My Story ☂ EXO

ลำดับตอนที่ #4 : because of the weather 3/4 -krisyeol-

:) Shalunla

Title : [SF] เหตุเกิดเพราะอากาศ
Couple : Kris x Chanyeol
Author : mr.smile

>> เหตุเกิดเพราะฝน
>> เหตุเกิดเพราะฟ้า
>> เหตุเกิดเพราะอากาศ
>> เหตุเกิดเพราะ... (coming soon)

อากาศ??
เดี๋ยวก็ร้อน..เดี๋ยวก็หนาว..หรือไม่ก็ฝน
ไม่สบายตายเลย..

     "ฮัดชิ้ววว!! ฟืดด.."

     "อ่าา น้องยอลไม่สบายหรอครับ??"

     "นิดหน่อยน้ะครับ แหะๆ"

     เพราะช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยเนื่องจากเป็นช่วงเปลี่ยนฤดูกาลที่กำลังจะเข้าหน้าหนาวนั้นเอง
ทำให้มีคนจำนวนมากไม่น้อยที่ไม่สบาย...ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น = =


     ตอนนี้ผมกำลังทำความสะอาดห้องประธานนักเรียนอยู่ครับ ส่วนพี่คริสก็นั่งเคลียร์เอกสาร
อยู่ที่โต๊ะทำงานกลางห้อง ผมทำงานนี้ได้มาเกือบจะครบอาทิตย์แล้วล้ะ และก็ไม่เคยโดนพี่คริสดุ หรือโหดใส่
เหมือนที่ไอ่แบคมันพูดเลยสักครั้ง ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนพอผมทำความสะอาดห้องนี้เสร็จพี่คริสก็จะอาสา
ไปส่งที่ห้องให้ เห็นป้ะ..พี่คริสใจดีจะตาย


     แต่มีเรื่องนึงที่ผมต้องตกใจในวันแรกที่พี่คริสไปส่งผมที่ห้องก็คือห้องที่พี่คริสอยู่ก็คือห้อง2309
ห้องเดียวกับคนที่ผมนึกว่าเป็นโรคจิตเมื่อนานมาแล้วนี่เอง ทำไมผมไม่คิดเลยน้ะว่าคนที่คิดว่าเป็นโรคจิต
ตอนนั้นจะกลายเป็นคนหล่ออย่างพี่คริสตอนนี้-////-


     "เป็นอะไรมากมั้ย?? หน้าแดงเชียว ไม่สบายมากเลยหรือป่าว?? พักก่อนมั้ย และค่อยมาทำความ
สะอาดต่อวันหลัง??"


     พี่คริสที่เห็นว่าผมอยู่ดีๆก็หน้าแดงเอ่ยขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง ร่างสูงลุกขึ้นมาจากกองงานเดินเข้ามา
หาผม มือเรียวยาวเอื้อมเอาหลังมือมาอังที่หน้าผากของผม อ๊ากกกก!! อย่าทำอย่างเน้ อย่าเข้ามาใกล้
โผมมม-//////-


     "เห้ย น้องยอลไหวมั้ยครับ หน้าแดงกว่าเดิมอีก พี่ว่าพักดีกว่าน้ะ"ร่างสูงมองมาที่ผมด้วยสายตา
เป็นห่วง แต่พี่ครับ..สายตาอย่างนี้มันจะทำให้ผมคลั่งตายน้ะ!!


     "อะ..เอ่อ.."ลิ้นนน ลิ้นผมอยู่ไหน ผมหาลิ้นตัวเองไม่เจออ-///-

     "เอ่ออะไรหรอครับ??"

