[SF] 2JUN ]} Be Quiet.

ข้อมูลเบื้องต้น

นานๆที ผมจะมี SF เรื่องใหม่นะ? 55555

เอาเถอะครับผม   รู้ว่าแต่งไปก็ไม่มีคนอ่าน.. T^T

**ฟิคเรื่องนี้เกี่ยวกับ ชายรักชาย รับไม่ได้ [X] มุมขวา ขอบคุณครับ

**ฟิคเรื่องนี้เป็นคู่ 2JUN วง BEAST รับไม่ได้  [X] มุมขวา ขอบคุณคร้าบ

**ฟิคเรื่องนี้มีเนื้อเรื่องงงๆ  อย่างน้อยก็ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่าน  ^^

 

เนื้อเรื่อง

              เหนื่อยครับ...หลังจากที่ผมไปอัดเสียงเสร็จ เฮ้ออออ....  เพลงใหม่ของพี่วานซองไง ^^ ทุกคนใกล้จะได้ฟังแล้วล่ะ ฮ่ะๆๆๆ เวิ่นเว้อมานานสองนานผมชื่อ ยงจุนฮยอง ครับ หรือที่ใครๆรู้จักในนามโจ๊กเกอร์!!

ติ้ง..  เสียงข้อความของไอโฟนเด้งขึ้นมา เป็นสัญญาณให้รู้ว่า..  มีคนทักทวิต -..-

@BeeeestDJ : อีกไม่นานนี้ครับ  สำหรับรุ่นพี่คิมวานซอง with ยงจุนฮยอง!! ไม่ได้มาโปรโมทให้เพราะว่าเป็นเพื่อนผมนะ

@BeeeestDJ : แต่เหมือนว่ามันเป็นไปโดยธรรมชาติน่ะ..จะรอเพลงนี้ออกกันก็ได้นะครับ   ชิท!!!

@BeeeestDJ : จุนฮยองอ่า  ฉันช่วยพูดให้ดีๆแล้ว  เพราะงั้นวันนี้จะมาเล่นกับฉันรึเปล่าล่ะ....ปวิ๊ง

                ไอ้บ้านั่น  ฮ่ะๆ...  มันบ้าเนอะบิวตี้ แต่เอาเถอะครับ  ^^  พิมๆๆๆๆ

@Joker891219 : @BeeeestDJ  คึคึคึคึ  ดูจุนนี่ไม่เล่นกับฉันเองไม่ใช่หรอ  TT TT

ผมเปล่าสร้างกระแสนะ จริงๆๆ  ฮ่าๆๆๆๆ  เอาเถอะครับผม  กลับไปหามันที่หอได้แล้วมั้ง  ป่านนี้คงจะรอแล้วล่ะมั้ง..

“จุนฮยอง” ร่างบางชะงักกึกกับเสียงเรียกแล้วเงยหน้าละจากไอโฟนขึ้นมามองทางต้นเสียง

“อ้าว...นาย”  “ไปหาไรกินกันนะ ฉันหิวๆน่ะ” ดูจุนว่าพลางลูบท้องตัวเองปอยๆเป็นเชิง แล้วเดินไปจูงมืออีกคนขึ้นรถ

                หลังจากเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยก็นะ...  ร่างสูงก็ขับออกไป ปล่อยให้จุนฮยองนั่งดูนู้นดูนี่ไปตามประสาคนไม่ค่อยออกไปไหนตอนดึก(?) 

“เรื่องเพลงเป็นไงบ้างล่ะ หื้ม?”

“อ่อ ไปได้ดีแหละ  เออ ดูจุนอา ไอ้ที่นายพิมว่า ‘เล่นกันนาย’ น่ะมันหมายความว่าไง หื้มมม?”

                ร่างสูงไม่ตอบเพียงแค่ยกยิ้มหน่อยๆ แล้วยังคงขับรถต่อไป  เมื่อเห็นแบบนั้น  จุนฮยองเลยได้แค่...นั่งอมลมมุ่ยหน้าอยู่ข้างๆ

...ก็ไอ้อากัปกิริยาแบบนี้มันน่ารักนี่นา  ฉันขอแกล้งนายไปก่อนล่ะกัน...

