My Story ☂ EXO

ลำดับตอนที่ #3 : because of the sky 2/4 -krisyeol-

:) Shalunla

Title : [SF] เหตุเกิดเพราะฟ้า
Couple : Kris x Chanyeol
Author : mr.smile

>> เหตุเกิดเพราะฝน
>> เหตุเกิดเพราะฟ้า
>> เหตุเกิดเพราะอากาศ (coming soon)
>> เหตุเกิดเพราะ... (coming soon)

ฟ้า??
เพราะฟ้าหรือเปล่า?..ที่ลิขิตให้เราเจอกัน

     ในวันหยุดในช่วงก่อนเปิดภาคเรียนไม่กี่วัน บรรยากาศตอนเช้าอากาศเย็นๆแสงแดด
อ่อนๆและ...เสียงเคาะประตูหน้าห้อง- -


ก๊อก ก๊อก ก๊อก...


     เสียงที่ดังขึ้นไม่ได้ขัดจังหวะการนอนของคนภายในห้องสักนิด ร่างบางยังคงนอนซุกตัวอยู่
ภายใต้ผ้าห่มนวมนุ่มๆ ขาข้างหนึ่งก่ายหมอนข้าง ฉีกแข้งฉีกขานอนสบายใจ


ก๊อก­­­ ก๊อก ก๊อก...


     เสียงเคาะประตูยังคงดังขึ้นมาอีกครั้ง..และอีกครั้ง


     "ครัาบบบบบบบ สักครู่น้ะครับ- -"


     เสียงที่ขัดกับหน้าตาหวานๆถูกกล่าวออกมาอย่างรำคาญ สุดท้ายร่างบางก็ทนไม่ไหว
จึงต้องลุกขึ้นมาในสภาพมึนๆ ผมที่หยอยจากการดัดอยู่แล้ว เมื่อมาอยู่ในสภาพพึ่งตื่นนอน
ก็ยิ่งยุ่งและฟู ตาที่ปรือจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ และชุดนอนแขนขายาวลายการ์ตูนมิกกี้เม้าส์(?)
การ์ตูนชื่อดังขวัญใจเด็กๆและรวมถึงตัวคนใส่ ขายาวค่อยๆเดินไปเปิดประตูห้องนอน
เดินผ่านห้องรับแขกและห้องครัวไปยังประตูห้องของตน มือบางค่อยๆเอื้อมไปเปิดประตู


แอ๊ด~


     "สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนข้างห้องพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่กี่วัน ชื่อ 'อู๋ อี้ฟาน' หรือจะเรียก
ว่า 'คริส' ก็ได้น่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรอครับ?? J"


     หน้าห้องหมายเลข2307 มีผู้ชายใบหน้าหล่อเหลาเหมือนลูกครึ่ง ผมสีทองจากการย้อม
แต่เมื่อมาอยู่บนหัวคนตรงหน้ากลับดูดีไร้ที่ติ รวมทั้งขนาดตัวที่สูงกว่า จนทำให้ร่างบาง
ต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง ชายตรงหน้าจัดเป็นผู้ชายที่หล่อเกินมนุษย์มนาทั่วไป แต่บางครั้ง
ก็หล่อเกินไปน้ะ -//-


     "เอิ่ม...คุณครับ ได้ยินที่ผมพูดหรือป่าว?? J"ร่างสูงเอียงคอเล็กน้อย พลางทำหน้าสงสัย
ที่ร่างบางตรงหน้าไม่ตอบอะไรเขาสักคำ

     "อ่ะ..เอ่อ..อ่อ ครับ ผมชื่อ 'ปาร์ค ชานยอล' ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันครับ -//-"


     ร่างบางที่ยังไม่หายตะลึงในความหล่อบาดใจของคนตรงหน้า ก็ยิ่งจะเป็นลมเข้าไปอีก
เมื่อเจอใบหน้าเอียงคอสงสัยของคนตรงหน้า