     "เอ่อ..ผะ..ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ พะ..พี่คริสกลับไปทำงานต่อดีกว่าครับ"ในที่สุดผมก็หาลิ้นตัวเองเจอ
ผมตอบพี่คริสไป เอื้อมมือไปจับมือพี่คริสที่อังหน้าผากผมอยู่ออกแล้วลากไปนั่งทำงานที่โต๊ะ จึงกลับไป
ก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดต่อทำเป็นไม่เห็นสายตาที่มองมาที่ผมจากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
โอ๊ยยย~ เขินอ้ะ -///-


     "ฮัดชิ้ว..แค่กๆ"ระหว่างที่ผมจัดของในห้องเสร็จผมก็จามออกมาอีกรอบ อ่าาา..สงสัยกลับไปต้องกินยา
ซะแล้ว-3-

     "พี่ว่าน้องยอลไม่ต้องทำความสะอาดแล้วล้ะ กลับบ้านกันเลยละกันน้ะครับ"ร่างสูงที่เริ่มเห็นว่า
ผมเริ่มไอแล้วรีบเก็บของและกองเอกสารที่ทำค้างของทางโรงเรียนใส่ในกระเป๋า เมื่อเก็บเสร็จก็มาจับ
ข้อมือของผมลากไปที่โรงจอดรถของโรงเรียนเลย

     "เอิ่ม..ไม่ต้องจับก็ได้ครับ ผมเดินเองได้"อีกอย่างคนมองเยอะแยะเลย ทำไมไม่รีบกลับบ้านกันไปว้ะ
เขินน้ะโว้ยย -//////////////-

     "ก็พี่กลัวน้องยอลหลงนี่ครับ J"

     "ผมไม่ใช่เด็กสักหน่อย-3-"ผมบ่นเบาๆ ทำปากยื่นออกมาแล้วพองลมเข้าแก้ม

     "น้องยอลอย่าทำหน้าอย่างนี้สิครับ"อะไรว้ะ?

     "ทำไมถึงทำไม่ได้อ้ะ?"

     "ก็มันน่ารัก.."

ซ่าาา~

     ไม่ใช่เสียงอะไรหรอกครับ มันก็แค่เสียงระดับความร้อนบนหน้าของผมเอง-/////////-

     "..อีกอย่างเดี๋ยวพี่จะอดใจไม่ไหวซะก่อน หึหึ"

     บอกผมที นี่ใช่พี่คริสคนเดียวกับที่ไอ่แบคมันพูดหรือเปล่า?? = [ ] = ...เขินจุง -///-

.

.

.

เช้าวันถัดมา

오늘은 두개의 달이, 두개, 두개의 달이
오늘은 두개의, 두개의 달, 달, 달이 뜨는 밤
Two Moons, Two Moons...

     เสียงเพลงเรียกเข้าดังออกมาจากโทรศัพท์เครื่องหรูบนหัวเตียง ทำให้ผมที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
จำเป็นต้องตื่นมารับ มือปัดป่ายไปทั่วจนเจอกับโทรศัพท์เข้า อ่าา..ทำไมปวดหัวอย่างนี้

     "อืมมม ฮาโหลลล.."ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยเสียงแหบๆ หิวน้ำจังแหะ

     (ยอลลี่ เป็นไรป้ะว้ะ?? ทำไมเสียงแหบขนาดนั้น)เสียงแหลมๆ(?)ของแบคฮยอนถามกลับมาด้วย
ความเป็นห่วง

     "คอแห้งน่ะ"ผมตอบกลับไปแล้วค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง พยายามพยุงตัวเองไปห้องครัวเพื่อหาน้ำดื่ม

     (ไม่สบายหรือเปล่า?? เมื่อวานก็เห็นจามนี่)

     "ไม่รู้สิ คงงั้นมั้ง อ่า..ปวดหัวชะมัด"ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ

     (แล้วจะมาโรงเรียนไหวมั้ย?? จะได้ลาหยุดให้)

     "อืมม ก็ดี งั้นแค่นี้ก่อนน้ะ"

     (โอเคๆ บายย พักเยอะๆล้ะ เดี๋ยวตอนเย็นจะไปเยี่ยม)

     "อื้ม"

     คุยเสร็จผมก็วางโทรศัพท์ไว้ที่เคาร์เตอร์ในห้องครัว ยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่ม แล้วเดินไปเปิดตู้เย็น
หาอะไรกินจะได้กินยา ผมมองไปทั่วตู้เย็นก็เจอวัตถุดิบทำอาหารนิดหน่อย สงสัยว่างๆต้องไปซื้ออาหาร
มาตุนซะแล้ว

     ผมหยิบวัตถุดิบที่พอจะทำอาหารง่ายๆทานได้แล้วเริ่มลงมือทำ ที่ผมทำอาหารเป็นบ้างนิดหน่อย
ก็เพราะผมขอพ่อแม่มาอยู่ที่คอนโดนี่คนเดียวเพราะเห็นว่ามันใกล้โรงเรียนดี ตอนแรกๆพวกท่านก็ไม่ยอม
แต่ผมก็ขอจนได้ โดยที่พวกท่านก็จะมาเยี่ยมบ้างและให้ผมกลับไปที่บ้านใหญ่เวลาปิดเทอมด้วย

     อาหารที่ผมทำก็คือข้าวต้มหมู เป็นไงง่ายป้ะล้ะ- - พอผมทำเสร็จแล้วก็เทใส่ถ้วย หยิบช้อน
ไปทานที่โต๊ะ ทานเสร็จผมก็ทานยาตามแล้วเดินไปนอนที่เตียงต่อกะว่าให้อาการปวดหัวบรรเทาลงอีกหน่อย
จะตื่นมาทำความสะอาดบ้านที่นานๆจะทำสักที ได้หยุดแล้วก็ทำซะเลย

.

.

.

ปึงๆๆๆๆๆๆๆ

     เสียงทุบประตูรัวๆหน้าห้อง2307ของผมดังลั่นแบบไม่สนใจว่าคนในชั้นจะออกมาด่าและคนที่กล้าทำ
อย่างนี้ก็ไม่ใช่ใครหรอก...พยอน แบคฮยอน เพื่อนสนิทสุดที่เลิฟและผองเพื่อนอีกสองคนของผมไง

     เสียงทุบประตูยังคงดังไม่หยุด ผมที่กำลังนอนสบายๆตั้งแต่กินข้าวเช้าเสร็จเลยต้องตื่นขึ้นมา
เดินไปเปิดประตูให้ผองเพื่อนเข้ามาในห้อง ยังดีที่อาการปวดหัวเพลาลงไปแล้วบ้างไม่งั้นคงไม่มีแรงมาเปิด
ประตูให้ไอ่พวกบ้านี้แน่

     "เออๆๆ เปิดแล้วๆๆ เคาะประตูเหมือนชาวบ้านเขาไม่เป็นหรือไง มารยาทผู้ดีหายไปไหนหมด
แล้วแกก็มีกุญแจสำรองห้องกูไม่ใช่หรอ??"ผมถามออกไปทันทีที่เปิดประตูให้พวกนั้นเข้ามา แต่แค่ผมเปิด
ประตูเท่านั้นพวกนี้ก็กรูเข้ามาถอดรองเท้าทิ้งไว้ให้ผมเก็บเข้าชั้น โยนถุงอะไรสักอย่างและกระเป๋านักเรียน
ไว้ที่พื้นข้างโซฟาตัวยาวและนั่งที่โซฟาเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของทันที เห้ยยย!! เจ้าของห้องตัวจริง
ยังยืนเอ๋ออยู่หน้าประตูน้ะเว้ย

     "ก็เพราะก็มีมารยาทไงเลยเคาะ(ทุบ)ประตูให้แกมาเปิดแค่เคาะดังไปหน่อยเท่านั้นเอง ไม่บุกเข้ามา
เหมือนโจรก็ดีเท่าไหร่แล้ว-.- แล้วหายป่วยยังอ้ะ??"แบคฮยอนที่นั่งเอาเท้าพาดโต๊ะหน้าโซฟาเอื้อมมือไป
หยิบรีโมตทีวีเปิดดูการ์ตูนตอบผมกลับมา

     "ก็ดีขึ้นแล้ว พรุ่งนี้คงไปโรงเรียนเหมือนเดิมอ้ะ วันนี้มีการบ้านไรป้ะ??"ผมตอบมันไปด้วย
สีหน้าหน่ายๆ แล้วหันไปถามเซฮุนที่นั่งดูการ์ตูนตาแป๋วเป็นเพื่อนแบคฮยอน พวกแกอายุกี่ขวบแล้วว้ะ??

