แมวน้อย หง่อยเหงา

บทนำ
ช่วงเย็นวันหนึ่ง หลังจากที่ผู้เดินทากลับถึงบ้านในช่วงปิดเทอมจากโรงเรียนในต่างจังหวัด 

โดยไม่มีการบอก ไม่มีการกล่าวใบ้อะไรทั้งสิ้น ผู้ปกครองของผู้แต่งคนนี้ได้ทำให้ผู้แต่งประหลาดใจอย่างยิ่ง โดยไม่ตั้งใจเป็นอย่างมาก!!??

เสียงหมาร้อง(เห่า)ต้อนรับ(เหรอ)การกลับมาของตัวข้าพเจ้าที่ดังลั่นซอยนับว่าเป็นที่น่าตกใจแล้ว แต่หากเสียงนั้นเหมือนเสียงนกเสียงกาประจำบ้านไปเสียแล้วเนื่องด้วยความชินชากับเสียงมัน แต่เสี้ยววินาทีที่ข้าพเจ้าชะลาหัวใจ หยิบกุญแกบ้านเตรียมไขประตูบ้านเข้าไป มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าแทบช็อคหัวใจวายตายเสียตรงนั้น...

แม้ข้าพเจ้าจะตกใจเพราะความดังสนั่นหูของอีสปั้น(spənj) กระนั้นด้วยความคุ้นชินของร่างกายกลับตอบสนองต่อเสียงนั้นได้อย่างดีเยี่ยม แต่เพียงผ่านไปไม่ถึงชั่วลัดนิ้วกุด กลายเป็นข้าพเจ้าไม่สามารถควบคุมปากของข้าพเจ้าได้เอง จนแทบจะทำให้แก้วหูของข้าพเจ้าแตก เพราะเสียงกรี๊ดของข้าพเจ้าซะเอง!! 

"เมี๊ยวว??" ที่ว่าแสงเดินทางเร็วกว่าเสียงนั้น น่าจะจริง เพราะหูข้าพเจ้าที่พังไปแล้ว(เพราะโง่เอง) แทบจะไม่ได้ยินเสียงร้องของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กขนสั้นสีขาวกำลังเอาอุ้งเท้าอันแสนนุ่มนิ่มนั้น มาแตะยังขอบกางเกงยีนส์ขายาว ตัวมันหารู้ไม่ว่าแรงกระแทก0.00000001นิวตันที่กระทบขาผ่านเนื้อยีนส์หนานั้น แทบทำให้หัวใจดวงน้อยๆของข้าพเจ้านี้ กระเพื่อมไปมาสักสิบระลอกเห็นจะได้...

..เสี้ยววินาทีที่มือขวาได้เอื้อมไปยังลูกบิดประตูบานเก่าอันแสนคุ้นเคย สายตาที่มองต่ำลงไปกลับเห็นสิ่งแปลกปลอมที่ต่างไปจากความรู้สึกเดิมๆ 

ความเร็วแสงสีอแสดแดงในยามเย็นแม้จะมีคลื่นความถี่และพลังงานที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับช่วงบ่าย แตต่กลับแทบไม่ได้ลดความเร็วของภาพ สะท้อนเข้าสู่นัยย์ตาของข้าพเจ้าเลยแม้แต่น้อย กระเบื้องลายน้ำสีฟ้าทะเลกับผ้าเช็ดเท้าที่เคยเป็นเสื้อสีตัวโปรดอันคุ้นชินกลับมีแมวตัวสีขาวสะอาดที่นั่งตัดกับสีเสื้อคล้ำดำอย่างชัดเจน 

หากแต่ที่เด่นชัดไปอีกนั่นคือ ขนสีดำตรงหน้าที่กำลังย่นลงพร้อมใช้นัยย์ตากลมโตสีดำอมเขียวนั้น จ้องมองสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่กว่ากลับด้วยความสงสัย ปนระแคะระคาย...

.....ด้วยสกิลมโนระดับเทพเจ้า ข้าพเจ้ารับรู้ได้เลยว่า เสียงที่เปล่งออกมาคนละภาษาเมื่อกี้นี้ันั้น กำลังสื่อถึงข้าพเจ้าได้ว่า...'ไอ้นี่..คือใคร!?'

ปล.ผู้แต่งกำลังสมัครร่างกายและหัวใจเข้าสู่สมาคมทาสแมวครับ

แต่เนื่องจากด้วยนิสัยเสียส่วนตัว สำหรับข้าพเจ้าการจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ข้าพเจ้าต้องทุ่มเทแรงใจและแรงกายเพื่อมันโดยเฉพาะครับ
ทางผู้แต่งเลยคิดที่จะระบาย...แสดงความคิดเห็น ความรู้สึก และความรู้ใหม่ๆ ลงในเพจฟรี(แฮ่)อย่างแต่งในเว็บเด็กดีนี้ (แอบชั่วแปป...นะคร๊าา พี่แอดมินเพด็กดีสุดสวย สุดหล่อทุกโคนนนน)

//ความจริงผมคิดจะทำในทวิตแหละ แต่ทำในนี้มันสามารถเพ้อได้เป็นเรื่องเป็นราวมากกว่า ฮ่าๆๆ
///นิยายนี้ ภาษาวิบัติมากครับ แต่คนแต่งวิบัติกว่า มากๆเลยละครับ ^^