นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
1,042
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
1.04K
หมวด : ความรู้เรื่องเรียน
อัปเดตล่าสุด : 10 ต.ค. 50 / 18:47 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
แคน
แคน เป็นเครื่องดนตรีที่รู้จักมากที่สุด ชาวภาคอีสานเหนือ และอีสานกลางไม่รวมอีสานใต้ที่ได้รับอิทธิพลเขมร ได้แก่ "แคน" แคนเป็นเครื่องดนตรีที่สมบูรณ์ที่สุด ที่มีความเป็นย้อนหลังไปหลายพันปี แคนที่ด้วย ไม้ซาง ทีลิ่นโลหะ เช่นดีบุก เงิน หรือทองแดงบางๆไว้ประกอบไว้ในส่วนที่ประกอบอยู่ที่เต้าแคน แคนมีหลายขนาด เช่น แคน 7 แคน 9 ข้างๆเต้าแคน ด้านบนมีรูปิดเปิดบังคับเสียง เวลาเป่า เป่า ่ที่เต้าแคนด้านหน้า ใช้มือที่สองประกบจับเต้าแคนในลักษณะเฉียงเล็กน้อย แคนเป็นเครื่องดนตรีที่บรรเลงได้ทั้งทำนองเพลงประสานเสียง และให้จังหวะในตัวเอง จึงมีลีลาการบรรเลง ที่วิจิตรพิศดารมาก ระบบเสียงของแคน เป็นระบบ ไดอะโทนิค และเพนตะโทนิค มีขั้นคู่เสียงที่เล่นได้ทั้งตะวันออกและแบบไทยรวมทั้งคู้เสียงระดับเดียวกันอีกด้วย
โหวด
โหวต เป็นเครื่องเป่าชนิดหนึ่งที่ไม่มีลิ้น เกิดจากกรัแสลมที่เป่าผ่านไม้รวก หรือไม้เฮี๊ย (ไม้คู่แคน) หรือไม่ไผ่ด้านรู เปิดของโหวตทำด้วยไม้รวกขนาดเล็ก สั้น ยาว (เรียงตามความสูงต่ำของเสียง) ติดอยู่รอบกระบอกไม้ไผ่ที่ใช้เป็นแกนกลาง ติดไว้ด้วยขี่สูด มีจำนวน 6 - 9 เลา ความยาวประมาณ 25 เซนติเมตรเวลาเป่าจะหมุนไปรอบๆตามเสียงที่ต้องการ
พิณ
พิณเป็นเครื่องดนตรีที่บรรเลงด้วยการดีด มี 2 - 3 สาย แต่ขึ้นเป็น 2 คู่ โดยขึ้นคู่ 5 ดีด เป็นทำนองตัวพิณและคันทวนนิยมเกาะด้วยไม้ชิ้นเดียวกัน มีนมสำหรับตั้งเสียง สายพิณนิยมทำด้วยโลหะ โดยเฉพาะสายลวดเบรคจักรยาน ที่ดีดนิยม ทำด้วยขาสัตว์แบนๆ เหลาให่บางพอที่จะดีด สะบัดได้
โปงลาง
โปงลางเป็นเครื่องดนตรีประเภทบรรเลง ทำนองการตีเพียงชนิดเดียว ของภาคอีสาน โดยบรรเลงร่วมกันกับแคน พิรและเครื่องประกอบจังหวะ หรือยบรรเลงเดี่ยว ตัวโปงลางทำด้วยท่อนไม้แข็งชนิดต่างๆกันเรียงตามลำดับเสียงร้อยด้วยเชือกเป็นลูกระนาด ปลายข้างเสียงสูงผูกแขวนไว้กับกิ่งไม้ และข้างเสียงต่ำปล่อยทอดเยื้องลงมาคลองไว้กับหัวแม่เท้าของผู้บรรเลง หรือคล้องกับวัสดุปกติ ผู้เล่นโปงลางหนึ่งมี 2 คน คือ คนบรรเลงทำนองเพลงกับคนบรรเลงเสียงกระทบแบบคู่ประสาน ไม้ที่ตีโปงลางทำด้วยไม้เนื้อแข็งเป็นรูปคล้ายค้อนตีด้วยมี 2 ข้าง ข้างละอัน ขานาดของโปงลางไม่มีมาตราฐานที่แน่นอน
