คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ปักธงชัย ณ แดนเหนือ
“เอาพันเอร์เรยิถล่มำแพเลย” ผมหันไปสั่พลอำลั
ฟิ้วววววว ู้มมมมม
เสียำแพโนหัวรบพลัแสยิใส่ระรายและถล่มลมาเปิทาให้อำลัอผมและอท่านโรมเมลบุเ้าสู่ราวั
“่าให้หม” ผมสั่และยิใส่ทหาร้าศึที่นอนิ้นอยู่ที่พื้น
“ท่านเ้านั้นรุมาสู้ไม่ไ้แล้วระ ไปยิทำไม” ท่านโรมเมลถาม
“ทำับมันเหมือนมันทำับทาสและประานอเราท่าน อย่าไปปรานีพวมัน”
ผมพูับท่านลูหลานวีรบุรุษ
“ยิอัพวบนำแพให้ร่วเลย” ผมสั่อี
“บนราวั์มีพลธนูำลั้าสอนพลทหารยิใส่พวมัน” ท่านโรมเมลหันไปสั่ทหารเยอรมันให้ยิหัวรวใส่พวพลธนูบนระเบียราวั์
“พัประู และ หน้า่าเ้าไป”
ผมสั่ให้พลอำลัทำรายหน้า่าและประู่า ๆ เพื่อเ้าไปในปราสาท
เมือพวผมวิมาถึโถทาเินพบ้าศึวิลมาาบันไปราสาททั้สอ้า
“ปืนลหนัยิ” ทหารเยอรมันั้ปืนลหนัยิถล่มใส่พวมัน
ปั้ ปั้ ปั้ ปั้
อำลัป้อันเริมยิใส่พวพลธนูามระเบียทาเินและอำลัอีสวนเริมบุเ้าไปามห้อ่า
ๆ
ปั้ พลำลัไม่ไว้ีวิใรยิใส่หัวพวทหาร้าศึที่บาเ็บามพื้น
“ท่านแบบนี้มันารรมั ๆ ผมไม่เห็น้วยเลย” ท่านโรมเมลพู
“ผมเ้าใรับ แ่ผมไม่อาไว้ีวิพวระยำนี้ไ้” ผมพู
“ท่านรับมาูทานี้สิ”
มีพลทหารเยอรมันนหนึ่เรียเราให้เ้าไปูห้อ ๆ หนึ่
เราเ้าไปพบพวทหาร้าศึทิ้อาวุธ เป็นเลยอยู่
และพบศพอพวเผาลึ่สัว์ นอนแ้ผ้ามอเลือ้วยหน้าาทรมานสุี
หูพวเาถูั บานอนาว่านั้น ใน้ออมีน้ำาว ๆ
ไหลเ็มไปหมบบอว่าถูรุมโทรมมา
แ่ระศพุไม่ไ้
“นี้มันอะไรัน”
ท่านโรมเมลเินเ้าไปเอาสันปืนระแทหน้าเลย้าศึและเ้นอหาวามริ
นพวมันยอมพูว่าเป็นฝีมือพวทหารราอ์รั ึ่ำลัะหนีแ่หนีไม่ไ้เพราะทุทาเ้าออเราไ้ปิันไปหมแล้ว
และยับออีว่าในุใ้ินมีอีหลายนหลายเผ่า
“ไอ่สาระเลว อาเล รามาโนฟ” ท่านโรมเมลพู
“ไป่าพวมันันเถาะท่าน” ผมวน
“่าพวมันให้หม่อแ่นี้ไม่้อไปปรานี้พวมัน่อให้นอนินอ้อนวอน็เผามันไปไ้เลย”
ท่านโรมเมลสั่เสียัและให้ระายำสั่ออไปพร้อมเ็บหลัานในที่เิเหุ
“ผมเ้าใท่านแล้วไปับไอสารเลวนั้นมารับรรมันเถาะ” เาหันมาวนผม
อี้าน
“อะไรนะแมนแ่ทารับปราสาทพวมัน็เ้ามา้นไ้เหลาะ” ้าพูแบบะลึ
“ใ่รับพวมัน้นทุอริ ๆ พวเราที่พยายามหนี้ถู่าายเลียบอรับ”
ทหารอ์รัษ์รายาน
“แถมพวเราที่หนีไปไ้พบว่าไม่รอ น้อหนีลับมา เพราะมี้าศึอยู่รอบเมือเลยรับ”
อีนพู
“ท่านรับ้าศึำลัะมาถึบนยอปราสาทนี้แล้วรับ”
อีนเ้ามารายาน
อา เสียร้อโหยหวนอทหารา้าร่าถู้าศึเผา
ลับมาอี้าน
“บุเ้าไปึ้นไปยอปราสาทไอ่สาระเลวอยู่ที่ห้อนั้น”
ผมหันไปสั่ให้อำลัอผมถาโถมึ้นไป
“เอาฟาร์มเมนโทเวอร์ เผาพวมัน”
ผมสั่พร้อมับพลเรื่อพ่นไปวิ่ไปปล่อยไฟเผาพวราอ์รัษ์ที่วิ่ะมาฟัน
ปั้ ปั้ ปั้ เสียสาระพัปืนโหมระหน่ำใส่
นเราวิ่ึ้นมาถึห้อบนสุยอปราสาท
พบเ้าอ์ายวิปริษและอืรัษ์อมัน
“ยิาพวมันให้หมเหลือไอสาระเลวนั้นไว้็พอ”
ผมพูและยิใส่้าพวอ์รัษ์ให้ล้มล
“ไอ่สาระเลวอเล มึบแล้ว” ผมพู
“ยัหลอ” เ้าหน้าโ่หันมาบวิ่มาหาผม
ปั้ อา
