บอกรักวันฟ้าใส

เนื้อเรื่อง

บอกรัก วันฟ้าใส

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ในเดือนมิถุนายน มิอุมาถึงโรงเรียนพร้อมกับร่มสีชมพูของเทอ เนื่องจากเดือนนี้ฝนตกตลอดโดยไม่มีท่าทีว่ามันจะหยุด จิงๆเทอไม่ค่อยชอบวันฝนตกเท่าไหร่ เพราะ นายคาเอดะนั่นมักจะมาหาเรื่องเทอในวันที่ฝนตกเสมอ วันนี้ก้อเช่นกัน

"นี่มิอุ วันนี้ฝนตกอีกแล้ว ฝนตกเพราะเทอใช่มั้ยหล่ะ ธิดาสายฝน" คาเอดะหาเรื่องเทอเหมือนเคย
"นี่ถึงชื่อชั้นจะแปลว่าสายฝน แต่ชั้นเรียกฝนไม่ได้หรอกนะ ว่าชั้นอยู่ได้ แล้วทีนายหล่ะ ชื่อคาเอดะหยั่งกับผู้หญิงแหน่ะ" ชั้นตอบกลับบ้าง
"นี่อย่ามาว่าชั้นนะ" "ทำไมจะว่าไม่ได้"
"นี่พวกเทอตรงนั้นหน่ะ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว นั่งที่" เสียดายนะ อาจารย์เข้ามาพอดี ชั้นก้อเลยต้องสงบศึกกับตาบ้านั่นไว้ก่อน เชอะ

หลังจากเลิกเรียน ชั้นก้อเดินกลับบ้านพร้อมกับชิคิเพื่อนสนิทของชั้น
"นี่น่าโมโห ชะมัดเลย ตานั่นหาเรื่องชั้นตอนฝนตกทุกทีเรย" ชั้นบอกชิคิ
"แต่ชั้นว่านะ เค้าอาจจะหาเรื่องเทอเพราะเค้าอาจจะปิ๊งเทอก้อได้" ชิคิบอก
หลังจากนั้นชั้นก้อแยกกับชิคิ และเดินกลับบ้าน ฝนก้อยังไม่หยุดตกเลย แต่ชั้นก้อมาคิดๆดูนะ ถ้าเค้าปิ๊งชั้นเค้าก้อน่าจะพูดดีๆ ไม่น่าจะแกล้งกันนี่นา

ระหว่างที่ชั้นเดินกลับบ้านนั้น ชั้นก้อเผลอไปเหยียบอะไรบางอย่าง เอ๊ะ อะไรนิ่มๆนะ
ตายแล้ว ตัวอะไรหน่ะ เหมือนตุ๊กตาเลย มีเขาด้วย
"เจ็บ" O_o หา พูดได้ด้วยหรอ นี่มันตัวอะไรเนี่ย
หลังจากที่ชั้นพาเจ้าตัวประหลาดนี่เข้ามาในบ้าน มันก้อเล่าให้ฟังว่าจิงๆแล้วมันเป็นตุ๊กตาเรียกฝน โปโร่ แล้วตั้งแต่เจอมันก้อร้องไห้ไม่หยุด
"มิอุเห็นคนที่หน้าเหมือนผมผ่านมาแถวนี้หรือเปล่าครับ" โปโร่ถามชั้นที่ยังตกใจค้างอยู่
"ไม่เห็นหรอก ทำไมหรอ" ชั้นถามขึ้น "ก้อถ้าผมไม่ได้เจอพี่เทรุหล่ะก้อ น้ำตาผมจะไม่หยุดไหล และฝนก้อจะตกแบบนี้ตลอดทั้งปี"
พอชั้นได้ยินคำนั้นชั้นก้อรีบรับปากโปโร่ทันทีว่าจะช่วยตามหาพี่เทรุให้ เพราะทำไมหน่ะหรอ ถ้าอย่างนั้นนายคาเอดะ ก้อต้องล้อชั้นตลอดหน่ะสิ 

วันนี้ก้อเหมือนกันนายคาเอดะก้อยังล้อชั้นเหมือนเดิม
"นี่มิอุ เพราะเทออีกแล้วนะ ชั้นเลยต้องเปียกแต่เช้า" นายนั่นพูด
"แล้วนายนี่ล้อชั้นสนุกมากเลยหรอ"ชั้นพูดด้วยความโมโห
"ใช่" หลังจากนั้นชั้นก้อรีบตามหาเทรุ ตามทุกซอกทุกมุม ขอร้องเถิดพระเจ้ารีบตามหาเทรุให้เจอเถอะ

"นี่โปโร่นายพลัดหลงกันแถวนี้หรอ แล้วหลงกันยังไงหล่ะ" ชั้นถามโปโร่ และสำรวจแถวๆนี้ไปด้วย
"ใช่ครับ คือพวกเรามาเหาะเล่นบนฟ้าด้วยกัน แล้วอยู่ดีๆก้อมีลมพัดแรงมาก จนเราพลัดหลงกันครับ" โปโร่ตอบพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่มีท่าว่าจะหยุด
"แล้วถ้านายเหาะได้ทำไมไม่หาจากบนฟ้าดูหล่ะ" "พลังของผมคงไม่เหลือพอ เพราะผมต้องได้รับพลังงานจากแสงแดด ตอนนี้ผมก้ออ่อนแอลงเรื่อยๆ จนแทบจะเดินไม่ไหวแล้ว"
"ไม่ต้องห่วงนะ เราต้องหาพี่เทรุให้เจอ ถ้านายเดินไม่ไหวชั้นจะอุ้มนายเองนะ"