กระจับปี่
กระจับปี่เป็นเครื่องดนตรีประเภทดีด โดยที่ใช้กระที่ทำด้วยเขาสัตว์ กล่องเสียงทำด้วยไม้ขนุนหรือไม้สัก ส่วนปลายสุดมีรู 2 รู ใช่ใส่ลูกบอดและร้อยสาย เมื่อบรรเลง จะตั้งขนานกับลำตัว มือขวาจะจับกระสำหรับดีดมือซ้ายกดที่สายเพื่อเปลี่ยนระดับเสียง
ซอกันตรึม
ซอกันตรึมเป็นเครื่องสายใช้สี ทำด้วยไม้กล่องเสียงหุ้มด้วยหนังงู มีช่องเสียง อยู่ตรงข้ามหน้าซอ ใช้สายลวดมี 2 สาย คันชักอยู่ระหว่างสาย คันซอยาวประมาณ 60 เซนติเมตรมีลูกบิดอยู่ตอนนอกซอใช้รัดด้วยเชือก ขนาดของซอแตกต่างกันไปตามความประสงค็ของผู้สร้าง โดยทั้วไปมี 3 ขนาด คือ ขนาดเล็ก เรียกว่า "ตรัวจี่" ขนาดกลางเรียกว่า "ตรัวเอก" ขนาดใหญเรียกว่า "ตรัวธม"
สะล้อ สะล้อ เป็นคำเดียวกันกับคำว่า ทรอ (ซอ) ซึ่งเอกสารโบราณบ้างฉบับเขียนว่า ตะล้อ , ธลอ เป็นเครื่องดนตรีพื้นบ้านล้านนา ใช่เล่นกับซึง หรือบรรเลงเดี่ยวก็ได้สะล้อมีกล่องเสียงทำด้วยกะลามะพร้าว (กะโหล้งบ่าพร้าว)และคันสะล้อใช้ไม้เนื้อแข็ง สะล้อมีรูปทรงคล้ายซออู้ซึ่งเป็นเครื่องสายของดนตรีไทย ในส่วนของรายละเอียดอาจแตกต่างกัน เป็นต้นว่า กล่องเสียงหรือกะลามะพร้าวของสะล้อด้านหน้าปิดด้วยแผ่นไม้บาง ๆ ส่วนซออู้นั้นด้านหน้าปิดด้วยหนัง และสายสะล้อใช้สายลวดหรือสายกีตาร์ ส่วนซออู้เป็นเอ็นหรือสายไหม สะล้อเป็นเครื่องสายดนตรีพื้นบ้านล้านนาใช้วิธีการเล่นโดยการสี โดยมีคันชักที่ใช้หางม้า แต่ปัจจุบันหางม้าหายากจึงใช้สายเอ็นเส้นเล็ก ๆ แทนเอาหางม้าหรือสายเอ็นหลาย ๆ เส้นมาขึงแล้วดึงเข้ากับไม้คันชักจนได้ความดึงจากนั้นก็ใช้ยางสนหรือใช้ขี้ขะย้า(ขี้ขะย้ามีสองชนิดคือขี้ขะย้ามูลของสัตว์ประเภทผึ้งชนิดหนึ่งและขี้ขะย้าจากยางไม้ประเภทยาง ซึ่งได้แก่ ยางนา, ยางป่า ฯลฯ)ซึ่งมีคุณสมบัติเหมือนยางสนนำมาถูไปมาที่หางม้าหรือสายเอ็นเพื่อให้เกิดความฝืดในการเสียดสีระหว่างหางม้ากับสายสะล้อการเสียดสีก็ทำให้เกิดเสียงข้นมา ขนาดของสะล้อ |
สะล้อใหญ่ มีขนาดความยาวของคันสะล้อ วัดจากขอบด้านบนกะลามะพร้าวถึงลูกบิดสายเอกประมาณ ๑๖นิ้ว | |
สะล้อกลาง มีขนาดความยาวของคันสะล้อ วัดจากจุดเดียวกันกับสะล้อใหญ่ ได้ประมาณ ๑๔ นิ้ว ส่วนกะลา | |
เนื้อเรื่อง 
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมดคุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ? ผลงานอื่นๆ ของ sugardessert ดูทั้งหมด ผลงานอื่นๆ ของ sugardessert 
กำลังโหลด...
|
ความคิดเห็น