                ถ้าเพียงแต่วันนั้นจุนฮยองไม่เดินออกจากห้องเพรารีบไปคุยเรื่องเนื้อเพลงนี้ล่ะก็...  คงได้เล่นนู้นเล่นนี่กันเยอะแยะ  ไม่ว่าจะเป็นเกมส์ นั่งคุยเรื่องนี้เรื่องนั้น คำตอบของคนบางคนทำเอาเค้าตกใจจริงๆนะ

‘จุนฮยองอา นายอยู่กับฉันก่อนสิ อย่าเพิ่งไปเลยนะ’

‘ดุจุนนายอย่างี่เง่าได้มั้ย?  ฉันรีบนะ  มันเป็นงาน เข้าใจกันบ้างสิ’

‘มีอย่างอื่นสำคัญกว่าฉันด้วยหรอ?  บอกมาหน่อยสิ  นายจะไปทำอะไร เพลงอะไรที่นายจะไปอัดมันนั่นน่ะ’ ยอมรับว่าตอนนั้นเริ่มหงุดหงิดกันทั้งคู่ 

‘Be Quiet!’  แล้วจุนฮยองก็เดินจากไป ทิ้งให้เค้ายืนค้างแบบนั้น

ก็เพิ่งมารู้อีกทีว่านั่นมันเป็นชื่อเพลง  ฮ่ะๆๆ ให้ตายสิ นี่เค้าโง่หรืออะไร  คิดไปได้ว่าจุนฮยองบอกให้เงียบ? =___=

“นั่งเหม่ออะไรคนเดียว บ้าหรือเปล่าน่ะ?”  จุนฮยองเดินมานั่งลงข้างๆแล้วมองด้วยสายตาแปลกๆ

“เคยสงสัยมั้ยว่า  ทำไมคนไม่เอาไหนแบบฉันถึงได้มาเป็นลีดเดอร์”

     จุนฮยองไม่ตอบแต่กลับก้มหน้าซดโกโก้ร้อนๆเข้าปากแล้วก็ส่ายหน้าหน่อยๆ

“ถึงนายจะไม่เอาไหน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีความเป็นผู้นำนี่ เหมาะสมสุดแล้วน่า การเป็นลีดเดอร์ก็สอนอะไรนายได้เยอะไม่ใช่หรอ?”

^^.. “มันก็ใช่นะ แต่นายน่ะทำไมถึงยอมว่าคบกับคนไม่เอาไหนแบบฉันได้ล่ะ?”

“เพราะนายเป็นนายไง แล้วมันจะมีไอ้บ้าคนไหนทนนิสัยฉันได้อย่างนายห๊ะ? ไม่มีหรอกน่า”  ..^^

                วันนี้ไอ้หมอนี่มันจะเลี้ยงข้าวผมหรือยังไงกันนะ  ไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคนแค่ไม่กี่วัน  ทำเป็นมีจัดเซอร์ไพร์สบ้าๆบอๆให้เสียดายเงิน ฮ่ะๆ.. 

                วันนี้แฟนผมแปลกเนอะ  ไม่บ่นไม่วีนอะไรเลย แต่ก็ดีแล้วล่ะ  คุ้มกับที่จัดเซอร์ไพร์สแบบนี้มา นายจะได้หายเหนื่อยและถือโอกาสพักตรงนี้ไง  จุนฮยองอา...

                จุนฮยองควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วรับมันต่อหน้าดูจุน ทำให้ดูจุนต้องนั่งมองเงียบๆยังไม่กล้าจะขัดอะไร จนกระทั่งหน้าจุนฮยองเริ่มเครียดแล้วเงยหน้ามองมาตาเค้าเศร้าๆ?..

