ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : DJ -one-
"สวัสดีคร้าบบบบบบ วันนี้กลับมาพบกันอีกแล้วเนอะ ผมหวังแจ็คสัน ผู้ชายที่หล่อที่สุดในเกาหลี เอ้อ! ต่อจากนี้ไปผมจะมีผู้ช่วยหนึ่งคน เป็นดีเจรุกกี้หน้าใหม่ แถมร้องเพลงเพราะมากกกกกกกกก ยังไงช่วยแนะนำตัวหน่อยนะครับ" แจ็คสันผายมือไปยังคนข้างๆ
"สวัสดีครับ ผมผู้ช่วยดีเจ ชเวยองแจ ฝากตัวด้วยนะครับ" ร่างบางลุกขึ้นโค้งเก้าสิบองศา ฉีกยิ้มพร้อมกับชูสองนิ้วที่เป็นท่าประจำตัวให้กล้อง แก้มอูมยกขึ้นสูงด้วยความเขินอาย สำหรับวันแรกของการทำงาน มือขาวเกาท้ายทอยเบาๆพร้อมๆกับนั่งลงบนเก้าอี้นวมบุหนังสีดำ
"สามชั่วโมงที่จะอยู่ด้วยกันนะครับ หนึ่งทุ่มถึงสามทุ่ม เวลาประจำของผม อืมมม วันนี้ข้อความส่งมากเยอะม้ากกกกก ว่าอยากฟังเพลง if you ของ bigbang นะครับ เพลงนี้เหมาะกับบรรยากาศตอนนี้ ที่ฝนกำลังตก เอ่อ... คุณยองแจเคยฟังเพลงนี้รึยังครับ"
"ผมว่าเพลงนี้มีความหมายลึกซึ้งมากสำหรับคนที่เคยมีคนรัก และเลิกกันเพราะเราดูแลอีกฝ่ายไม่ดี แต่ตอนนี้พอเรานึกถึงมัน หรือดันบังเอิญไปเจอเขาคนนั้นเข้า เราถึงรู้ว่า เรายังโหยหา และอยากแก้ตัว แต่มันเลยช่วงเวลานั้นมาแล้ว เพราะงั้นสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือการลืมครับ"
"ว้าวววววว" แจ็คสันปรบมือดังขึ้น พลางทำหน้าทำตาชื่นชมซะยองแจหัวเราะพรืดออกมา
"สำหรับเพลงนี้ตรงตามที่คุณยองแจพูดไปนะครับ คนบางคนกว่าจะรู้ว่าเราควรทำตัวยังไง หรือควรรักษาคนข้างๆไว้ ก็ตอนที่เราเสียมันไปแล้ว ไม่ดีเลยนะครับ"
"ครับ"
"เราไปฟังเพลงกันเลยดีกว่าเนอะ"
-------------------------------------------------------------------------------------------
เสียงเจื้อยเจี้ยวของดีเจหน้าใหม่ประจำคลื่นวิทยุที่ชื่นชอบดังออกมาตามลำโพงในรถยนต์ ที่เจ้าของรถเปิดขึ้น ดวงไฟสีแดงเด่นอยู่ตรงหน้า เป็นเวลาหลายนาทีแล้ว การจราจรช่วงเวลาเลิกงานแบบนี้ปกติก็แย่อยู่แล้ว ฝนตกยิ่งแย่จนไม่อยากบรรยายถึง แต่ใครจะไปรู้ว่าแค่เสียงของคนๆนึงทำเอาคิ้วที่ขมวดเป็นปมเมื่อสักครู่ค่อยๆคลายออก
ชายหนุ่มชอบฟังคลื่นวิทยุในช่วงเวลาที่ต้องนั่งอยู่บนรถเป็นเวลานาน แต่เขาชอบดีเจแจ็คสัน ความสุขในน้ำเสียงหรือความตลกเวลาเล่าเรื่อง ทำเอาตัวเขาหายเครียดได้เหมือนกัน คลื่นนี้เลยกลายเป็นสิ่งจำเป็นในเวลาเลิกงานแบบนี้
ชายหนุ่มเคาะนิ้วเบาๆ ตามจังหวะเพลงที่ดังลอดลำโพงออกมา ใบหน้าหล่อเหลือบขึ้นมองท้องฟ้าด้านนอกแล้วถอนหายใจเสียงดัง ด้วยความรู้สึกรำคาญหน่อยๆ คืนนี้เขาจะถึงบ้านกี่โมงเนี่ย
ถ้าถึงก่อนสามทุ่ม....
