- Demon Prince - ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ
เมื่อเจ้าชาย 'เทรส' ได้ปลดผนึกราชาปีศาจเข้าโดยไม่ตั้งใจแถมมันยังคิดจะครองร่างของเขาแต่กลับไปติดอยู่ในร่างเขาแทน เหมือนทุกอย่างจะจบลงด้วยดี แต่'เทรส'กลับดันมีความคิดว่า "ฉันจะเป็นราชาปีศาจ" เข้าซะนี่!!
ยอดวิวรวม
12,080
ยอดวิวเดือนนี้
16
ยอดวิวรวม
ราชวงศ์แห่งผู้กล้าที่ปราบจ้าวแห่งปีศาจในอดีตกาล
ได้ปลดผนึกราชาปีศาจเข้าด้วยความไม่ตั้งใจ
ทว่ากลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเมื่อตราสัญลักษณ์ของผู้กล้า
ได้ทำการสะกดปีศาจตนนั้นไว้ในร่างเขา ในขณะที่มันกำลังจะยึดร่าง
เหมือนว่าภัยพิบัตินี้จะหยุดลงได้สำเร็จ
เว้นเสียแต่ เทรสกลับมีความคิดที่
เขาจะเป็น
.
.
.
“ราชาปีศาจ!!!”
---
เริ่มเขียนวันที่ 23 พฤศจิกายน 19.00
เนื่องจากคนเขียนเป็นประเภทมาโซ(ชอบถูกทำร้าย[อย่างสร้างสรรค์])
จึงอยากให้คนที่เข้ามาอ่านคอมเมนต์กัน เนื่องจากผู้แต่งไม่มีประสบการณ์ด้านนี้
คำติ ต่างๆของพวกท่าน จะทำให้งานเขียนดูน่าอ่านขึ้น
คำชม ต่างๆของพวกท่าน จะทำให้คนเขียนมีกำลังใจเขียนมากขึ้น
ที่สำคัญ คนเขียนฉีดยาแล้ว ดังนั้นจะไม่กัดท่านแน่นอน
ด้วยความเคารพ P(Ureion)
อธิบายการใช้เครื่องหมายเบื้องต้น
" " แทนคำพูดปกติ
// แทนความคิดของตัวละครที่คิดในใจ
[ ] แทนคำพูดของจ้าวปีศาจที่ดังในหัวของเทรส
( ) อธิบายต่างๆ
* อธิบายเมื่อสิ่งที่ต้องอธิบายต้องใช้พื้นที่หลายบรรทัด โดยจะอยู่ล่างข้อความ
note : ทุกๆคอมเม้นต์จะเป็นแรงผลักดันให้เราก้าวต่อไป
Banner นิยาย(รับแลก banner นะครับ)
Banner จากเพื่อนบ้าน
ผลงานอื่นๆ ของ Ureion
ผลงานอื่นๆ ของ Ureion
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
"SH-shop รับวิจารณ์เจ้าค่ะ"
(แจ้งลบ)เซาไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพนะคะ ถ้าวิจารณ์ไม่ถูกใจ ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ^___^ 1 ชื่อเรื่อง - ชื่อเรื่องโอเคนะคะ สอดคล้องกับเนื้อเรื่องมากมาย ชอบมากค่ะ ^__^ ไม่มีไรจะแนะเท่าไรค่ะตรงจุดนี้ 10/10 2 เนื้อเรื่อง - จากที่อ่านมานะคะ ขอบอกว่าชอบพล๊อตเรื่องมากค่ะ! ดำเนินดี ไม่เร็วเกินไปไม่ช้าเกินไป ชอบแบบว่านานๆทีจะมีนิยายแฟนตาซี แปลกๆตามาให้ ... อ่านเพิ่มเติม
เซาไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพนะคะ ถ้าวิจารณ์ไม่ถูกใจ ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ^___^ 1 ชื่อเรื่อง - ชื่อเรื่องโอเคนะคะ สอดคล้องกับเนื้อเรื่องมากมาย ชอบมากค่ะ ^__^ ไม่มีไรจะแนะเท่าไรค่ะตรงจุดนี้ 10/10 2 เนื้อเรื่อง - จากที่อ่านมานะคะ ขอบอกว่าชอบพล๊อตเรื่องมากค่ะ! ดำเนินดี ไม่เร็วเกินไปไม่ช้าเกินไป ชอบแบบว่านานๆทีจะมีนิยายแฟนตาซี แปลกๆตามาให้เซาอ่าน ยอมรับเลยว่าดีมากเลยนะคะ ชอบความคิดพระเอกที่อยากเป็นราชา เหมือนทำนองว่าอยากจะครองโลกซะเองไรทำนองนี้อะคะ 55555 นานๆทีจะมี เรื่องแปลกๆแหวกแบบนี้ชื่นใจมากค่ะที่ได้อ่าน ^_^ เพราะปรกติส่วนใหญ่แฟนตาซี ตัวเอก ต้องปกป้องเป็นผู้กล้าแต่เรื่องนี้ดันจะเป็นจ้าวราชาปีศาจ เก๋กู๊ดค่ะ! 10/10 3 การบรรยาย - บรรยายเปิดเรื่องดีแล้ว แต่ติดตรงที่ว่าบรรยายกริยาบทตัวละคร เวลากระทำไม่ค่อยจะเห็นภาพชัดเท่าไหร แต่ก็นิดเดียวเท่านั้นเองค่ะ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรมากมายนะคะ 9/10 4 ตัวละคร - บอกตามตรงเลยนะค่ะ ชอบเทรสมากกกกกก!! ถึงจะซกมกเซาก็หลงรักค่ะ เซาแอบขำที่เทรสพูดกับราชาปีศาจเจอครั้งแรกที่ เขาตบมือยินดีกับการเป็นอิสระของราชาปีศาจ ตัวละครอื่นๆ โผล่มาทีละนิด กำลังดีค่ะ 10/10 5 