คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : -chapter 16- รับขวัญ
เช้าวันต่อมาผมไปโรงเรียนด้วยรถมอไซค์ของพี่ภัทร เพราะว่าเท้ายังไม่หายเจ็บ
“ดูแลตัวเองดีๆนะ”พี่ภัทรพูดก่อนจะขี่รถจากไปทิ้งให้ผมเดินกะเผลกเข้าโรงเรียน
“กูรอมึงมานานแล้วพวก”เสียงคุ้นๆดังมาจากใกล้ๆประตู กายนั่นเอง
“มากูช่วย”กายเข้ามาช่วยพยุงผมเพื่อไปยังห้อง
และผมก็ยังไม่ลืม ไหว้รูปปั้นนักบุญสีขาวสะอาดตาเมื่อเดินผ่าน
“อ๋อ เห็นรีบๆไปพยุงโยนี่เอง”ยีนส์หัวหน้าห้องที่ออกมายืนหน้าห้องพูดขึ้นเมื่อเห็นผมและกายเดินมา
“มึงมาช่วยกันมั่งดิวะ”กายพูดฟังเสียงเหมือนเริ่มหนัก ยีนส์รีบวิ่งมารับกระเป๋าผมไป
“ไปทำไรมาวะโย”ยีนส์ถามขึ้น
“เหยียบแก้วมา”ผมตอบก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง ทุกคนต่างแกล้งทักผมว่าจะแข่งขาเจ็บกับซิโยหรือไง แต่มีฟางที่แซวแปลกกว่าคนอื่น
“แหมเป็นอะไรกันหรือเปล่าจ้ะเนี่ย เห็นเธอรีบเอากระเป๋ามาเก็บแล้วรีบลงไปเพื่อจะไปช่วยพ่อโยนี่เองหรอ”ฟางถามกายที่ทรุดนั่งลงกับเก้าอี้หลังจากที่ช่วยผมมาส่งที่นั่งเสร็จ
“เป็นเพื่อนกูว่ะ”กายตอบเรียบๆ ก่อนที่เราสามคนจะขำกันเอง
แต่แล้วประตูห้องก็เปิดอีกครั้ง นัทเดินเข้ามา ฟางเห็นนัทเดินมาจึงหันมาถามนัทแทนกาย
“อ้าวแล้วตังฉันล่ะ”ฟางถามหาของกินขึ้น
“ให้พี่ไปซื้อเดี๋ยวพักกลางวันค่อยเอามา”นัทตอบ
“แล้วเป็นไงมั่งวะมึงอ่ะ”นัทหันมาถามผมอย่างเป็นห่วง
“เหนื่อยชิบ”กายแกล้งตอบแทรกขึ้นมา
“กูไม่ได้ถามมึง”นัทตบหัวกายไปหนึ่งทีก่อนจะนั่งลงตรงหน้าผม
“แผลดีขึ้นยัง”นัทถามต่อ
“ก็ไม่ค่อยเจ็บแล้ว ต้องขอบใจกายมัน อุตส่าห์ไปรอหน้าโรงเรียน”ผมพูดก่อนจะหันมาตบไหล่กาย
“อ๋อนี่เธอทำพ่อภูมิของฉันเจ็บหรอ”ฟางพูดพลางแกล้งชี้หน้านัท
“เออ...”นัทตอบแบบหมดอารมณ์จะเล่นด้วย
“ไรวะ ไม่เล่นด้วยเลย”ฟางพูดก่อนจะไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเอง
คาบเช้าของวันนี้ดูจะผ่านไปอย่างเชื่องช้า คงเป็นเพราะว่าพวกผมใจจดใจจ่ออยู่ว่านัทจะซื้ออะไรมาบ้าง
และแล้วก็ถึงเวลาพักเที่ยง นัทและกายไปช่วยกันรับของจากพี่ของนัทหน้าโรงเรียนส่วนคนที่เหลือก็ต่างลงไปช่วยกันจองโต๊ะในโรงอาหาร ซิโยเองยังคงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ยังคงทำหน้าตางงๆที่เพื่อนๆต่างพาเขาลงมานั่งตรงกลางของโต๊ะ ส่วนผมนั้นก็ไปนั่งใกล้ๆกัน
..................................................................................................
“นี่เร็วๆสิฉันหนักนะเนี่ย”พี่สาวนัทสั่งนัท
“แหมของมันเยอะ ใจเย็นหน่อยดิ”นัทแกล้งทำท่าช้าๆสโลว์โมชั่น
“นี่นัท ฉันเสียเวลาด้วยนะ”พี่สาวนัทเริ่มทนความกวนประสาทของนัทไม่ไหว
กายต้องรีบเข้ามาขนของเพื่อยุติสงครามที่เกิดจากนัทอีกตามเคย
“แหมน้องเนี่ยดีจัง นัททำแบบเพื่อนมั่งสิ”พี่ของนัทพูดก่อนจะรีบซิ่งมอไซค์ออกไปเพราะส่งของเสร็จ
“สู้ๆขนของต่อไปเพื่อน”กายหันมาพูดแล้วจึงช่วยยกถุงร้านไก่ทอดชื่อดังไปยังโรงอาหาร
........................................................................................................