ผมยิใส่มือมันนมือาไม่อาับาบไ้ และผมเินเ้าไปหา
“เียมไปึ้นศาลไ้เลยไอ่าิั่ว”
ผมพูและสันปืนทุบหน้ามันนแหไปทีนึ่อนสั่ให้พลอำลัราามันลไป
“เอาับพวอ์รัษ์สวะพวนี้ี” ท่านโรมเมลหันมาถาม
“ยิทิ้เลยใหม?” เาถามลับ
“่ายไป” ผมพู
“ั้นเอาไปเ้นอ่อน้อย่า” เาอบผม
“็ีนะรับ” ผมอบ
และผมับท่านโรมเมล็เินมายัาฟ้าอปราสาทที่ธมุราุมารอไอ่พวสวะรามาโนฟ
ยัสบัอยู้
“เอาเรื่อนพ่นไฟเผาธมันเลย” ผมสั่
แ่้าไปท่านโรมเมลเอาปืนยิ้วยวามแม่นัั่วที่มัอยู่้านบนอธนธลมาสู่ฟืนิน
“ไปปัธันเถาะ” เาหันมาวน
“ว่าะเผาธนั้นะหน่อย” ผมพู
และพวเรา็เินเ้าไปปัธาิทั้ 2 ประเทศ้า ๆ เสาธ
“เอธรรม ยุิธรรม เสรีธรรม
เพื่อแนบิาเยอรมัน
อให้เราทุนมุ่มัน
ภรรธรรม ้วยมือและใ
เอธรรม
ยุิธรรม เสรีธรรม
เป็นประันวามสบสุ
เริในวามสุอันรุ่โรนี้
เริ แนบิาเยอรมัน
เริในวามสุอันรุ่โรนี้
เริ
แนบิาเยอรมัน”
เสียทหารเยอรมันร้อเพลสุีประเทศาิอาวเยอรมัน
“ที่นี้ประเทศอเรา
เป็นแนแห่เสรีภาพ
และปวประา
เป็นแนแห่ัยนะ
วามสุ และ เียริยศ
ำลสิทธิ์มนุษย์น
ยืนยหมื่นปี
(ทำนอ heil dir im siegerkranz)
โปรรุึ้นมาาอาเถิ
มีวันใหม่ลออยเราอยู่
ศรัทธาในแนบ้านเิเถิ
ว่าะพบสิ่ที่ีว่า
อี้อบสิ้นลไป
อนา้อเลิ้ม้นึ้น
เราะทำให้สำเร็ให้ไ้
เพื่ออนาที่รุ่เรือ
ส่อสว่าเหนือแนไท
ส่อสว่าเหนือแนไท
(ทำนอ Auferstanden
aus Ruinen)
เราออุทิศายใ
มอบให้บ้านเิเราและ
ประาธิปไย
อีรัธรรมนู
วามสุอปวประา
เราอสุีให้ท่าน
ยืนยหมื่นปี
อีรัธรรมนู
วามสุอปวประา
เราอสุีให้ท่าน
ยืนยหมื่นปี
(ทำนอ heil dir im siegerkranz)”
อำลัอผมึับานเพลสุีสหภาพสุวรรภูมิอันศัิ์สิทธิ์
และสหพันธรัสุวรรภูมิอันศัิ์สิทธิ์แห่นาิไท ึ้นในรูปแบบทำนอมาร์
เหมือนเพล Preußenmarsch
แ่เปลี่ยนท้อนลาา Preußenlied เป็น Auferstanden
aus Ruinen เท่านั้นเอ
“เล่น็อปทำนอไปื่อ ๆ เลยหรือนี้” ท่านโรนเมลพูแบบำ ๆ
“็เพลมันเพาะ” ผม็อบที่เล่นทีริลับ
“เป็นศึที่ี ยินีที่ไ้รวมรบ้วยัน” ผมหันไปับมือ
“เ่นัน หวัว่ารั้หน้าเราะไ้รบ้วยันอีนะ” เาพู
“นว่าะถึวันนั้น อพระเ้าอวยพรท่านและุ้มรอท่านให้ปรอภัย”
ผมอวยพร
“อพระเ้าุ้มรอและอวยพรท่านเ่นัน” เาอวยพรผมลับ
หลัานั้นพวเรา็แยย้ายปล่อยให้อำลัหลัอทั้สอประเทศเ้าวบุมสถันาร
และในวันรุ่ึ้นศาลยุิธรรมอุภาีไ้รับารัั้ึ้น
เพื่อพิาราโทษไอ่สาระเลวาิั่วอเล็ ึ่ศาลัสิ้นประหาร้วยารให้แยแนา้วยรถยน์และแวนาห้อยประานลาเมือให้มันทรมานนสิ้นใไปเอ
พร้อมลับหลัานประานวามผิเป็นภาษาที่นี่
พร้อมทั้ที่นี่ไ้รับารปลปล่อยไม่มีทาสอี่อไป พ่อ้าทาสถูับมาประหารเรียบ
บไปอีหนึ่สราม ัรวรริไ้ลพินาไปอี้าว
ไม่นานเรายึไ้ทั้หม
********************************************************************************************************
ทำไมพวัรวรริแมอ่อนัฟะ นัเวท็ใ้สร้าบาเรียนหมหลัแทนที่ะเอามาอันเินอะไรี ๆ มาสู้ สใสมุราุมารหืนามนี้ ปอ. ริ ๆ
ความคิดเห็น