การใช้ภาษา - ขอแนะนำหน่อยนะ จะขอแนะนำเป็นจุดๆ เพราะว่าเธอขอระดับสามมา เราก็ขอจัดเต็มเลย คำผิดอยู่ตรงตอน จ้าวปีศาจเข้าไปยึดร่างแล้วที่นี้ตัวเธอ พิมพ์ชื่อพระเอก เป็น 'เทรียส' ลองไปหาแก้ดูนะคะ หรือว่าเป็นอีกชื่อหนึ่งของพระเอกหรือเปล่าค่ะ อันนี้ถ้าเซาแนะนำ ผิดก็ขอโทษนะคะ แล้วก็ตอน ที่ 7 ค่ะ ตอนจ้าวราชาปีศาจถามว่า ไม่ไปสู้เหรออะไรเนี่ยละค่ะ แล้วเทรสตอบกลับมาว่า 'ฉันมีต้องเตรียมอะไรหน่อย' เซาอ่านตอนแรกไม่เข้าใจ ใช่ว่าจะ สือแบบนี้หรือเปล่าค่ะ 'ฉันมีอะไรที่ต้องเตรียมสักหน่อย' ใช่ไหมค่ะ ลองเปลี่ยนดูได้นะคะ แต่ถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่เป็นไรค่ะ เซาให้ตรงนี้ 8/10 นะคะ คะแนนรวมนะคะ 47 คะแนน รับ ★ ไปเลยค่า จากใจเซาถึงเธอ : เซาอยากบอกว่าเซาดีใจมากกกก ที่เรื่องนี้เซาเป็นคนทำวิจารณ์ไม่ใช่ฮารุ เพราะว่าเซาได้เจอนิยายดีๆ แนวแฟนตาซีแบบนี้ เซาอ่านแล้วชอบมากค่ะ จะติดตามตลอดไปเลยย !! ชอบเทรสมากกค่ะ! อ่านน้อยลง
Jaosao'<3 | 5 ธ.ค. 54
7
1
"บทวิจารณ์ Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ"
(แจ้งลบ)นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ ผลงานของ Ureion ซึ่งเพิ่งจะโพสต์ถึงตอนที่ 12 เป็นเรื่องราวของ เทรส เอฟราลอฟ เจ้าชายลำดับ 3 ของราชวงศ์เอฟราลอฟ ราชวงศ์แห่งผู้กล้าที่ปราบ ซอรันจ้าวปีศาจและผนึกซอรันไว้ แต่เจ้าชายเทรสกลับเป็นผู้ที่ปลดปล่อยซอรันโดยบังเอิญ ซอรันจะยึดร่างของเทรสเพื่อจะกลับมาเป็นจ้าวปีศาจอีกครั้ง แต่กลับ ... อ่านเพิ่มเติม
นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ ผลงานของ Ureion ซึ่งเพิ่งจะโพสต์ถึงตอนที่ 12 เป็นเรื่องราวของ เทรส เอฟราลอฟ เจ้าชายลำดับ 3 ของราชวงศ์เอฟราลอฟ ราชวงศ์แห่งผู้กล้าที่ปราบ ซอรันจ้าวปีศาจและผนึกซอรันไว้ แต่เจ้าชายเทรสกลับเป็นผู้ที่ปลดปล่อยซอรันโดยบังเอิญ ซอรันจะยึดร่างของเทรสเพื่อจะกลับมาเป็นจ้าวปีศาจอีกครั้ง แต่กลับกลายเป็นว่าร่างของเทรสคือสัญลักษณ์ของผู้กล้า ที่สามารถสะกดซอรันให้อยู่ในร่างของเขาได้อีกครั้ง เมื่อเป็นเช่นนี้ เทรสจึงมีความคิดอยากจะเป็น “ราชปีศาจ” โดยอาศัยพลังปีศาจของ ซอรันกรุยทาง เขาจึงหนีออกจากพระราชวัง และเปลี่ยนชื่อเป็นทรอนโลดแล่นไปในโลกกว้าง เพื่อสั่งสมประสบการณ์และสะสมกำลังเพื่อเตรียมพร้อมที่จะเป็นราชาปีศาจต่อไป แม้ว่า Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ จะมีโครงเรื่องหลัก (main plot) เกี่ยวกับเทรสและเส้นทางของการจะขึ้นเป็นราชาปีศาจที่เด่นชัด แต่ในเรื่องนี้ก็มีโครงเรื่อยย่อย (sub plot) ที่น่าสนใจเป็นจำนวนมาก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวเบื้องหลังของตัวละครต่างๆ ที่อยู่รอบตัวเทรส เรื่องของรีลกับเส้นทางของการเป็นผู้กล้า เอลล่า คู่หมั้นสาวของเทรสที่ทั้งคู่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่เมื่อทั้งคู่มาพบกันในครั้งนี้ เอลล่ากลับติดตามทรอน (ชื่อปลอมของเทรส) โดยไม่คาดสายตา เพียงต้องการให้เขาขอโทษเธออย่างจริงใจ ลิซ่า สาวน้อยกำพร้าลูกครึ่งปีศาจที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว และกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเทรส ในเรื่องนี้ Ureion สามารถที่จะผสานโครงเรื่องหลักและโครงเรื่องย่อยต่างๆ ให้อยู่ร่วมกันได้อย่างสมดุล ขณะเดียวกันโครงเรื่องย่อยๆ จำนวนมากเหล่านี้ยังช่วยสนับสนุนโครงเรื่องหลักให้เด่นชัด น่าสนใจ และน่าติดตามมากขึ้นด้วย นอกจากนี้ Ureion ยังเพิ่มความน่าติดตามของเรื่องด้วยการสร้างปริศนาและความลับไว้เป็นระยะๆ เพื่อกระตุ้นความสนใจใคร่รู้ให้กับผู้อ่านที่จะติดตามต่อไปว่าปริศนาเหล่านี้จะคลี่คลายอย่างไร และความลับที่ปกปิดไว้จะเปิดเผยอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเอลล่าเมื่อ 8 ปีก่อนที่เธอไม่อยากกล่าวถึง เหตุใดเจ้าชายเทรสถึงต้องถูกแยกออกจากพระมารดาเพื่อให้มาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง สิ่งสำคัญที่พวกคีลอฟต้องการคืออะไร ซึ่งทำให้ฝ่ายเซฟิมแห่งราชวงศ์เอฟราลอฟเกรงว่าพวกเขาจะเอาชีวิตของเจ้าชายเทรสมาเป็นเครื่องต่อรองเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมาครอบครอง อีกทั้งในตอนจบแต่ละตอน Ureion ยังสามารถทิ้งท้ายไว้อย่างน่าติดตาม และกระตุ้นให้ผู้อ่านรอคอยที่จะอ่านตอนต่อไป เช่น เปิดตัวละครใหม่ๆ บางตัวที่น่าสนใจ ฉากการต่อสู้ที่ฝ่ายพระเอกกำลังจะเพลี่ยงพล้ำ เปิดปริศนาหรือคำถามที่จะต้องรออ่านเฉลยในตอนต่อไป ความน่าสนใจประการต่อไป คือ การสร้างตัวละคร โดยเฉพาะกลุ่มตัวละครหลักๆ ที่ทยอยเปิดตัวมาตั้งแต่ต้นเรื่อง ตัวละครแต่ละตัวต่างมีลักษณะเฉพาะตนที่โดดเด่น และยังคงลักษณะเฉพาะเหล่านั้นไว้อย่างเหนียวแน่นและชัดเจน ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านจดจำ เข้าถึงตัวละครเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเทรส เจ้าชายที่ฉลาดหลักแหลม ไร้พลังเวท ต้องอาศัยพลังปีศาจจากซอรัน ไว้ผมปกปิดใบหน้าที่หล่อเหลาของตน และแต่งตัวปอนๆ จนคนส่วนใหญ่ที่เห็นเขาต่างดูถูก เพราะคิดว่าเป็นขอทาน การที่ซอรันที่มีพลังปีศาจที่สูงส่ง แต่ไม่สามารถที่จะสำแดงตัวเองได้ ต้องรอจนกระทั่งเทรสหมดสติไปก่อน รีล ชายหนุ่มหล่อเหลา แต่หย่อนมารยาท โดยเฉพาะมารยาทบนโต๊ะอาหาร แต่มีฝีมือสูงส่งและเปี่ยมด้วยพละกำลัง อีล ผู้ติดตามปกป้อง อารักขาเอลล่า ที่มีฝีมือฉกาจ และซื่อสัตย์อย่างยิ่ง ลิซ่า สาวน้อยลูกครึ่งปีศาจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง และ เอลล่า สาวสวย ร่ำรวย ไม่เคยตกระกำลำบาก ใจอ่อน เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด และตามคอยเฝ้าเทรสทุกฝีก้าว เพราะกลัวเขาจะหาทางหนีไปจากเธอ แม้ว่า Ureion จะมีตัวละครเด่นๆ อยู่หลายตัว แต่ก็ยังคงเฉลี่ยบทบาทให้กับตัวละครทุกตัวได้อย่างทั่วถึง และให้แต่ละตัวต่างก็มีบทบาทในเรื่องในทุกตอน โดยไม่ทอดทิ้งตัวละครตัวหนึ่งตัวใดไปเลย แม้ว่า Ureion จะสร้างความน่าติดตามและความตื่นเต้นในเรื่องด้วยฉาก สถานการณ์ และสร้างตัวละครใหม่ๆ ที่กลายมาเพื่อนในกลุ่มเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆ ซึ่งในทางหนึ่งกลวิธีเช่นนี้กระตุ้นให้ผู้อ่านกระหายใคร่รู้ว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางใดต่อไป เพราะว่าผู้อ่านไม่สามารถคาดเดาทิศทางเรื่องได้เลย แต่ในอีกทางหนึ่ง Ureion ก็ต้องพึงระวังด้วยเช่นกันว่า การสร้างความน่าสนใจของเรื่องด้วยการเปิดตัวละครใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลาเช่นนี้อาจะทำให้เรื่องนี้มีตัวละครจำนวนมากเกินความจำเป็น และในตอนท้ายๆ อาจจะต้องประสบปัญหาที่จะต้องพยายามกำจัดตัวละครที่ไม่ค่อยมีความสำคัญออกไปจากเรื่องก็เป็นได้ Ureion นับว่ามีความสามารถในการบรรยาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฉากการต่อสู้ ที่บรรยายได้อย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นการบรรยายอาวุธ พลังเวทที่ตัวละละครใช้ และขณะที่ฉากต่อสู้ทวีความรุนแรงและดุเดือดขึ้น ก็บรรยายได้อย่างกระชับ ฉับไว ซึ่งการบรรยายเช่นนี้ช่วยเสริมอารมณ์ผู้อ่านขณะอ่านได้ จนผู้อ่านสามารถจินตนาการหรือสร้างภาพการต่อสู้ราวกับกำลังชมการต่อสู้เหล่านั้นด้วยตาตนเอง