     
     "หึหึ อ่อครับ ผมขอตัวก่อนน้ะครับ น้องยอล เอิ่ม..ผมขอเรียกอย่างนี้น้ะ เพราะ
ดูเหมือนคุณจะเด็กกว่าผม งั้นผมไม่รบกวนการนอนของน้องยอลแล้ว บ๊ายบายครับ J"

     "เอ่อ...ครับ"

ปึง

     ร่างสูงเมื่อบอกลาเสร็จก็ถือวิสาสะปิดประตูให้ร่างบางที่เหมือนจะยังไม่หายตะลึง
ในความหล่อและรอยยิ้มกระชากใจ ที่ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นจะต้องคลั่งตายแน่ๆ

.

.

.

.

.
     เช้าวันใหม่กับอากาศที่สดใสต้อนรับการเปิดภาคเรียน แสงแดดอ่อนๆที่ส่องลงมา
ในตอนเช้าทำให้เห็นว่าบนทางเดินมีนักเรียน นักศึกษาจำนวนมาก บ้างเดินเป็นกลุ่ม
บ้างเดินเป็นคู่ เดินกันเต็มไปหมด โดยมีจุดมุ่งหมายคือที่โรงเรียนหรือมหาลัยของตน


     แต่...ร่างบางของปาร์ค ชานยอลยังนอนอยู่บนเตียงและไม่มีที่ท่าจะตื่นสักนิดเดียว
จนกระทั่ง...


오늘은 두개의 달이, 두개, 두개의 달이
오늘은 두개의, 두개의 달, 달, 달이 뜨는 밤
Two Moons, Two Moons...


     "อืมๆ แจ๊บๆ ฮาโหลคร้าบบ~ นั้นใครครับ?? นี่มันพึ่งจะแปดโมงกว่าๆเองน้ะครับ
ยังเช้าอยู่เลย หาวว~ = =?"

     เสียงริงโทนเพลงจังหวะหนักดังขึ้นมาจากโทรศัพท์เครื่องสวยหรูที่แม่ของรผมซื้อให้
เป็นของขวัญวันเกิดทำให้ผมต้องตื่นขึ้นารับอย่างจำใจ ตามองไปที่นาฬิกาดิจิตอลบนหัวเตียง
อืม..แปดโมงสิบนาที โทรมาเพื่ออะไรครับ??- -


     (เห้ยยยย!! เพื่อนปาร์คครับ นี่เพื่อนพยอนสุดหล่อ(?)น้ะครับ ขอโทษที่มารบกวน
การนอนที่แสนจะสบายในเช้าวันเปิดภาคเรียนน่ะครับ - -)เสียงตะโกนพร้อมกับเสียง
โวยวายจอแจเป็นแบกกราวด์ในโทรศัพท์ก็ยังไม่สามารถสู้เสียงของเพื่อนพยอน หรือก็คือ
'พยอน แบคฮยอน'เพื่อนสาว เอ๊ย!! เพื่อนสนิทของผมได้


     "ไม่เป็นไร แล้วเมื่อกี้เพื่อนพยอนบอกว่าเช้าวันอะไรน้ะ??"ด้วยความที่ยังตื่นไม่เต็มตา
จึงถามกลับไปอีกครั้งด้วยความงง เมื่อกี้มันพูดว่าวันอะไรเรียนๆน้ะ - -??

     "เช้าวันเปิดภาคเรียนครับ"ไม่ลืมที่เน้นคำว่าเปิดภาคเรียน

     "อ่อๆๆ"ก็แค่วันเปิดภาคเรียน- -? เอ๊ะ! เดี๋ยวน้ะ...

