คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SEVEN REDDY] CHAPTER {2} 100%
CHAPTER {2}
นรกหรือสวรรค์
@ พัทยา
ฉันนอนเล่นบนเตียงกว้างใหญ่ๆในห้องของตัวเอง เราเช่าบังกะโลอยู่ เป็นบังกะโลที่ไม่ใหญ่มา มีทั้งหมดห้าห้อง ห้องนอนสาม ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่นกับห้องครัวอยู่ด้วยกัน หลังจากที่เรา (ฉัน เจ็ด พี่ออยจันทร์) พึ่งจะมาถึงพัทยาไม่นานต่างคนก็ต่างเข้าห้องของตัวเองไปพักหลังจากที่นั่งรถมาเกือบๆสองชั่วโมง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เอลา ไปเล่นน้ำกัน” เสียงหวานๆของพี่ออยจันทร์ดังมาจากที่หน้าประตูห้อง ฉันจึงเดินไปเปิดกระเป๋าหาชุดว่ายน้ำใส่ แต่...
ไม่มี ฉันไม่ได้เตรียมชุดมา
“พี่ออย เอลไม่มีชุดใส่ไปอ่ะ” ฉันตะโกนตอบ
“ยืมของพี่ก็ได้ พี่รู้อยู่แล้วว่าเราต้องไม่เอามา เซ่อแบบนี้”
‘เซ่อแบบนี้’ เหมือนฉันโดนด่าทางอ้อมเลยอ่ะ TT^TT เอ๊ะ! หรือด่าแบบตรงๆกันเลยนะ
ไม่นานพี่ออยจันทร์ก็เอาชุดว่ายน้ำแบบเป็นกางเกงสบายๆมาให้ แต่ฉันว่ามันดูเหมือนชุดเดินเที่ยวสบายๆมากกว่าชุดว่ายน้ำอีก
“ชุดนี้ดีแล้วหรอพี่?” ทันทีที่ก้าวออกมาจากห้อง เจ็ดที่ดูเหมือนจะเตรียมพร้อมแล้วเพราะเขาอยู่ในชุดที่มีแต่กางเกงลายเดียวกับชุดที่ฉันใส่อยู่ แต่แค่เขาไม่ใส่เสื้อ
ฉันมองไล่ตั้งแต่ผมสีน้ำตาลทอง ดวงตาสีเท่าหม่น สันจมูกคมๆ ริมฝีปากบางสีอมชมพู ไหล่กว้างกล้ามแขนที่เป็นมัดและซิกแพ็คขาวๆ =.,=
เขาดูดีมากในระดับหนึ่งเลยละ คงไม่แปลกที่เขาจะมีสาวกรี๊ดเยอะ
“เอลาเธอจ้องเหมือนจะกินฉันเข้าไปทั้งตัวเลยนะ-__-;” เจ็ดเรียกคือสติฉันกลับมา เขายืนกอดอกมองอย่างหงุดหงิด พลางทำหน้าบึ้งตึง
“โถ่ๆ อย่าทำหน้าบึ้งสิ เดียวไม่หล่อออ~ คิกๆ” ฉันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะรีบเดินให้พ้นจากตรงๆนั้น ก่อนที่เจ็ดจะพุ่งเข้ามากระโดดเตะ (?) ซะก่อน
พี่ออยจันทร์บอกว่าพรุ่งนี้เราค่อยถ่ายแบบกัน วันนี้ให้พักผ่อน ฉันเลยชวนให้พวกเขามานั่งปิ้งบาร์บีคิวกันที่ชายหาด
ฉันรินไวน์ลงในแก้วใสบางๆ ก่อนจะกระดกดื่ม น้ำสีอำพันไหลเข้าไปในคอ รสชาติหวานปนขมของมันทำให้ถึงกับหน้าหยี่ทันที แค่แก้วเดียวเท่านั้น มันก็ทำให้โลกทั้งใบหมุน ใช่ว่าฉันจะคออ่อนนะ
ฉันเคยดื่มเหล้า แต่แค่ไม่บ่อยเท่านั้นเอง
“ไหวหรือเปล่านั้น= =;;” พี่ออยจันทร์เดินมานั่งข้างๆ ก่อนจะผลักหัวเบาๆ
“ผลักทำมะเขือหอยอะไรว่ะ~” ฉันพูดเสียงยาน ตอนนี้ฉันไม่รู้แล้วว่าใครเป็นใคร รู้แค่โลกมันหมุนมากเลย
“อ้าวไอ้เอล มึงพูดกับพี่แบบนี้หรอ กูแก่กว่ามึงหลายปีนะ” คนหน้าหวานทำเสียงเข้มใส่
ก็เหมือนจะน่ากลัว...
