รัก3ปีขออีกทีได้ไหมเธอ

บทนำ
รักเพราะอะไร?

เช้าอันสดใสของเด็กสาวท่อยู่ในวัยแรกแย้มแก้มสีอมชมพูผิดที่ขาวราวหิมะเรียบเนียนผมที่ยาวสลวยดำเป็นเงางามกลิ่นหอมดอกไม้ในตัวของเธอเองร่างกายอันอรชรนออยู่บนที่นอนสีขาวแสงแดดยามเช้าที่..ส่องมาทำให้เด็กสาวรู้สึกแสบตาค่อยๆหรี่ตาขึ้นเพื่อดูเวลาว่า7.30

0.0"ตายแน่โรงเรียนจะเข้าแล้วง้อวววจะทันไหมอ่ะแํนรู้สึกมีน้ำโหกับแม่มากที่แม่แกล้งฉันแล้วไม่ยอมปลุกให้ฉันตื่นคืออะไร!!!!!!!!!!!!!~

"แม่ทำไมไม่ปลุกจันทร์ละคะ!"
"...ยัยจันทร์อายุ18แล้วดูแลตัวเองได้ละมั้งยัยบ้านิรบเร็วเข้าชักช้าก็ไม่ทันโรงรเียนเดี๋ยวก็โดนเชิญออกเหมือนโรงรเียนที่เเลวหรอกรู็ไหมแม่เหนื่อบแค่ไหนที่แกทำตัวเหลวเเหลก@#$@#$YFG" แม่ของฉันที่ตื่นมาเอาแต่บ่นๆทุกวี่ทุกวันจนฉันไม่อยากนอนบ้านไม่อยากกลับไปนอนที่บ้าน อละ ด้วยเรื่องที่ฉันกำลังจะสอบเข้ามหาลัยต่างๆด้วยโอ้ย!มันยิ่งแน่เข้าไปใหญ่เวลานอนก็ไม่มีเครียนกเรื่องเรียนแล้วยังต้องมาเครียด รำคาญอารมรมณ์ไม่ดีเพราะแม่อีก!!...เอาเถอะใครอยากจะว่าฉันเป็นนังลูกอกตัญญูก็เชิญไม่เเคร์
โครม!!!เพล้ง
"!!!จันทร์เป็นอะไรแกทำอะไรอีกแล้วละเห้อ..ยัยยนี่ชอบทำให้โมโหอยู่เรื่อยทำอะไรดีๆที่ลูกคนอื่นเค้าท...."
"..."
"จันทร์ๆลูกแม่ๆลูกเป็นอะไรไปลูกๆ"
ฉันไม่รู้เลยว่าอยู่ดีๆทำไมก็วูบลงไปอย่างนั้น เอ๊ะนั้นใครน่ะ ฉันสงสัยก็เลยเดินเข้าไปดูว่าใครกันมายืนมองฉันแล้วรู้สึกเหมือนมีเเรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันต้องเข้าไปหาเขาด้วยนะ!!ผมสีดาร์กช๊อกโกแลต นัยตาสีแดงเพลิงหูแมวที่น่ารัก ปากของเขาที่ดูไม่มีรอยยิ้มเอาซะเลยเสื้อผ้าชุดดำ!!!!หรือว่า0[]0เราตายแล้ว ละ ละ แล้วคนๆนี้คือยมทูตหรอ
ไม่จริงๆน่าๆลองเข้าไปถามก่อนละกัน
"เน้!อุ้ย!คะ คุณเป็นใคร"ฉันถามไปด้วยเสียงที่หวาดกลัวแต่ก็อยากรูู้
"เธอ!รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ต้องถามฉันเธอก็เข้าใจ"
เอ๊ะทำไมเขาพูดแบบนั้นกับฉันชักงง - -" ฉันยิ่งเป็นคนโง่ๆเรียนไม่เก่งอยู่ด้วยสิ
"ทำไม!อะไรฉันไม่เข้าใจอธิบายหน่อย!"
"นี่เธอมันจะมากเกินไปแล้วนะ!เธอควรจะสำรวมมากกว่านี้เมื่อเธอไดุ้ยกับฉัน"