     "เห้ยยยยยย!!! เชี่ยแล้ววว ทำไมมึงไม่โทรมาปลุกกูว้ะครับ O_O!!"เมื่อนึกขึ้นได้
ผมก็รีบมองไปที่นาฬิกาบนหัวเตียง(อีกครั้ง) บนหน้าปัดเข็มสั้นชี้ที่เลขแปด เข็มยาวเกือบ
จะชี้ถึงเลขสามแล้ว บ่งบอกว่ามันสาย(มากกกกกก) เท้าทั้งสองข้างรีบวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัว
และเครื่องแบบนักเรียนเข้าห้องน้ำ โดยไม่ลืมที่จะโทษความผิดไปที่เพื่อนผู้แสนดี

     "อ้าวว~ กูปลุกอยู่นี่ไงครับ แค่โทรมาปลุกช้าไปหน่อย นึกว่าคุณเพื่อนจะไม่ลืม หึหึJ"

.

.

.

     ด้วยความที่เมื่อเช้าตื่นสายไปเยอะมากกกกก หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมรีบวิ่ง
มาที่โรงเรียนอย่างไม่คิดชีวิต ไม่ว่าใครจะทักหรือวิ่งชนอะไรก็ไม่ได้สนใจ ผมวิ่งไปเรื่อยๆ
จนเริ่มเห็นประตูโรงเรียน ที่หน้าประตูโรงเรียนยังไม่มีคนมายืนเฝ้านักเรียนที่
มาสาย หรือว่า...วันนี้โรงเรียนจะใจดีให้เป็นพิเศษ??


     โครม!


     ผมคิดกับตัวเองด้วยความดีใจไม่ทันไร ก็วิ่งชนเข้ากับสิ่งๆหนึ่งที่แข็งจนทำให้ก้นงามๆ(?)
ของผมกระแทกพื้นอย่างแรง


     "โอยยยย~ ใครว้ะ? ยืนขวางทางคนอื่นทำไม?? -*-"พูดพลางลูบก้นตัวเองป้อยๆ
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องตกใจเป็นเท่าตัว ร่างที่อยู่ตรงหน้าสวมชุดนักเรียน
โรงเรียนเดียวกับผมคือ กางเกงลายสก็อตสีเทาขายาว เสื้อเชิ้ตแขนสั้นมีเนกไทด์สีแดง
ผูกอยู่บอกถึงตำแหน่งคนตรงหน้าว่าต้องเป็นหนึ่งในคณะกรรมการนักเรียนอย่างแน่นอน
เพราะนักเรียนส่วนใหญ่จะต้องผูกเนกไทด์สีน้ำเงิน


     เอิ่มมม หายตัวไปตอนนี้จะทันป้ะว้ะ?? T^T...ร่างบางคิด


     ผมค่อยๆเงยหน้าไปมองคนตรงหน้าให้ชัดขึ้น ก็ต้องตะลึงอีกครั้งเพราะคนตรงหน้า
ของเขาก็คืออู๋ อี้ฟาน หรือก็คือพี่คริสคนที่อยู่ข้างห้องเขานั้นเอง!


     "พะ..พะ..พี่คริส!?! O_O!!"

     "อ้าววว~ น้องยอลเองหรอเนี่ย ทำไมมาสายตั้งแต่วันแรกเลยล้ะ J"พูดพร้อมด้วย
รอยยิ้มที่ท่าเป็นสถานการณ์อื่นอาจจะน่ามองมากแต่เมื่อดูสถานการณ์ในตอนนี้มันเป็นรอยยิ้ม
ที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเหมือนยืนคุยกับปีศาจอะไรประมาณนั้น (- -;;)

     "เอ่อ..คือ..คือ (._.);;"

     "คืออะไรหรอครับ?? J"

     "คือว่า...ผมตื่นสายน้ะครับ ง่าาา~  โปรดอภัยให้ผมด้วยเถิด(?)~ *O*"ผมพูดพลาง
อ้อนด้วยการทำตาเป็นประกายและถือวิสาสะโอบแขนคนตรงหน้าพลางเอาหน้าไปถูไถ
อย่างน้อยถ้าต้องโดนทำโทษก็ขอเอาอันที่ไม่ต้องใช้แรงเยอะๆก็พอ ทำต้องไปบำเพ็ญ
ประโยชน์ เช่น ขัดส้วมอะไรอย่างนี้ หน้าอย่างผมเนี่ยน้ะจะทำ...ไม่มีทาง!! เหนื่อยตายเลย


