คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : -chapter 17- พบน้องรหัส
หลังจากงานเลี้ยงให้ซิโยเกิดขึ้น ห้องของเราก็กลับมาสู่ภาวะปกติสุขนั่นคือ กลับมาตั้งใจกับการเรียนอีกครั้ง ในขณะที่มีเริ่มติดต่อกับน้องรหัสกันมากขึ้น โดยห้องของผมก็ตกลงกันว่าจะผลัดกันไปส่งจดหมายให้แก่น้องรหัสเพื่อไม่ให้มีการสงสัยกันขึ้น ยกเว้นนัทที่น้องรหัสรู้ตัวแล้ว แต่เดี๋ยวนี้ผมก็เห็นนัทกับน้องรหัสดีกันมากขึ้นกว่าเก่า
วันนี้เป็นเวรผมและนัทที่ต้องเอาจดหมายไปให้กับน้องรหัส ผมรู้สึกดีใจเหมือนกันเพราะว่าจะได้เห็นหน้าน้องรหัสของผมสักที
“อ้าวๆ มีใครจะฝากจดหมายอีกไหม”ผมลองถามทุกคนแต่ก็ไม่มีใครตอบ ผมกับนัทจึงเดินไปยังห้องเรียนของน้องรหัส
“อ้าวพี่นัท มาทำอะไรหรอ”น้องซุปเข้ามาทักทายนัทเมื่อพวกผมไปถึงหน้าประตูห้อง
“อ่ะ จดหมาย ไปแจกกันเองนะ”นัทยื่นถุงจดหมายให้แก่น้องซุป
“แหมพี่ก็”น้องซุปพูดพลางแกล้งจะมาซบนัท
“อย่าๆ ไม่ชอบๆ”นัทตอบก่อนจะเดินมาพร้อมเอาผมเป็นโล่
“อ้าว? พี่เป็นพี่รหัสใครล่ะเนี่ย?”น้องซุปถามเมื่อสังเกตเห็นผม
“อ๋อ น้องเค้าชื่อ น้ำ อ่ะน้อง”สิ้นสุดคำพูดน้องซุปก็ทำตาโตขึ้น
“พี่โชคดีนี่ น้ำสวยสุดๆเลย”เด็กหนุ่มพูดขึ้น
“แล้วน้องเค้าคือคนไหนหรอครับ”ผมถามต่ออย่างอยากรู้
“อืม.... ไม่อยู่นะพี่”น้องซุปตอบเมื่อพยายามมองหา
ผมคอตกเมื่อรู้ว่าจะไม่ได้เจอน้องรหัส นัทตบหลังผมเป็นสัญลักษณ์ว่าทำใจนะเพื่อน ผมและนัทจึงเดินออกมา เดินมาได้สักพักผมก็สวนกลับน้องของซิโยที่เป็นนักเรียนผู้ช่วยอาจารย์พยาบาล เราต่างยิ้มให้กันก่อนจะเดินสวนไป
“ใครวะ”นัทถามหลังจากเดินผ่านมา
“น้องซิโยที่กูบอกว่าสวยๆไง”ผมตอบ
“เออ ก็สวยดีว่ะ”นัทพูดพลางหันกลับไปมองใหม่อีกที
“วิ่งตามมาทำไม”ผมหันไปมองด้านหลังเพราะเสียงของนัท
“พี่ๆ พี่เห็นผู้หญิงคนที่เดินตรงกลางต่ะกี้เปล่า”น้องซุปพูดอย่างเหนื่อยหอบ
“อ๋อ... เห็น น้องเพื่อนพี่เอง ทำไมอ่ะ”ผมตอบอย่างสงสัย
“ก็นั่นแหละ น้ำ! น้องรหัสพี่อ่ะ”น้องซุปพูดอย่างตื่นเต้น
“จริงป่ะ?”ผมและนัทพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่อยากเชื่อว่าน้องรหัสผมจะเป็นคนใกล้ตัวขนาดนี้
“ผมจะหลอกพี่ทำไมล่ะ”น้องซุปพูดเหมือนประชด
“แล้วสวยจริงป่ะล่ะ?”เด็กหนุ่มถามต่อ
“ก็สวยนะ”ผมและนัทพูดขึ้นพร้อมกัน
“อะไรเนี่ย... จะนอกใจเค้าหรอ”น้องซุปพุดพลางเอามือไปตีนัทเบาๆ
“พี่ไม่เคยมีใจให้น้องเลยต่างหาก”นัทพูดหน้านิ่งๆ ทำเอาน้องซุปคอตก
“มึงก็ทำเป็นพูดไป กูเห็นมึงนั่งเขียนแต่คำว่า ซุป ในหนังสือมึงนี่”ผมแกล้งพูดล้อเล่นกับนัท
“จริงหรือเปล่าพี่”น้องซุปถามอย่างตื่นเต้น
“ไอ้สัด กูไม่เคยเขียนมั้ง”นัทพูดด้วยเสียงเคืองนิดๆ
“ฮ่าๆ หรอ”ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง และค่อยๆเดินจากมา ทิ้งให้ทั้งสองคนนั้นยืนตกลงกันเอง สักพักนัทก็วิ่งตามผมมาทัน
“สาด มึงจำไว้นะ แกล้งกูจนกูเกือบไม่รอดเลยนะมึง”นัทพูดด้วยเสียงโกรธๆ
