ONE PARTNER : วัน พาร์ทเนอร์

คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมทางด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา

ผู้อ่านอายุ 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

ร่างของเด็กหนุ่มพุ่งออกจากห้องเรียนอย่างไว สร้างความงุนงงให้กับผู้ที่พบเห็น

ร่างเล็กอยู่ในชุดนักเรียนกางเกงสีฟ้าซึ่งเป็นเครื่องแบบของโรงเรียนพระวรชาติ ใบหน้าของเขาแสดงถึงความตื่นกลัวได้อย่างชัดเจน

เสียงของเขาร้องออกมาอย่างสติแตก ขณะที่ขาทั้งสองข้างสับวิ่งกลางอากาศร้อนๆจนลืมเหนื่อย

เขาไม่รู้หรอกว่าจะหนีไปที่ใด

รู้แต่ว่าเขาอยู่ที่นี่ไม่ได้

เขาจำได้แค่ว่าภาพสุดท้ายก่อนที่เขาจะสติแตกคือภาพกลุ่มเพื่อนชายหญิงที่กำลังจับกลุ่มนินทานั้น แค่เพียงพริบตา ร่างเพื่อนๆของเขาก็บิดเบี้ยวไม่เป็นธรรมชาติ หน้าผากเรืองแสงสีแดงเข้มแบบที่มนุษย์ปกติไม่สามารถทำได้ พร้อมกับคำพูดประหลาดๆที่ออกจากปากที่เหยเกจากเหล่าเพื่อนๆของเขา

ไม่.. นั่นไม่ใช่เพื่อนของเขา

ร่างที่ตื่นกลัวเข้าไปในห้องน้ำก่อนปิดประตูดังปัง เขานั่งสั่นงักๆพร้อมกุมเข่าติดกับชักโครกที่ส่งกลิ่นชวนคลื่นไส้

ก่อนที่จะนึกได้

ว่าเขาไม่ควรเข้ามาอยู่ในห้องน้ำ

ห้องที่ไม่มีทางออกอีกทางให้แก่เขา

ห้องที่เขาได้ทำการปิดตายตัวเอง

ปัง!

"เฮ้ย ไอ้ดี้!! มึงเป็นบ้าอะไรวะ"

ปัง!

เสียงทุ้มกับเสียงเคาะประตูดังอยู่นอกห้อง น้ำเสียงแสดงถึงความหงิดหงิดและงงงวย

แต่ชายที่ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำกลับสั่นกลัวหนักกว่าเดิม

เพราะเพื่อนที่เรียกเขา

มันเป็นปีศาจ

"มึงอย่างเข้ามา! ไอ้ปีศาจ" 

ดี้แหกปากร้องไล่ ทำให้เสียงข้างนอกเงียบไปชั่วครู่ เขาได้ยินเสียงพูดฟังไม่ได้ศัพท์ก่อนจะตามด้วยเสียงตวาดลั่นพร้อมกับมีบางสิ่งบางอย่างกระแทกประตูดังปังอย่างต่อเนื่อง

"มึงเห็นแล้วใช่ไหม!?"

เห็นอะไร? หมายถึงอะไร?

ถ้าที่เห็นมึงเป็นปีศาจละก็ กูไม่อยากเห็น

กลอนล็อคประตูไม่สามารถต้านแรงกระแทกได้จนมันพังในที่สุด ประตูถูกแรงกระแทกจนมันเปิดเข้ามาอย่างแรง

แสงจากนอกห้องน้ำส่องเข้ามา ร่างเด็กตัวโตที่มีใบหน้าบิดเกลียวพร้อมหน้าพากเรืองแสง นิ้วมืออ่อนปวกเปียกเหมือนเยลลี่ ดวงตาขาวโพลนไร้ตาดำกำลังมองมายังร่างที่ขดตัวเหมือนสุนัขจนมุม

ดี้อ้าปากร้องลั่น นิ้วที่ไร้กระดูกจับหมับที่ข้อแขนของชายหนุ่มอย่างพอดี ก่อนจะถูกลากออกจากห้องน้ำ

"ไอ้นิว มึงปล่อยกูเถอะ อ้ากกกก!!"  ดี้ทั้งแหกปากร้องและดิ้นสุดแรง แต่แขนของเขาก็ไม่สามารถหลุดออกจากมือของปีศาจคนนี้ได้ นักเรียนและครูที่อยู่แถวนั้นต่างมองมาที่เขาทั้งสอง

นิวดึงร่างที่งอเป็นกุ้ง น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสอง ใบหน้าบิวเกลียวมองดูร่างเพื่องเขาอย่างสมเพจของจะจับคอเสื้อและยกร่างที่เสียสติขึ้นมาส่องกระจก

ดี้มองไปที่กระจกพบว่าใบหน้าที่อยู่ในกระจนนั้นที่หน้าผากมันเปล่งแสงไม่ต่างจากนิวเพื่อนเขา น้ำตาที่รินไหลสีดำขุ่นละมีกลิ่นเหมือนน้ำปะปาท่อขึ้นสนิม

ร่างนั้นก็คือตัวของดี้เอง

เขาเองก็เป็นปีศาจเหรอ?

"เออ มึงหายบ้าได้ยัง มึงก็เป็นเหมือนกูเนี้ย"

เขาหันไปมองคนอื่นๆ พบหน้าหน้าผากทุกคนเรืองแสงสีแดงหมดทุกคน พวกเขาต่างค่อยๆปรบมือ 

ทีละคน สองคน

หลายๆคน

จนเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วโรงเรียน

"สรุปหายกลัวยัง"  

คิ้วที่ประดับดวงตาขาวโพลนย่นด้วยความสงสัย ร่างของดี้หันกลับไปส่องกระจก พร้อมกับรอยยิ้มก่อนร่างตัวเองจะค่อยๆบิดงอ

"เออ"

พูดคุยกับนักอ่าน

สวัสดีครับ ผม "นายหนวดน้อย" ครับ

เรื่องนี้ต้องยอมรับว่าไม่ใช่นิยายเรื่องแรกที่แต่งครับ ปกติผมชอบแต่งแนวขำขันเบาสมอง

นี่ถือเป็นครั้งแรกเลยที่แต่งแนวดาร์ค

แต่ก็ไม่รู้ว่าจะดีรึป่าว 55+

สุดท้ายฝากติดตามเรื่อง "ONE PARTNER : วัน พาร์ทเนอร์" กับ "นายหนวดน้อย"คนนี้ด้วยนะครับ

เยิฟๆ~❤

ปูน - ศิลาคราม ขาวจีน

SQW