“ฉันต้องไปก่อน  ขอโทษนะ”  ว่าพลางลุกขึ้นเดินผ่านไป  แต่ก็นะ...ไม่เคยช้ากว่ามือดูจุนหรอก

“นายอยู่กับฉันไม่ได้หรอ นี่คืนสำคัญของเรานะ นะจุนฮยอง”

“ดูจุนฉันรู้ แต่ฉัน...ขอโทษนะ”

“จุนฮยอง...”  ไล้มือมากุมมืออีกคนไว้  “มีงานอะไรหรอ บอกได้มั้ย? นายจะไปไหน มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ ให้ฉันไปส่งนะ”

“ขอโทษนะ ฉันบอกไม่ได้ แต่นายจะทำให้ฉันยิ่งสายมากกว่าตอนนี้ ขอโทษจริงๆ” จุนฮยองชักมือกลับแล้วรีบวิ่งออกมาจากร้านอาหารนั่นทันที

                ผมต้อง...อยู่คนเดียวอีกแล้ว น่าเบื่อชะมัดเลย ให้ตายสิ  นี่มันวันครบรอบของเราไม่ใช่หรอ จุนฮยองอา...เอาล่ะ ! ครั้งนี้ฉันจะงอนนายอะไรที่มันสำคัญกว่าฉัน อะไรที่มันทำให้นายทิ้งฉันไปแบบนี้นะ -3-  คำว่า Be Quiet ฉันจะตะโกนใส่นาย ตอนที่นายบ่นฉัน -3-“  จำไว้เลย!!!

.หลังจากวันนั้น.

“ดูจุนอา ทำไมนายนอนแล้วไม่เก็บที่นอนเนี้ย มันรบกวนชาวบ้านเค้ารู้มั้ย? พอนายไม่ทำเดี๋ยวน้องคนอื่นในวงก็ไม่ทำ โอ๊ย นายนี่มัน!!!”

“เงียบไปเถอะน่ะ!!!!”   ดูจุนพูดพลางปันสีหน้าอารมณ์เสียที่ต้องมาทนฟังคำบ่นของอีกคนตั้งแต่เช้า

                ถ้าเค้าฉุกคิดสักนิด...จะรับรู้ว่าจุนฮยองช็อคขนาดไหน...

“ดูจุน นายอย่ามานอนเอกเขนกสบายใจอยู่ที่โซฟาแบบนี้นะ ไปช่วยคนอื่นทำความสะอาดห้องเลยนะ นายจะมานอนดูบอลไม่ได้ นายเป็นลีดเดอร์นะ!!”

“โอ๊ยยย!! อะไรของนายเนี้ย  หุบปากไปเลย ฉันจะดูบอล เสียงนายมันดังกลบเสียงบอลฉันหมดแล้ว”  ว่าพลางกดเพิ่มเสียงมากขึ้น

                ถ้าฉุกคิดอีกสักนิด  ...จุนฮยองใกล้จะน้ำตาไหลแล้วล่ะ...

“ดูจุนมากินข้าวได้แล้ว เย็นแล้ว นายตื่นมานายยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ น้ำนายก็ไม่อาบ อย่าทำตัวสกปรกแบบนี้สิ ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวกินปลาเลยนะ เดี่ยวไม่มีแรงเอา แล้วมันจะไม่ดี”

“เช้าก็บ่น เที่ยงก็บ่น เย็นก็บ่น นายเป็นอะไรกับคำว่าบ่นมากมั้ย ยงจุนฮยอง ถ้าฉันหิวฉันก็กินเอง ฉันอยากอาบน้ำ ฉันก็อาบเอง ไม่ต้องมาบ่น มันน่ารำคาญ!!”

“อ่ะ....อ่อ  โอเค ได้ ฉันจะไม่บ่นก็ได้ ขอโทษนะ  ดูบอลไปเถอะ..”