ฉันยังไม่เคยบอกใช่ไหม ว่าพี่ออยจันทร์นะเป็นสาวประเภทสองที่โคตรสวยเลย แถมตอนนี้หมั้นแล้วด้วย
ก็เหมือนจะน่าอิจฉา (แต่ก็อิจฉาจริงๆนั้นละ)
“อือ~~~” ฉันครางในลำคอเบาๆ
“เจ็ดพาเอลไปพักเหอะ”
“ได้ครับๆ”
กลิ่นหอมอ่อนๆจากคนตัวสูงที่กำลังพยุงฉันให้เดินดีๆ ทำให้ฉันได้สติกลับมาแค่นิดเดียว เจ็ดใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มแบบกวนๆ ก่อนจะออกแรงลากฉันต่อ
“ยัยอ้วน หนักเป็นบ้าเลย” เขาบ่นอุบ
หากแต่ทว่า
“เฮ้ย!!! อุ๊บ!!!”
เพราะเขาสะดุดบางอย่าง ทำให้เราทั้งคู่ล้มไปด้วยกันและ ปากของเราก็ประกบกันพอดี
เวรจริง!!!
“ไอ้บ้า!!!” ฉันเบิกตากว้างอย่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า
โอ๊ย! นี้มันบ้าจริงเล่นเอาสร่างเมาเลยนะเนี่ย
ถึงกระนั้นเจ็ดก็ไม่ยอมผละหน้าของเราให้ออกจากกัน
“ออกไปจากตัวฉัน” ฉันกดเสียงให้ต่ำ
“ใครกันแน่ที่ต้องออก” เจ็ดพูดด้วยเสียงกวนๆ เขายิ้มมุมปากนิดๆเหมือนว่าตัวเองชนะ
ฉันมองเขากับตัวเองสลับกันไปมา ถึงได้รู้ว่าฉันเป็นคนที่ทับเขา ไม่ได้เขามาทับ โอ๊ยเมื่อกี้ก็ทำวาดมาดซะแบบหมั่นหน้าสุดๆแบบไงละหน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยทีเดียวเชียวค่ะ
ขอเก็บเศษหน้าตัวเองแปป TT^TT
“หึหึ” เจ็ดหัวเราะในลำคออย่างผู้ชนะ
“ฮึ่ย!!! ฝากไว้ก่อนเถอะ” ฉันลุกขึ้นพลางชี้หน้าเขา ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น
ไม่กล้าอยู่แล้ว ทำเก่งซะเยอะสุดท้ายหน้าแตก
“รีบกลับมาเอาละ” เจ็ดตะโกนไล่หลังมา
“เออ!!!”
ตุบ!!!
เดินไม่ถึงสิบเก้า ไอ้ขาเวรก็ดันล้มไปกองกับพื้น เจ็ดวิ่งหน้าตาตื่นมาดูอาการของฉันทันที
ถึงจะบอกว่าสร่างเมาแล้วก็ตามทีเถอะ แต่อยู่ดีๆก็ปวดล้าที่ขาขึ้นมาซะดื้อๆ
“แค่โดนจูบถึงกลับล้มเลยรึไง?”
“เสือ_”
“โอ๊ะโอ~ หยาบซะด้วย เขาเรียกว่าเมาแล้วหาเรื่องโดนตีน รู้ป่ะครับ?”
“ไม่รู้ ไม่อยากรู้ด้วย -*- ”
“ลุกเร็ว เดียวไปส่ง” เขาเอือมมือมาดึงฉันก่อนจะช่วยพยุงให้ลุกขึ้นยืน เพราะอาการเมายังไม่สร่างฉันเลยเซไปซบกับอกกว้างพอดี หอมอ่ะ>.,<
“อืมมม~”
‘เอล ฉันรักเธอนะ’ เขาเอือมมือมาแตะแก้มฉันอย่างแผ่วเบา พลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
‘อืม ฉันก็รักนาย’ ฉันยิ้มตอบเขา
‘แต่....’ เขาผละมืออกเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มหวานๆนั้นหายไป
‘….’
‘ฉันว่าเราคงไปกันไม่ได้หรอก’ ดวงตาสีเทาหม่นมองด้วยสีหน้าเย็นชา ‘เธอนะทำตัวเด็กเกินไป ฉันไม่ชอบหรอก’
‘ดะเดี๋ยวก่อน’
ฉันเอื้อมมือไปแตะเขา แต่ไม่ทันเขากำลังเดินออกไปจากฉันช้าๆ เหลือแต่คำวิงวอนที่ขอให้เขาได้ยินเท่านั้น
‘อย่าพึ่งไป....เจ็ด ฉันรักนาย’ ตัวของฉันค่อยๆทรุดลงกับพื้นกรวด ปากก็ยังพร่ำบอกคำเดิม
‘อย่าพึ่งไป...ฮึก’
“เอล!”