“ฮ่าๆ หรอ ซวยไปว่ะมึง กูแค่พูดอะไรไปนิดเดียวเองนะ”ผมทำเป็นไม่รู้เรื่องกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เออ มึงมันโชคดีกว่ากูนี่หว่า”นัทพูดก่อนจะต่อยผมเบาๆ
“มึงต่อยกูหรอ”ผมต่อยกลับไปเบาๆ ก่อนจะเริ่มวิ่งหนี
“อย่าคิดนะว่ามึงจะหนีรอดอ่ะ”นัทวิ่งไล่ตามผม เราสองคนวิ่งไล่ตามกันไปจนถึงห้องเรียน ถึงแม้ว่าเท้าผมจะมีแผล แต่ตอนนี้มันก็จะหายแล้ว ผมจึงวิ่งนำมันมาอย่างสบายๆ
“เป็นไง เจอน้องรหัสหรือยังล่ะมึง”กายถามขึ้นเมื่อเห็นผมวิ่งเข้ามาในห้องอย่างหอบๆ
“เจอแล้ว สวยโคตรว่ะ เป็นน้องโยเหนือด้วย”ผมตอบกลับอย่างหอบๆ
“แล้วไปทำไรมาวะ หอบใหญ่เลยมึง”กายถามผม
“ไอ้โย มึงนะ!!!”นัทโผล่ขึ้นมาเมื่อสิ้นสุดคำพูดกาย
“กูหนีหมามา”ผมแกล้งพูดก่อนจะหลบหลังกาย
“มึงหลบเลยกาย”นัทพูดอย่างน่ากลัว
“เฮ้ยกูเกี่ยวไรเล่าเนี่ย”กายรีบแก้ตัวพลางจะหลบนัท แต่ผมก็ยังคงใช้กายเป็นโล่อยู่
“จำไว้เลยนะโย”นัทพูดก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ของตัวเองอย่างหมดแรง
“เป็นอะไรเนี่ยมึงสองคนเนี่ย”กายถามอย่างสงสัย
“แหมกูก็แค่ล้อเล่นนิดเดียงเองนี่หว่า”ผมพูดก่อนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้กายฟัง
“สุดยอดว่ะมึง ขอจับมือหน่อย”กายพูดพลางส่งมือมาให้ผมเมื่อผมเล่าจบ
“ไอ้กาย มึงเข้าข้างโยแงะ”นัทมองกายตาขวาง
“เปล่า กูแค่มองว่ามันทำได้ไงวะ สุดยอดเลย”กายพูดอย่างขำๆ
“มึงสองคนนะจำไว้เลย”นัทพูดก่อนจะทำท่างอนไม่คุยกับพวกเรา
“เสียงดังจัง มีไรกันหรอ”ซิโยที่ยังคงเดินขากะเผลก ตรงมาจากนอกห้อง ถามขึ้น
“เรื่องตลกนิดหน่อยน่ะ”กายตอบ
“เออ โยเหนือ น้องมึงเป็นน้องรหัสกูอ่ะ”ผมบอกกับซิโย
“หรอ ดูแลน้องกูดีๆนะ ถ้าไม่ดีเดี๋ยวเอาไม้ตีหลังหักเลย”ซิโยพูดอย่างสนุกสนาน
หลังจากที่มีงานเลี้ยงต้อนรับซิโย ผมรู้สึกได้เลยว่าซิโยดูจะมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นกอง พูดคุยสนุกขึ้นเยอะ แต่ที่ยังคงเหมือนเดิมคือ ความซุ่มซ่ามที่สามารถทำให้เกิดแผลได้รอบกาย กับดวงตาเศร้าๆของเขา
“เฮ้ยๆ เจ๊เล็กมาแล้ว”เสียงของเพื่อนคนหนึ่งในห้องพูดขึ้นทำให้บรรยากาศในห้องเรียนวุ่นวายขึ้นทันที ต่างคนต่างรีบวิ่งไปนั่งที่ และเก็บสัมภาระที่ระเกะระกะออกจากบนโต๊ะ แต่ก็ไม่ทันเพราะเจ๊เล็กเปิดประตูเข้ามาแล้ว
“แหมๆ รีบกันเชียวนะ”หญิงแก่พูดขึ้นทำให้ทั้งห้องมีเสียงเฮฮาเกิดขึ้น
“นักเรียนเคารพ”เสียงยีนส์พูดขึ้นทำให้เราทุกคนต้องสวัสดีอาจารย์พร้อมๆกัน
“อ้าวๆ ครูมีข่าวดีจะมาบอกนะ”หญิงแก่พูดหลังจากที่นักเรียนของเธอกล่าวสวัสดีจบ
“เวลาที่พวกเธอนี่ชอบกันจริงๆ วันรับน้องจะมีขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าพร้อมๆไปกับวันไหว้ครูเลย”เจ๊เล็กพูดทำให้ห้องเกิดเสียงฮือฮาขึ้น แต่ก็ยังคงต้องเงียบหลังจากมีเสียงไม้เรียวฟาดที่กระดาน
“อ้าวๆ อย่าสิ้นเปลืองเรื่องนี้ให้มากนักนะ เดี๋ยวจะไม่มีเงินใช้กันซะ อ้าวเรียนต่อ” เจ๊เล็กพูดก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาสอน
ความคิดเห็น