     "ไม่มีอ้ะ ส่วนเลกเชอร์กูจดมาให้แล้วอยู่ในสมุดโน๊ตในกระเป๋าหาเอาเองน้ะ"

     "อืมๆ"ผมเดินไปหยิบกระเป๋าของเซฮุนแล้วหาสมุดโน๊ตที่มันว่า พอหาเจอผมก็เดินไปนั่งเบียด
กับพวกมันที่โซฟา ตามองไปยังทีวีที่กำลังฉายเพาว์เวอร์พัฟเกิลร์อยู่ ก็ว่าทำไมจ้องกันตาแป๋วเรื่องโปรด
พวกผมนี่น่า-..-

...

     "ยอล กูหิวแล้วอ้ะ ทำอะไรให้กินหน่อยสิ"

     พวกผมที่นั่งดูทีวีและก็คุยนู่นนี่นั้นไปเรื่อยได้สักพัก จงอินที่ฟังพวกเราคุยกันเงียบๆได้สักพักก็เอ่ย
ออกมาด้วยความหิว ผมมองไปที่นาฬิกาเหนือทีวีที่บอกว่าจะทุ่มครึ่งแล้ว ไม่หิวก็แปลกอ้ะ

     "เออ หิวเหมือนกัน แต่ของในตู้เย็นหมดแล้วอ้ะ"
          
     "กูคิดไว้แล้วว่าต้องไม่มีเลยแวะซื้อของมาให้ คราวนี้ก็ไปทำอาหารมาให้พวกกูกินได้แล้ว"แบคฮยอน
ชี้ไปที่ถุงที่อยู่ข้างกระเป๋านักเรียนพวกมัน ก็ว่าอยู่ว่าถือถุงอะไรกันมาเยอะแยะ แต่..

     "กูไม่สบายน้ะ = ="

     "เพราะแกไม่สบายไงเลยต้องทำ จะได้ออกกำลังกายซะบ้างนั่งๆนอนๆแล้วมันจะหายหวัดมั้ย??"

     "=O="ทำไมผมถึงคิดว่ามันกำลังแถให้ผมทำอาหารให้มันกินมากกว่าอ้ะ ผมยอมลุกขึ้นไปหยิบ
ถุงอาหารพวกนั้นไปทำเงียบๆในครัว เถียงแบคฮยอนไปก็ใช่ว่าจะชนะนี่น่า- -

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

     เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ทั้งสามคนที่นั่งอยู่บนโซฟาหันไปมองพร้อมกัน ทั้งสามคนมองหน้ากัน
แล้วส่งสายตาถามกันประมาณว่า 'คนอย่างชานยอลนี่น้ะ จะมีใครมาหามันตอนมืดๆหว่า??'

     "ยอล มีคนมาเคาะประตูหน้าห้องอ้ะ"เซฮุนตะโกนบอกชานยอลที่กำลังงุ่นง่วนในทำอาหารอยู่

     "ไปเปิดให้หน่อยดิ ไม่ว่างว้ะ"แค่ชานยอลพูดแค่นั้นแหล่ะ แบคฮยอนที่อยากรู้ว่าเป็นใครก็รีบ
พุ่งไปที่ประตูทันที ตามด้วยจงอินกับเซฮุนที่วิ่งตามมา

แอ๊ด~

     "น้องยอล สะ..อ้าว??"ร่างสูงของคริสที่อยู่หน้าประตูห้องก็คิดว่าเป็นชานยอลที่เปิดประตูเลยเอ่ยทักไป
กะว่าจะมาถามไถ่ว่าทำไมไม่มาโรงเรียน ก็ต้องตกใจเพราะคนที่มาเปิดประตูเป็นใครก็ไม่รู้สามคนที่กำลังทำ
ตาโตค้างนิ่งอยู่

     "..."