     "ถ้าผมทำอย่างนั้นก็จะโดนว่าเอาได้น้ะครับ เอาอย่างนี้ดีมั้ย?? ผมจะลดโทษให้น้องยอล
นิดนึง แล้วก็ให้ทำอะไรที่มันสบายๆมั้ยครับ? J"


     "เอิ่ม...ก็ได้ครับ อะไรก็ได้ผมยอมหมดอ้ะ OTL"ขอแค่ไม่ต้องใช้แรงเยอะๆเป็นพอ- -


     "ยอมหมดเลยเหรอครับ?"


     "อ่า..ครับ ^^;;"ทำไมรู้สึกตงิดๆว้ะ?-*-


     "5555 งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนก็มารายงานตัวที่ห้องคณะกรรมการนักเรียนด้วยน้ะครับ"
พร้อมขยิบตาให้เป็นการประกอบท่าทาง


     "ครับ ./////. "เง้อออ..คนอะไรดูดีจัง Orz

.

.

.

.

.

     เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องก็มีสิ่งๆหนึ่งพุ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วแสง(?)และ
เสียงที่ต่อให้อยู่หน้าปากซอยก็ต้องได้ยิน


     "โหยยยยย เพื่อนสุดที่รักของกู~ คิดถึงจังเลย มาม๊ะ ให้กูกอดหน่อย คิคิ"เสียงของ
แบคฮยอนนั้นเอง


     "ไปไกลๆเลยไป แม่งโทรมาปลุกกูช้า กูจะงอนมึงหนึ่งวันคิม จงอินลุกไป วันนี้กูจะนั่ง
กับเซฮุน-3-"ร่างบางเดินเข้าไปเอาเท้าสกิดที่ก้นของคนดำกัมจง(?)อย่างจงอิน เพื่อนสุดที่รักอีก
คนหนึ่งของร่างบาง จงอินจำใจลุกขึ้นให้ร่างบางนั่งลงข้างเพื่อนสุดที่รักอีกคนหนึ่งแล้วย้าย
ก้นของตัวเองไปนั่งที่ของแบคฮยอนแทน


     "โหยยย ไรว้ะ?? งอนเป็นผู้หญิงไปได้ ขอโทษน้าา~ ยอลลี่หายงอนเค้าเต๊อะ*O*"
แบคฮยอนที่ไปนั่งเก้าอี้ของตนซึ่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะของจงอิน หรือก็คือโต๊ะที่ตอนนี้ร่างบาง
เอามาจับจองเป็นของตนเองวันหนึ่งแล้วนั้นเอง


     "เออๆ หายงอนแล้วก็ได้ แต่ยังไงก็จะนั่งตรงนี้น้ะ- -"ตอนแรกร่างบางพูดกับแบคฮยอน
แต่ประโยคหลังก็หันไปพูดกับจงอินที่หน้าหน้าบูดเป็นตูดลิง


     "เออๆ เรื่องของแกเถอะ"จงอินตอบกลับ แต่มือก็เล่นหัวคนที่นอนฟุบกับโต๊ะที่อยู่ข้างๆ
ชานยอลโดยไม่รู้เรื่องอะไรกับใครเขาเลย


     "เออ ยอลลี่ แล้วมาสายอย่างนี้โดนทำโทษอะไรบ้างว้ะ??"ร่างเล็กของแบคฮยอนที่นั่งมอง
จงอินเล่นหัวของเซฮุนอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมา


     "ไม่รู้ว้ะ เขาบอกให้ไปรายงานตัวตอนเย็น"


     "ห๊ะ!! รายงานตัว??"ทั้งแบคฮยอนและจงอินที่เงียบฟังอยู่ดีๆก็โพร่งขึ้นมาพร้อมกัน


     "อืม ก็รายงานตัวไง แปลกตรงไหนว้ะ??"นั้นดิ ปกติคนที่โดนทำโทษก็ต้องไปรายงาน
ตัวไม่ใช่อ่อ??


