาณ สัก 2 กม.

ด้วยความเร็ว 125 กม/ชม.  โดยไม่สนใจใครเลยทั้งสิ้น

สันต์ขี่ด้วยความคะนึกคะนอง

ขณะที่สันต์ขับรถไปนั้น

ก็มีหมาวิ่งตัดหน้ารถมอเตอร์ไซด์คันที่สันต์ขี่อยู่

เอียด ๆ เอียด  สันต์พยายามกดเบรก ด้วยความฉับพลัน

แต่ไม่ทันแล้ว  สันต์ชนเข้ากับสุนัขอย่างจัง ๆ

ตู้ม  เสียง  รถสันต์ประสานกับสุนัขตัวนั้น 

รถได้ แหกทางโค้ง   ชนเสาไฟอย่างจัง

รถกับสันต์ขับกระเด็นไปคนละทาง 

ชาวบ้านต่างค่อย ๆ มามุง

บางคนคิดว่าผู้ได้รับบาดเจ็บจะตายไหม  จะเป็นอย่างไรบ้าง 

เมื่อ เขาพลิกหน้าขึ้นมา   ก็พบว่าเป็นแก้งค์วัยรุ่น  ที่คอยป่วนเมือง

ต่างไม่สนใจไยดี   ต่างปล่อยทิ้งไว้ตรงนั้น

และค่อย  ๆ ทยอยออกมาเหมือนไม่มีคนสนใจ ว่าคนเจ็บจะเป็นอย่างไร

เผิอญ   แม่ของเขสันต์  ได้ขี่จักรยานคันเก่า ๆ มาพอดี

เห็นว่ามีคนบาดเจ็บ  และคนที่มุงก็เริ่มทยอยกันกลับ

ด้วยความสนใจจึง  รีบวิ่งเข้าไปดูว่าใครเป็นอะไร 

และแล้วภาพที่เห็น  ไม่ใช่ใคร  ที่ไหน

นั่นคือ สันต์  ลูกของแม่ 

แม่น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุด

ร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ

พอดีมีรถกระบะผ่านมา  เขาจึงรีบพาคนเจ็บส่งโรงพยาบาล

โดยที่แม่นั้น  คอยจับมือลูกน้อยอยู่ไม่ห่าง

ลูก อย่าเป็นอะไรนะ อยู่กับแม่  แม่ไม่เหลือใครแล้ว

พ่อ  แกก็ไม่อยู่  เหลือเจ้าคนเดียว

อยู่เป็นเพื่อนแม่ก่อน  อย่างทิ้งแม่ไป 

สันต์  สันต์ แม่ตะโกนเสียงดัง

ที่เป็นดั่งดวงใจของแม่

แม้เพ้อรำพัน ตลอดทางที่นำร่างลูกน้อย ไปส่งยังโรงพยาบาล

ที่อยู่ใกล้ที่สุดในชนบทแห่งนี้

ราวกับว่าถ้าจะเอาชีวิตลูกไป  ให้มาเอาชีวิตของท่านเสียดีกว่า

อย่าเอาชีวิตลูกน้อยของฉันไป

- - (ถึงมือหมอ) - -

หมอบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกก่อนนะครับ

แม่ บอกหมอว่า  หมอ ช่วยลูกฉันด้วยนะค่ะ

อย่าให้เขาเป็นอะไรไปนะค่ะ

หมอ หมอ

ครับ เราจะทำให้เต็มที่ครับ ไม่ต้องห่วงครับ

เชิญ ป้า นั่งคอยก่อนนะครับ

(หมอให้แม่นั่งคอย  แต่......)

แม่กระวนกระวาย  ไม่เป็นสุข  กลัวลูกน้อยจะเป็นอะไร

- - -

สักพักหมอก็ออกมา 

แม่รีบเข้าไปหาหมอ

หมอ  ๆ ลูกดิฉันเป็นอย่างไรบ้างค่ะ

เขาปลอดภัยไหมค่ะ

หมอตอบ แม่มาว่า

เสียใจด้วยนะครับ  เราทำดีที่สุดแล้ว

ถ้าคนป่วยมาเร็วกว่านี้ก็มีสิทธ์รอด  แต่เขามาช้าเกินไป

หมอขอตัวก่อนนะครับ

(   - - - - - >ถ้าหากสันต์ทำตัวดี  ก็คงจะไม่เป็นอย่างนี้  คงมีคนช่วยกันนำตัวมาส่งโรงพยาบาล

ได้ทันเวลา )

เงียบ  แม่นิ่ง  น้ำตาไหลออกมา

ราวกับเป็นสายเลือดที่ไหลหลั่งลงพื้นพสุธา

ลูกแม่  นี่ลูกจากแม่ไปจริง ๆ หรือนี่

มันคุ้มกันหรือนี่กับการกระทำที่แม่ทำให้เรา 

กับลูกคนนี้ที่ไม่เคยทำอะไรให้แม่เลยแม้สักอย่างเดียว

คอยแต่จะมากวนให้ปวดหัว  ปวดใจ

และต้องเสียน้ำตาให้กับลูกที่นิสัยเลว  ๆ อย่างนี้

แต่ท่านก็ไม่เคยคิดจะโกรธเลย  กลับจะรักเรามากกว่าเดิม

พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่   ขอให้ทุกคนดูแลแม่ของตัวเองให้ดี  ก่อนที่เราจะเสียใจ

กับการกระทำที่เราทำลงไป  มันเหมือนการฆ่าแม่โดยทางอ้อม

 ก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้ทำความดีให้แก่ท่านเลย  สักอย่างเดียว

วันนี้เราทำอะไรเพื่อแม่แล้วหรือยัง

ไปกราบท่านในวันแม่นี้ 

ทำให้ท่านมีความสุข  

อย่าทำให้แม่ต้องทุกข์ใจ

จงทำตัวเป็นเด็กดี