คอมเมนต์นิยายของเพื่อนบอร์ดนักเขียน by tongfar

ลำดับตอนที่ #2 : เทอร์ร่าแครูเรีย by ซ่อนนาม

เทอร์ร่าแครูเลีย - คอมเมนต์ระดับ 3 ครับ


เนื่องด้วยกระทู้ http://www.dek-d.com/board/view.php?id=2049034 ซึ่งมีจุดประสงค์ในการแลกเปลี่ยนความเห็นกันมากกว่าจะเป็นการวิจารณ์นะครับ (ไม่กล้าวิจารณ์ครับ...)

แรกเห็นนิยายเรื่องนี้ขอบอกตามตรงว่าตกใจ ถึงจะเป็นแนวเกมออนไลน์แต่กลับให้ข้อมูลละเอียดยิบ (เหมือนจะสร้างเกมด้วยตัวเองกันเลยทีเดียว) แต่ผมคิดว่าคนที่อ่านละเอียดจริง ๆ คงมีไม่เยอะหรอก แถมส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องพื้นฐานทั่วไปสำหรับคนเล่นเกมออนไลน์อยู่แล้วน่ะ ดังนั้นความเห็นส่วนตัวผมว่าควรจะมี ‘คู่มือฉบับเล็ก’ เอาไว้สำหรับคนที่เคยเล่นเกมอื่นมาบ้างแล้ว ซึ่งจะรวมจุดเด่นที่ทำให้เกมเทอร์ร่าแครูเลียนี้พิเศษกว่าเกมอื่น อันจะทำให้ข้อมูลสมบูรณ์ยิ่งขึ้นและดูดีมากในกลุ่มลูกค้าหลักสายออนไลน์ครับ


หมายเหตุ ตัวหนังสือสีจางมากครับ แต่นี่ไม่ใช่ความผิดท่านหรอกเพราะผมก็เจอบ่อย สีที่มันเขียนว่าออโตฯ คือสีเทาครับ หากอยากได้ตัวหนังสือสีดำจริง ต้องคลิกเลือกสีดำ(ที่ไม่ใช่ออโตครับ)

สิ่งแรกที่ผมแปลกใจก็คือเกมนี้ดูเหมือนจะสร้างโลกใหญ่มากเลย แถมการเดินทางที่โท เลือกใช้ก็คือการเดิน(?) ก็จริงนะครับถึงจะเป็นตัวละครเกมมีสคิล มีความสามารถแตกต่างออกไป(ผมไม่แน่ใจว่าคนที่อยู่สาย agi จะเดินทางเร็วกว่าคนสายถึกหรือไม่หรือมากแค่ไหน) ถึงจะเป็นแค่ระดับทวีปแต่ในเมื่อโลกมันใหญ่ขนาดกว่าโลกจริง 3 เท่าก็ไม่ใช่เล่นแล้วครับ

เรื่องการย้อนอดีตมาในเกมเป็นเรื่องหนึ่งที่ผมยังจินตนาการไม่ออกแฮะ... หมายความเซอเวอร์คำนวณความเป็นไปได้ออกมาแล้วให้ตัวละครตัวนี้เกิดขึ้นมาโดยเหมือนจะรู้เรื่องอนาคต หรือย้อนเวลามาจริง ๆ กันแน่นะ ? แถมตอนแรกโผล่มาเหมือนเด็กไม่รู้อะไรเลย พอสักพักยิ่งกว่ารู้อีก.... (เหมือนจงใจไปดักรอโทในป่า แล้วก็มาพบกับซิลวัสตั้งแต่ต้นแล้วมากกว่านะ)


เกริ่นเล็ก ๆ ไปแล้วจากนี้จะขอสรุปความคิดเห็นหลังจากอ่านมาถึงตอนที่ 30 (พันธมิตรใหม่จากเซเรีย) แล้วนะครับ...

ท่านซ่อนนามเป็นนักเขียนคนหนึ่งที่ยิ่งเขียนยิ่งมีพัฒนาการในด้านภาษานะครับ คำแนะนำบทแรก ๆ ค่อนข้างวกวนเป็นบางจุด ซึ่งในช่วงหลัง ๆ คำบรรยายดีขึ้นมากเลยครับ

มาที่การเปิดเรื่องบ้าง ตอนเข้าเกมทำได้ดีครับ แถมตัดเหตุการณ์ไปไวมากไม่มีเรื่องหยุมหยิมให้รำคาญใจ(1 ตอนข้าม 6 ปี) นั่นหมายความว่าเล่นมาตั้งแต่ ม.1 เลยใช่ไหมครับนั่น ? แต่ก็อีกนั่นแหละ 6 ปีกับ 1 หน้า... ผมว่ามันควรจะมีเล่าอดีตแบบแง้ม ๆ กันบ้างนะครับนั่นมาถึงก็บู๊แหลกเลย