     "เห้ย เดี๋ยวน้ะ ใครเป็นคนบอกให้แกไปรายงานตัว??"แบคฮยอน

     "พี่คริสอ้ะ"

     "พี่คริสนี่ใช่คนเดียวกับ อู๋ อี้ฟานป้ะ?"จงอินที่นั่งฟังอยู่ถามขึ้นบ้าง

     "เออ คนนั้นแหล่ะ ถามทำไม??"

     "นี่แกรู้มั้ยว่าพี่เขาเป็นถึงประธานนักเรียนเลยน้ะเว้ย.."ห๊ะ ประธานนักเรียน! ทำไมไม่มี
ใครบอกกูเลยอ้ะ ;O;"..หน้าอย่างแกคงไม่รู้หรอกมั้ง -.- แกอย่าลืมน้ะเว้ย ประธานนักเรียน
โรงเรียนเราเป็นยังไง ตามที่ข่าวลือบอกน้ะเว้ยโคตรโหดอ้ะ"

     "โหดอ่อ??"ผมถามแบคฮยอนกลับไป ทำไมกูไม่เห็นว่าจะโหดยังไง?- -

     "อืม แถมยังใจร้าย"ใจดีจะตาย

     "ยิ้มก็ยาก"ยิ้มตลอดเลยตะหาก-3- เอ๊ะ! ทำไมผมต้องมาเถียงมันด้วยเนี่ย?

     "แถมยังเคร่งครัดกฎมากๆเลยล้ะ ทุกอย่างต้องเป๊ะ!"ทำไมหนูไม่เคยรู้;A;

     "จริงป้ะ?"ผมหันไปถามจงอินที่ยังคงเล่นหัวของเซฮุนอยู่...เกิดมามึงทำเป็นอยู่อย่างเดียว
ใช่มั้ย?? = =;;

     "อืม"สั้นๆ ได้ใจความ อ๊ากกกกก!! แล้วเย็นนี้ผมจะรอดมั้ยเนี่ย??T^T อืมม..นี่ผมลืมอะไร
ไปอีกอย่างหรือป่าวหว่า?

     "คุณปาร์ค คุณพยอน คุณคิมครับ ไม่ทราบว่าคุยกันจบหรือยัง?? ถ้าคุยจบแล้วก็หัน
มาเรียนด้วย อ่อ และก็ช่วยปลุกคุณโอด้วยล้ะ!!"


     อ่อ...ผมลืมไปว่าพวกเรากำลังอยู่ในชั่วโมงเรียนของอาจารย์สุดโหดอยู่นี่เอง ;O;
.

.

.

.

.

ตกเย็น

     อ๊ากกกกกก!! ผิดไหม? ถ้าผมอยากเป็นเด็กดีตั้งใจเรียน แล้วให้ครูสอนถึงเที่ยงคืนไปเลย
ฮือออออ ~ ผมไม่น่าไปฟังที่ไอ่พยอนมันพูดเลย ไม่งั้นผมคงจะเดินชิลๆไปที่ห้องคณะกรรมการ
นักเรียนแล้ว แต่ดูผมตอนนี้สิ ยิ่งกว่าเดินจงกลม โอ้ พระเจ้า..ผมกำลังเห็นธรรม (#ห๊ะ)


     ตอนนี้ผมกำลังอยู่หน้าประตูทางเข้าห้องคกน.(ขี้เกียจพิมพ์ชื่อเต็ม มันยาวไป-..-)
ทำไมบรรยากาศหน้าห้องนี่มันเงียบจังว้ะ? ไม่มีคนอยู่สักคนเลย หรือว่ากลับกันไปหมดแล้ว?
และประธานนักเรียนจะอยู่มั้ย??..ขอให้ไม่อยู่เถอะ ถ้าอยู่น้ะจะโดดตึกตายไปเลย -^-