     "เอ่อ..คุณครับ"ร่างสูงที่เห็นว่าทั้งสามคนยังทำตาโตอยู่ ก็โบกมือไปมาหน้าทั้งสามคน

     "..."

     "เอ่อ.."

     "อ้าว~ พี่คริสเองหรอ มีอะไรหรือเปล่าฮะ??"ผมที่พึ่งทำอาหารเสร็จเดินออกมาจากครัวก็เห็นว่า
เพื่อนตัวเองทั้งสามคนยืนนิ่งอยู่หนาประตู ก็มองออกไปเห็นร่างสูงที่กำลังโบกมือไปมาหน้าเพื่อนของตน

     "ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่ก็แค่มาถามว่าทำไมไม่มาโรงเรียนเท่านั้น เห็นว่าไม่มีคนมาทำความสะอาด
ที่ห้องน้ะJ"

     "อ่อ พอดีผมไม่สบายน้ะฮะ เห้ย!! เป็นไรกันว้ะ นิ่งอยู่ได้"ประโยคหลังผมหันไปพูดกับเพื่อนสามคน
ที่ยังอึ้งไม่หาย

     "เอ่อ งั้นพี่ขอตัวไปก่อนน้ะ อย่าลืมกินยาก่อนนอนล้ะ บายครับJ"

     "อ่าครับ"ผมก้มตัวเก้าสิบองศาเป็นการลาพี่คริส แล้วค่อยๆปิดประตูแต่ก็มีมือของพี่คริสมาดัน
อีกฝั่งไว้ก่อน

     "พี่คริสมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ??"

     "อะ..เอ่อ..คือ..ฝันดีน้ะครับ"ร่างสูงพูดเสร็จก็รีบวิ่งเข้าห้องไปทันทีทิ้งไว้ให้เหลือแต่ร่างของผมที่ตอนนี้
คงกำลังหน้าแดงมากๆและเพื่อนอีกสามคนที่ยังเอ๋อไม่หาย

     "ชะ..ชานยอล บอกกูทีว่ากูไม่ได้ตาฝาด คะ..คะ..คนเมื่อกี้ใช่อู๋ อี้ฟานประธานนักเรียนโรงเรียนเรา
หรือป่าว??"เซฮุนที่เหมือนจะติดต่อยานแม่เสร็จกลับมาคนแรกถามขึ้นทันทีที่ผมปิดประตูลง

     "อื้ม"

     "แล้วประธานนักเรียนคนนั้นก็อยู่ห้องข้างๆนายใช่มั้ย??"จงอินที่ได้สติกลับมาอีกคนถามขึ้น

     "อื้ม"

     "แล้วประธานนักเรียนสุดหล่ออู้ฟาน หรือพี่คริสที่แกเรียกก็พึ่งบอกฝันดีแกใช่มั้ย??"แบคฮยอนที่ได้สติ
เป็นคนสุดท้ายถามขึ้น

     "อะ..อื้ม-/////-"

     "กริ๊ดดดดดดดดด(?) กูอยากโดนทำโทษบ้าง พรุ่งนี้กูจะไปโรงเรียนสายๆ ก็จะย้ายมาอยู่กับมึงน่ะยอล
ทำไมไม่เคยบอกกูเลยว่ามีคนหล่อลากไส้ขนาดนี้มาอยู่ข้างห้อง อ๊ากกกก ใครกันที่บอกอี้ฟานโหด ฮืออออ
ทำไมกูไม่เคยรู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ T^T"

     แบคฮยอนที่หลุดแต๋วแตก(?)ออกมาโวยวายลั่นที่ได้รู้ความจริง หลังจากนั้นผมก็โดนมัน จงอินและ
เซฮุนลากไปถามนู่นนี่นั้นอีกต่างๆนานา อาเมนเถอะ- -;;

.

.

.

เช้าอันสดใสมากวันต่อมา

     ตอนนี้ผมนั่งฟังครูประจำชั้นพูดอะไรก็ไม่รู้เกี่ยวกับงานโรงเรียนในชั่วโมงโฮมรูม ข้างๆผมเป็นที่นั่ง
ว่างเปล่าไร้วี่แววของพยอน แบคฮยอนแม้แต่นิดเดียว นี่หรือว่ามันจะมาโรงเรียนสายอย่างที่พูดจริงๆ= =

ครืดดด...