ส่วนบทสนทนาก็ทำได้เป็นอย่างดี เพราะบทสนทนาที่ใช้ช่วยขับเน้นให้ผู้อ่านรับรู้ถึงอุปนิสัย และช่วยสร้างบุคลิกลักษณะของตัวละครแต่ละตัวให้เด่นชัดมากขึ้น ทว่านวนิยายเรื่องนี้มีข้อด้อยที่เห็นชัดใน 2 ประการ คือ Ureion มักจะสอดแทรกการอธิบายความหมายของคำบางคำลงไปในเรื่อง โดยใช้คำว่าหมายเหตุก่อนที่จะอธิบายความหมายของคำนั้นๆ โดยแทรกลงไประหว่างที่เรื่องกำลังดำเนินอยู่ ซึ่งทำให้ข้อความในส่วนนี้แปลกแยกจากเนื้อเรื่องที่กำลังดำเนินอยู่ ในทางหนึ่งการแทรกหมายเหตุในเรื่องสามารถกระทำได้ โดยแทรกในลักษณะของเชิงอรรถท้ายเรื่อง หรืออีกวิธีหนึ่งที่เหมาะสมมากกว่า คือ พยายามหาทางแทรกความหมายดังกล่าวไว้ในเนื้อเรื่อง โดยเพิ่มคำอธิบายดังกล่าวให้เป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่อง เช่น อาจจะให้ตัวละครตัวใดตัวหนึ่งไม่รู้จักสิ่งนั้น และถามเป็นคำถามขึ้นมา และให้ตัวละครตัวหนึ่งตัวใดอธิบายให้ฟัง หรือการแทรกคำอธิบายเป็นส่วนหนึ่งของบทบรรยายของผู้เขียนก็ได้ ข้อด้อยประการที่สอง คือ คำผิด ซึ่งมีทั้งที่เขียนผิด เช่น บังลังก์ เขียนเป็น บังลังค์ กะเทาะหิน เขียนเป็น เทาะหิน ศีรษะ เขียนเป็น ศรีษะ เฮ้ เขียนเป็น เห้ เฮ้ย เขียนเป็น เห้ย กะทันหัน เขียนเป็น กระทันหัน ฮะๆ เขียนเป็น หะๆ ผลาญ เขียนเป็น พลาญ พนักงาน เขียนเป็น พนังงาน โคตร เขียนเป็น โครต ม้าง หรือ มั้ง เขียนเป็น ม๊าง ปีติ เขียนเป็น ปิติ โห เขียนเป็น โหว เคาน์เตอร์ เขียนเป็น เคาเตอร์ เฮ้อ เขียนเป็น เห้อ เปอร์เซ็นต์ เขียนเป็น เปอเซนต์ เฮ เขียนเป็น เห เวทมนตร์ เขียนเป็น เวทมนต์ กะพริบตา เขียนเป็น กระพริบตา กำลัง เขียนเป็น กับลัง เหลาะแหละ เขียนเป็น หละแหละ ร้อนรน เขียนเป็น ร้อนลน สงสัย เขียนเป็น สงใส เกล็ดน้ำแข็ง เขียนเป็น เกร็ดน้ำแข็ง (เกร็ด ใช้กับ เกร็ดความรู้) ข้าวบ่าย เขียนเป็น ข่าวบ่าย การใช้คำพ้องเสียงผิด เช่น เพิ่งตื่น (เพิ่ง มักใช้นำหน้าคำกริยา หมายถึง ดำเนินกริยานั้นไปไม่นาน) เขียนเป็น พึ่งตื่น (พึ่ง หมายถึง อาศัย พักพิง) การใช้คำผิดความหมาย เช่น แสงสว่างสีดำ (สีดำคือส่วนที่ทึบแสง ซึ่งไม่สามารถทำให้เกิดแสงสว่างได้) ถ้าบรรยายสีดำ ควรใช้ว่า เงาสีดำ สำรอกเลือดออกมา (สำรอก หมายถึง ขย้อนออกจากปาก ส่วนใหญ่จะใช้ขยายความกริยาของสัตว์) ควรใช้ว่า กระอักเลือดออกมา (กระอัก หมายถึง ทะลักออกจากคอ) คุ้มครองเจ้าชายเหลาะแหละ (เหลาะแหละ หมายถึง ไม่จริงจัง ไม่แน่นอน เอาแน่ไม่ได้) ควรใช้เป็น คุ้มครองเจ้าชายหละหลวม (หละหลวม หมายถึง สะเพร่า มักง่าย) เห (เห หมายถึง เบน เฉ) หากต้องการใช้เพื่อแสดงความแปลใจควรใช้ว่า เอ๊ (เอ๊ เป็นคำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความ สงสัย ไม่แน่ใจ) และการใช้ลักษณะนามผิด เช่น แครอทสองผล ควรใช้ว่า แครอทสองหัว อย่างไรก็ดี นวนิยายเรื่องนี้นับว่ามีความน่าติดตาม ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเรื่องให้คาดเดาไม่ได้ว่าจะดำเนินไปในทิศทางใด ตัวละครที่มีสีสันโดดเด่นเฉพาะตัว และเรื่องยังเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ครบรส ไม่ว่าจะเป็นความสนุก ความตื่นเต้นในการผจญภัยและต่อสู้ ความรัก ความโศกเศร้า ความลึกลับด้วยปมปริศนา และความตาย หาก Ureion แก้ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในเรื่องได้ ก็จะช่วยให้นวนิยายเรื่องนี้มีความถูกต้องสมบูรณ์มากขึ้น --------------------------------------------------------- อ่านน้อยลง
bluewhale | 12 มี.ค. 56
6
0
ดูทั้งหมด
"บทวิจารณ์ Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ"