แอ๊ด~


     ผมค่อยๆเปิดประตูห้องประธานนักเรียนเข้ามา ทำไมเสียงมันดังอย่างนี้เนี่ย ไม่หัด
หยอดน้ำมันที่ประตูบ้างหรือไง ผมบ่นกับตัวเองเสร็จก็หันไปมองที่โต๊ะของประธาน บนโต๊ะ
มีกองเอกสารอยู่สองถึงสามกองแล้วก็เก้าอี้นวมที่ถูกเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบ ไร้วี่แววของ
สิ่งมีชีวิตใดๆทั้งสิ้น...หรือว่ากลับไปแล้วจริงๆ งั้นผมก็ไม่ต้องโดดตึกตายใช่ป้ะ??-..-


แอ๊ด~


     เสียงเปิดประตูดังมาจากข้างหลังทำให้ผมค่อยๆหันไปดูราวกับเป็นภาพสโลโมชั่น
ร่างสูงของพี่คริสยืนพิงอยู่กับกรอบประตูมองมาที่ผมที่ยืนอยู่กลางห้อง เอิ่ม...เมื่อกี้ผมไม่ได้
สาบานอะไรไปใช่มั้ย?? - -;;


     "อ้าว น้องยอล~ มาแล้วหรอครับ J"ยังไม่มามั้งครับ นี่ผมส่งวิญญาณมาก่อน= =...ผมก็
แค่คิดเล่นๆน้ะ

     "ไหนๆน้องยอลก็มาแล้ว งั้นพี่จะบอกบทลงโทษเลยละกันน้ะครับ เพราะน้องยอลมาสาย
ตั้งแต่วันเปิดเทอมวันแรกโทษก็เลยไม่ค่อยแรงมาก แต่ก็ต้องลงโทษอยู่ดี เพื่อที่จะได้ไม่ทำผิด
ซ้ำสอง และโทษของน้องยอลก็ง่ายๆสบายๆ..ก็แค่มาทำความสะอาดที่ห้องนี้ทุกวันหลังเลิกเรียน
เป็นเวลา1อาทิตย์ สบายดีใช่มั้ยครับ?J"

     "อ่าา..ครับ"ก็สบายกว่าที่คิดอ้ะน้ะ - -

     "งั้นเริ่มทำความสะอาดวันพรุ่งนี้ ส่วนวันนี้ก็กลับบ้านได้เลยครับ"ร่างสูงที่ยืนอธิบายอยู่
ตรงกรอบประตูอยู่นานสองนาน พออธิบายเสร็จก็ถือวิสาสะเดินมาจับข้อมือของผมที่กำลังเอ๋อ
แล้วลากเดินออกจากห้องไปเลย เห้ยๆๆ เดี๋ยวน้ะแล้วนี่จะลากผมไปไหน?? ผมเป็นลูกมีพ่อ
มีแม่น้ะO_O!

     "พี่คริสครับ พี่จะลากผมไปไหน?"ผมถามขึ้นขณะที่พยายามเดินตามคนที่ลากอยู่ข้างหน้า
ให้ทัน รีบไปไหนครับเพ่~ - -

     "คิ..ก็กลับบ้านไงครับ น้องยอลนั่งรถเมล์กลับไม่ใช่หรอครับ?? ตอนนี้มันเย็นมากแล้วเดี๋ยว
พี่ไปส่งเอง ยังไงเราก็อยู่ใหล้ๆกัน J"

     "จะดีหรอครับ??"..แล้วพี่รู้ได้ไงว่าผมนั่งรถเมล์กลับ?

     "ดีสิครับ ประหยัดค่ารถแถมได้ลดโลกร้อนด้วยไง J"..อืมม คนดีรักโลก- -


     แต่ผมสงสัยอยู่อย่าง..ทำไมพี่คริสไม่เห็นเหมือนที่ไอ่แบคมันพูดเลยว้ะ =O=??

.

.

.

.

.
To Be Continue

-------------------------------------------------
#TalkWithWriter
เม้นน้ะ(: