คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : -chapter 19- เตรียมงานรับน้อง
ผมรีบวิ่งตามปริ้นซ์ไปยังรถมอเตอร์ไซค์ของเขา ปริ้นซ์เองก็ดูท่าว่าจะรีบเร่งพอกัน มอเตอร์ไซค์สีขาวลายมังกรสีน้ำเงินเข้มรีบวิ่งออกจากโรงเรียนด้วยความเร่งรีบ
วิ่งมาได้ไม่ไกลจากโรงเรียนนักเราทั้งคู่ก็มาจอดที่ร้านน้ำปั่นที่อยู่ไม่ไกลโรงเรียน
“เอาน้ำหวานแดงปั่น 1 ถุงครับ”ปริ้นซ์สั่งก่อนจะหันมาทำท่าทำทางให้ผมลง
“โยรอน้ำปั่นไปแล้วกัน เดี๋ยวเรามารับ นี่เงิน”ปริ้นซ์พูดพลางส่งเงินมาให้
“กูจ่ายเองได้ มึงไปเหอะ”ผมไม่รับเงิน ปริ้นซ์เห็นดังนั้นก็รีบขี่มอไซค์ออกไป
ผมนั่งรอปริ้นซ์ได้ไม่นานนักเขาก็กลับมาพร้อมถุงใส่ขนมที่ไปซื้อจากเซเว่นที่อยู่ไม่ไกล
เราทั้งคู่รีบซิ่งมอไซค์เพื่อกลับโรงเรียนทันทีหลังจากได้ของครบแล้ว
บรรยากาศในห้องยังคงไม่วุ่นวายนักเนื่องจากเพื่อนก็ยังมากันไม่ครบอยู่ดี แต่ก็มีฟางที่มานั่งกุมหัวอยู่ทำให้ห้องดูเครียดไปถนัดตา
“อ่ะๆเอาน้ำกรอกปากมันดิ”ปริ้นซ์พูดพลางดันผมไปเพราะผมเป็นคนถือน้ำมา
ผมและฟางค่อยพยุงร่างนัทขึ้นมาแล้วค่อยๆเอาน้ำใส่เข้าไปในปากของนัท
“แล้วไงต่อ”ผมถามหลังจากกรอกน้ำหวานแดงเย็นเจี้ยบไปได้สักพัก
“ปล่อยไว้เลยเดี๋ยวก็ฟื้น มันคงเป็นลม ไม่มีไรมากหรอก ให้กินอะไรหวานๆไปแล้วอ่ะ”ปริ้นซ์พูดก่อนจะไปนั่งบนโต๊ะอาจารย์อีกครั้ง
“แล้วถ้ามันไม่ใช่เป็นลมแต่มันเป็นอย่างอื่นอย่างสมองกระทบกระเทือนล่ะ”ฟางพูดเสียงหวั่นๆ
“ชนแค่นี้สมองกระเทือน”ปริ้นซ์พูดแบบขำๆ
“นี่ๆคุณจักรกฤษณ์ลงมาจากโต๊ะเลย”เสียงคุ้นๆดังมาจากประตูห้อง เจ๊เล็ก!มาไงเนี่ย ผมคิด
หญิงแก่ค่อยๆเดินมาที่นัทก่อนจะมาดูอาการ
“อืมท่าจะเป็นลมเฉยๆเอาอะไรหวานๆมาให้คุณนัทกินสิ”ทุกคนหันไปมองที่ปริ้นซ์เพราะปริ้นซ์พูดถูก
“ให้กินน้ำหวานแดงไปแล้วค่ะ”ฟางพูด
“อืมดี ปล่อยไว้แล้วพอตื่นก็หาอะไรหวานๆให้กินอีกทีก็น่าจะดีขึ้นแล้ว มีอะไรก็ไปหาที่ห้องครูเวรนะครูอยู่ที่นั่น”เจ๊เล็กพูดก่อนจะเดินออกจากห้อง
“เฮ้ยรู้ได้ไงวะว่านัทมันเป็นอะไร”กายหันไปถามปริ้นซ์อย่างงงๆ
ไร้คำตอบใดๆ มีเพียงรอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นที่มุมปากของปริ้นซ์
หลังจากที่ทุกคนในห้องค่อยๆทยอยกันมาเราจึงเริ่มประชุมเพื่อเตรียมงานรับน้องที่จะเกิดขึ้น
ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานของตนเอง ผมต้องไปเตรียมอุปกรณ์ต่างๆเช่น ป้ายชื่อห้อยคอ
ฟางที่ทำหน้าที่เป็นพวกเต้นก็ยังคงหันมามองนัทที่ยังคงสลบอยู่บนโต๊ะเป็นระยะๆ
“ร้อนว่ะ”กฤษณ์เพื่อนสนิทของปริ้นซ์เดินมาเปิดพัดลมก่อนจะนั่งลงใกล้ๆที่ๆผมทำงานกันอยู่ ทำให้ป้ายเริ่มปลิว
“นี่ไม่ช่วยก็อย่ามาทำให้เดือดร้อนได้ไหม มาแบบนี้ไม่ต้องมาดีกว่ามั้ง”ฟางหันมาพูดอาจคงเพราะหนาว เพราะวันนี้ผมทำท่าครึ้มๆ และคงเพราะเห็นพวกผมตามเก็บป้าย
