คอมเมนต์นิยายของเพื่อนบอร์ดนักเขียน by tongfar

ลำดับตอนที่ #3 : LegenD of RozeriA by A.T.Ruby

LegenD of RozeriA - คอมเมนต์ระดับ 3 ครับ

เนื่องด้วยกระทู้ http://www.dek-d.com/board/view.php?id=2049034 ซึ่งมีจุดประสงค์ในการแลกเปลี่ยนความเห็นกันมากกว่าจะเป็นการวิจารณ์นะครับ (ไม่กล้าวิจารณ์ครับ...)


เวทมนตร์ คือ ศาสตร์แห่งความเชื่อ

เวทมนตร์ คือ สิ่งที่เร้นลับที่ไม่อาจหาได้ในปัจจุบัน

หากโลกแห่งนี้ เวทมนตร์คือชีวิต

...และตำนานนั้นก็ยังคงดำเนินอยู่...

เริ่มกันที่เกริ่นเพราะผมรู้สึกว่ามันแปลก ๆ ที่สองบรรทัดล่างครับเพราะไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวกับ 2 บรรทัดบนอย่างไร


เพราะบรรทัดที่ 2 พูดว่าเป็นสิ่งเร้นลับ พอไปบรรทัดที่ 3...

...หากโลกนี้เวทมนตร์คือชีวิต (หมายความว่าเวทมนตร์ในปัจจุบันมีจริงและขาดไม่ได้ในชีวิต หรือว่ามันเป็นชีวิตของคนคนหนึ่งครับ ?

ส่วนต่อมา ...และตำนานนั้นก็ยังคงดำเนินอยู่... ประโยคนี้ยิ่งทำให้ความกระโดดไปอีก บรรทัดบนยังไม่เคลียร์เลยท่าน แต่กลับกระโดดอีกหนึ่งต่อเลยยิ่งงงหนัก แถมดูเหมือนความไม่จบในตัวเองอีกต่างหาก... (หลังจาก ...ดำเนินอยู่... แล้วต่อไปมันเหมือนจะมีให้อ่านต่อแต่กลับขาดช่วงเฉยทันที)

ผมคาดคร่าว ๆ ว่าท่านต้องการคำเปรยที่หมายถึงว่า เวทมนตร์ในปัจจุบันนั้นแทบไม่มีหลงเหลือ ยกเว้นก็แค่ตำนานหนึ่ง

ความจริงใช้ประโยคสวยมันก็ดูดีนะ แต่ภาษาสวยที่ยากจะตีความหมายกระโดดไปกระโดดมา แทนที่จะทำให้รู้สึกดีเวลาอ่านกลับกลายเป็นนั่งคิ้วขมวดไปเสียอย่างนั้น

เมื่อเข้าเนื้อเรื่องประโยคแรกเลยครับ...ลมอ่อนพัดเมฆหมอกให้ขมวดเป็นเกลียวเรี่ยไปตามพื้นดิน หมอกผมยังพอเข้าใจได้ แต่เมฆเรี่ยดินนี่ผมงงครับ (และดูจากฉากก็ไม่ใช่ยอดเขาที่สูงเทียมเมฆอีกด้วย)
พออ่านมาถึงบทหนึ่งก็ต้องตกตะลึงกับอายุของนางเอก... ที่นับว่าน้อยมากถึงมากที่สุด 9 ขวบนี่ออกเดินทางด้วยตัวเองเพื่อเป้าหมาย ? โอ เด็กคนนี้ต้องเป็นอัจฉริยะแล้วแน่ ๆ เลยครับ เพราะการมีเป้าหมายของตนเองตั้งแต่ 9 ขวบทั้งที่ยังแทบไม่รู้จักโลกดีพอนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย มิหนำซ้ำคนรู้จักย่อมไม่ปล่อยไปง่าย ๆ แน่นอน