"นี่มิอุมาทำอะไรแถวนี้"เสียงนี้นั่นมันO_O นายคาเอดะนี่นา ตายแล้ว
"ทำไรอยู่หรอ" "กำลังหาของอยู่หน่ะ"ชั้นพูดพร้อมกับซ่อนโปโร่ไว้ข้างหลัง
"ให้เราช่วยหามั้ย""ไม่เปงไรหรอก ชั้นหาเองได้หน่ะ ขอบใจนะ ว่าแต่นายมาทำอะไรแถวนี้หล่ะ"
"ก้อบ้านชั้นอยู่ตรงนั้นหน่ะสิ" คาเอดะพูดพลางชี้ไปตรงบ้านหลังนั้น "อืม"
"แล้วเทอซ่อนอะไรไว้ข้างหลังหน่ะ" คาเอดะถามชั้นพลางจะดูของสิ่งนั้น
"ไม่มีๆหรอกนะ" "ตามใจงั้นชั้นไปก่อนนะ แล้วเจอกัน" คาเอดะพูดแล้วเดินออกไป
ชั้นก้อได้สงสัยว่าเค้าไม่เห็นโปโร่หรือไงน้า แล้วทำไมเค้าเซ้าซี้หล่ะ ช่างมันเหอะ ชั้นพูดกับตัวเองและไม่สนใจเรื่องนั้นอีกพลางมองหาพี่เทรุต่อไป

วันต่อมา ที่โรงเรียน
แปลกจังทำไมวันนี้นายคาเอดะนั่นเงียบนะ ไม่เห็นจะล้อเราเลย ทั้งๆที่วันนี้ฝนตกแท้ๆ ช่างเหอะ เราคิดไรอยู่เนี่ย เค้าไม่ล้อเราก้อดีแล้วนี่นา
หลังจากวันนั้น เขาก้อไม่พูดอะไรเลย

พอตอนหลังเลิกเรียนชั้นก้อออกตามหาเทรุเหมือนเคย
"เป็นไรไปหรอมิอุจัง หมู่นี้ดูซึมๆไปนะครับ" โปโร่ถามชั้น ซึ่งวันนี้โปโร่ก้อดูอ่อนแอลงเรื่อยๆ ชั้นต้องรีบตามหาเทรุให้พบไม่งั้นแย่แน่ๆ
"ไม่มีไรหรอก หาพี่เทรุกันเถอะ" ชั้นพูดพร้อมกับรีบวิ่งหาเทรุ เนื่องจากโปโร่อาการแย่ลงเรื่อยๆ
ไม่นะ โปโร่ นายจะตายไม่ได้นะ ชั้นพูดกับตัวเองพลางร้องไห้

นั่นคาเอดะนี่นา เค้าตรงมาที่ชั้น เพื่อจะถามอะไรบางอย่าง
"นี่ใช่มั้ยที่เทอตามหาอยู่หน่ะ" คาเอดะพูดพลางยื่นตัวประหลาดที่หน้าเหมือนโปโร่มาที่ชั้น
"พี่เทรุ"โปโร่เรียกแฝดที่เหมือนมันอีกตัว "โปโร่ ทำไมทำท่าเหมือนจะตายหล่ะ"
"พี่เทรุหยุดน้ำตาให้ทีสิ" เมื่อได้ยินดังนั้นเทรุก้อเหาะไปที่โปโร่ซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของมิอุพลางเช็ดน้ำตาให้โปโร่

"คาเอดะ นี่มันหมายความว่าไง"ชั้นถามคาเอดะ พลางตกใจที่เค้านั่นเองเป็นคนเก็บเทรุที่ชั้นค้นหามานาน
"ก้อเทรุลอยมาตกที่บ้านชั้นหน่ะ" "แล้วไมนายไม่บอกชั้น นายรู้ใช่มั้ยเรื่องที่ชั้นตามหาเทรุอยู่"
"ก้อชั้นไม่อยากบอกนี่นา" "หา ทั้งๆที่นายเห็นโปโร่เกือบตายเนี่ยนะ" ชั้นถามคาเอดะอย่างโกรธๆ
"ชั้นขอโทษละกันแต่วันที่ฝนตกมันสำคัญต่อชั้นนี่นา ชั้นเลยไม่อยากบอกเทอเพราะถ้าเทรุกับโปโร่เจอกัน ฟ้าต้องใสแน่ๆ วันฝนตกเราจะได้ทะเลาะกันใช่ม้า เพราะชั้นแอบชอบมิอุนะ" คาเอดะพูดพร้อมกับเขิน
 
พอมิอุได้ฟังอย่างนั้นเทอก้อถามหน้าแบบนี้ แล้วก้อคิดในใจว่า ทำไมเค้าถึงพูดแบบนี้นะ แต่ไมเราไม่รังเกียจเราก้อดีใจด้วยซ้ำ
"เอ่อ ชั้นก้อชอบนายเหมือนกันนะ" ชั้นพูดกับคาเอดะ แล้วเราสองคนก้อตกลงเป็นแฟนกันท่ามกลางวันฟ้าใสและมีโปโร่กับเทรุเป็นพยาน

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

จบแล้วนะคะ กับเรื่องสั้นเรื่องแรกของเม หวังว่าคงจะชอบกันนะคะ
ก้อเม้นท์มาเยอะๆนะคะ เมก้อ่จะกลับอินเดียแล้ว ศุกร์นี้ก่อนจะไปก้อจะพยายามลงเรือให้มากที่สุดนะคะ