     เสียงเปิดประตูหน้าห้องทำให้ผมหันไปมองก็เห็นแบคฮยอนเดินมานั่งข้างๆผมด้วยใบหน้าที่บูดตึง

     "เป็นไรว้ะ?? หน้าบูดเป็นตูดลิงเลย ขี้ไม่ออก?"

     "กูไม่ใช่มึง อย่าเอาไปเปรียบกัน- -"

     "= =;; แล้วเป็นอะไร??"

     "ก็...เมื่อเช้าใช่ป้ะ กูก็แบบทำเป็นมาโรงเรียนสาย มาไม่ทันอะไรอย่างนี้เพื่อจะได้เจอพี่อี้ฟานแล้ว
โดนทำโทษแบบมึงไง แล้วให้ทายกูเจออะไร..กูเจอแพนด้า เชี้ยเอ๊ย!!"พะ..แพนด้า!!? โรงเรียนเรามี
แพนด้าด้วยหรอ?? แบคฮยอนที่เห็นว่าผมทำหน้างงก็เลยเอ่ยต่อ..

     "แพนด้าก็ไอ่รองประธานนักเรียนไง ขอบตามันดำๆก็เลยเรียกว่าแพนด้า - -"

     "แล้วมันไม่ดียังไงว้ะ??"

     "ก็มันกวนตีนอ้ะ แม่งแกล้งอะไรก็ไม่รู้ น่ารำคาญชะมัด ทำไมกูไม่โชคดีเหมือนแกว้ะไอ่ยอล- -??"

     "เอ่อ..กูไม่รู้"

     "กูว่าน้ะ...พี่อี้ฟายต้องชอบแกแน่ๆเลยอ้ะ ที่ให้ไปทำความสะอาดห้องก็เพราะอยากอยู่ใกล้ๆแน่เลย
ปกติคนอื่นมาสายไม่เห็นโดนอย่างนั้น แล้วปกติพี่แกไปเฝ้านักเรียนมาสายที่ไหนให้ลูกน้องไปเฝ้าตลอดอ้ะ
แต่แกที่พึ่งมาสายครั้งแรกก็ให้เข้าห้องเลย เมื่อคืนก็บอกฝันดีอีก- - ต้องใช่แน่ๆ"

     ผมนั่งฟังที่แบคฮยอนมาสาธยายมาตั้งนานแล้วก็คิดตาม แต่จะบ้าหรือเปล่า คนอย่างพี่คริสเนี่ยน้ะจะ
มาชอบคนอย่างผม เอ๋อจะตาย แต่ถ้าเป็นอย่างที่แบคมันพูดก็ดีสิ-////- เห้ย! ผมคิดอะไรของผมเนี่ย

     "บ้าป้ะ?? พี่เขาไม่ได้ชอบกูหรอก(._.)"ผมตอบแบคฮยอนกลับไปแต่มันคงไม่ได้สนใจหรอก เพราะ
มันเอาแต่พูดว่า ต้องใช่แน่ๆๆ อะไรของมันก็ไม่รู้

...

     ตกเย็นหลังเลิกเรียนวันนี้ผมกับแบคฮยอนเดินมาที่ห้องคกน.ด้วยกันเพราะแบคฮยอนมันก็โดน
ทำโทษเหมือนกันกับผม แต่เพียงแค่ว่าของผมวันนี้เป็นวันทำโทษวันสุดท้ายแล้วเท่านั้นเอง...พูดมาถึง
ตรงนี้แล้วก็อยากจะร้องไห้จัง ผมจะไม่ได้กลับบ้านพร้อมพี่คริสอีกแล้วอ่ะ T^T

     "ยอล แกเป็นไรว้ะ?? ทำไมทำหน้าหงอยๆอย่างนั้นอ้ะ??"แบคฮยอนที่เห็นว่าผมดูซึมเลยถามขึ้นมา