ส่วนฉากตอนลาคุณป้า... เนเน่เรียก “คุณป้า” อย่างใกล้ชิด แต่ไหงคุณป้าท่านเล่นเรียกเสียเต็มยศเชียว ผมเข้าใจว่าท่านต้องการเน้นย้ำชื่อของนางเอก แต่ว่าเน้นแบบนี้มันผิดวิสัยเล็ก ๆ ครับ... ในเมื่ออีกฝ่ายอายุแค่ 9 ขวบหากเรียกประมาณ “เนเน่ หรือ หนูเนเน่ หรือ หลานรัก” มันดูดีกว่า(มั้ง)ครับ เพราะมันจะไม่เป็นการฝืนมากเกินไปด้วย

บ่อยครั้งจะบรรยายเรื่องที่มากเกินไปหน่อย อย่างตอนเนเน่โดนรินชน ผมคิดว่าบรรยายว่าโดนชนล้มก็จบไปแล้วเสียอีก แต่กลับบรรยายเหมือนย้อนอดีตไปให้เห็นตอนกระเด็นอีกรอบหนึ่ง (ตรงเนเน่กระเด็นถอยหลัง...) แต่ส่วนนี้ก็อาจเป็นสไตล์ของแต่ละคนล่ะครับ ส่วนตัวมองว่าเยิ่นเย้อไปนิดหนึ่งครับ


บทที่ 5 จากตอนร่วงหล่นเพราะติดกับดัก ไปโวยวายกันนิดเดียว แต่จู่ ๆ กลับไปโผล่ที่ชั้นบนสุดด้วยคำว่า “ห้องนี้แหละ” ผมว่ามันทำให้การอ่านดูไม่ราบรื่นเท่าไหร่นะครับ (เหมือนคุย ๆ กันแปบเดียวก็ถึงแล้ว) ส่วนตัวคิดว่าหากสลับคำพูดไปแปะข้างหลังการบรรยายวิธีการเดินทางน่าจะดีกว่าครับ

ที่สำคัญอีกอย่าง... ผมว่าความสมเหตุสมผลบางจุดมันออกจะหลุดไปบ้าง เริ่มตั้งแต่การออกเดินทางคนเดียวของเด็ก 9 ขวบแต่กลับไม่มีใครใส่ใจสงสัยเลย ต่อมาก็การพบเจอกับนายหัวขโมย... ซึ่งรินเชื่อฟังเกินคาด แล้วในที่สุด... ทั้งสามร่วมมือกันบุกไปทวงดาบของแกรนด์คืน ยามนี่แทบจะไร้ประโยชน์เลยทีเดียว

การยึดของแล้วปล่อยตัวไปนี่หมายความว่าสร้างศัตรูเต็มไปหมดไม่ใช่หรือ ผมไม่เห็นเหตุผลที่แกรนด์จำเป็นต้องพึ่งริน หากแต่จ้องดูว่าใครโดนยึดของไปบ้างก็จับรวมกลุ่มไปเลย เอาแค่นายออร์คตอนกลางวันก็เหมือนได้พวกเพิ่มมากมายแล้วนี่ครับ (แถมดูท่าทางมันต้องยึดไปเยอะแล้วแน่ ๆ คนไม่พอใจบุกถล่มคร้านจะพังราบ...)

ดังนั้นการจะใช้แผนแบบนี้ได้... คุก... คุกต้องมีความพิเศษเช่นมีสะกดไม่ให้หนีออกมาโดยง่าย ยามต้องเป็นระดับหัวกะทิจำนวนมากเพื่อรอรับมือเหตุร้ายอันอาจจะเกิด จะให้หวังพึ่งไธนอสคนเดียว... ไธนอสนี่จะไม่ได้นอนตลอด 24 ชั่วโมงเลยหรือครับเพื่อรอทดสอบคนที่จะกลับมาแก้แค้น

ถ้าคนที่มาทวงของคืนชนะไธนอสได้แล้วไม่หยุด... ไม่เท่ากับสูญเสียกำลังสำคัญไปหรือครับ มันเป็นทางเดียวมากไปหน่อยนะ (อย่างน้อยก็ควรมีตัวเสริมคอยช่วยอยู่บ้างไม่ว่าจะแอบหรืออะไรก็แล้วแต่) ยิ่งปิดท้ายตอนด้วยคำรวม ๆ ว่าโชคชะตา... ไม่มีใครค้านเลยก็ยิ่งแปลก โดยเฉพาะแกรนด์ ที่ดูแล้วน่าจะเป็นพวกแหกกฎมีเส้นทางชีวิตของตนเอง และเลือกทำในสิ่งที่ตนต้องการ... คนแบบนี้ยอมรับง่าย ๆ ผมว่าพิลึกครับ