แนวเรื่องตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนที่อ่านนี้นับว่าเป็นแนวเกมออนไลน์ผสมกับสงครามโดยแท้ เพียงแต่ส่วนตัวคิดว่ามิติทางด้านเกมมันจะมากเกินไปหน่อย... ผมอยากเห็นมิติในโลกจริงบ้างครับ ถึงจะได้โควตาอะไรมาก็เถอะแต่ว่า เจ้าโท นี่มันใช้ชีวิตอยู่ยังไงเนี่ย... วัน ๆ เล่นแต่เกมเลยหรือ พ่อแม่ ไม่มีบทบาทอะไรเลยหรือ ? แล้วเพื่อน ๆ เองก็เหมือนกันครับ ถึงแม้โทจะเป็นคนเดียวที่ไม่ต้องสอบ แต่ทั้งชีวิตจะให้บู๊กับเกมโดยไม่พบปะเพื่อนเลยก็ไม่ไหวนะครับ ขอยกตัวอย่างการ์ตูนสัก 2-3 เรื่องนะครับที่เขาสร้างมิติเกมและมิติโลกจริงให้ดูดีได้จริง ๆ นั่นคือเรื่อง .Hack(ยุ่น), Yureka(เกาหลี) และ EXE(ไทย)

*ดูดีนี่ไม่ได้หมายความว่า 50:50 นะครับ เพราะขึ้นชื่อว่าเป็นการ์ตูน-นิยายเกมก็ต้องเน้นเกม... อีกอย่างหนึ่งผมมองว่าชีวิตในโลกจริงอาจจะเป็นตัวสร้าง event คั่นสถานการณ์ภายในเกมได้อีกด้วยครับ (บทอ่านเจอแต่รบกันท่าเดียวติดต่อนาน ๆ มันรู้สึกเหนื่อยน่ะครับ แทนที่จะอินเลยกลายเป็นเฝือไปแทนอะไรแบบนั้นครับ)

ท่านอาจจะเกรงว่าชีวิตข้างนอกนั้นจะทำให้คนอ่านค้าง หรือเบื่อแต่ความจริงอาจไม่เป็นเช่นนั้นหรอกครับ การที่ท่านใส่บทที่ 26 ที่แสดงกิจวัตรประจำวันของโทออกมา... มันเหมือนท่านซ่อนเองพยายามตัดบทภายนอกออกไป(แค่แสดงเหตุผลให้จบ ๆ ไปเท่านั้นเอง)

ป.ล. ผมอยากเห็นบทที่อยู่ดี ๆ เพื่อนโทรมาชวนไปเที่ยว ไปติว ไม่ก็ชวนไปทำให้มีชีวิตชีวากว่านี้... หรือไม่ก็มีสาวให้ตามจีบหรือคุยกันข้างนอกบ้าง อะไรประมาณนั้นครับ (อีกอย่างผองเพื่อนที่เล่นเกมมาตลอดพอจะสอบเข้าพี่แกทั้งหมดพร้อมใจกันอ่านหนังสือโดยไม่มีล็อคอินเข้าเกมเลยนี่ก็ค่อนข้างผิดหลักพอควรเลยล่ะครับ... ให้บทมันบ้างก็ได้นะครับ)

ป.ล.2 ท่านซ่อนนามอาจจะวางบทพวกนี้ไว้ภายหลัง... แต่จากการอ่านมาถึงบทที่ 30 ผมรู้สึกอย่างนั้นครับซึ่งมันค่อนข้างขัดพอสมควรเลย

ป.ล.3 จังหวะที่ทำให้คนรู้สึกอินได้ไม่ใช่มีแต่จังหวะที่รวดเร็วและกระชับนะครับ... การที่จะรู้สึกถึงความเร็วได้คุณก็ต้องรู้จักความช้า และ ’จุดตัด’ ระหว่างช้าและเร็วนั่นล่ะครับที่ผมมองว่ามันสร้างความตื่นเต้น และกระตุ้นอารมณ์ผู้อ่านได้ดีกว่าลุยเร็วไปจังหวะเดียว เมื่อไม่มีข้อเปรียบเทียบคนย่อมมองไม่เห็นความเร็วที่แตกต่าง และเมื่อใดที่ท่านซ่อนไม่สามารถรักษา ‘ความเร็ว’ นั้น... คนอ่านก็จะมองมุมกลับว่ามันเริ่มอืดและเฉื่อยลงเรื่อย ๆ ครับ

ป.ล.4 ทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ

ป.ล.5 ยังไงขอแอดเรื่องเอาไว้ก่อนก็แล้วกันครับ เพราะผมยังไม่สามารถอ่านเรื่องทั้งหมดของท่านได้ในคราวเดียว (เดี๋ยวคิวไม่เดิน....ฮา)

ป.ล.6 เรื่องดาวคะแนน... เนื่องจากผมไม่สามารถคิดคะแนนให้ใครได้ ทุกอย่างเป็นเพียงความเห็นของผมเท่านั้น ทุกคนมีความชอบที่แตกต่างกันไปเพราะเช่นนั้นขอแจก 5 ครับ (เพราะจุดประสงค์หลักคือคอมเมนต์มากกว่านี่นะ)


คำผิดของแถมครับ (มีน้อยมากเลยแฮะ)

*ใช้ ctrl + f หาเอานะครับ

ตอนที่ 5 หลุก >> หลุด

ตอนที่ 6 จะเป็นเพอร์เฟ็กต์(ตัดเป็นดีกว่ามั้ง)

ตอนที่ 7 คำที่ลงท้ายว่า “เซ้” มันดูแหม่ง ๆ นะครับ ความจริงน่าจะใช้ เซ่ สิ หรืออะไรทำนองนั้นมากกว่า

ตอนที่ 19 ซาซ่ม

หลัง ๆ ไม่ค่อยได้หาคำผิดนะ อ่านรวดเดียวเลย (เพราะเขียนลื่นขึ้นมากครับ)