“กูไปก็ได้วะ”กฤษณ์พูดก่อนจะปิดพัดลมแล้วหยิบกระเป๋าออกจากห้องไป
ผมไม่รู้ว่าคนอย่างปริ้นซ์ที่นิสัยดี คบกับกฤษณ์ได้อย่างไรเพราะว่ากฤษณ์นั้นนิสัยตรงกันข้ามกับปริ้นซ์แทบทุกอย่าง
ปริ้นซ์เดินเข้ามาในห้องพลางทำท่าเหมือนหาอะไรสักอย่าง
“หาไรปริ้นซ์”กายเป็นคนถามขึ้น
“ไอ้กฤษณ์ล่ะ กูจะพามันไปหาไรกินเห็นมันบ่นหิวนี่หว่า”ปริ้นซ์พูด
“จะไปหาอะไรให้กินทำไม ช่วยยังไม่เห็นช่วย ออกไปแล้วตากฤษณ์น่ะ”ฟางพูดอย่างโมโหก่อนจะหันไปเต้นต่อ
“มันไปช่วยเราวาดฉากมา เสร็จหมดแล้วฉากอ่ะ”ฟางหันไปมองปริ้นซ์อย่างไม่เชื่อในคำพูด
ฟางซึมลงไปถนัดตา เพราะทำเรื่องไม่ดีไปถึงสองอย่างแล้วในวันนี้
“ฮ้าว........”เสียงหนึ่งดังมาจากมุมห้องเราทุกคนในห้องต่างวิ่งไปดูนัทที่ตื่นแล้ว
“โห นอนนานจริงนะมึง กะมาหลับที่นี่เลยไหม”กายเดินมาล้อเล่นกับนัทที่ยังคงงงๆอยู่
“กูนอนไปกี่ชั่วโมงเนี่ย”นัทถามอย่างสะลึมสะลือ
“4 ชั่วโมง”โยเหนือพูดขำๆ
“เฮ้ย จริงดิ”นัทหันมาถามอย่างไม่เชื่อ
“ฮ่าๆ” ทุกคนขำนัทที่ทำท่าทางตลกๆออกมา
“อ้าวๆกิน”ปริ้นซ์พูดพลางยัดช็อคโกแลต ชิ้นโตเข้าปากนัท
“อึงเอาอะไออาใอ้อูกินเอี่ย(มึงเอาอะไรมาให้กูกินเนี่ย)”นัทพูดทั้งๆที่ช็อคโกแลตยังอยู่ในปาก
“ช็อคโกแลตโว้ย กูไม่เอายาพิษมาให้มึงกินหรอก”ปริ้นซ์พูดก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะอาจารย์อีกครั้ง
ทั้งห้องต่างแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองต่อ โดยนัทก็มานั่งพล่ามตรงที่ผมทำงานกันอยู่
“เดี๋ยวกูมานะ”ปริ้นซ์หยิบกุญแจรถแล้วรีบออกจากห้องไป
“กูไม่กลับมาแล้วดีกว่า ไปล่ะ”ปริ้นซ์วิ่งเข้ามาหยิบกระเป๋าก่อนจะออกจากห้องไปอีกครั้ง
“เป็นอะไรไปวะ”นัทเริ่มพล่าม
เราทุกคนทำงานกันจนเสร็จ และกว่าจะเสร็จก็เย็นจนใกล้มืดแล้ว
“นี่ๆกลับบ้านกลับช่องกันได้แล้ว”เจ๊เล็กเดินมาไล่พวกเราที่กำลังเก็บของ
“ไงคุณนัท ดีขึ้นหรือยัง”หญิงแก่เดินมาดูอาการนัท
“ดีขึ้นแล้วครับ”นัทพูดเบาๆ
“คราวหลังก็อย่าทำอะไรซุ่มซ่ามอีกนะคุณ เพื่อนเขาเป็นห่วงกันเนี่ย”เจ๊เล็กพูดพลางเอามือตบหลังนัทเบาๆ แต่มันก็ดูท่าว่าจะแรงสำหรับเรา
“เอ้า ไป ครูเลี้ยงน้ำ”เจ๊เล็กพูดทำเอาพวกเราทุกคนเฮฮากันยกใหญ่
เราทุกคนไปเข้าแถวกันที่ร้านน้ำปั่นที่อยู่ไม่ไกลนัก และที่ผมและปริ้นซ์มาซื้อไปให้นัทเมื่อกลางวันนั่นแหละ
“รับทรัพย์รวยตายเลย”นัทพูดก่อนจะออกมาพร้อมกับน้ำโอรีโอปั่น
“โอ๊ย อาจารย์อ่ะ”นัทร้องเพราะเจ๊เล็กใช่กระเป๋าเงินเคาะที่หัวนัท
“ไหนกูขอกินของพวกมึงมั่ง”นัทพูดก่อนพวกผมสี่คนจะแลกน้ำกันดื่ม
“น้ำแดงมึงรสมันคุ้นๆว่ะ”นัทพูดเมื่อชิมน้ำหวานแดงของโยเหนือ
“มึงกินเมื่อกลางวันนี่หว่า”ผมตอบแทนซิโยที่ยังขำไม่หยุด ทำเอานัททำหน้างง ในขณะที่ทุกคนกลับขำนัทกันแทบสำลัก
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะครับ ผมจะพยายามปรับปรุงการแต่งให้ดีขึ้นนะคร้าบ
ความคิดเห็น