คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : -chapter 20- ร้องไห้
พวกเราพากันแยกย้ายกลับบ้าน หลังจากเจ๊เล็กเลี้ยงน้ำปั่นเสร็จ ผม นัท และกายนั้นยังไม่ค่อยอยากกลับบ้านกันเท่าไร จึงไปเดินเที่ยวกันที่ห้างต่อ ส่วนซิโยก็มีคนมารับถึงหน้าโรงเรียนไปแล้ว
“กินไรดีวะ”กายถามขึ้นขณะที่เดินอยู่ คงเป็นเพราะเห็นนัทเดินกุมท้องเหมือนหิวตลอดเวลา
“ไก่ทอดไหม?”นัทถามตามแบบเดิมที่ชอบกิน
“มึงมีของกินอะไรในหัวมั่งเนี่ย บ้านมึงไม่มีเคเอฟซีไงวะ”ผมแกล้งพูดล้อเล่น
“มีโว้ย แต่กูชอบกินที่กรุงเทพมากกว่านี่หว่า”นัทตอบ
“แล้วมึงล่ะ จะกินอะไร”นัทหันไปถามกายเหมือนจะหาเพื่อนกินไก่ทอดเป็นเพื่อน
“กูว่า... ไปกินพวกเบอร์เกอร์ดีกว่ามั้ง กูเพิ่งกินไก่ทอดไปเมื่อวานเอง”กายพูดเสียงอ่อยๆเหมือนกับว่าขอโทษนะแต่กูเบื่อไก่ทอดแล้วว่ะ
“เออ ไปกินอย่างอื่นก็ได้วะ”นัทเดินนำไปอย่างงอนๆ
“ไม่ต้องกินไก่ทอดแล้วไง”กายเดินมาพูดกับผมพลางขยิบตา
“เฮ้ย มึงหลอกมันแงะ”ผมถามอย่างไม่อยากเชื่อ
“ก็มันเบื่อไก่แล้วนี่หว่า”กายตอบพลางเกาหัวนิดๆ
พวกเรามานั่งกินแฮมเบอร์เกอร์กันที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง ผมและกายสั่งแฮมเบอร์เกอร์มากินตามที่อยากโดยเมนูก็ไม่มีไก่อย่างที่เราทั้งคู่ตั้งใจไว้ แต่นัทนั้น ก็ยังไม่วายสั่งข้าวไก่เทอริยากิมากินอีก
“สงสัยเมื่อกี้ไอ้โยมันคงถามผิดไปว่ะ”กายพูดขึ้นขณะที่กำลังกินแฮม
“ถามไรวะ”ผมหันมาถาม
“มันต้องถามว่า... บ้านมึงมีไก่ให้กินไหมวะ”กายถามแล้วยิ้มกับผม
“ไอ้สัด มึงว่ากูไงวะ”นัทยื่นมือมาตบหัวกายกะให้โดนเต็มที่แต่กายหลบได้ จึงพลาดมาโดนแก้วน้ำของงผมที่อยู่ใกล้ๆแต่มันก็ไม่หกโดนทั้งคู่ ส่วนคนรับกรรมคือผมนั่นเอง แต่โชคก็ยังดีที่แก้วไม่ตกพื้นแตก
นัทและกายพุ่งมาช่วยปัดช่วยเช็ดน้ำที่เปื้อนผม
“พอๆ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำแก้วใหม่ก่อน”ผมทำท่าจะลุกแต่นัทกับกายดันผมไว้
“เดี๋ยวกูซื้อเอง”นัทและกายพูดขึ้นพร้อมกัน แล้วจึงหันไปมองหน้าเหมือนกำลังจะแย่งกันไปซื้อ
“นัทไปซื้อเลย กายมึงนั่งนี่แหละ”ผมสั่งทำเอากายคอตก
“กูขอโทษจริงๆนะ ถ้ากูไม่หลบน้ำมันคงไม่หกอ่ะ”กายพูดเสียงอ่อยๆหลังจากนัทเดินไปซื้อน้ำ
“โหยๆ คิดไรมาก กูไม่เครียดร้อก”ผมพูดพลางตบไหล่กาย ส่วนกายก็เอาแต่ก้มหน้า
“เฮ้ยๆ กูเห็นอะไรบางอย่างว่ะ”นัทวิ่งมาพร้อมแก้วน้ำเป๊ปซี่เต็มแก้ว
“เห็นไรวะ”ผมและกายหันมาถามพร้อมกัน
“ปริ้นซ์ กับ กฤษณ์ ว่ะ”นัทพูดอย่างตื่นเต้น
“ก็เพื่อนกันอยู่ด้วยกันไม่เห็นเป็นไรนี่หว่า”ผมตอบก่อนจะหันไปดูดน้ำที่นัทเพิ่งจะซื้อมา
“แล้วกฤษณ์มันไปทำงานเปล่าวะวันนี้อ่ะ อย่างกับกูไม่เห็นมันเลย”นัทถามก่อนจะนั่งลง
“มึงหลับตั้งสี่ชั่วโมง มึงจะเห็นอะไรวะ กฤษณ์มันไปวาดฉากอ่ะ”กายตอบ
“เออ จริงด้วย กูหลับไปสี่ชั่วโมงนี่หว่า”นัทพูดเหมือนกับพึ่งจะรู้ตัว
ผมกับกายมองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจว่าเพื่อนกูน่าเครียดจริงๆ