การเลี้ยงรับขวัญซิโยเป็นไปอย่างสนุกสนาน จนทำให้นักเรียนที่นั่งกินอาหารใกล้ๆมองกันตาค้าง เพราะนอกจากจะมีอาหารที่แต่ล่ะคนซื้อมาแล้วยังมีไก่ทอดจากร้านไก่ทอดชื่อดัง น้ำอัดลมหลากสี และเค้กก้อนโต
“นี่ที่ว่าเธอมีแผลเป็นใหญ่ๆเลยที่เดียวจริงหรอ”ฟางหันมาถามซิโยขณะนั่งย่อยกันอยู่ในห้อง
“จริงสิ”ซิโยตตอบ
“ขอดูๆ”ฟางรบเร้าซิโยจนซิโยยอม เขานำเท้าขึ้นมาแล้วถอดรองเท้า ถุงเท้าออก เผยให้เห็นรอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนฝ่าเท้า จนพวกผมตกใจกันมาก แต่คนที่ตกใจสุดคือนัท
“โห นี่เธอโดนอะไรมาเนี่ย”ฟางถามขึ้น
“อ๋อ ตอนเด็กไปเที่ยวทะเลแล้วโดนแก้วบาดน่ะ”ซิโยตอบ
“ตอนนั้นรู้สึกว่าวิ่งเล่นอยู่กับเพื่อนที่พักอยู่บ้านติดกัน แล้วเราวิ่งเท้าเปล่า เผลอไปเหยียบแก้วเข้า เลือดออกเยอะมาก”ซิโยเล่า
“จำได้เลยเพื่อนที่มาด้วยกันเขานิสัยดีมากอ่ะ เข้ามาดูเราแล้ว เอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ๆที่ใช้พันหัวมาพันแผลให้เรา แต่บ้านเรารีบกลับ เรายังไม่ได้คืนผ้าเลยอ่ะ”ซิโยบรรยายเหตุการณ์ให้เราทราบ
ทุกคนต่างอึ้งด้วยความสามารถในการเกิดบาดแผลได้หลากที่แต่ก็ต้องขัดด้วยเสียงๆหนึ่ง
นัทรีบลุกจากเก้าอี้แล้วออกไปจากห้องโดยไม่บอกใคร
“นัทมันเป็นไรวะ”ผมถามขึ้น
“ไม่รุ้ดิ”ทั้งหมดต่างตอบขึ้นด้วยคำตอบเดียวกัน
“งั้นเดี๋ยวกูไปดูให้”กายลุกขึ้นวิ่งตามนัทไป
............................................................................................................................
“ดวงมันทำไมเป็นแบบนี้วะ”นัทพูดกับตัวเองด้วยกระจกบานใหญ่บริเวณห้องน้ำที่ไร้คน
“เป็นไงหรอวะ แต่กูเหนื่อยว่ะ”กายที่วิ่งตามมาถามขึ้น
“มึงอย่าไปบอกใครแล้วกัน”นัทเริ่มพูดด้วยเสียงสั่นๆ
“เด็กคนที่วิ่งเล่นกับโยเหนือตอนเด็กๆที่มันเล่าอ่ะ คือ...”นัทหยุดพูดพลางเริ่มร้องไห้นิดๆ
“มันคือกูเอง”นัทร้องไห้ก่อนจะเข้าไปซบที่อกของกายที่กำลังอึ้งอยู่
“มันคือกูที่ทำให้โยเหนือเจ็บมาตั้งแต่เด็กๆ มันคือกูเองที่ให้ผ้าเช็ดหน้าโยเหนือไป”นัทเริ่มร้องไห้หนักเมื่อพูดถึงเรื่องในอดีต ในขณะที่กายค่อยๆเอามือมาลูบหลังนัท
“เออกูไม่บอกใครหรอก”กายสัญญา ก่อนจะดันนัทออกจากอกของตัวเอง
“มึงนี่เหมือนเด็กเลยว่ะ”กายเริ่มพูดขำๆ
“อย่าร้องไห้เลย หยุดๆ ร้องแล้วไม่เหมือนมึงเลยว่ะ”กายพูดก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วโป้งทั้งสองข้างเช็ดน้ำตาที่แก้มของนัทออก
“มึงไปล้างหน้า แล้วกลับห้องดีกว่าว่ะ”กายพูด แล้วทั้งคู่ก็เดินกลับห้องหลังจากที่นัทล้างหน้า เช็ดหน้าเสร็จ โดยไม่รู้ว่ามีคนรู้จักที่เดินขึ้นบันไดผ่านมาเห็นเข้า
..................................................................................................................................
“กายนัทมันเป็นอะไรไปวะ”ผมถามหลังจากที่ทั้งสองคนกลับมาที่ห้อง
“มึงก็อยากเข้าห้องน้ำก็ไม่บอกใคร”กายพูดพลางมองไปที่นัท
“ก็กูปวดมากนี่หว่า ราดตรงนี้เดี๋ยวพวกมึงก็ว่ากูอีก”นัทแก้ตัว
“แน่ใจนะว่าไม่ได้ไปร้องไห้ ตานัทแดง แถมหน้าอกพ่อกายก็มีรอยน้ำเปื้อน”ฟางเจ้าสังเกตถามขึ้น
“บ้าหรอคนอย่างไอ้นัทจะร้องไห้ คงยากว่ะ”กายแก้ตัวทันทีก่อนตบหลังนัท
“ก็จริง”ฟางพูดสั้นๆ แล้วเราก็นั่งหัวเราะในความชั่งสังเกตของฟางที่มากเกินไป แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันคือความจริง นอกจาก นัทและกาย
ความคิดเห็น