“…”
“เอลา! ตื่นสิ!”
“อื้อ...” อะไรกันเนี่ย ใครมันมาบุกตอนคนกำลังนอนแบบนี้
ฉันค่อยๆลืมตาภายใต้ความมืด มือคว้าหาโทรศัพท์ที่หัวเตียง ก่อนจะหยิบมากดดูเวลาที่หน้าจอ
‘2.00 น.’
ก่อนจะละสายตาจากหน้าจอเพราะทนแสงจ้าๆนั้นไม่ได้ และมองไปยังคนตรงหน้าที่มองฉันอย่างเป็นห่วง
“เจ็ด...”
“เธอเป็นอะไรไป ฝันร้ายหรอ” เจ็ดบอกพลางเอื้อมมือมาสัมผัสที่แก้มของฉัน นิ้วของเขาปาดน้ำตาที่เปื้อนหน้าออกอย่างเบามือ
“ฉันร้องไห้หรอ”
“ก็เออน่ะสิยัยบ้า แถมยังร้องหนักด้วย!” เขาดุ ก่อนที่น้ำเสียงจะถูกปรับให้นุ่มลง “เธอฝันอะไรหรอเอล ทำไมต้องร้องไห้หนักขนาดนี้”
ฝันหรอ...นั้นสินะ เมื่อกี้ฉันฝัน ฝันถึงเหตุการณ์บางอย่างในอดีตที่ยังลืมไม่ได้ ฝันถึงเหตุการณ์ที่มันคอยหลอกหลอนฉันอยู่ตลอด
ถ้าฉันจะบอกเขาว่าฉันฝันถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกันในวันสุดท้ายของเรา
วันที่เราออกไปเจอกันหลังฝนตก
วันที่ฉันนั่งคุกเข่าขอร้องต่อหน้าเขา
วันที่เขาบอกทุกอย่างและทำร้ายฉันด้วยคำพูดที่สุดแสนจะเจ็บปวด
หรือก็คือ...วันที่เราเลิกกัน ไม่สิ ไม่ใช่ มันเป็นวันที่เขาบอกเลิกฉันเพื่อไปหาอีกคนมากกว่า
ถ้าฉันบอกแบบนี้ไปเขาจะทำหน้ายังไงกันนะ
“ไม่มีอะไร ฝันร้ายนิดหน่อย นายไปนอนเถอะ” แต่ฉันก็ปฏิเสธความคิดนั้นแล้วโกหกเขาออกไป ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่แค่มันไม่อยากพูด แล้วก็ไม่อยากให้เขามาทำเป็นห่วงกันอยู่แบบนี้
ก็แค่เจ็บ
“แต่…”
“นะเจ็ด นายไปนอนเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“แน่นะ? ให้ฉันไปเรียกพี่ออยจันทร์มามั้ย”
“ไม่เป็นไร ฉันอยู่ได้ แถมตอนนี้ก็ง่วงแล้ว” ฉันปฏิเสธเขาก่อนจะมุดตัวลงไปในผ้าห่มเพื่อเป็นการตัดบทสนทนา เจ็ดอยู่อยู่ตรงนั้นสักพักก่อนจะยอมเดินออกไปแต่โดยดี ฉันรู้สึกได้แบบนั้น ความจริงก็ไม่ง่วงหรอก ฝันแบบนั้นใครมันอยากจะหลับอีก
ฉันไล่เขาเพราะไม่อยากให้หมอนั้นมาทำดีอีก ก็บอกแล้วว่าแค่เจ็บ มาทำเป็นดีด้วยทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แถมเขายังเป็นคนที่เคยทำร้ายฉันอีกนะ แล้วจะให้ฉันทนอยู่กับเขาอย่างนั้นหรอ
ถึงฉันจะไม่ได้แค้นอะไรเขาแต่เรื่องแบบนี้มันลืมกันง่ายหรือยังไง แถมมันไม่ได้มีแค่แบบในฝัน แต่มันมีมากกว่านั้น หลายอย่างที่เขาทำร้ายความรู้สึกดีๆของฉัน รวมถึงเรื่องที่เขาทำให้วันครบรอบของเรา
ทะเลที่ทั้งคู่ไปถ่ายแบบกันค่ะ [เห็นแล้วอยากไปบ้างT^T]
ความคิดเห็น