หลังจากกินข้าวและเดินเที่ยวแก้เซ็งเสร็จ เราก็แยกย้ายกันกลับบ้านเหมือนเดิม กายขึ้นรถสายเดียวกับผมเหมือนเคย
“มึงจะซื้ออะไรให้น้องรหัสมึงวะ”กายถามขึ้น ตอนเรานั่งบนรถประจำทางได้แล้ว
“ไม่รู้ดิ มึงว่าอะไรดีวะ”ผมหันไปถามเพราะพึ่งจะนึกได้ก็ตอนกายทักนี่แหละ
“พรุ่งนี้ไปดูกันไหมเพราะกูก็ยังไม่รู้เลย”กายตอบ
“ก็ดีนะ ช่วยๆกันเลือกจะได้ได้ของดีๆ”ผมตอบตกลงไปทันที
ผมค่อยๆเดินกลับบ้านพลางเดินคิดไปว่าจะซื้ออะไรให้น้องรหัสดี โดยไม่ทันระวังมอไซค์ที่ขี่ตามมาด้านหลัง มอเตอร์ไซค์คันนั้นเฉียดผมไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด
“เอ่ะ!! รถกับคนขี่มันคุ้นๆนะ”ผมนึกในใจ
“เป็นอะไรวะ กูทำอะไรผิดไงวะ”ผมพูดกับตัวเองพลางมองมอไซค์ที่หายไปตามตรอกซอกซอยแล้ว
“นี่เฮียถามพี่มิกซ์ยัง ว่าเป็นอะไร”ผมถามพี่ผมก่อนที่พวกเราจะนอนกัน
“ยังเลย ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลยอ่ะ ทำไมล่ะ”พี่ภัทรหันมาถามบ้าง
“เปล่าหรอก แต่พอดีวันนี้พี่เขาขับรถเฉียดผมไปนิดเดียวน่ะ”ผมตอบก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่ม
“เฮ้ยเป็นอะไรหรือเปล่า”พี่ผมดึงผ้าห่มออกมาเพื่อตรวจร่างกายของผม
“ไม่เป็นอะไรหรอกเฮีย”ผมตอบด้วยเสียงที่แกล้งดัดว่าอยากนอนมากแล้ว
“อืมดีแล้ว งั้นเฮียไปอาบน้ำนอนล่ะ”พี่ภัทรพูดเพราะตัวเองยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลย
“เอ้านอน”ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวผมก่อนจะเดินไปปิดไฟฟ้า
“good night นะ”พี่ผมทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป
ผม กาย และนัท มาเดินดูของที่จะฝากน้องรหัส ส่วนซิโยนั้นบอกว่ามีของแล้วอีกอย่างยังไม่อยากเดินมาจึงขอบาย พวกเราตัดสินใจกันว่าจะไม่สิ้นเปลืองเงินนัก จึงเลือกมาเดินที่ตลาดที่วางแผงอยู่ใกล้ๆโรงเรียนนั่นเอง
“เฮ้ย เจ๋งว่ะ”คือคำพูดที่นัทพูดออกมาบ่อยมากเมื่อเจอของแปลกๆ
“มึงลองมาดูนี่”นัทลากผมไปดูนู่นดูนี่เหมือนกับว่ามากันสองคนเลย
“อ้าวแล้วกายมันหายไปไหนวะ”ผมถามหลังจากที่ไม่สังเกตเห็นกายแล้ว
“กูขอกลับบ้านดีกว่าว่ะ”นัทพูดพลางเดินจากไปทิ้งผมให้อยู่กลางฝูงชนมากมายที่ชนกันไปชนกันมา
“มึงเป็นอะไรวะ”นัทโทรหากาย
“เปล่า พอดีกูได้ของแล้วกูเลยกลับไง”กายตอบแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ
“มึงมีไรบอกกูได้นะ มึงอย่าเก็บไว้คนเดียว”นัทพูดให้กำลังใจ
“มึงบอกกูก่อนดิ มึงชอบไอ้โยปล่าววะ”นัทที่ได้ฟังคำถามถึงกับช็อคเมื่อได้ฟังคำถาม
“เออ... ความจริงกูว่า โยมันน่าคบดีนี่หว่า”นัทตอบไปอย่างตรงๆ
“กูเลยไม่อยากขัดจังหวะพวกมึงไง”กายรีบวางโทรศัพท์ลง นัทก็ยังคงงงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่จะมีใครรู้บ้างว่าอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์นั้น ได้มีหนุ่มคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่
ความคิดเห็น