*หมายเหตุ ถ้าไธนอสรู้ตั้งแต่ต้นว่าทั้ง 3 มีความสำคัญและกะจะจับมาร่วมมือกับตนแต่แรก ก็ไม่น่าจะต้องทำให้ยุ่งยากขนาดนี้ แล้วคนอื่นที่ยังไม่ได้บุกมาไปไหนหมดล่ะครับเช่นเจ้าออร์ค ? ปล่อยไว้อย่างนั้นเลยเหรอ ? หลังจากไธนอสออกจากเมืองแล้วใครจะมาคอยคุมล่ะครับ ? ถ้ามันอาละวาดจนเมืองย่อยยับจะเป็นยังไงนี่...


ภาพรวมของเนื้อหาคิดว่าเป็นเรื่องราวของริน เนเน่ และแกรนด์ สามคนที่มีพลังของ ลม น้ำ และไฟ ซึ่งถูกเชื่อมโยงกันเข้าด้วยกันด้วยโชคชะตาให้ต้องทำภารกิจอันแสนสำคัญ (ล่าสุดก็เริ่มออกเดินทางกันแล้ว) การดำเนินเรื่องดีแล้วครับตัวละครมีชีวิตชีวาและมีสีสันดี การบรรยายก็ลื่นไหลดี การใช้ภาษาที่มีคนพูดกันว่าไม่เหมาะกับแฟนตาซี ผมกลับมองว่าเป็นสเน่ห์อีกรูปแบบ เพราะถึงจะเป็นแฟนตาซีแต่เราก็ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดแบบโบราณเสมอไป เพียงแต่ต้องระวังไม่ให้ระดับภาษากระโดดนะครับ แบบทำให้มันเป็นพื้นฐานของยุคในเรื่องไปเลย


สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่านี่เป็นเพียงความคิดเห็นของคนคนเดียวเท่านั้น ท่าน A.T.Ruby อาจจะไม่จำเป็นต้องเชื่อหรือเก็บเอาไปคิดให้มากมายนักก็ได้ เพราะแต่ละคนย่อมมีแนวทางของตนเองอยู่เช่นกัน แฟนตาซีก็คือความฝัน ดังนั้นปล่อยให้เรื่องราวโลดแล่นไปตามจินตนาการของท่านเองย่อมดีที่สุดครับ


คำผิดอันนี้ของแถมครับผม (มีน้อยสุด ๆ เกือบไม่เห็น หรือผมอ่านเพลินก็ไม่รู้สิ)

ตอนที่ 1 ดงดองไม้(ดอก) บทแรกนี้ผมอ่านแล้วรู้สึกคำว่า ‘หาก’ มันเยอะไปหน่อยครับ บทสั้นนิดเดียวเองแต่ซ้ำเยอะมาก โดยส่วนตัวคิดว่า ‘หาก’ เป็นคำแสดงความขัดแย้ง แต่ในบทผมไม่เห็นอะไรที่มันขัดแย้งกันมากขนาดนั้นเลยครับ

บทที่ 1 ฟัง(?)ทวนคำพูด และตอนส่งลูกแก้วตรวจสอบถึงจะเดาได้แต่ก็ชวนงงเล็ก ๆ นะ

บทที่ 6 หันมาแหว ? ไม่เข้าใจครับ


ป.ล.1 ทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ

ป.ล.2 เรื่องดาวคะแนน... เนื่องจากผมไม่สามารถคิดคะแนนให้ใครได้ ทุกอย่างเป็นเพียงความเห็นของผมเท่านั้น ทุกคนมีความชอบที่แตกต่างกันไปเพราะเช่นนั้นขอแจก 5 ครับ (เพราะจุดประสงค์หลักคือคอมเมนต์มากกว่านี่นะ)

ป.ล.3 หากคอมเมนต์นี้ทำให้ท่านขุ่นเคืองต้องขออภัยอย่างสูงครับ (แวะไปโวยที่ไอดีได้ครับ ถ้าเกิดมันมากเกินไป...)