อาศัยตอนที่รถไม่มีทีท่าว่าจะขยับ หาคลื่นติดไว้ในมือถือดีกว่า
-------------------------------------------------------------------------------------------
"คุณยองแจครับ ผมจะทำยังไงดี"
"ห้ะ เอ่อ อะไรหรอครับ?" ยองแจแอบใจเสีย คุณแจ็คสันจะแอบมอบโจทย์อะไรยากๆให้เขาอีกรึเปล่า
"นี่สิบนาทีสุดท้ายแล้ว ผมไม่อยากจากผู้ฟังไปเลยนี่ครับ" ริมฝีปากของคนอายุมากกว่าเบะลง หน้าตาเสียดายจนยองแจอดขำไม่ได้
"ฮ่าๆๆๆ พรุ่งนี้ก็เจอกันใหม่แล้วครับ"
"โอเคครับ ผมไม่เศร้าก็ได้ อุ้ย! มีคุณผู้ฟังส่งข้อความมาบอกว่า 'ได้ข่าวว่าคุณผู้ช่วยดีเจร้องเพลงเพราะ ฉันอยากฟังจังเลยค่ะ แจ็คสันอปป้า' " ยองแจหัวเราะเสียงดัง เพราะแจ็คสันทำบีบเสียงเล็กเสียงน้อย แถมยังบิดไปบิดมาเหมือนหญิงสาวแรกแย้ม
"นั่นสิครับ ผมบอกไปตอนต้นชั่วโมงเนอะว่าผู้ช่วยคนเก่งของผมร้องเพลงเพราะ ยังไงมาฟังกันเลยดีกว่า"
"ตะ ตอนนี้หรอครับ?"
"ใช่สิครับ" แจ็คสันตอบเสียงดัง ตัวเขาเองก็ยังไม่เคยฟังผู้ช่วยคนนี้ร้องเพลงเหมือนกัน พี่ผู้จัดเค้าอวยมาอีกที ความจริงยองแจไหวพริบดีเลยทีเดียว ถ้าร้องเพลงเพราะจริงๆ แจ็คสันก็อยากให้ทำรายการด้วยกันไปนานๆ
"ร้องเพลงอะไรดีครับ?" แจ็คสันถามอีกคน ยองแจพองแก้มพลางนึกถึงเพลงที่จะร้อง
"เพลง before the full moon rises ของ got7 ฮะ"
"ว้าวววววว ผมชอบเพลงนี้มาก ถ้ายังไงคุณยองแจร้องเสร็จแล้ว ผมขอเปิดเข้าเพลงนี้เลยแล้วกันนะครับ หนึ่ง สอง สาม"
-------------------------------------------------------------------------------------------
ในเวลาที่เราต้องจากกัน
เวลาที่ผมต้องไปส่งคุณที่บ้าน
ช่วงเวลาที่เราต้องแยกจากกันอยู่ทุกวัน
ได้โปรดอย่าหันหลังกลับมาเลยนะ
ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจเธอต้องรีบๆกลับไปซะ
ก่อนที่หมาป่าในตัวฉันจะตื่นขึ้นมา
ก่อนที่พระจันทร์เต็มดวงจะขึ้น
ชายหนุ่มฟังเสียงใสๆร้องจบก็ยิ้มออกมาเบาๆ ปกติไม่ค่อยได้สนใจหรอกว่าเพลงที่ฟังมันเป็นเพลงของใคร โดยส่วนตัวแล้วเขาชอบฟังเพลงของพวกฝรั่งมากกว่า มันให้อารมณ์แตกต่างจากศิลปินส่วนมากของเกาหลีโดยสิ้นเชิง
แต่แปลก ที่ตอนที่กำลังฟังเพลงนี้ เค้าถึงอมยิ้มให้กับความหมายเพลงไม่หยุด แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เวอร์ชั่นของคุณผู้ช่วยดีเจ เพราะกว่าเป็นไหนๆ
ท่าทาง ไม่ใช่แค่คลื่นวิทยุซะแล้วสิ ที่เค้าต้องหามาบันทึกไว้ ว่ามันเป็นหนึ่งอย่างที่โปรดปราน
แต่คงจะเป็นเพลงนี้
ไม่ใช่สิ......
คุณผู้ช่วยดีเจมากกว่า
-------------------------------------------------------------------------------------------
"ว้าวววววว จบไปแล้วนะครับกับเพลง ก่อนพระจันทร์เต็มดวงขึ้น ทุกท่านคิดเหมือนผมมั้ยนะ ว่าคุณยองแจร้องเพลงเพราะมากจริงๆ กลายเป็นว่าผมชอบเพลงนี้มากขึ้นไปอีกเนี่ย" แจ็คสันปรบมือให้คนข้างๆ
"อ่าาาา ขอบคุณครับ" ยองแจพูดแล้วก้มหน้าน้อยๆ ใบหูขึ้นสีแดงระเรื่อ
"แต่ว่า หมดเวลาของผมแล้วครับคุณผู้ฟัง งืออออออ ผมอยากอยู่กับคุณตลอดคืน เหมือนเพลงเมื่อสักครู่เลยจริงๆ" แจ็คสันหันไปทำหน้าเศร้าใส่กล้องเล็กน้อย
"ยังไง มาพบกับผม แจ็คสันหวัง และคุณยองแจกันใหม่พรุ่งนี้นะครับทุกคน สำหรับวันนี้...."
"ราตรีสวัสดิ์ครับ/ราตรีสวัสดิ์ครับ" ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกันก่อนที่คลื่นจะตัดเข้าโฆษณา
"ผมกลับก่อนนะครับทุกคน ทำงานหนักมากเลยครับ ขอบคุณมากนะครับ" ยองแจตะโกนลา พลางโค้งเก้าสิบองศาให้ทุกคน ก่อนจะเดินออกจากสถานีไป
วันนี้เป็นวันที่ดีวันนึงเลยแหละ
ไม่ใช่แค่ได้ทำในสิ่งที่ชอบเท่านั้น แต่ยังได้คำชมไม่หยุดปากจากทั้งทีมงานและคุณแจ็คสันด้วย
ขเวยองแจ ฮไวติ้ง!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------
กว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาไปสามทุ่มครึ่ง
แถมต้องส่งงานตัวนี้ตอนพรุ่งนี้เช้าอีก ดีนะที่เหลือไม่เยอะ ไม่งั้นคงได้ตาโหลไปทำงานแหงๆ
ชายหนุ่มเดินขยี้ผมด้วยผ้าเช็ดตัว แล้วเดินมาหยุดที่โต๊ะทำงานให้ห้องของคอนโดหรูชั้นสิบเจ็ด
ใบหน้าหล่อฉายแววความโล่งใจออกมา หลังจากเคลียร์งานจนหมด ร่างสูงบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยตัวน้อยๆ ก่อนจะนึกได้ว่าจะหาคลิปที่คลื่นวิทยุวันนี้สักหน่อย นิ้วเรียวพิมพ์เว็บไซต์ตามที่จำได้ลงไป สักพักหน้าจอก็ปรากฏหน้าเว็บที่มีคลิปการถ่ายรายการคลื่นวิทยุแปะอยู่ ชายหนุ่มกดให้มันเล่นด้วยหัวใจที่ตุ้มๆต่อมๆ
แต่มันดันขึ้นให้เข้าระบบซะก่อน
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆให้กับความตื่นเต้นที่ไม่รู้สาเหตุของตัวเอง เว็บไซต์นี้ต้องเข้ารหัสก่อนถึงจะดูได้ ชายหนุ่มรีบพิมพ์อีเมล์และพาสเวิร์ดอย่างรวดเร็ว
im.jb@xxxxx.com
************
tbc.
กรี้ดดดดดดด อันนี้ได้เป็นฟิคยาวแน่ๆเลยค่ะ ฮรึก ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ยองแจเป็นดีเจรายการวิทยุ ฮืออออออออ น่ารัก จะล้อง;_;
พี่แจบอมต้องฟังรอเจ้าตัวน้อยทำงานเสร็จแน่ๆเลย ฮืออออออ (ฟินเองเฉยยยย)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น