มนต์จันทร์ วสันตฤดู

“ข้ามิใช่ซือจง...ข้าซือเฉิง” หลวนคุนชะงักไปนิด รู้สึกอายในความเลอะเลือนของตน

“ขออภัย...” รีบกล่าวขอโทษ

“มิเป็นไรหรอก ข้าอยู่ใต้เงาของเขามานานจนชินเสียแล้ว” รอยยิ้มแสนเศร้าฉายอยู่บนหน้าขาว

“จะเพิ่มท่านอีกคนจะเป็นไรไป”

.

.

.

#########################

หลังจากที่เรื่อง มนต์จันทร์ เหมันตฤดูจบ   ไรท์ตั้งเป้าอยากเขียนให้ครบ 4 ฤดู ในชื่อเดียวกัน ^^

555555 อาจหาญมากกกก..#ขอกำลังใจเล็กๆด้วยนะคะ^^....