The Truth Paradise

/>

“นี่ๆพ่อหนุ่ม  ไม่สนใจซื้อเกมไปเล่นที่บ้านหน่อยหรอจ๊ะ ”เสียงคุณยายเจ้าของร้านซึ่งดูเหมือนแกจะเค้นลมหายใจเฮือกสุดท้ายขึ้นมาพูดกับเขาซึ่งเดินผ่านมาทางหน้าร้าน เขาหยุดที่หน้าร้านแล้วหันไปพูดกับคุณยายอย่างเซ็งๆ “ไรอีกอ่ะยาย วันนี้จะหลอกขายไรผมอีกอ่ะ”

“วันนี้ยายมีเกมใหม่ด้วยนะจ๊ะ นี่เลยจ๊ะ” คุณยายพูดพร้อมกับยื่นอะไรซักอย่างที่คล้ายๆเมมโมรี่การ์ดมาให้เขา  เขารับมาด้วยท่าทีงงๆ “นี่เป็นไมโครชิปของเกมใหม่ไงละจ๊ะ  เกมนี่ชื่อว่า... อะไรน้า ยายก็จำไม่ได้แล้วล่ะ น่าจะชื่อว่าอะไรพาราไดซ์ซักอย่างเนี่ยแหละจ๊ะ”ยายพูดพร้อมกับทำท่านึกชื่อเกม สงสัยคงเป็นเพราะว่าแกแก่เกินวัยที่จะมาขายนั่นเอง “นั่นมันเกมเก่าสมัยพระเจ้าเหายังทรงพระชนชีพอยู่เลยไม่ใช่หรอยาย โอ่ย เกมเก่ายังงั้นผมไม่เล่นหรอก” เขาพูดพร้อมกับคืนไมโครชิปให้ยาย แต่ยายยัดกลับมายังมือเขา “งั้นเดี๋ยวยายแถมตัวจับคลื่นสมองให้ฟรีเลยเอามั้ยจ๊ะ”ยายยกตัวจับคลื่นสมองที่ดูคล้ายกับหูฟังmp3ขึ้นมา

“ก็ไอ้นั่นไม่ใช่หรอยายที่เอามาขายให้ผมเมื่อวานอ่ะ ไม่เอาแล้ว ผมไปดีกว่า”เขาพูดแล้วทำท่าจะเดินออกจากร้าน “เดี๋ยวก่อนซิจ๊ะ งั้นเดี๋ยวยายแถมบัตรเติมเงินเกม100Mให้อีกนะจ๊ะ”ยายพูดพร้อมชูบัตรเติมเงิน100Mขึ้น แต่มันยังไม่เพียงพอสำหรับความต้องการของเขา “แค่เนี้ยนะยาย  เงินร้อยเอ็มผมหาได้สบายๆอยู่แล้วอ่ะ”เขาเริ่มจะหันไปสนใจเด็กสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขากำลังเดินลงมาจากบันไดในร้าน  เธอน่ารักมาก มากจนทำให้เขาเอาแต่จับจ้องอยู่ที่เธอ จนไม่ได้สนใจยายที่กำลังพูดโฆษณาสรรพคุณของแถมอยู่เลย “นี่ ยาย” เขาพูดแล้วชี้ไปยังเด็กสาวคนนั้น “นั่นใครอ่ะยาย  น่ารักสุดๆเลยอ่ะ” 

“อ๋อ นั่นหลานยายเองแหละจ๊ะ มีอะไรกับหลานยายหรอจ๊ะ”ยายมองหน้าผมด้วยความสงสัย “อ๋อ ป่าวอ่ะยาย  งั้นผมซื้อไอ้เกมนี่เลยแล้วกัน” เขาพูดพร้อมกับวางเงินไว้ที่เคาน์เตอร์แล้วเดินออกไปจากร้าน