(แจ้งลบ)นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ ผลงานของ Ureion ซึ่งเพิ่งจะโพสต์ถึงตอนที่ 12 เป็นเรื่องราวของ เทรส เอฟราลอฟ เจ้าชายลำดับ 3 ของราชวงศ์เอฟราลอฟ ราชวงศ์แห่งผู้กล้าที่ปราบ ซอรันจ้าวปีศาจและผนึกซอรันไว้ แต่เจ้าชายเทรสกลับเป็นผู้ที่ปลดปล่อยซอรันโดยบังเอิญ ซอรันจะยึดร่างของเทรสเพื่อจะกลับมาเป็นจ้าวปีศาจอีกครั้ง แต่กลับ ... อ่านเพิ่มเติม
นวนิยายแฟนตาซีเรื่อง Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ ผลงานของ Ureion ซึ่งเพิ่งจะโพสต์ถึงตอนที่ 12 เป็นเรื่องราวของ เทรส เอฟราลอฟ เจ้าชายลำดับ 3 ของราชวงศ์เอฟราลอฟ ราชวงศ์แห่งผู้กล้าที่ปราบ ซอรันจ้าวปีศาจและผนึกซอรันไว้ แต่เจ้าชายเทรสกลับเป็นผู้ที่ปลดปล่อยซอรันโดยบังเอิญ ซอรันจะยึดร่างของเทรสเพื่อจะกลับมาเป็นจ้าวปีศาจอีกครั้ง แต่กลับกลายเป็นว่าร่างของเทรสคือสัญลักษณ์ของผู้กล้า ที่สามารถสะกดซอรันให้อยู่ในร่างของเขาได้อีกครั้ง เมื่อเป็นเช่นนี้ เทรสจึงมีความคิดอยากจะเป็น “ราชปีศาจ” โดยอาศัยพลังปีศาจของ ซอรันกรุยทาง เขาจึงหนีออกจากพระราชวัง และเปลี่ยนชื่อเป็นทรอนโลดแล่นไปในโลกกว้าง เพื่อสั่งสมประสบการณ์และสะสมกำลังเพื่อเตรียมพร้อมที่จะเป็นราชาปีศาจต่อไป แม้ว่า Demon Prince ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ จะมีโครงเรื่องหลัก (main plot) เกี่ยวกับเทรสและเส้นทางของการจะขึ้นเป็นราชาปีศาจที่เด่นชัด แต่ในเรื่องนี้ก็มีโครงเรื่อยย่อย (sub plot) ที่น่าสนใจเป็นจำนวนมาก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวเบื้องหลังของตัวละครต่างๆ ที่อยู่รอบตัวเทรส เรื่องของรีลกับเส้นทางของการเป็นผู้กล้า เอลล่า คู่หมั้นสาวของเทรสที่ทั้งคู่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่เมื่อทั้งคู่มาพบกันในครั้งนี้ เอลล่ากลับติดตามทรอน (ชื่อปลอมของเทรส) โดยไม่คาดสายตา เพียงต้องการให้เขาขอโทษเธออย่างจริงใจ ลิซ่า สาวน้อยกำพร้าลูกครึ่งปีศาจที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว และกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเทรส ในเรื่องนี้ Ureion สามารถที่จะผสานโครงเรื่องหลักและโครงเรื่องย่อยต่างๆ ให้อยู่ร่วมกันได้อย่างสมดุล ขณะเดียวกันโครงเรื่องย่อยๆ จำนวนมากเหล่านี้ยังช่วยสนับสนุนโครงเรื่องหลักให้เด่นชัด น่าสนใจ และน่าติดตามมากขึ้นด้วย นอกจากนี้ Ureion ยังเพิ่มความน่าติดตามของเรื่องด้วยการสร้างปริศนาและความลับไว้เป็นระยะๆ เพื่อกระตุ้นความสนใจใคร่รู้ให้กับผู้อ่านที่จะติดตามต่อไปว่าปริศนาเหล่านี้จะคลี่คลายอย่างไร และความลับที่ปกปิดไว้จะเปิดเผยอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเอลล่าเมื่อ 8 ปีก่อนที่เธอไม่อยากกล่าวถึง เหตุใดเจ้าชายเทรสถึงต้องถูกแยกออกจากพระมารดาเพื่อให้มาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง สิ่งสำคัญที่พวกคีลอฟต้องการคืออะไร ซึ่งทำให้ฝ่ายเซฟิมแห่งราชวงศ์เอฟราลอฟเกรงว่าพวกเขาจะเอาชีวิตของเจ้าชายเทรสมาเป็นเครื่องต่อรองเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมาครอบครอง อีกทั้งในตอนจบแต่ละตอน Ureion ยังสามารถทิ้งท้ายไว้อย่างน่าติดตาม และกระตุ้นให้ผู้อ่านรอคอยที่จะอ่านตอนต่อไป เช่น เปิดตัวละครใหม่ๆ บางตัวที่น่าสนใจ ฉากการต่อสู้ที่ฝ่ายพระเอกกำลังจะเพลี่ยงพล้ำ เปิดปริศนาหรือคำถามที่จะต้องรออ่านเฉลยในตอนต่อไป ความน่าสนใจประการต่อไป คือ การสร้างตัวละคร โดยเฉพาะกลุ่มตัวละครหลักๆ ที่ทยอยเปิดตัวมาตั้งแต่ต้นเรื่อง ตัวละครแต่ละตัวต่างมีลักษณะเฉพาะตนที่โดดเด่น