                ถ้าดูจุนกลับมาฉุกคิด จะรู้ว่า  เค้าได้เสียจุนฮยองคนนั้นไปแล้ว

                เหตุการณ์ในห้องสร้างความอึดอัดให้แก่สมาชิกในวงไม่น้อย ดูจุนพยายามทำตัวให้ไม่เอาไหนเป็นเวลาเกือบจะครบอาทิตย์  จุนฮยองเองก็เริ่มเงียบไม่ค่อยพูดจาอะไรมากมาย  ตื่นเช้ามา ไปซ้อมเพลงในห้องซ้อม กลับมาอีกทีก็ตอนเย็น กินข้าว แล้วอาบน้ำ เข้าห้อง  เค้าแทบไม่พูดจาอะไรกับใคร หากไม่มีใครถามเค้าก่อน

“พี่ซึง ผมว่ามันเปลี่ยนเกินไปนะ”  

“เค้าว่า...มันเงียบจนน่ากลัวอา พี่จุนยองไม่พูดไม่จา ไม่บ่นไรพวกเราเลย อะไรที่พวกเราทำเลอะเทอะพี่เค้าก็มาตามเก้บแล้วก็เงียบไม่บ่นอะไรเหมือนปกติ  มันน่าแปลกนะฮะ”

“ห๊ะ?...อะไรหรอ อุน ซอบ เผอิญพี่...พยายามจะถามคนอื่นทางสายตาแล้วไม่มีใครเข้าจพี่เลยน่ะ”  =___=”

“ผมว่าเพราะวันนั้นแน่เลย....”  กวังอาพูดขึ้นแล้วก้มหน้าเงียบ

                จะมีใครรู้มั้ยว่า... ทุกประโยคที่พวกนั้นพูดกัน ลีดเดอร์ของวงได้ยินหมด  หมดทุกอย่างเพียงแต่เค้าทำเป็นไม่สนใจนอนดูบอลต่อไป

“พี่ดูจุนก็เปลี่ยนไป เอาแต่นอนดูบอล น้ำก็ไม่ค่อยมาอาบ พี่จุนฮยองก็เงียบไม่พูดไม่จา ไม่มาบ่นอะไรใครสักอย่าง”

“กีกวังอา~ วันนั้นมีเรื่องอะไรหรอ?” ซอบเอ่ยถามขึ้น ทุกคนเริ่มขยับมาใกล้กันมากขึ้นเพราะกลัวคนที่นอนดูบอลจะได้ยิน

“ก็...วันนั้นพี่จุนยองมาบ่นพี่ดูจุนตามปกตินั่นแหละ แล้วพอพี่ดูจุนบอกว่ารำคาญ พี่จุนยองก็เงียบลงถนัดตาเลย เงียบจน..เป็นเหมือนทุกวันนี้”

                เพราะเค้าทำให้มันเปลี่ยนงั้นหรอ...ไม่ใช่หรอก  เพราะจุนฮยองต่างหาก

“ชิ.”  ดูจุนเผลอส่งเสียงออกมาแค่นั้น  แล้วนอนดูบอลต่อ ไม่สนใจสายตาที่ส่งขอความช่วยเหลือของคนอื่นในวง

                ไม่สนใจว่าคนอื่นจะให้ไปง้อจุนฮยองสักเท่าไร  ดูจุนยังคงยืนยันว่าคนผิดไม่ใช่เค้า  แต่เป็นจุนฮยองที่พูดมากจนเกินไป  พอไม่มีเสียงจุนฮยองมันก็เงียบขึ้นเยอะ  นั่นล่ะสบายหูสุดแล้ว  นี่คือคำที่คนอย่าง ยุนดูจุน พูดออกมา สร้างความตกใจให้คนในวงไม่น้อย เพราะดูจุนรักจุนฮยองยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด  แต่พอมาพูดแบบนี้ ไม่กลัวจุนฮยองจะเสียใจหรือไงกันนะ  เห็นได้ชัดว่าจุนฮยองได้ยินที่ดูจุนพูด จึงได้เดินเงียบกลับห้องไป

ถ้าดูจุนฉุกคิดอีกสักนิด...ความสัมพันธ์ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

                ถ้าดูจุนฉุกคิดอักสักนิด...คนในวงคงไม่ต้องอึดอัด

ถ้าดูจุนฉุกคิดอีกสักนิด...จุนฮยอง  คงกลับมาร่าเริงและสดใสเหมือนเดิม...

ถ้าดูจุนฉุกคิดอีกสักนิด...คำว่า  Be Quiet  จะเป็นเพียงแค่ เพลงที่จุนฮยองไปร้อง feat. เท่านั้น..