"ละ ละ แล้ว..ทำไมฉันต้องทำด้วยมันไม่เห็นจำเป็นสักนิดฉันเองถามคุณดีๆคุณก็พูดชวนหาเรื่องพูดกับคนดีๆไม่เป็นรึไงห๊!!!"ฮึ้ย!อีตาบ้านี่เห็นว่าหล่อหรอกนะเลยไม่ด่าอะไรออกไปจริงๆอยากด่ามากๆเยอะด้วย คนเข้าอุตส่าห์คุยดีๆทำมาเป็นเข้ม!โถ่วจขู่คนอยา่งจันทร์หรอยากไป100ปีย่ะ
"ยัยหน้าจืดมืดสนิทยิ่งกว่าคืนเดือนดับ!- -ฉันรู้ว่าเธอด่าฉันว่าอะไร แํนรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
ฉะนั้นไม่ว่าอย่างไรเธอห้ามด่าฉันเพราะความคิดเธอมันดังกว่าปากของเธอพูดอีกสงสัยเป็นมนุาย์พวกที่ชอบนินทาคนลับหลังน่าจะจับไปตัดลิ้นท่าจะดี"
"0o0"อะไรกันพูดเหมือนจะเอาเราไปลงนรกอย่างนั้นแหละฉันว่าเห็นท่าจะไม่ดีฉันเลยลองใช้ลูกไม้หลอกหมาหลอกแมวหลอกเด็กพูดไปว่า
"เห้อยนั้นปลาพยูนบินได้"ฉันทำมือชี้แล้วอีตาบ้านั้นก็ดันหันหน้าบ้าจี้ไปดูสงัสยจะเชื่อว่ามีจริงพอสบโอกาสฉันเลยจ้ำ4x100เพื่อหนีจากเขา นั้นเป็นตัวชนวนอย่างดีที่ทำให้เขาระเบิดตู้ม!มากเข้าไปอีกเขาสั่งให้พวกคนที่เหมือนกับเขาไล่จับตัวฉันมาแต่อยู่ๆก็อ๊!!!!
"ย๊ากกกก...แม่จ๋าช่วยจันทร์ด้วยอ๊ากกก....อุ๊ก!!!"แงะทำไมเราตกไปไหนเราตกเตียงแสดงว่าเมื่อกี้มันก็คงแค่ความฝันแต่ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านฉันนี่ที่นี้ที่ไหน!
"แม่คะ!"
"อ้าว!ยัยจันทร์ออกมาเดินเพ่นพ่านทำไมน่กลับไปนอนพักผ่อนก่อนเถอะลูก ลูกน่ะหักโหมเกินไปนะนอนพักซะนะ"
"แม่คะ คื.."
"เอ๊ะยัยเด็กโง่นี่แม่บอกให้แกไปพักผ่อนไป๊ๆ"
"แม่คะ คื.."
ปัง!
ประตูถูกปิดกระเเทกหน้าฉันเกือบมึนแหน่ะ
เอ๊ะ ผ ผ้ชายคนนั้นที่เราเจอในฝันนี่นาเขามาทำอะไรน่ะ รหรือว่าเขามาตามจับตัวฉํนบ้าสิๆ ตื่นๆสิยัยจันทร์ไม่น้าๆๆเค้าเดินเข้ามาแล้ว
"นายปล่อยฉันไปเหอะนะฉันเพิ่งจะเป็นสาว18เองนะฉันยังไม่อยากตาย"
จุ๊บ!
0x0......เขาทำอะไรกับฉันปากของเราชนกันหรอปากของเรา ปากของเรา
"เธอ...ยัยที่หนีออกมานี้เจอตัวจนได้
"นายท่านขอรับคือเรา(ซุบซิบๆ)"
"ห๊!!!~แกวา่ไงนะ- -*****!"อยู่ๆผู้ชายคนนั้นอยากหายก็หายไปเฉยๆเอ๊ะเขาคนนี้มันตัวอะไรหายตัวได้ด้วย- -...เห้ย!!!! หะ หายตัวได้มันไม่ใช่คนแล้ว แล้วเขาเป็นตัวอะไรง่ะมะไม่นะๆคงเป็นแค่ภาพหลอนมั้ง!!แต่ถ้าเป้นภาพหลอนแล้วฉันคุยอยู่กับใครฉันเริ่มงงกับตัวเอง...ไม่นาทุกอย่างก็ดับวูบหสยไปในพริบตา