หลานสุดที่ร้ายของอา - นิยาย หลานสุดที่ร้ายของอา : Dek-D.com - Writer
×

    หลานสุดที่ร้ายของอา

    รู้ไหม...ตอนที่เธอถามว่าฉันอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ตอนนี้ฉันคิดออกแล้วล่ะ ขณะถามด้วยน้ำเสียงต่ำที่เริ่มแตกพร่าหน่อยๆ ดวงตาที่เหมือนเปลวไฟอันอบอุ่นค่อยๆ ไล่มองใบหน้านวลผ่อง แก้มสองข้างของหญิงสา

    ผู้เข้าชมรวม

    6,183

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    48

    ผู้เข้าชมรวม


    6.18K

    ความคิดเห็น


    8

    คนติดตาม


    40
    จำนวนตอน :  62 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  23 พ.ค. 67 / 23:01 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    หลานสุดที่ร้ายของอา

    “หอม เรื่องที่แกทำข้อตกลงกับอาฉัน มันเกี่ยวกับข่าวที่เกิดขึ้นด้วยใช่หรือเปล่า?” ตระการตายิงคำถามตรงเข้าประเด็นทันที เธออยากรู้ทุกอย่างใจแทบขาด และรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคนในรูปที่โชว์หราเป็นข่าวใหญ่ของมหาลัยฯ คือเทียนหอม ถึงได้ไม่เอ่ยปากพูดอะไรออกไปแม้แต่คำเดียว

    “ใช่” เทียนหอมยอมรับ “เรื่องห้องพัก เรื่องภาพ รวมถึงการปล่อยข่าวฉาวๆ ฉันก็ให้อาของแกจัดการทั้งหมด ด้วยข้อแลกเปลี่ยนที่ฉันจะเข้าไปฝึกงานกับอาแกไง 3 เดือน”

    ตระการตาพยักหน้า เธอเข้าใจได้เพราะภาพเหยื่อสาวในห้องพักโรงแรมดัง ตระการตารู้ว่านั่นคือห้องพักราคาแพงหนูฉี่ทีเดียว แต่เรื่องข้อตกลงระหว่างเทียนหอมกับธเรศคุณอาของเธอ....เธอเชื่อว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ เทียนหอมไม่ใช่เด็กฝึกงานธรรมดาหรอก

    “แล้วจะทำอะไรต่อจากนี้ เพราะแกกำลังเล่นนอกแผนนี่นา”

    แผนของตระการตากับเทียนหอมที่วางเอาไว้ตั้งแต่แรก คือการเก็บหลักฐานเพื่อทำให้ทอรุ้งจนมุม ในข้อตกลงที่วางเอาไว้ตอนแรก...เธอให้เทีนหอมขาดเรียนไปหลายวันเพื่อแกล้งให้ทอรุ้งกระวนกระวายใจ แต่เรื่องข่าวที่ถูกพูดถึงกันอย่างร้อนแรงในขณะนี้ ไม่ได้อยู่ในแผนการที่วางเอาไว้เลย

    เทียนหอมกล้าได้กล้าเสีย ยอมเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงขนาดนี้ แสดงว่าไม่ได้แค่ต้องการแค่ให้ทอรุ้งรับผิดเพียงอย่างเดียว

    “ฉันว่า ฉันกำลังกลายเป็นคน ‘โลภมาก’ ไปแล้วล่ะกระเต็น” เทียนหอมถอนหายใจ “รอบนี้ฉันจะเอาให้รุ้งพังยับเยิน เหมือนกับที่รุ้งตั้งใจทำลายฉันนั่นแหละ”

    “ขนาดนั้น?” ตระการตาเลิกคิ้วสูงขึ้น “ฉันเข้าใจแกนะ คนอย่างรุ้งบางทีแค่หลักฐานเพื่อให้อีกฝ่ายจนมุม ยอมรับผิดเพียงอย่างเดียวมันไม่พอหรอก รุ้งมันคงไม่สำนึกหรอก ลองถ้าเราให้โอกาสไป มันก็คงไม่วายหันมาแว้งกัดแกอีก หมาน่ะ ลองถ้ามันได้กัดคนเข้าให้ทีนึงแล้ว มันก็จะกัดอีกเรื่อยๆ อย่างบ้าเลือด เลี้ยงยังไงก็คงไม่เชื่องแล้ว”

    เหมือนกับทอรุ้ง ในใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยไฟริษยาคนอื่น จนคิดทำกับเพื่อนได้ลงคอ แล้วคิดว่าตนเป็นฝ่ายถูกกระทำมาตลอด ความคิดแบบนี้ มันคงไม่มีทางที่จะทำให้ทอรุ้งกลับตัวกลับใจได้แล้ว นอกเสียจากอีกฝ่ายจะเจอบทเรียนในชีวิตที่เป็นเหมือน ‘ยาแรง’ ดัดนิสัยให้อีกฝ่ายเข็ดหลาบ และจำไปจนตายเอง

    “เอาเถอะหอม ไม่ว่าแกจะตัดสินใจทำอะไร ฉันอยู่ข้างแกเสมอนะ”

    “แม้ว่าคราวนี้ฉันกำลังหวังว่า จะลงโทษให้รุ้งลาออกจากมหาลัยฯ น่ะเหรอ?”

    ตัวละครอื่น

    (บุคคลในภาพเป็นเพียงตัวละครที่สมมุติขึ้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเนื้อหา)

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น