     "เปล่า ไม่มีอะไรหรอก รีบไปกันเถอะ"

     "อืมๆ"

     พวกเราสองคนเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องคกน. ผมเปิดประตูเข้าไปข้างในก่อนก็เจอกับ
รองประธานนักเรียนที่นอนอยู่ที่โซฟาเหมือนกับทุกวันที่ผมมาทำความสะอาด แต่ปกติเขาจะหลับอยู่
แล้วพอจะกลับค่อยตื่นมาผมเลยไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไหร่ แต่เหมือนวันนี้จะนอนรอใครบางคนมากกว่าน้ะ

     "อ้าว ชานยอล หวัดดี"เสียงทุ้มทักขึ้น

     "สวัสดีครับ"ผมก้มตัวให้เก้าสิบองศาแล้วเดินเข้าไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดตรงมุมห้อง ผมว่า
วันนี้ผมเริ่มทำให้ห้องของพี่คริสก่อนดีกว่า ปล่อยให้แบคฮยอนอยู่กับรองประธานสองคน-..-

     "เห้ย ชานยอล นี่แกจะ.."ผมรีบปิดประตูทันทีที่เห็นว่าแบคฮยอนเห็นผมหนีมาก่อน โชคดีน้ะเว้ย~

     พอผมเข้ามาในห้องทำงานพี่คริส ผมก็เริ่มต้นจัดหนังสือจัดกองเอกสาร กวาดห้องถูห้องนู่นนี่นั้น
ไปเรื่อย ปล่อยให้พี่คริสนั่งเคลียร์งานไปได้สักพัก อยู่ดีๆคนที่นั่งทำงานอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมาถามผม

     "น้องยอลครับ วันนี้วันสุดท้ายแล้วใช่มั้ยครับ??"

     "ครับ"

     "...."

     "...."

     ผมเห็นว่าพี่คริสเงียบไปก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ แต่ทำได้ไม่เท่าไหร่พี่คริสก็เรียกอีก

     "น้องยอลครับ หลังจากนี้น้องยอลก็กลับบ้านเองแล้วใช่มั้ยครับ??"

     "อ่าา ครับ"ถ้าผมไม่กลับเอง พี่จะมารับผมมั้ยล้ะครับ?? = =;; จริงๆผมอยากจะตอบแบบนี้น้ะ
แต่กลัวพี่เขาจะฆ่าซะก่อน ทำไมวันนี้พี่คริสถามอะไรแปลกๆจังว้ะ?

     "น้องยอลครับ ละ.."

     "พี่คริสเป็นอะไรป้ะครับ?? บอกผมมาตามตรงดีกว่า"ผมกลั้นใจถามไป เพราะรู้สึกว่าพี่คริสดูไม่ปกติ
สักเท่าไหร่

     "เอ่อ...เอาไงดี..คือแบบว่า..."ผมสังเกตุปฏิกิริยาพี่คริสที่ตอนนี้ดูลุกลี้ลุกรนแปลกๆ ทั้งที่ปกติไม่เคยเป็น

     "เป็นอะไรก็พูดสิครับ เก็บไว้คนเดียวมันจะอึดอัดน้ะ"

     "เอ่อ..."

     "..."

     "เอ่อ...คือ.."ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยย

     "เอ่อ เอ่ออยู่ได้ แล้วเมื่อไหร่ผมจะรู้ล้ะครับ!! อุ๊บ!! ขอโทษฮะ"ผมที่ทนไม่ไหวเผลอตะโกนออกไป
เสียงดัง พอรู้สึกตัวก็รีบเอามือสองข้างปิดปากของตัวเอง และเอ่ยขอโทษทันที

     "ไม่เป็นไรครับ พี่รู้ว่าน้องยอลรำคาญ บอกพี่ตามตรงก็ได้ แต่พี่แค่จะบอกว่าพี่ชอบน้องยอลน้ะ"
 
.

.

.

.

.

To Be Continue

-----------------------------------------
#TalkWithWriter
เม้นน่ะ~ :D