และยังคงลักษณะเฉพาะเหล่านั้นไว้อย่างเหนียวแน่นและชัดเจน ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านจดจำ เข้าถึงตัวละครเหล่านี้ได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเทรส เจ้าชายที่ฉลาดหลักแหลม ไร้พลังเวท ต้องอาศัยพลังปีศาจจากซอรัน ไว้ผมปกปิดใบหน้าที่หล่อเหลาของตน และแต่งตัวปอนๆ จนคนส่วนใหญ่ที่เห็นเขาต่างดูถูก เพราะคิดว่าเป็นขอทาน การที่ซอรันที่มีพลังปีศาจที่สูงส่ง แต่ไม่สามารถที่จะสำแดงตัวเองได้ ต้องรอจนกระทั่งเทรสหมดสติไปก่อน รีล ชายหนุ่มหล่อเหลา แต่หย่อนมารยาท โดยเฉพาะมารยาทบนโต๊ะอาหาร แต่มีฝีมือสูงส่งและเปี่ยมด้วยพละกำลัง อีล ผู้ติดตามปกป้อง อารักขาเอลล่า ที่มีฝีมือฉกาจ และซื่อสัตย์อย่างยิ่ง ลิซ่า สาวน้อยลูกครึ่งปีศาจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง และ เอลล่า สาวสวย ร่ำรวย ไม่เคยตกระกำลำบาก ใจอ่อน เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด และตามคอยเฝ้าเทรสทุกฝีก้าว เพราะกลัวเขาจะหาทางหนีไปจากเธอ แม้ว่า Ureion จะมีตัวละครเด่นๆ อยู่หลายตัว แต่ก็ยังคงเฉลี่ยบทบาทให้กับตัวละครทุกตัวได้อย่างทั่วถึง และให้แต่ละตัวต่างก็มีบทบาทในเรื่องในทุกตอน โดยไม่ทอดทิ้งตัวละครตัวหนึ่งตัวใดไปเลย แม้ว่า Ureion จะสร้างความน่าติดตามและความตื่นเต้นในเรื่องด้วยฉาก สถานการณ์ และสร้างตัวละครใหม่ๆ ที่กลายมาเพื่อนในกลุ่มเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆ ซึ่งในทางหนึ่งกลวิธีเช่นนี้กระตุ้นให้ผู้อ่านกระหายใคร่รู้ว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางใดต่อไป เพราะว่าผู้อ่านไม่สามารถคาดเดาทิศทางเรื่องได้เลย แต่ในอีกทางหนึ่ง Ureion ก็ต้องพึงระวังด้วยเช่นกันว่า การสร้างความน่าสนใจของเรื่องด้วยการเปิดตัวละครใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลาเช่นนี้อาจะทำให้เรื่องนี้มีตัวละครจำนวนมากเกินความจำเป็น และในตอนท้ายๆ อาจจะต้องประสบปัญหาที่จะต้องพยายามกำจัดตัวละครที่ไม่ค่อยมีความสำคัญออกไปจากเรื่องก็เป็นได้ Ureion นับว่ามีความสามารถในการบรรยาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฉากการต่อสู้ ที่บรรยายได้อย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นการบรรยายอาวุธ พลังเวทที่ตัวละละครใช้ และขณะที่ฉากต่อสู้ทวีความรุนแรงและดุเดือดขึ้น ก็บรรยายได้อย่างกระชับ ฉับไว ซึ่งการบรรยายเช่นนี้ช่วยเสริมอารมณ์ผู้อ่านขณะอ่านได้ จนผู้อ่านสามารถจินตนาการหรือสร้างภาพการต่อสู้ราวกับกำลังชมการต่อสู้เหล่านั้นด้วยตาตนเอง ส่วนบทสนทนาก็ทำได้เป็นอย่างดี เพราะบทสนทนาที่ใช้ช่วยขับเน้นให้ผู้อ่านรับรู้ถึงอุปนิสัย และช่วยสร้างบุคลิกลักษณะของตัวละครแต่ละตัวให้เด่นชัดมากขึ้น ทว่านวนิยายเรื่องนี้มีข้อด้อยที่เห็นชัดใน 2 ประการ คือ Ureion มักจะสอดแทรกการอธิบายความหมายของคำบางคำลงไปในเรื่อง โดยใช้คำว่าหมายเหตุก่อนที่จะอธิบายความหมายของคำนั้นๆ โดยแทรกลงไประหว่างที่เรื่องกำลังดำเนินอยู่ ซึ่งทำให้ข้อความในส่วนนี้แปลกแยกจากเนื้อเรื่องที่กำลังดำเนินอยู่ ในทางหนึ่งการแทรกหมายเหตุในเรื่องสามารถกระทำได้ โดยแทรกในลักษณะของเชิงอรรถท้ายเรื่อง หรืออีกวิธีหนึ่งที่เหมาะสมมากกว่า คือ พยายามหาทางแทรกความหมายดังกล่าวไว้ในเนื้อเรื่อง โดยเพิ่มคำอธิบายดังกล่าวให้เป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่อง เช่น อาจจะให้ตัวละครตัวใดตัวหนึ่งไม่รู้จักสิ่งนั้น และถามเป็นคำถามขึ้นมา และให้ตัวละครตัวหนึ่งตัวใดอธิบายให้ฟัง หรือการแทรกคำอธิบายเป็นส่วนหนึ่งของบทบรรยายของผู้เขียนก็ได้ ข้อด้อยประการที่สอง คือ คำผิด ซึ่งมีทั้งที่เขียนผิด เช่น บังลังก์ เขียนเป็น บังลังค์ กะเทาะหิน เขียนเป็น เทาะหิน ศีรษะ เขียนเป็น ศรีษะ เฮ้ เขียนเป็น เห้ เฮ้ย เขียนเป็น เห้ย กะทันหัน เขียนเป็น กระทันหัน ฮะๆ เขียนเป็น หะๆ ผลาญ เขียนเป็น พลาญ พนักงาน เขียนเป็น พนังงาน โคตร เขียนเป็น โครต ม้าง หรือ มั้ง เขียนเป็น ม๊าง ปีติ เขียนเป็น ปิติ โห เขียนเป็น โหว เคาน์เตอร์ เขียนเป็น เคาเตอร์ เฮ้อ เขียนเป็น เห้อ เปอร์เซ็นต์ เขียนเป็น เปอเซนต์ เฮ เขียนเป็น เห เวทมนตร์ เขียนเป็น เวทมนต์ กะพริบตา เขียนเป็น กระพริบตา กำลัง เขียนเป็น กับลัง เหลาะแหละ เขียนเป็น หละแหละ ร้อนรน เขียนเป็น ร้อนลน สงสัย เขียนเป็น สงใส เกล็ดน้ำแข็ง เขียนเป็น เกร็ดน้ำแข็ง (เกร็ด ใช้กับ เกร็ดความรู้) ข้าวบ่าย เขียนเป็น ข่าวบ่าย การใช้คำพ้องเสียงผิด เช่น เพิ่งตื่น (เพิ่ง มักใช้นำหน้าคำกริยา หมายถึง ดำเนินกริยานั้นไปไม่นาน) เขียนเป็น พึ่งตื่น (พึ่ง หมายถึง อาศัย พักพิง) การใช้คำผิดความหมาย เช่น แสงสว่างสีดำ (สีดำคือส่วนที่ทึบแสง ซึ่งไม่สามารถทำให้เกิดแสงสว่างได้) ถ้าบรรยายสีดำ ควรใช้ว่า เงาสีดำ สำรอกเลือดออกมา (สำรอก หมายถึง ขย้อนออกจากปาก ส่วนใหญ่จะใช้ขยายความกริยาของสัตว์) ควรใช้ว่า กระอักเลือดออกมา (กระอัก หมายถึง ทะลักออกจากคอ) คุ้มครองเจ้าชายเหลาะแหละ (เหลาะแหละ หมายถึง ไม่จริงจัง ไม่แน่นอน เอาแน่ไม่ได้) ควรใช้เป็น คุ้มครองเจ้าชายหละหลวม (หละหลวม หมายถึง สะเพร่า มักง่าย) เห (เห หมายถึง เบน เฉ) หากต้องการใช้เพื่อแสดงความแปลใจควรใช้ว่า เอ๊ (เอ๊ เป็นคำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความ สงสัย ไม่แน่ใจ) และการใช้ลักษณะนามผิด เช่น แครอทสองผล ควรใช้ว่า แครอทสองหัว อย่างไรก็ดี นวนิยายเรื่องนี้นับว่ามีความน่าติดตาม ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเรื่องให้คาดเดาไม่ได้ว่าจะดำเนินไปในทิศทางใด ตัวละครที่มีสีสันโดดเด่นเฉพาะตัว และเรื่องยังเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ครบรส ไม่ว่าจะเป็นความสนุก ความตื่นเต้นในการผจญภัยและต่อสู้ ความรัก ความโศกเศร้า ความลึกลับด้วยปมปริศนา และความตาย หาก Ureion แก้ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในเรื่องได้ ก็จะช่วยให้นวนิยายเรื่องนี้มีความถูกต้องสมบูรณ์มากขึ้น --------------------------------------------------------- อ่านน้อยลง
bluewhale | 12 มี.ค. 56
6
0
"มาอ่านแล้วนะจ๊ะ เจ้าชายปีศาจ"
(แจ้งลบ)Demon Prince: ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ ผู้เขียน: Ureion เท่าที่ SD อ่าน บอกได้คำหนึ่งคือสำนวนการเขียนของคุณยังไม่นิ่งเลย เดี๋ยวก็ท่วมทุ่ง เดี๋ยวก็ไหลลื่นดี การอธิบายความเป็นไปในบางช่วงคล้ายว่าวกไปวนมาทั้ง ๆ ที่ใช้คำสั้น ๆ ง่าย ๆ แทนประโยคยาวยืดเป็นพรืดดดก็เรียบร้อยไปได้แล้ว และที่ SD ไม่ชอบมาก ๆ เลยก็คือการใช้เครื่องหมาย วงเล็บ ล ... อ่านเพิ่มเติม
Demon Prince: ผมนี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ ผู้เขียน: Ureion เท่าที่ SD อ่าน บอกได้คำหนึ่งคือสำนวนการเขียนของคุณยังไม่นิ่งเลย เดี๋ยวก็ท่วมทุ่ง เดี๋ยวก็ไหลลื่นดี การอธิบายความเป็นไปในบางช่วงคล้ายว่าวกไปวนมาทั้ง ๆ ที่ใช้คำสั้น ๆ ง่าย ๆ แทนประโยคยาวยืดเป็นพรืดดดก็เรียบร้อยไปได้แล้ว และที่ SD ไม่ชอบมาก ๆ เลยก็คือการใช้เครื่องหมาย วงเล็บ ลูกน้ำ ปีกกา ยักซ้ายยักขวาแทรกว่านี่คือคำพูดคน นี่คือคำพูดปีศาจในใจ นี่คือชื่ออาคม เอ่อ... เว่ากันซื่อ ๆ นะ SD ก็อ่านเข้าใจว่าพระเอกร่ายความเทพอยู่ แต่ก็มาสะดุดเพราะวงเล็บอธิบายเชิงอรรถทันที รวมทั้งก็รู้ว่าประโยคใดซอรันเป็นคนพูด เพราะคุณเองก็ได้สร้างเอกลักษณ์ให้คำพูดของเขาอยู่แล้ว อาจเติมลูกเล่นด้วยการให้ทั้งคู่จิกเรียกชื่อเล่นน่าเกลียด ๆ ใส่กันก็ยังน่าสนุก และก็จะเป็นการรู้กันด้วยว่ามีเพียงคู่หูเท่านั้นที่มีสัมพันธภาพนี้ การใช้ปีกกานู่นนี่นั่นก็อาจไม่จำเป็นอีกต่อไป นี่เป็นข้อเสนอแนะของ SD นะคะ และเมื่อคุณใช้วงเล็บแทรกเป็นระยะ ข้อดีก็มี ข้อเสียก็มี ที่ร้ายแรงมากก็คือการอธิบายสั้น ๆ ว่าเหมือนในเกมเรื่องนั้นอ่ะ โอ้... SD ไม่เคยเล่น แต่ก็จะพยายามจินตนาการ หากสร้างบรรยากาศแฟนตาซียุคใดขึ้นมาแล้ว ก็ต้องรักษามันไว้ ระวังอย่าหลุดภาษาต่างสมัยเข้ามา เพราะจะสร้างความสับสนให้คนอ่านและทำลายบรรยากาศที่คุณอุตส่าห์สร้างขึ้น เอาล่ะ สับมาซะไกล นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับองค์ชายสามแห่งราชวงศ์เอฟราลอฟ ชีวิตล่องจุ๊น พ่อไม่แล แม่ไม่สนใจ โดนขังอยู่ในหอคอย เพราะว่าได้รับความสามารถทางสติปัญญาจากสายเลือด องค์ชายสามทุกรุ่นจึงถูกลิขิตชีวิตให้เป็นเสนาบดีของแคว้น ดังนั้นวัน ๆ ต้องอ่านหนังสือ ศึกษาหาความรู้เพื่อจะได้รับใช้องค์ชายใหญ่ในอนาคต ความน่าเบื่อหน่ายนี้ ทำให้องค์ชายล่องจุ๊นบีบบังคับให้ราชาปีศาจทำสัญญากับเขาทันที และแล้วแผนการที่จะเป็นหนึ่งในโลกก็อุบัติขึ้น ติ๊ดชึ่ง ๆๆๆๆ เว่ากันซื่อ ๆ อ่านแล้วน่าสนุกดี แต่แล้วก็เริ่มจอดเมื่อองค์ชายล่องจุ๊นหาข้ออ้างให้กับตัวเองว่า จำเป็นต้องเดินทางร่วมกับรีลเพราะการเดินทางคนเดียวอันตราย รวมทั้งพลังของเขากับซอรันก็ยังไม่ลงตัว ให้มนุษย์พวกนี้เป็นหนังหน้าไฟยามมีอันตรายไปก็โอเค โอ้... เอ่อ... ก็จริง จะเป็นจ้าวแห่งปีศาจ อยู่เหนือปีศาจทั้งมวลก็ต้องรวบรวมปีศาจเข้าพรรคเยอะ ๆ SD ก็เกิดความสับสนว่าซอรันเป็นปีศาจเก่งจริง ๆ อ่ะเหรอ อ่าน ๆ ไปแล้วก็คิดถึงคู่หูโทร่าคิจิกับอุชิโอ จากเรื่องล่าอสุรกายที่เป็นคู่กัดกัน ไล่ฆ่าปีศาจไปเรื่อย แต่ถึงจะดูว่าเรื่อยเปื่อยแต่ก็ยังมีสตรอรี่ให้ตาม และคู่หูหลิน เหยากับกรีด จากเรื่อง FMA ทั้งคู่เป็นตัวประกอบ แต่เป้าหมายชัด กรีดกลืนกินร่างของหลินโดยที่หลินยอมรับและเฝ้ามองอยู่ภายในเงียบ ๆ สุดท้ายก็เกลี้ยกล่อมให้กรีดร่วมมือด้วยในที่สุด จนกระทั่งสุดท้ายทั้งคู่ก็เป็นคู่หูที่รักกันมากคู่หนึ่ง เป้าหมายขององค์ชายล่องจุ๊นชัดเจนตั้งแต่แรก แต่ SD ไม่รู้สึกถึงความทะเยอทะยานในใจ ในคำพูดหรือจากการกระทำได้เลย สรุปว่าองค์ชายล่องจุ๊นเป็นจ้าวแห่งราชาปีศาจอยู่แล้วสินะ ไม่ต้องฟาดฟันเป็นราชาปีศาจอื่น ๆ อีก แล้วเขาจะออกเดินทางรวบรวมลูกพรรคทำไม ตั้งสำนักแล้วแผ่ไอมารให้ลูกกะจ๊อกคลานมาหาจะไม่สมเกียรติราชากว่ารึ? แล้วถ้าหาลูกพรรคได้พอแล้วจะทำอะไรต่ออ่ะ กวาดล้างผู้กล้า นักบวช ฝ่ายธรรมะเข้าซังเตให้หมด หรือว่าดราม่าเปลี่ยนใจเป็นคนดีภายหลัง หรือว่าจะมีจ้าวแห่งจ้าวแห่งจ้าวแห่งราชาปีศาจรุ่นล่าสุด เบียดซอรันตกโต๊ะ ต้องตีแย่งตำแหน่งกันโดยมีโลกเป็นเดิมพัน บลา ๆๆๆ เดาไปเรื่อย SD อ่านมาหลายบทก็ยังเห็นองค์ชายกับราชาซอรันลอยชายอยู่กับก๊วนมนุษย์ สรุปแล้วองค์ชายชิงชังมนุษย์ เกลียดตัวเองที่เกิดมาเป็นองค์ชายสาม ต้องโดนขังทั้งปีทั้งชาติทั้งที่ไม่มีความผิด ในขณะที่พี่ชายอีกสองคนสบายแฮ ใจจึงฝักใฝ่ปีศาจ หรือว่าทำสัญญากับปีศาจไปด้วยแค่อารมณ์เท่ ๆ แล้วก็บอกว่า “ข้านี่แหละจะเป็นราชาปีศาจ” รีล วีล และช่างตัดผมอีกคนก็ชื่อวีล = =” .... แนะนำว่าลองใช้บริการเว็บนี้ดู เหมาะกับนิยายแฟนตาซีมาก http://20000-names.com/special_categories.htm อ่านน้อยลง
sweet dreamer | 30 ม.ค. 55
5
0
ดูทั้งหมด
